Drie zoenen voor de farang
Lichamelijk contact tussen een Isaanse en een farang is een zeldzaamheid. Zelf het geven van een hand komt eigenlijk niet voor ook al ken je elkaar al jaren. Ik heb het natuurlijk over Isaanse vrouwen die weinig tot geen contact hebben met farangs.
Grondbelasting
Eén keer per jaar komt de belastingambtenaar met een stapel papieren persoonlijk langs om de aanslag te innen. Het gaat dan om de grondbelasting. In totaal nog geen honderd baht.
Servetten
We komen zelden in restaurants waar ze katoenen of linnen servetten hebben. Nee, in Thailand gebruiken ze meestal papieren servetten of tissues of zelfs wc-papier. Met wc-papier is overigens niets mis want gezien het fabricageproces zal het vrijwel steriel de fabriek verlaten.
De huwelijksmarkt voor gestudeerde Thaise vrouwen
Een facebookvriendin – 25 jaar, onderwijzeres, boerendochter, bovengemiddeld aantrekkelijk, kinderloos, ongetrouwd en ook geen vaste vriend – klaagde op haar account over het gebrek aan potentiële huwelijkskandidaten.
‘In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten’
In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten. Dat gold in Nederland en geldt nog steeds voor veel mensen in Thailand. Al gaat het dan niet om brood maar om rijst.
De Thai, een spaarzaam volkje
Natuurlijk, veel Thai lenen meer dan verstandig is. Vaak voor een (te) dure auto maar nog vaker uit noodzaak, bijvoorbeeld voor de studie van de kinderen, voor aankoop van kunstmest, voor de start van een bedrijfje of voor onverwachte uitgaven.
Mijn ervaringen in Thaise massagesalons
Mijn neus, mijn oren, mijn smaakpapillen en vooral mijn ogen worden allemaal op z’n tijd verwend in Thailand. Ja, mijn neus en oren ook want ik woon in een bebost gebied van Thailand dus wel veel natuurgeluiden maar vrijwel geen geluidsoverlast en de geringe luchtverontreiniging hier is meestal terug te voeren op een te veel aan ozon; niet de ozon ontstaan door inwerking van zonlicht op smog maar ozon als resultaat van bliksemontladingen.
Leven als een boeddha in Thailand, slot
In dit deel probeer ik te beschrijven hoe andere farangs Ubon beleven. Het wordt een wat negatief beeld maar dat komt omdat dat wat fout gaat vanzelf meer aandacht krijgt dan datgene wat goed gaat. De werkelijkheid is dus gelukkig wat positiever dan hier geschetst wordt maar het geeft in ieder geval een beeld van wat er mis kan gaan. Ook moet er niet naar een schuldige gezocht worden als er iets fout gaat want ik heb zelden twee kanten van het verhaal gehoord, er is dus geen sprake geweest van hoor en wederhoor. En een oordeel snel klaar hebben is natuurlijk nooit verstandig.
Leven als een boeddha in Thailand, deel 5
Isaan kent natuurlijk ook plagen. Denk maar aan muggen, mieren, ratten, schorpioenen en duizendpoten. En slangen natuurlijk. Daar gaat dit deel over.
Leven als een boeddha in Thailand, deel 4
In dit deel informatie over nutsvoorzieningen en over het eten in Isaan. Natuurlijk weer zoals ik het ervaar.
Leven als een boeddha in Thailand, deel 3
Leven als een boeddha in Thailand, deel 2
In dit deel en in de delen 3, 4 en 5 zal ik beschrijven hoe ik Isaan of liever gezegd Ubon ervaar. Ubon is Bangkok met al zijn faciliteiten natuurlijk niet. En ook geen Pattaya, Hua Hin of Chiang Mai. Er zijn ook geen bergen of stranden maar wel rivieren en meren. Ook het klimaat is anders, de mensen zijn anders, het eten is anders en er zijn vrijwel geen farangs hier.
Leven als een boeddha in Thailand, deel 1
Leven als een Boeddha in Thailand. Nee, niet als een monnik, als een Boeddha. Zoiets als leven als een God in Frankrijk, een aangenaam en onbezorgd leven hebben. Is dat voor farangs weggelegd?
Een hogere macht of mijn primitieve ik?
Thailand is het land van de geesten en ook mijn vrouw ziet geesten op ons land, zelfs overdag. “Zien” is eigenlijk niet het goede woord, het zal “waarnemen” zijn. En sommige Thaise bezoekers hebben ook dergelijke ervaringen gehad. Ik en ook andere farang-bezoekers hebben echter nog nooit iets bijzonders gezien, gehoord, geroken of gevoeld.
Wat kan de Tourist Police voor ons doen in Thailand?
Toen ik ruim 40 jaar geleden voor de eerste keer naar Thailand ging kreeg ik als advies om mij in geval van problemen te wenden tot de Tourist Police. Nu heb ik daar gelukkig nooit gebruik van hoeven te maken maar naar aanleiding van het recente verhaal van Gringo over de corruptie bij de politie heb ik mij afgevraagd of dat advies nog steeds waardevol is?
Minder betalen dan het minimumloon? Wel of niet doen?
Onlangs was er op Thailandblog een discussie over het wel of niet betalen van (minstens) het minimumloon. Omdat het buiten het eigenlijke onderwerp viel kwam de discussie niet helemaal uit de verf en dat is toch wel een beetje jammer omdat er diverse kanten aan dat onderwerp zitten. Daarom een poging om dit wat verder uit te diepen.
Waarom ik ben gaan sporten in Thailand?
Een paar jaar geleden kwam een vriend van mij in Nederland ten val met zijn elektrische fiets. Het was een éénzijdig ongeluk maar hij kwam ongelukkig ten val en had een gecompliceerde breuk opgelopen. Na een vrij lange tijd in het ziekenhuis volgde een langdurige revalidatie.