Mijn vorige (lezers) inzending was “Mijn deelname aan het Thaise verkeer”. Dan nu deel 2 en later deel 3 van de verhaaltjes die ik verder met u wil delen: Elektriciteit- & watervoorziening in Thailand en mijn Thaise kapper. Het zijn slechts mijn ervaringen die ik opgeschreven heb dus knoop er a.u.b. niet teveel conclusies aan vast!
Zoals eerder aangegeven is het vandaag een relaxdagje met wat sightseeing. Ik ben reeds verschillende malen in de streek hier geweest maar nooit echt de tijd genomen om de streek wat beter te leren kennen of te bezichtigen.
Siem maakt lasagne, een heerlijke lasagne. De Thaise Es, zanger en gitarist, eet er ook van. Hij schept tweemaal op.
De grote beurt
Het is het moment waar iedere autobezitter altijd weer tegenaan hikt: de grote beurt. Een forse aanslag op je portemonnee, en de nooit te beantwoorden vraag of alles wat de garage heeft gerepareerd en vervangen wel echt gerepareerd of vervangen moest worden. De eerste 10.000 kilometer met onze auto zaten erop en aangezien we hem bij 30.000 km gekocht hadden, gaf de teller 40.000 aan en voor de Vigo betekent dat een grote beurt.
Roel kent vele expats van diverse nationaliteiten en in verschillende leeftijden. In deel twee een aantal vervelende verhalen over wat hij in zijn directe omgeving heeft meegemaakt en nog steeds meemaakt. Laat het een waarschuwing zijn voor anderen.
Geland op een tropisch eiland: Een kapotte airco, een overreden eekhoorn en een slechte nacht op Koh Phangan.
De Kuuk heeft de afgelopen nacht slecht geslapen. Dat is de schuld van een kapotte airco en een door hem overreden jong eekhoorntje. Gisteren stak het ongelukkige beestje over, de Kuuk kon ‘m niet ontwijken en reed er met de scooter overheen.
Zoals in mijn eerdere schrijven al vele malen aangehaald dat ik vele expats ken van diverse nationaliteiten en in verschillende leeftijden. Ook dat ik een relatie heb met Rash, al 11 jaar bijna wat gewoon goed gaat maar ook in mijn schrijven vertel hoe ik denk en hoe ik mijzelf bescherm.
Gisteren verliepen de werkzaamheden bijzonder goed. Wat zal het vandaag zijn? Je weet maar nooit wat er allemaal kan gebeuren hier in deze wereld en dat niet enkel in Thailand. Indien het vandaag verloopt zoals gepland, ben ik tegen de middag klaar. Er is trouwens niet zo enorm veel te toen: 11 inbouwdozen inmetselen en de buizenbanen dichtmetselen.
Vandaag de aanvang der werken. Vroeg uit de veren, tijdig beginnen betekent tijdig te kunnen stoppen. Lung addie heeft een planning en wil op twee dagen klaar zijn met de werken. Zonder tegenslag moet dit zeker mogelijk zijn want een installatie in een Thaihuisje is niet te vergelijken met deze in een huis in ons thuislandje.
Het is weer al een tijdje geleden dat Lung Addie nog eens naar het Walhalla van Thailand is geweest. De laatste keer hij er kwam was bij de 100 dagen overlijden herdenking van de moeder van de Mae Baan van Lung addie. Nu is het opnieuw noodzakelijk om naar ginder te trekken. De place to be is in de provincie Buriram, Lahan Sai, tambon Nong Ki Lek. Een dikke 800 km van de thuishaven Chumphon, dus wel een mooie dagrit.
Robert verbaast zich over crematies. ‘Een crematie is een groter feest dan een verjaardag.’
Mensen uit Isaan – Piak en Taai
Piak kijkt verstoord op wanneer hij weer regendruppels voelt vallen. Het is al dagenlang regenachtig, de buien vallen met de regelmaat van de klok. Hij staat middenin een rijstveld tot aan de knieën in het water, het allegaartje dat voor werkkledij moet doorgaan is kletsnat. Zijn rug doet pijn van het wekenlang voorover gebukt te staan, handen en voeten voelen aan als sponzen en zitten vol scheuren.
Brandpreventie in Thailand
Brandpreventie in Thailand? Mijn oude buurman, beroepsofficier bij de brandweer, zou hier nog heel wat ontwikkelingshulp op dat gebied kunnen geven, want echte preventie is volgens mij geen prioriteit in Thailand.
Foon tok in Isaan
Klaterende regen valt uit de lucht, voor de zoveelste maal. ’s Ochtends, ’s middags, ’s avonds. De buien wisselen elkaar af, de droge periodes zijn te zeldzaam om wat dan ook uit te voeren, niets krijgt de tijd om een beetje op te drogen. Het is een zwaar regenseizoen aan het worden. En ondanks de nattigheid is het warm, niet echt qua temperatuur die meestal rond de dertig graden blijft steken, het is de luchtvochtigheid die je laat zweten als een otter.
Een koperen huwelijk met Thailand
Toen ik in december 2005 landde op de oude luchthaven Don Muang wist ik niet wat me te wachten stond. Dat was maar goed ook, anders was ik wellicht in het oude vaderland gebleven. Nu vier ik mijn koperen huwelijk met Thailand heb begrepen. Het is een relatie met vallen en opstaan, waarbij je in veel gevallen je schouders maar moet ophalen. Het is zoals het is.
Mensen uit Isaan – Ut
Een van de dorpelingen die De Inquisiteur het meeste fascineert is Ut. Nog een vrij jonge man, nu zevenendertig jaar. De eerste ontmoeting was tijdens de periode dat De Inquisiteur en lief aan het bouwen waren, bijna vier jaar geleden. Pendelen tussen Pattaya en het dorp, waarbij we telkens twee weken hier verbleven. Toezicht houden op de bouw – die veel te langzaam verliep, vaak gebeurde er niets. Moest je toch wat en het leek ons het beste om vaak door het dorp en omgeving te frequenteren, mensen leren kennen. Liefje-lief kende iedereen, maar vooral uit haar eigen leeftijdsgroep natuurlijk. Ut maakte deel uit van een vrolijke jonge bende die genoot van het leven.
Chocoladepudding en เงาะ
Er wordt vaak gezegd dat in de tropen geen sprake is van seizoenen. Mieke ontkrachtte dat idee al in een van haar blogs. Ik durf de stelling wel aan dat er in Nederland geen sprake meer is van seizoenen. Als criterium hanteer ik dan niet het weer, maar de beschikbaarheid van seizoengebonden groente en fruit. In Nederland is alles het hele jaar te krijgen. Met uitzondering van asperges, wilde ik toevoegen, maar als je echt wilt kan je die ook wel met kerst ergens op de kop tikken.