Getrouwd met een boerin
Alhoewel mijn vrouw geboren en getogen is in een “grote” stad (Ubon), is ze nu we op het platteland wonen toch gaan boeren. Gewoon om iets positiefs te doen voor de wereld en er wat geld aan over te houden. Ze verbouwt geen rijst, maar teelt vis, fruit, paddenstoelen en groente.
Sinds kort heeft ze naast haar blauwe boekje ook een groen boekje en daarmee is ze officieel boerin. Bij de aanvraag van dat boekje moet je natuurlijk wel aantonen dat je eigenaar bent van de grond en je moet ook aangeven wat en hoeveel je verbouwt, maar meer wordt er niet van je gevraagd. Het voordeel van zo’n boekje is dat je aanspraak kan maken op een schaderegeling bij natuurrampen. En, belangrijker misschien, je kan daarmee ook een aanvraag doen voor het mogen gebruiken van het logo “Good Agricultural Practice”. Dat is een beetje te vergelijken met het logo “Clean Food Good Taste” dat je soms in restaurants ziet. Zo’n logo maakt het waarschijnlijk makkelijker om je producten te verkopen aan zaken zoals de MAKRO. De MAKRO in Ubon is bijvoorbeeld bereid om producten af te nemen en zelfs op te komen halen, afhankelijk van de afstand, de kwaliteit en de hoeveelheid.
Voordat je zo’n logo krijgt komen ze echter eerst controleren of je er wel voor in aanmerking komt. Onze aanvraag ligt nu bij de ambtenarij maar ze moeten nog langs komen. We verwachten echter geen problemen.
Een mogelijke volgende stap is om het predicaat “biologisch” (“organic”) te mogen gebruiken. Zo gebruikt mijn vrouw al geen bestrijdingsmiddelen, maakt ze compost en daarnaast ook nog EM (Effective Microorganisms; een startset daarvan is gratis bij een Land Development Regional Office te krijgen) om voedselresten en dergelijke om te zetten in nuttige producten voor de planten. En ze koopt koemest of liever nog mest van karbouwen. Verder verpakt ze de bananen terwijl ze nog aan de plant zitten in een zak en dat doet ze ook met een deel van de mango’s om ze te beschermen tegen vraatzuchtige insecten. Bonen worden verder onder een net geteeld om insecten zo veel mogelijk weg te houden. Is dat allemaal genoeg om een officieel certificaat te krijgen dat je producten organic zijn? Helaas niet.
Van een kennis werkzaam bij het Department of Agricultural kreeg ik het boekje “Thai Agricultural standard TAS 9000 PART 1/2009, Organic Agriculture”. Het is ook op internet te vinden: www.acfs.go.th/. En er is natuurlijk ook een Thaise versie van.
Als je je aan de regels houdt zoals genoemd in het boekje kan je inderdaad een officieel certificaat krijgen dat je producten organic zijn. Zelf heb ik het boekje alleen maar doorgebladerd. Voor ons heeft het namelijk geen zin om zo’n certificaat te halen omdat de eisen te hoog liggen. Ik zal wat voorbeelden geven van de gestelde eisen:
3.1 The production system shall be developed towards an integrated agricultural system with a diversity of plants and animals. Geen monocultuur dus, en dat maakt het wat lastiger om het op een economische manier te doen. Voor ons is het echter geen obstakel.
3.2 The production system on the farm shall be developed towards self-sufficient in organic materials and crop nutrients. Dit wordt als volgt geïnterpreteerd: geen koemest kopen maar eigen koeien houden. Geen honden en katten op het terrein omdat ze dan hun behoefte daar doen.
4.1 Organic production requirements for plants shall be used throughout the entire transition period of at least 12 months before planting for annual crops and 18 months before the first harvesting of organic produce for perennial crops. Transition period shall be started from the time a producer practicing according to this standard and applying for the certification from the certification body. Pas na een jaar mag je beginnen met aanplanten/zaaien. In het eerste jaar kan je dus geen certificaat krijgen.
4.3 Certification body may extend the transition period specified in 4.1 if the information of the land use history shows that chemicals had been used heavily. In de praktijk kan die periode (van een jaar) wel eens wat langer uitpakken.
4.6 Producer shall have measures such as barrier, ridge or planting as buffer zone to avoid contamination through soil, water, or air from adjacent plantation or polluted area. The measures shall be suitable for each contamination risk. Voor het geval je geen biologische buren hebt moet je maatregelen nemen om verontreinigingen afkomstig van je buren tegen te gaan. Rivierwater mag vreemd genoeg (volgens mijn informant) wel gebruikt worden.
4.7 (1) Cultivation of legumes, green manures or deep-rooting plants in an appropriate multiannual rotation programme; Je moet afwisselend de grond gebruiken en nu en dan ook diep-wortelende planten gebruiken. Dat laatste is waarschijnlijk bedoeld om voedingsstoffen uit het grondwater naar boven te halen omdat anders de aarde uitgeput raakt. Want bacteriën kunnen stikstof uit de lucht wel omzetten in nitraat maar kalium, fosfaat en sporenelementen worden niet zomaar aangevuld terwijl die wel met de oogst verdwijnen. Grondwater wordt meestal niet alleen aangevuld met regenwater maar ook door onderaardse stromingen die meestal ook voedingsstoffen bevatten. Insecticiden worden in de ondergrond vaak afgebroken en/of uitgefilterd.
Voor biologische landbouw heb je dus in de praktijk veel grond nodig en liefst buren die ook biologisch bezig zijn. Maar wat als je oogst verloren dreigt te gaan of onverkoopbaar omdat het aangevreten is? Ja, dan grijp je natuurlijk alsnog naar bestrijdingsmiddelen omdat je inkomen ervan afhangt en de controle door gebrek aan mankracht en middelen niet veel voorstelt. Dat kan je die boer helaas niet kwalijk nemen. En zo komt het dat in de praktijk er toch vaak bestrijdingsmiddelen aangetroffen worden op biologische waren.
