‘Toch maar naar de ‘Bridge on the river Kwai’
Heb jij nog nooit the Bridge on the river Kwai bezocht? Nee! Met een diep schaamrood op mijn wangen moest ik inderdaad bekennen dat ik daar nog nooit ben geweest. Schandalig eigenlijk, terwijl ik al 26 vakanties in Thailand heb doorgebracht.
Dan moet het deze vakantie er toch maar een keer van komen om daar heen te gaan. Maar aan de andere kant, ik ben best wel een emotioneel type en kan niet zo goed tegen al dat leed wat er in de wereld is gebeurd (en nog steeds gebeurt). In Cambodja ben ik twee dagen van slag geweest door een bezoek aan de Killing Fields; te triest voor woorden wat daar is gebeurd.
Na een paar dagen doorgebracht te hebben in Cha-am, mijn favoriete badplaats (nog niet zo toeristisch als Hua Hin en een stuk goedkoper), een busticket gekocht naar Kanchanaburi. Een prachtig resort gevonden met uitzicht op de rivier voor 600 bath.
Kanchanaburi is eigenlijk best wel een heel leuk relaxed plaatsje met heel veel redelijk geprijsde bungalows gelegen aan de rivier vanaf 400 bath en meer (afhankelijk van de luxe die je wilt).
Brommertje gehuurd voor 200 bath (een prachtig vervoermiddel in Thailand om zelf dingen te ondernemen). Even langs de brug geweest en de gloednieuwe tempel aan de overkant. Het museum bezocht waar heel veel foto’s te bezichtigen zijn van de mensonterende omstandigheden waarin de ‘gastarbeiders’ (laat ik ze zo maar noemen) hun werkzaamheden aan de brug moesten uitvoeren.
Weer twee dagen van slag
Nou lekker dan, weer twee dagen van slag af door al dat leed. Ik wist trouwens niet dat er zoveel Hollanders werkzaam zijn geweest als ‘gastarbeider’. Maar bij het tellen van de graven ben ik gestopt bij 440, omdat het me een beetje te veel werd. Sander Huiskamp, geboren 15-4-1923 overleden 1945, Bert Ruigers, geboren 1922 overleden 1945 en ga zo maar door. Broekies nog die nog een heel leven voor de boeg zouden hebben, wel of niet gelukkig getrouwd en met kids. Links de Hollanders begraven, rechts de Engelsen.
Om dit allemaal te vergeten maar even een paar barretjes bezocht. Beetje poolen, paar Sang Som (Thaise likeur) genuttigd. Komt er opeens een dame op me afgestapt.
‘Are you Hans?’
‘Yes that is my name.’
‘From Holland?’
‘Yes, how do you know?’
‘You don’t remember me?’
‘No, I am sorry, I do not.’
‘We spent four days together seven years ago.’ En toen ging er een lichtje branden.
‘You were with your friend and my sister.’
Toen viel alles op zijn plaats. Contact verloren door geen emails uit te wisselen en een heel leuke tijd met elkaar door gebracht. Ik ga er ook niet om liegen: zij werkte in een bar en ik heb de barfine voor vier dagen betaald voor haar. Ik heb een hekel aan die mensen die zeggen dat ze hun vriendin ontmoet hebben op een conferentie ‘Weer de olifanten uit Bangkok, geef de olifanten een toekomst’.
Een heel plezierig weerzien overigens. Het gevoel is er nog steeds, ondanks de korte tijd die we met elkaar hebben doorgebracht. Ik ben naar de Eriwan waterval geweest met haar en met haar drie kids. In de avond zijn we gaan eten met de familie in een luxe restaurant aan de river Kwai. Heel gezellig. Ik zei nog wel tegen haar: ‘Nou, je wordt bedankt, door een heel duur restaurant uit te zoeken (1400 bath). Moet ik vandaag alleen slapen omdat mijn dagbudget overschreden is.’ Hier hebben we gezamenlijk nog verschrikkelijk om gelachen.
De kinderen vonden mij tjaj die (goed hart) en wie weet krijgt dit nog een vervolg als ik definitief naar Thailand ga.
Leuk Hans ben net anderhalve week terug had mij ook voorgenomen om Na 17 jaar Kanchanaburi op te zoeken waaronder de waterfalls maar door tussenkomst omstandigheden helaas niet gelukt. Sinds de woningcorporatie in de jaren 90 kan ik me nog herinneren dat je deze verre reizen maakte en nog heel veel plezier in hebt. Hoop je op korte termijn ook op te volgen met de leuke avonturen in Thailand.
Heb wel Oost Thailand bezocht waar mijn schoonouders wonen in Chaiyaphum.en attractie parken met de kinderen bezocht.
Weet jij toevallig een site waar ik onze woning te huur kan zetten.
Groeten en veel plezier
Kanchanaburi een paar weken geleden opnieuw bezocht, je valt wel helemaal stil van de erbarmelijke omstandigheden waaronder deze gevangenen hun dwangarbeid hebben moeten verrichten.
Je krijgt er een heel goed beeld van als je het Death Railway Museum bezoekt dat dicht tegen de Erebegraafplaats aan ligt. Een museum dat geheel gesponsored wordt door Australië.
Ook wasik opnieuw onder de indruk van de kwaliteit van het onderhoud van de Erebegraafplaats.
Voor bewustwording van hoe bruut oorlog kan zijn en het tonen van respect aan de overledenen is Kanchanaburi zeker de moeite van een bezoek waard.
NicoB
Beste Hans, mensen in Nederland vinden je ook ” Tjai dee” als je ze een hele dag feteerd met een luxe maaltijd toe!
Maar daarnaast: leuk stukje, ik was ook erg onder de indruk van Hell Pass, moet er nog regelmatig aan denken.
Naast dit leed is het ook gewoon een heel leuk, relaxed stadje waar je lekker kunt eten, er is een museum etc.etc.
Voor mensen die Thailand bezoeken is Kanchanaburi een besliste aanrader!
In de jaren 60 heb ik de film The bridge over the River Kwa gezien als 11 jarig meisje. De film had veel indruk op me gemaakt. Tijdens onze wereldreis van Nederland naar Thailand (2006 – 2007 met een tot motorhome omgebouwde UNIMOG – 30.000 km. – 19 landen in 14 maanden zie http://www.trottermoggy.com -hebben mijn man en ik in 2007 Kanshanaburi bezocht. Normaliter houdt ik niet van verhalen over oorlogen maar ik moet zeggen, het bezoek aan het Museum en het bezoeken van de brug gaf me kippenvel en tranen in de ogen. Heel mooi opgezet. Jaren later nogmaals de brug bezocht op 5 december de verjaardag van de nu overleden Koning en mijn verjaardag. Er werd bij en op de brug een theater uitvoering gegeven over “de overgaven”van de brug. Fantastisch was dat met op het einde een giga vuurwerk op de brug en ja, daar kwam een stoom-locomoties aan tuffen. Wat een mooi kado. In een woord geweldig. Langs het water prima restaurants en een overnachtings plaats? Meer dan genoeg. Nogmaals zeker een aanrader. Ps. Inmiddels wonen we al weer bijna 10 jaar in het noorden van Thailand. Terug naar Nederland ?? Nee, nooit, never, nein, no, nada, mai.
En die film geeft nog niet eens de keiharde werkelijke feiten weer waaronder die mensen hebben moeten zien te overleven. Ik vond hem ook zeer indrukwekkend.