In harmonie met de natuur, maar niet altijd
Bossen vormen voor boeddhisten de uitgelezen plaats om te mediteren en te reflecteren over dhamma en de relatie van de mens met de natuur. Thailand telt circa 6.000 bostempels. Veel daarvan bleken zich ineens in nationale parken en wildreservaten te bevinden, toen gebieden een beschermde status kregen.
De regels schrijven voor dat de monniken moeten helpen het land te conserveren en te herbebossen. Uitbreiding van tempels en andere gebouwen is verboden. Wie de regels overtreedt, dient het bos te verlaten. Althans in theorie, want de praktijk is taai.
In 1995 deed een nationale commissie onderzoek naar de tempels in beschermde gebieden. Ze bracht de bostempels in kaart en decreteerde dat na dat jaar geen nieuwe tempels mochten worden gevestigd. Overtreders zouden verwijderd worden. Maar de kwestie lag gevoelig en leidde nauwelijks tot ingrijpen.
In 2009 bleek het aantal bostempels te zijn toegenomen tot 6.000. Een plan om tempels in afwateringsgebieden en beschermde bossen te ontruimen, riep veel weerstand op. De toenmalige minister van Natural Resources and Environment bond in. Van hem hoefden ze niet weg, mits aan de regels zou worden voldaan. In december 2009 verleende het ministerie die 6.000 tempels officieel toestemming om in de bossen te blijven.
Klachten over nieuwe tempels
Amnaj Buasiri, adjunct-directeur-generaal van het National Office of Buddhism, zegt dat de meeste monniken in harmonie met de natuur leven. ‘Ze vernielen het bos en het milieu niet. En ze bevelen bosbehoud en herbebossing aan wanneer andere monniken de tempels bezoeken.’
Maar hij geeft toe dat zijn kantoor soms klachten ontvangt over nieuwe tempels en andere onregelmatigheden. Ambtenaren vragen altijd advies aan de Sangha Supreme Council en Amnaj’s kantoor. ‘Wij dringen er bij hen op aan juridische actie te ondernemen wanneer monniken de wet overtreden.’ Maar ambtenaren van het Forest Department staan daar niet om te springen. Ze begrijpen de innige band tussen het boeddhisme en het woud.
‘Bosmonniken bestaan al sinds het Boeddha-tijdperk. Vroeger was het bos gewoon een bos zonder veel regels of veel restricties. Dus waren er geen problemen wanneer monniken op pelgrimstocht gingen of in de bossen verbleven. Maar de tijden zijn veranderd. Er zijn nu commissies met verantwoordelijkheden. We verzetten ons niet tegen hun autoriteit. Om het bos in te gaan of het te veranderen is toestemming nodig van de autoriteiten.’
Prateep Hempayak, hoofd van het wildreservaat Mae Nam Pachi in Ratchaburi, weet zeker dat oprechte bosmonniken in het het reservaat in harmonie met de natuur leven en dat ze helpen met bosbehoud en herbebossing. ‘Herbebossing door ambtenaren is altijd mislukt. De nieuwe aanplant wordt vernield of verbrand. Of dorpelingen claimen het herbeboste land. Door te preken, te onderwijzen en door hun daden, zijn de monniken erin geslaagd de mensen te leiden bij bosbehoud en herbebossing.’
(Bron: Bangkok Post, Spectrum, 26 augustus 2012)
Over deze blogger

-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand19 mei 2025Verontwaardiging in Pattaya: Buitenlander laat pitbulls los op hond van buurvrouw – met poll
Nieuws uit Thailand19 mei 2025Thailand herziet belastingregels voor buitenlandse inkomsten: geld overmaken naar Thailand wordt aantrekkelijker
Pattaya19 mei 2025De fijnproeversgids voor culinair genieten in Pattaya: 10 uitstekende restaurants
Opinie19 mei 2025Opinie: De onzichtbare hand: hoe oud-militairen het provinciaal bestuur in Thailand domineren