Drie zoenen voor de farang
Lichamelijk contact tussen een Isaanse en een farang is een zeldzaamheid. Zelf het geven van een hand komt eigenlijk niet voor ook al ken je elkaar al jaren. Ik heb het natuurlijk over Isaanse vrouwen die weinig tot geen contact hebben met farangs.
Zo waren er onlangs een paar Duitsers bij ons op bezoek en ook wat Isaaners. Eén van de Duitsers raakte in gesprek met een Isaanse en tijdens dat gesprek raakte hij haar arm aan. Dat werd duidelijk niet op prijs gesteld, zonder dat ze overigens boos werd. Hij had beter moeten weten; hij woont al vele jaren in Thailand.
Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen op de regel. Zo zijn er vrouwen – zowel getrouwde als ongetrouwde – die mij weleens omhelst hebben zonder mij overigens ooit een hand gegeven te hebben. Maar dat omhelzen gebeurde pas na vele jaren en alleen als daar een goede reden voor was. Het blijft een uitzondering. Alhoewel, sommige farangs doen daar geen jaren over. Zo was er een goede vriend van mij die na een verblijf van drie weken in Thailand door drie aantrekkelijke boerendochters uitgeleide werd gedaan op het vliegveld. Aldaar werd hij door alle drie de meisjes om de hals gevlogen. Maar hij is dan ook 20 jaar jonger dan ik, ongetrouwd en heeft een sterke gelijkenis met George Clooney. Daar kan ik natuurlijk niet tegenop.
Overigens kan je het initiatief tot zo’n omhelzing of een soortgelijk lichamelijk contact maar beter aan de vrouw laten.
Maar er zijn meer uitzonderingen: zo loopt er op het terrein van de plaatselijke Wat een billenknijpster rond die mij weleens onverhoeds in de billen geknepen heeft. Ook een andere farang die ik naar die tempel verwezen had verklaarde later dat hij het slachtoffer van die (overigens al behoorlijk op leeftijd zijnde) vrouw geworden was. Voor sommige vrouwen zijn farangs blijkbaar onweerstaanbaar.
Nog een voorbeeld: Ik was in het plaatselijke dorpsziekenhuisje voor een massage en toen de formaliteiten – inschrijven, bloeddruk opnemen e.d. – afgewerkt werden kwam er een oude vrouw naar mij toe en begon mij in mijn bovenarm te knijpen en commentaar te leveren. Toen ze genoeg geknepen had ging ze weer terug naar haar oude plek.
Zoenen in het openbaar is natuurlijk helemaal ondenkbaar. Althans onder normale omstandigheden. Ik was echter een keer op een bruiloft en was daar de enige farang. Op een gegeven moment kwam er een dame op mij af – ook nu weer behoorlijk op leeftijd – die in duidelijk beschonken toestand verkeerde. Ze had een tot de rand gevuld limonadeglas in haar ene hand en een whiskyfles in de andere. Ze probeerde mij het glas aan de mond te zetten maar ik had weinig trek in een mondvol whisky. Ze bleef maar aandringen en daarom heb ik haar het glas maar ontnomen en daarvan een ingetogen teugje genomen. In dank daarvoor gaf ze mij drie klappers op mijn wang. Mijn vrouw moest later mijn wang schoonmaken. En niet van de lipstick. Bij mij worden mijn speekselklieren pas geactiveerd als ik lekker eten zie of ruik. Zou dat bij Thaise vrouwen anders liggen?
– Herplaatst bericht –
Ik snap niet wat dit met Isaan te maken heeft.
Volgens mij is het erg ongebruikelijk om aan elkaar te gaan lopen plukken zeker als je vreemd bent voor elkaar.
Af en toe zie je wel van die kerels die het bij een vreemde vrouw proberen onder het mom van ?? Ik krijg daar altijd een eng gevoel bij.
Beste Sir Charles, we zijn het waarschijnlijk meer eens dan je denkt. Ik kan mij bijvoorbeeld heel goed voorstellen dat veel farangs het hier in de Isaan absoluut niet naar hun zin zullen hebben als ze hier voor langere tijd moeten verblijven. En dan heb ik het niet eens over een gebrek aan aanpassingsvermogen maar meer over persoonlijke voorkeuren. Velen zullen de hitte in het hot season niet kunnen verdragen of krijgen een hekel aan het eentonige landschap. Ach, er is nog veel meer om op te noemen. Ik zou maar weinig mensen adviseren om hier ook te komen wonen. Maar je hebt gelijk: ik heb het hier inderdaad naar mijn zin. En ik zal nog wel vaker wat schrijven waar dat uit zal blijken. Maar waarschijnlijk zou ik het ook naar mijn zin hebben in zeg de omgeving van Chiang Mai. Of ergens aan de kust. Maar de kust is voor mij te duur daar ik ook graag ruimte voor mijzelf wil hebben. Ter compensatie heb ik daarom maar een vijver laten uitgraven. Dat uitgraven kan gratis want iedereen wil die grond wel hebben.
