Een interview met kuhn Prawit

Chris:   Goedemorgen, kuhn Prawit. Dank dat u zo snel tijd kon vrijmaken voor dit interview voor de Belgische en Nederlandse burgers die geïnteresseerd zijn in Thailand.

Prawit: Geen enkel probleem, Kuhn Chris. Je (ik mag toch wel je zeggen?) weet dat deze regering ontzettend transparant is.

Chris:   Hebt u wel goed geslapen met al die politieke uitdagingen?

Prawit: Ja hoor. Geen probleem. Ook niet met wakker worden trouwens want ik genoeg horloges, zoals u weet. Ik zeg wel eens tegen Kuhn Too dat hij mij altijd kan bellen want ik weet altijd precies hoe laat het is.

Chris:   Gisteren was er een opstootje bij de ambassade van Myanmar, maar wat is er met de ‘bad students’ gebeurd? Ze zijn zo stil.

Prawit: Leuk dat u dat vraagt. Off the record. Een van die slimmeriken van Move Forward sprak me laatst aan over big data. Ik verstond ‘dick data’ en daar was ik wel in geïnteresseerd (haha). Maar het was wat anders. Om een lang verhaal kort te houden: de regering heeft een aantal big data van Facebook gekocht. Gegevens over de verblijfplaats van ‘bad students’ en hun aanverwanten. Je vraagt om een uitdraai op basis van een aantal kenmerken: jong, roekeloos, slechte cijfers op school, grote mond, verboden boeken gekocht, op het internet bevriend met McGregor Marshall en nog wat andere zaken. Kostte een paar miljoen Baht maar daarvoor hebben we netjes budget gevraagd en gekregen van het parlement. Die data geven op postcode-niveau weer waar de kans op ‘bad students’ het grootst is. Vervolgens hebben we een test regiem voor Covid in die betreffende postcodegebieden afgekondigd. En wat schetst onze verbazing (niet)? Honderden Covid-gevallen. Daarop konden we het gebied gemakkelijk kwalificeren als gevaarlijk en u weet welke kleur daar wereldwijd bij hoort: rood. En dan is het eenvoudig: allerlei restricties, binnen blijven, avondklok, klassen volgen online. En zo los je het aantal demonstraties eigenlijk heel eenvoudig op.

Chris:  Nu gaat u me niet vertellen dat u de Birmezen in Samut Sakhon allemaal op Covid heeft getest omdat u al wist van de staatsgreep in Myanmar?

Prawit: Dat is een goede vraag. Nee, zeker weten deden we het niet maar een klein kind (en zeker een vriend van de Birmese generaals) kon zien aankomen dat er wat te gebeuren stond in Myanmar. Daarop hebben wij, Kuhn Too en ik, pro-actief gereageerd. Vervolgens hebben we dat aan Anutin gemeld die het deze dagen te druk had met de hennep. Over gezondheid gesproken. Zoveel gevallen in Samut Sakhon dat iedereen er doodsbenauwd van werd en voor geen goud terug wil naar Myanmar, dat trouwens zijn grenzen ook gesloten heeft voor besmette terugkerende landgenoten. Zo smoor je mogelijke demonstraties.

Chris:   U kent enkele van deze Birmese generaal goed, denk ik?

Prawit: Ja, en ik moet zeggen dat ik wel een beetje jaloers op hen ben. Ze hebben het bij een staatsgreep aanzienlijk gemakkelijker dan wij hier in Thailand.

Chris:   Hoezo? Een staatsgreep is toch een staatsgreep?

Prawit: Ja, dat denkt u maar dat is niet zo. Myanmar is geen monarchie. Als je daar als generaals wat wilt hoef je geen ruggespraak te houden met anderen. Je kunt eigenlijk doen wat je wilt. Geen risico om de geschiedenisboeken in te gaan als aanstichters van een mislukte staatsgreep. Het lukt in Myanmar altijd. Kijkt u er de geschiedenisboekjes maar eens op na.

Chris:   Nou, ik had niet de indruk dat de huidige geschiedenisboekjes op school allemaal zo correct zijn.

Prawit: Dat is waar. De regeringen van de laatste decennia letten er wel goed op dat de Thaise kinderen het goede leren en trots zijn op hun vaderland. We vertellen ze niet alles omdat dat niet goed is voor tere kinderzieltjes. Maar het blijft oppassen. Misschien worden de nieuwe geschiedenisboekjes wel gedrukt in Dubai of Montenegro. En dan gaat het natuurlijk verkeerd.

Chris:    Over verkeerd gesproken. Ik zag gisteren en eergisteren vergelijkingen tussen Kuhn Too en Kuhn Yingluck aan de ene kant en aan de andere kant Generaal Min en Aung San Suu Kyi. Wordt u daar nu blij of verdrietig van?

Prawit: Wat denkt u?

Chris:    Ik zou denken verdrietig. Laten we wel zijn. De regering Yingluck maakte van het land een rommeltje en de Thaise generaals moesten helaas ingrijpen. Met vrije en probleemloze verkiezingen, een beetje later dan beloofd, maar uitmondend in een nieuw parlement en senaat, heeft u het land toch weer teruggebracht op de rails en de democratie in dit land hersteld. Dat zie ik toch goed, of niet?

Prawit: Zo is het precies, Kuhn Chris. De vergelijking is helemaal verkeerd. Kuhn Too en ik moeten worden vergeleken met Aung Suu Kyi en de Birmese generaals met Yingluck. Zal ik na dit interview nog even aan Kuhn Too appen. Zij hebben ook beloofd dat er binnen 1 of 2 jaar weer verkiezingen komen in Myanmar. Het komt allemaal goed, geloof me. Generaal Min is de geadopteerde zoon van Generaal Prem. Dat zegt genoeg, of niet?