Stronger than a million soldiers…
In de Zuid-Chinese Zee ligt een stipje waar twintig jaar geleden de roemruchte “Full Moon Party” werd geboren.
Het onschuldige feestje op het Thaise eiland Koh Pa Ngan –zo heet het stipje- is in de loop der jaren uitgegroeid tot een maandelijks terugkerend giga-feest waar dertigduizend feestbeesten uit alle uithoeken van de wereld naartoe vliegen om getuige te zijn van een uitputtende dansnacht op het strand.
De muzikale omlijsting wordt verzorgd door “wereldberoemde” deejays die pompende techno-trance uit de luidsprekers laten knallen en de meute laat zich verder vermaken door vuurvreters, vuurjongleurs en om de pret nog een beetje aan te dikken worden er volop pillen geslikt en emmers tot aan de rand gevuld met een mengsel van Red Bull, vage Thaise whisky en cola, naar binnen geslurpt. Elke zichzelf respecterende jonge twintiger heeft zijn rechterarm er voor over om dit feest minstens eenmaal in het toch al zo korte leven mee te maken.
Aan de andere kant van de 30
Aangezien mijn vrouw, mijn moeder en ik geen jonge twintigers meer zijn kon dat hele klotefeest ons gestolen worden en arriveerden we op de veilige datum van 10 april, vier dagen na de volle maan…
In de periode tussen de vollemaansfeesten ontpopt het eiland zich als een ware parel van tropische schoonheid en bovenal van haast griezelig serene rust. De enige aanwijzingen naar het feit dat hier weleens een feestje wordt gegeven zijn de twee onbemande “Emergency Clinics” pal aan het strand, waar bewusteloze, comateuze partypeople voor wie het allemaal een beetje teveel is geworden, naar toe gesleept worden tijdens het feestgedruis en de kleurige plastic emmers in de vitrine van de supermarkt, reeds gevuld met een flesje Thaise whisky, een flesje Red Bull en een flesje cola. Verder zijn er geen getuigen.
Miss S
Elke middag, wanneer de zon loodrecht boven je kruin staat, snelwandelt een graatmagere, diep-bruinverbrande Westerse vrouw van vergevorderde leeftijd in bikini langs de vloedlijn. Voor de lijn. We noemen haar Miss S, omdat ze altijd met haar tieten –of wat daar voor door mag gaan- zover mogelijk naar voren loopt en haar reet –of wat daar van over is- zover mogelijk naar achter steekt. Een snelwandelende S. Vermoedelijk bestelt ze elke dag, na haar dagelijkse snelwandeling van een uur, een bord low fat wortelen in het vriendelijke restaurantje waar Ning en ik dagelijks de Birmezen uithoren over hun dromen en plannen…
“De Birmezen?” hoor ik U, oplettende lezer, verbaast vragen. Inderdaad. De afgelopen dagen hebben we alleen maar kontakt gehad met jonge Birmezen, die op Koh Pa Ngan werken als ober, serveerster, kok, schoonmaakster, jet-ski verhuurder, cassiere en in allerlei andere hoedanigheden. “Birmezen zijn goedkoper, betrouwbaarder en niet vies van werken”, is het antwoord van Tommy, de Thaise eigenaar van “Tommy’s Resort” op mijn vraag waarom hij uitsluitend Birmees personeel heeft.
Toekomst Birma
Nwin, die als ‘caretaker’ werkt in ‘Moon House’, een eettentje aan het strand, weet nog niet wanneer hij definitief terugkeert naar zijn moederland. Ik vraag hem of hij optimistisch is over de toekomst van Birma, dat nu door een periode lijkt te gaan van stabilisering en een aanzet tot democratisering. “I’m not sure. The by-elections were meaningless. The next general elections will be the real test. Until then, we’ll just wait and see”. Ik vraag hem wat hij vindt van Aung San Suu Kyi, de iconische voorvechtser voor een demokratisch Birma. Nwin’s ogen beginnen te glinsteren. Hij kijkt heel even opzij, dan kijkt hij me diep in de ogen. “She’s the Lady, she’s more powerful than a million soldiers. She’ll defeat the generals, but no one knows when”.