Ja Hans, dan móét je wel in Isaan wonen.
Gelukkig hebben we hier veel ruimte om te recreëren.
Ik fiets en jij kunt vissen.
Ik woon dus ook in Isaan, Ubon Ratchathani.
Ik ben ‘n Tilburgse Kruik en Willen II verkondigde dáár plm 300 jr geleden:
“hier adem ik vrij en voel me gelukkig”
Nou dát heb ik hier ook!!
U gaat uit van een regel en geeft dan een hele reeks voorbeelden van “uitzonderingen’. Uw uitgangspunt, nl. dat lichamelijk contact tussen Isaners en falang een zeldzaamheid zou zijn, is helemaal geen ‘regel’. De meeste mensen houden er niet van aangeraakt te worden door mensen die niet behoren tot hun intieme kring. Dat is toch overal zo?
Een handdruk is een Westerse begroetingsvorm. In het Oosten worden andere vormen gebruikt (een buiging, de Thaise wai, …) Helemaal niet vreemd dus dat er wel omhelzingen zijn, maar geen handdrukken.
Alcohol zorgt ervoor dat sociale remmingen wegvallen, dus dan raakt men elkaar makkelijker aan. Heeft dus evenmin iets te maken met nationaliteit/cultuur.
Ik woon in Isaan en word soms aangeraakt door oudere dames (meestal willen ze even mijn arm vasthouden), of door sommige mannelijke dorpsbewoners geknuffeld, zij het enkel als ze dronken zijn. Allemaal niets bijzonders, toch?
Nee Adam, het is niet alleen de wai in plaats van de handdruk. Vroeger kwamen hier veel hengelaars en soms gingen hun vriendinnen ook mee. Maar ze raakten elkaar niet aan en zoenen deden ze al helemaal niet. Althans niet in het openbaar. Verder is het opvallend dat vooral oudere vrouwen zich soms wat meer permitteren op dat vlak.
Een handdruk tussen Isaaners onderling en ook tussen een Isaaner en een farang komt wel voor al zal je het op het platteland niet gauw zien. Voorafgaand aan een voetbalwedstrijd geeft iedereen elkaar een hand, of eerst een wai en daarna een hand, om maar een voorbeeld te noemen. Nee, het gaat voornamelijk om het contact tussen vrouwen en mannen, of juist de afwezigheid daarvan.
Och, die arme toerist, die na 2 dagen in Thailand een bar girl meeneemt naar zijn hotelkamer.
Daar staat hij dan, want aankomen mag niet. Het wordt dan een troosteloze avond voor hem, hahaha
Wacht maar tot het licht uit is en zij onder het dekbed haar handdoek heeft weggetrokken, dan gaan alle remmen los.
Ik vind de dames van plezier in Thailand anders ook behoorlijk ingetogen in hun gedrag, zeker in vergelijking met oosteuropese dames. Maar goed, kan ook gewoon mijn eigen ervaring zijn.
Weinig wild-west, om het zo maar uit te drukken.
Uitzondering is dan toch de Pubstreet in Ban Chang. Maar daar zit veel olie- & pijpreinigingsgerelateerde industrie met veelal expats.
Het gaat gelukkig niet zo ver als in sommige islamitische landen. Beroepshalve is contact natuurlijk geen probleem en dan denk ik in de eerste plaats aan artsen en niet zo snel aan bardames.
Dit niet meteen lopen te plukken en betasten van mensen onderling in Thailand, kan ik alleen maar waarderen,en dit is afhankelijk van het feit, dat je niet in het nachtleven bent,overal in Thailand.
In Europa beginnen wij voor mijn gevoel vaak met de eerste begroeting reeds te overdrijven, met het vaak opdringerige omhelzen en kusjes geven.
Kusjes geven, en een vaak gedwongen om de hals vliegen,om de ander de indruk te geven dat ze hartelijk ontvangen worden,terwijl de tegenpartij om niet uit dit ritueel te vallen,vaak net zo gedwongen mee kust, terwijl hij/zij er misschien helemaal niet van gedient is.
Een paar kneepjes van een oude Thaise in de arm,of een ondeugende billenknijpser vindt ik,hoewel het geen dagelijks gebruik is in Thailand,nog te tolereren.
Zeker met temperaturen van niet zelden 40°C,vindt ik een Thaise wai,een uiterst mooie begroeting.
Moet er niet aan denken dat je door iedere drijfnat bezwete hij,of zij om de hals gevlogen wordt.
Als dit in Thailand gebeurt,dan meestal in het nachtleven,of in kringen waar de Farang dit geimporteerd heeft,zodat ook de Thai zich haast gedwongen voelt mee te doen.
Vaak ben ik het niet eens met jouw reacties () maar hier geef je perfect mijn eigen mening!
