Pattaya op de héél vroege morgen
Op de website “Inspire Pattaya” stond deze week een verhaaltje over hoe de schrijver er van Pattaya beleefde om 6 uur ’s morgens.
Hekwerk
Eigenlijk hoefden we niet zo nodig een hek, maar hier in Thailand heeft iedereen een onheining om zijn land. In dorpen en steden is dat vaak een muur van grijze steen. Op het platteland kom je ook veel prikkeldraad tegen, maar ook de wat vriendelijker ogende bamboe-hekken.
Overstekende cobra’s
Ik ben zonder meer een dierenliefhebber, met een achtergrond van drie honden, katten, hamsters, zebravinken, hagedissen en andere beestenboel. Dat was destijds in Nederland. Sinds ik in Thailand woon, ben ik genuanceerder over veel diersoorten gaan denken.
Opgelicht en een oplossing daarvoor
De televisie van Ardie doet het niet meer, het toestel is 16 maanden oud, te vroeg om vervangen te worden, te laat voor de garantie. Dus regelt Ardie een auto en gaat met het toestel naar een televisiewinkel op Sukhumvit Road in Pattaya.
Lezersinzending: Dit kan je in Thailand zo maar gebeuren
Ruud schrijft over zijn onverwachte ontmoeting in een koffiebar en hij staat versteld van zoveel vriendelijkheid. Ook het gemak, waarmee een Thai over zichzelf spreekt verbaast hem.
Pong Veegt
Pong veegt. Sinds we vorige week in het gastenverblijf van Pong en Judith zijn getrokken is dit één van de geluiden die het eerst vertrouwd zijn geworden. Pong woont in een mooi, oud, traditioneel teakhouten huis-op-palen in de groenste wijk van Lampang, en zijn prachtige tuin wordt met ongeloofelijk veel Liefde en Aandacht verzorgd.
Tamboon
Op Thailandblog lees ik het prachtige verhaal van Joseph Jongen over De betekenis van het Thaise woord Tamboon. Dit doet me denken aan een verhaaltje dat ik al lang geleden schreef, in 1998. Met de informatie van Joseph had ik er ongetwijfeld een mooi verhaal van kunnen maken. Ik schreef het volgende.
Concurrentie in Pattaya
Voor restaurants, bierbars, a gogo’s en dergelijke in Pattaya is het naast elkaar bestaan geen probleem. De vraag daar naar is groot genoeg en elk bedrijfje in deze sectoren kan op zijn eigen wijze concurreren met de buurman om meer klanten te trekken. Dat zij bij elkaar in de buurt of zelfs naast elkaar zijn gevestigd, kun je zelfs eerder als een voordeel dan een nadeel uitleggen.
Geland op een tropisch eiland: Over tassen en zo
Het is altijd leuk om onverwacht bezoek te krijgen. Vandaag is er ineens Jim, een vriend van Robin en Roos, en hij komt ons even gedag zeggen op Koh Phangan. Hij is blij dat ie er is, zijn reis zat nogal tegen. Veel vertraging door storm en aansluitende vluchten gemist. In het vliegtuig ontmoette hij wel een hele aardige Nederlander die in Thailand woont en die hem een lift naar Hua Hin aanbood.
In oren neuzen en een smaakexplosie
De Duitse eigenaar van het huis dat we huren is in Thailand en wil drie weken in zijn eigen bouwval wonen. Dat wisten we toen we er in trokken, dus we hebben onze spulletjes in dozen, kratten en kasten gedaan, en zijn met een koffer en wat handarbeidmateriaal naar Lampang vertrokken.
Thaise miertjes zijn actieve diertjes
Huis en tuin worden elke twee maanden bespoten door een bedrijf dat zegt ongedierte te bestrijden. Dat is bittere noodzaak, want anders is de hele handel binnen de kortst mogelijke tijd in handen van kakkerlakken en mieren.
Met de burgemeester op de foto
Afgelopen dinsdag werden we door Judith en Pong meegetroond naar een bijzonder project: het portret van de overleden koning, uitgevoerd in rijst.
Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel 5)
Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafe’s, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Deze keer verhalen in niet-chronologische dagen, geen weekverslag, wel telkens gewoon maar een blog, soms actueel, soms uit het verleden.
Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel 4)
Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafe’s, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Deze keer verhalen in niet-chronologische dagen, geen weekverslag, wel telkens gewoon maar een blog, soms actueel, soms uit het verleden.
Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel 3)
Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafe’s, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Deze keer verhalen in niet-chronologische dagen, geen weekverslag, wel telkens gewoon maar een blog, soms actueel, soms uit het verleden.
Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel 2)
Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafe’s, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Deze keer verhalen in niet-chronologische dagen, geen weekverslag, wel telkens gewoon maar een blog, soms actueel, soms uit het verleden.
Het is altijd leuk om onverwacht bezoek te krijgen. Vandaag is er ineens Jim, een vriend van Robin en Roos, en hij komt ons even gedag zeggen op Koh Phangan. Hij is blij dat ie er is, zijn reis zat nogal tegen. Veel vertraging door storm en aansluitende vluchten gemist. In het vliegtuig ontmoette hij wel een hele aardige Nederlander die in Thailand woont en die hem een lift naar Hua Hin aanbood.