De Birmezen hebben een wrang woordgrapje: “In Burma there’s a lot of general discontent, but there are no discontent generals”
Ik schrijf dit in de tuin van ons huisje. Daar speelt de acht-jarige dochter van de Birmese schoonmaakster een toneelstukje met haar denkbeeldige vriendinnetje. Ik loop op het meisje af en vraag met wie ze aan het spelen is. Ze kijkt me verschrikt aan. Dan hervindt ze zich en zegt, terwijl ze me strak aankijkt, “With Aung San Suu Kyi…”
Waarom moet dat weer zo ordinair:
“kon dat hele klotefeest ons gestolen worden”
“We noemen haar Miss S, omdat ze altijd met haar tieten –of wat daar voor door mag gaan- zover mogelijk naar voren loopt en haar reet –of wat daar van over is- zover mogelijk naar achter steekt”
Prima stukje verder maar dit maakt het gelijk zo plat…
Ben ik met je eens. Het maakt de tekst zwakker, in plaats van (bedoeld) sterker.
Ik vind dat nou juist niet. Als ik het lees zoals het hier besgreven word en ik doe mijn ogen dicht zie ik haar in mijn gedachten echt over dat strand hobbelen.
Leuk toch?
Ik vind aan dit blog juist leuk dat er geschreven word zoals er bij ons thuis in de huiskamer over gepraat word.
Mischien zijn wij dan geen letterkundige en niet zo deftig, maar ik denk dat dat het grootste deel van thailandblog lezers is.
carlo
Gaan we nu weer Roomscher dan de paus worden? Of is dit blog bestemd voor hoogbejaarde Staphorster ouderlingen?
Ik denk dat je dit maandelijks terugkerend ”’giga-dansfeest ”’ beter een maandelijks terug
kerend zuipfeest kan noemen. Emmers vol met Thaise-whisky, en een pilletje ( drug ) dat
houdt de jongeren plezierig.
Over de mensen uit Birma die daar werken bv als schoonmaker, ober, ect, ect, in de Thaise
horeca of ander vermaak, kun je die niet het beste vergelijken met de Oost-Europianen die
bij ons het werk doen wat NLers niet willen doen? Althans niet voor dat loon.
Birmezen zouden wel graag terug willen keren naar Birma maar zolang de lonen daar nog
lager zijn dan in Thailand blijven ze in Thailand.
Leuk geschreven verhaal Cor, maar ben het wel met James eens. Overigens is Ko Pa Ngan een schitterend eiland dat je vanaf Chumpon gemakkelijk per boot kunt bereiken. Heb er heerlijke herinneringen aan en je kunt het kleine eilandje, waar zeer redelijke accommodatie te vinden is, zeer aanbevelen. Ook vijftigers en zestig plussers kunnen hier echt genieten, de Full Moon Party kun je immers gemakkelijk mijden.
Dit eiland moet vroeger heel mooi geweest zijn, maar in een decennium hebben ze het al aardig naar zijn klootje – sorry voor het taalgebruik, – geholpen. Groot deel van de oorspronkelijke begroeiïng heeft plaats gemaakt voor zogenaamde cocospalmplantages en dan mag je tussen de palmbomen ook bungalows neerzetten. En dan is het ineens een resort. Al of niet met toestemming van de corrupte overheid. En wat die party’s betreft, die beginnen al bij het eerste kwartier van de maan. Een onbeschrijfelijke herrie iedere avond in Haad Rin. Het enige verschil is dat er dan geen duizenden dronkaards in de zee staan te zeiken en te kotsen.
@Joseph,
Dat is ook wat ik, met niet zoveel woorden, schreef. Het is een van de meest relaxte eilanden die ik ken.