@De Inquisiteur, we hoeven ons qua gelijkheid in meningen ook niet te omhelzen,een kleine Thaise wai zo af en toe is ook genoeg.555
Vele ingrediënten van het leven zijn terug te vinden in de ontmoetingen. Normen en waarden, gebruiken, rituelen, noem ze maar op. Respect tonen is altijd een goede basis die werkt. Aanpassen aan de situaties wordt gewaardeerd. Ik kom ook regelmatig in de Isaan streek en de feesten die daar plaatsvinden heb ik bemerkt, lopen altijd op het zelfde uit. In het begin de kat uit de boom kijken en aftasten en als er genoeg drank in het lijf zit dan wordt het uitkijken geblazen en op tijd je biezen pakken. Ik heb het na een biertje wel gehad dus altijd nuchter genoeg om mij staande te houden. De vrouwen en zeker die op leeftijd worden vaak vrijpostig en proberen vaak hun grens te verleggen. De glazen whisky die onder je neus wordt geduwd en waar je niet op mag weigeren, je kunt er op wachten. Het is een bepaalde lol die je daar treft die niet de mijne is en zeker de dronken mannen die elkaar weer eens gaan betasten op gewelddadige wijze vanwege oud zeer. Ik moet soms wel geforceerd met mijn vrouw mee naar zo’n buurtfeest, maar als het even kan zult u mij daar niet meer zien. Ik weet de afloop al, zoals ik eerder schreef en ik heb een andere mentaliteit meegekregen, dus laat mijn beurt maar aan fikkie over.
Beste Bloggers,
Eigenlijk zou je Isarn kunnen vergelijken met Brabant. Wij, want ik ben er van, voelen ons óók verheven boven de rest van het land. Ook hebben wij manieren en gebruiken die ze in de rest van Europa niet kennen. Dus je kunt het Isarners én Brabanders dit verheven gevoel niet wegnemen.
Voorheen, in de 20e eeuw nog, werd er minderwaardig naar gekeken maar zonder de inwoners van Isarn en Brabant waren Thailand en Nederland nog ver weg van de plaats op de wereld, die beide landen nu bezetten. En dan heb ik het niet alléén over economische voorspoed!
Peer
bij de Lisuus ten noorden van chiang mai is een handdruk met gestrekte arm wel gebruikelijk doch elkaar zoenen niet
Uit oogpunt van hygiëne ben ik er een groot voorstander van dat Europeanen elkaar geen hand meer geven, maar elkaar begroeten met een wai. Het geven van een zoen uitsluitend aan eigen familieleden en heel goede vriendinnen. Een wai is een zeer wellevende en beschaafde begroetingsuiting.
(N.B.: tijdens een echte griepepidemie geven huisartsen hun patiënten geen hand om besmetting te voorkomen en in een ziekenhuis zou ik om die reden eigenlijk niemand een hand willen geven.)
Ik heb een keer een, oudere, monnik op zijn verzoek een lift gegeven op de motor. Heb toen toch echt diverse malen zijn handen uit mijn kruis moeten halen. Tja het was een oude monnik anders had ik hdm van de motor afgeduwd. Aparte, onprettige, ervaring voor een hetero.
Een van de dingen die ik in Thailand en in de rest van Azië prettig vind is het NIET omhelzen en afzoenen. Ik houd er niet van aangeraakt te worden door vreemden of mensen met wie ik geen band heb en dan zelfs alleen eigenlijk door mijn vrouw – thuis.
Ik was vele jaren met een Braziliaanse getrouwd en in Brazilië vond men mij maar koud en stijf. Dat is ook zo, want ik deed het daar ook zelden. Wildvreemden en ook mannen omarmden en zoenden elkaar op de wangen. Vreselijk.
Wat een verademing het hier niet te moeten. Alleen af en toe bij andere buitenlanders. Maar degenen die me kennen, weten intussen dat ik het zelden of nooit doe.
Worden we in Nederland dan wel om de haverklap betast en aangeraakt? Op een handdruk na bij felicitaties of een eerste kennismaking merk ik zelf niet zo’n groot verschil tussen Nederland en Thailand qua lichaamscontact. Ja het verschil is er maar meer genuanceerd iets dan beide landen in een heel andere wereld afspelen.
Mensen met wie er een hechte band is krijgen een knuffel of een paar kussen, mensen met wie je goed opschiet misschien een korte aanraking als dat zo uit het in het gesprek spontaan op komt (A, lacherig: ik zwem nu in het geld. B, raakt A plagend aan: ha, jij wel….). Hangt verder natuurlijk maar van de persoon en de relatie af, we kennen vast wel allemaal de tante in Nederland of Thailand die maar wat graag in de wangetjes grijpt van kleine neefjes en nichtjes die langs komen.
Ik weet nog goed bij mijn eerste kennismaking van mijn schoonmoeder, dat ik goed geoefend had op een correcte wai, maar dat nog voordat mijn handen samen kwamen ze me al in een dikke knuffel omhelsd had, blij mee eindelijk in het echt te zien. Maar dat zal ook wel een persoonlijkheidsdingetje zijn, er zijn er vast ook bij wie de afstand met de schoonouder(s) meer afstandelijk is, en weer andere een paar goede kussen wel kunnen waarderen.