Kunnen die boeren dan geen gebruik maken van bijvoorbeeld sluipwespen zoals Nederlandse tuinders dat doen? Helaas niet, want daar heb je kassen voor nodig. En nu ben ik weliswaar in Thailand bij een biologische tuinder geweest die meloenen in kassen kweekte, maar die werkte ongetwijfeld met subsidie gezien de omvang van de investering en de aantallen werknemers. Elke meloenplant werd langs een draadje geleid en er werd maar één meloen per plant gekweekt. Weliswaar met 3 oogsten per jaar maar dan nog leek het mij onwaarschijnlijk dat ze winst konden maken. Die veronderstelling werd nog eens bevestigd door de aanwezigheid van een informatiecentrum en een enorme maar vrijwel lege parkeerplaats plus een restaurant waar wij de enige bezoekers waren. Nee, dit was duidelijk een project met geld van de overheid. En dit geeft helaas aan dat biologische landbouw in Thailand voorlopig niet grootschalig zal gebeuren, ook al liggen de opbrengstprijzen wat hoger. Zo zag ik organic kokosnoten bij de Lotus liggen voor 50 baht en gewone kokosnoten bij de MAKRO voor 40 baht. Bij ons kan je ze echter al voor 10 baht afhalen. Niet organic volgens de Thaise normen, maar toch zonder bestrijdingsmiddelen.
Nog een tip voor degenen die er voor kiezen om met het voedsel zo min mogelijk bestrijdingsmiddelen binnen te krijgen: kies voor vruchten met een dikke schil. Want weliswaar trekken bestrijdingsmiddelen verder het product in dan de schil, een dikke schil zal toch wel het nodige tegen houden (al kan er natuurlijk ook wat door het wortelstelsel opgenomen worden). Dus ook al worden de normen voor bijvoorbeeld bananen en rambutan overschreden, dan nog kan het m.i. weinig kwaad om die vruchten te eten. www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/bestrijdingsmiddelen.aspx: “Veel bestrijdingsmiddelen trekken verder het product in dan de schil. Bovendien is er in de wet rekening mee gehouden dat je de hele vrucht eet, dus met schil en al”. Dat betekent dus dat ook al zijn er overschrijdingen van de normen, dan hoeft dat nog niet te gelden voor het vruchtvlees.
Dat de gewone Thai ook groente zonder bestrijdingsmiddelen prefereert mag blijken uit de volgende anekdote:
Een man kocht voor zijn vrouw wat kousenband. Het was erg mooie kousenband en dat is natuurlijk verdacht. Daarom vroeg bij aan de verkoopster of het wel onbespoten was. De verkoopster antwoordde: “Ja, het is onbespoten. Het is van ban falang (van mijn vrouw dus)”. Hij kocht de bonen natuurlijk en gaf die aan z’n vrouw. Die ging de bonen tot driemaal toe wassen. Haar man zei toen: “Waarom doe je dat? Ze zijn van ban falang”. “Had je dat niet eerder kunnen vertellen? Ik was mij het laplazarus.”, antwoordde zijn vrouw.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
- Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
- Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
- Leven in Thailand6 maart 2024Het rakettenfestival in Isaan
- Leven in Thailand22 februari 2024De overval
Bedankt voor de informatie Hans daar heb ik wat aan. Succes met verder boeren.
Ik had mij in een documentaire al verbaasd over hoe sommige thaise boeren samen met de natuur werken. Dit verhaal vind ik erg mooi, het moet mogelijk zijn om een normaal bestaan op te bouwen in Thailand toch, als boer want alles groeit daar snel. Ik wens jullie succes met de groene onderneming!
Beste Hans,
Ik woon een 22km onder Ubon Ratchathani.
Wij hebben ook een lap grond gekocht en willen daar wat biologisch teelten.
Net zoals jouw eega was mijn vrouw een stadsmus uit Warin Chamrap! Nu is ze wel haar ‘boeren’kennis aan het zoeken via allerlei Thaise FB groepen van tuiniers.
Ik probeer enkel het terrein proper te houden. Das al een hele klus!
Is het mogelijk dat we bij jou thuis eens kunnen komen kijken hoe jullie dat allemaal aanpakken? Zou voor mij ook een heel pak eenvoudiger zijn om alles te begrijpen.
contacteer mij via [email protected]
Beste Hans,
Goede info en leerzaam, zal dit zeker ondhouden.
Zeker wat betreft de meloen.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Leuk info stuk geschreven Hans we komen snel weer eens kijken bij je en visje vangen(proberen)
Hoi Hans
Leerzaam en leuk info stukje voor tuinders kom snel weer eens een visje verschalken bij je.
Willem
Prima Willem!
Je hoeft echt niet bezig te zijn met officiële organisaties voor organic boeren en verkopen.
Wij hebben al jaren lang certificaten van Organic Thailand en PJF Ubon ,als je vrouw boert op een bio manier en ze heeft regelmatig groenten te verkopen dan vind ze wel ergens een marktplaats dit kan even goed op straat niemand in Ubon houd je tegen om op straat te verkopen.
Heeft ze te veel voor zelf verkoop dan kan ze naar de groothandelsmarkten of naar de gewone vaste markten daar vind je meestal dealers die aan de standhouders verkopen,ze gaat dan wel aan groothandelsprijzen verkopen. Voor meer info over organic boeren, [email protected]
Gin Ben Ya farm Sisaket
[email protected]
Sorry PGS en niet PJF Ubon