Wat de zinnetjes waar een aantal mensen nogal over schijnen te vallen betreft; wanneer die gewraakte woorden tegenwoordig een teken zijn van gebrek aan goede smaak, dan zullen die mensen in 1972 ook wel schande gesproken hebben over de Stratemakeropzeeshow.En daar heb ik weinig mee op, met dergelijke moraalridders.
@Cor,
Weer helemaal met jou eens, ik heb ook een dame die jij beschrijft op het strand van Kao Takiab zien lopen dagelijks, ja en natuurlijk beschrijf je haar dan zo als jij gedaan hebt! En natuurlijk een feest als de Full Moon party is voor mij ook k….. oeps!
@Cor,
Leuk verhaal; ga naar aanleiding hiervan het eiland zeker een keer bezoeken.
Je opmerkingen over je woordkeuze worden gelukkig niet gedeeld door de redactie, anders waren we gespeend gebleven van dit reisadvies in een alternatief jasje. Niet druk maken dus!
Moraalridders? Goede smaak heeft daar niets mee te maken. Het is wellicht grappig als een kind ‘broodje poep’ zegt, maar als mijn kinderen in geschrift melding maken van reet, tieten etc, krijgen ze een vermaning. Niet van een moraalridder, maar van iemand die de taal nog steeds hoog heeft zitten en dergelijke woorden een vorm van onmacht acht. Kleine jongens vloeken en schelden soms om indruk te maken op hun vriendjes. Op TB werkt dat averechts.
Helemaal met je eens Hans! Mijn moeder zou gezegd hebben: Foei ga je mond wassen.
Een professionele blog houdt het taalgebruik netjes!
@Hans, een beetje moraliserend is het wel. Vroeger was “de tiet geven” een heel normale uitdrukking in grote delen van Nederland en in sommige streken wordt dit nog steeds gebruikt. Het kenniscentrum voor borstvoeding had zelfs een campagne genaamd “Tiet zat”. In Brabant had je vroeger ook nog “kruikenzeikers en keienschijters” (had iets te maken met oude ambachten) en zeggen ze in Roterdam en Den Haag nog steeds “ken me m’n reet roeste” als iets ze onverschillig laat.
Indien je jezelf aan dit soort woorden al stoort wordt je wereld toch wel klein. Een uurtje televisie en je kunt een waslijst aan dit soort woorden noteren. Herman Finckers, Youp van ’t Heck of Freek de Jonge, om maar een paar carbaretiers te noemen, horen er dan ook niet meer bij; ook zij bezigen in jou ogen regelmatig ongepaste taal.
Wellicht is het niet allemaal ABN, maar iedere taal is al eeuwen onderhevig aan de wispelturige normen en moraal van de mens die het spreekt; ABN is daar een voorbeeld van.
Wanneer je er zo over denkt Hans, dan zul je waarschijnlijk weinig hedendaagse literatuur lezen. Tommy Wieringa? Peter Buwalda? Man, man, er wordt wat af gevloekt daar. Wel AKA Literatuurprijs nominees. Nu ga ik niet beweren dat ik in dezelfde categarie val als deze literaire grootmachten, maar wanneer je je, zoals jij en een aantal anderen verslikt in je kunstgebit bij het lezen van woorden als ’tiet’ en ‘klote’, dan heb ik maar een advies voor je: kijk eens een keer op de kalender en zie in welk jaar we leven. Precies, het is geen 1881 meer.
@Jochgum,
In mijn gesprekken met de Birmese jongens en meisjes hier, is het loon slechts een deel van de motivering om in Thailand te gaan werken. Sommigen vertelden me dat het voeren van gesprekken over het regime een enkele reis richting gevangenis kan betekenen of een plek in de gedwongen arbeidsmassa die slavenarbeid moeten verrichten voor het leger. De motivatie voor Polen om in Nederland te gaan werken is zuiver economisch. De Birmezen hebben een heel arsenaal aan redenen.
De terughoudenheid van de Birmezen die ik sprak ten opzichte van de ‘hervormingen’ is niet meer dan logisch. Ze vertrouwen de generaals voor geen cent en geef ze eens ongelijk.
Heerlijk stukje weer van Cor!
Prachtig, ongezouten taalgebruik.(dus, als het je niet bevalt, zelf korreltje zout toevoegen aub.)
Ok. misschien ben ik het er niet helemaal mee eens dat de Full Moon Party’s klote zijn, maar dat is de mening van Cor… die hoeven wij als lezers niet te delen…dat heet vrijheid van meningsuiting, een waardevol goed dat we niet “for granted” moeten nemen!
Stukjes van schrijvers die samengeknepen billen schrijven, bang om iemand ook maar een heel klein beetje voor het hoofd te stoten, zijn er al meer dan genoeg.
Cor’s stukjes voelen voor mij als een fris briesje in een klamme, broeierige nacht in Bangkok.
Cor, ik hoop nog vele stukjes van je te mogen lezen!
2 sroke,
Dit is precies zoals ik het bedoelde in mijn reaktie.
Alleen kan jij het veel mooier verwoorden.
Ben het helemaal met je eens.
carlo
Een mooi verhaal, Cor! Vlijmscherpe, sfeervolle en rake observaties, krachtig, plastisch en stoer woordgebruik, en al dat gezeur over je woordkeuze:onzin. Moet kunnen.
Wat ik bijzonder waardeer is dat je tussen alles door toch nog tijd vond om over en met Birmezen praten. Ze zijn ongetwijfeld erg dankbaar dat ze aan een Birmeze cel zijn ontsnapt en werken hier daarom graag heel hard voor een hongerloontje. Dat is goed voor de Thaise economie en stimuleert het toerisme! Twee vliegen in een klap! Wel jammer dat, als het The Lady lukt Brirma uit het dal te halen, wat ik hoop, al die goedkope arbeidskrachten weer zullen verdwijnen. Dan zal alles weer duurder worden. En hoe komen al die Sino-Thaise families dan aan hun dienstmeisjes voor dag en nacht?
Een suggestie: praat ook eens met Tommy en vraag hem de Birmezen een gewoon loon te geven en normale werktijden. Doen!
Laten we nu alleen nog een discussie voeren over de inhoud van de posting en niet over woordkeuze.
Het leest weg alsof je een stier in een schaap veranderd!
Inhoudelijk praat je hier over twee totaal verschillende zaken.
Iemand vindt het leuk om een ful moon party te bezoeken en een ander niet….jij, schijnbaar, niet! Het hele verhaal over de Birmezen is m.i. correct maar kan in ieder ander topic worden geplaatst.
Een verraderlijk stuk!
Ik zit nog niet zo lang echt op het blog, lees het altijd wel. Maar het wordt wat strenger, niet? Niks mis mee hoor.
Deze reactie is niet geplaatst omdat hij off topic is
@Marcow,
Lees je wel eens een boek? Daar kom je dat soort wendingen ook wel eens tegen. Schrijf je dan ook meteen een brief op hoge poten naar de uitgever met de mededeling “een verradelijke pagina!”?
Ik zal voor jouw persoonlijke gemoedsrust even uitleggen hoe het stuk opgebouwd is:
Stuk gaat over Koh Pa Ngan. Alinea of twee over de befaamde Full Moon Party waar het eiland normaliter meteen mee geassocieerd wordt, daarna wat zinnen over de rust aldaar tussen de FMP. Opvallend veel Birmezen werkzaam op het eiland. Camera op de situatie in Birma (heel kort) Voila, en we hebben een stukkie!
@ Iedereen heeft zijn zegje gedaan en om te voorkomen dat we in herhaling vallen, sluiten we de reactiemogelijkheid.