Geland op een tropisch eiland: De “Beast Mode Bootcamp” op Koh Phangan

Els van Wijlen verblijft momenteel met haar man ‘de Kuuk’ op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.

Om 6 uur loopt de wekker af. Het is al licht en warm. Ik zet een bakje thee, kleed me aan en poets m’n tanden. In de spiegel zie ik een bleek gezicht, kreukelig en slaperig. Zometeen ga ik afzien, heeeel erg afzien.

Over een uur is het voorbij. Maar eerst ga ik bloed zweet en tranen laten.  Op de “beast mode bootcamp” van Jens uit Denemarken.
Hij is een soort van personal trainer en drilt ons; 5 dames uit: Amerika, Denemarken, Thailand, Ierland en Nederland.
Drie keer per week om 7 uur ’s morgens zijn wij aan de beurt.

Het is tijd om te vertrekken, op de scooter rijd ik het zandpad af naar de doorgaande weg. Nog even genieten van de rust, de zon en de koele wind uit de turquoise zee. Schone was droogt in de zon. De geur van gebakken kippenpootjes vermengd met de rook van kleine vuurtjes prikkelt in mijn neus.

Even later loop ik door een prachtige tropische tuin naar het verzamelpunt.

Waar sporten we vandaag?

Een paar dagen geleden trainden we bij een buffel in de wei. Dat was een echte COW-dio training.

Nu gaan we richting de zee. Dankbaar voor de aanwezige schaduw en het lichte briesje, leg ik mijn handdoekje neer.

De harde ondergrond neem ik voor lief, het uitzicht over de prachtige zee maakt veel goed.
Ik ga ervoor vandaag!!

We beginnen met rustig opwarmen van de spieren en kijken naar de zee. Wat een zaligheid om op deze plek te sporten, het is bijna aangenaam. Palmbomen, blauwe zee, zand, zucht…..

Dan zet Jens de muziek aan en HIIT training gaat beginnen. Drie rondes, elke ronde bestaat uit tien zware oefeningen. Na elke oefening even “bijkomen” en dan door naar de volgende marteling.

Alles bij elkaar ongeveer een half uurtje zeer intensief sporten.

Mijn hartslag loopt snel op, ik zweet en ik voel de verzuring in mijn spieren.

Jens doet het goed, hij motiveert en houdt ons allemaal scherp in de gaten, hij weet precies op het juiste moment aan te sporen en pusht me to the limit.

Hoppa, de eerste ronde van tien zit er op. Het gaat goed vandaag.

Ronde twee kost meer moeite.
Ik doe sprints, mountain climbers, high knees, swimmers, planks, sit ups, lunges, crunches, leg lifts, Russian twists.
Mijn ellebogen bloeden van de oefeningen op de harde ondergrond.
Het valt niet mee, ik ben doodop als de tweede ronde er op zit.

De laatste ronde is echt afzien, het is zo zwaar.

Tijdens de rustperiodes lig ik als een vis op het droge naar adem te happen.
Ben ik hier eigenlijk niet te oud voor? Zometeen krijg ik nog een hartstilstand.

Come on Els, you’r doing great today! Keep on going, don’t let us down!!You’r almost there!!! Don’t give up!!!!

Waarom, waarom zit ik in deze godvergeten tropische hitte op een sportclubje….

Dan zit ronde drie er op. Ik leef nog.
Het zweet loopt in mijn ogen.
Mijn ogen vallen dicht, ik heb er de kracht niet meer voor om ze open te doen.

Nu het beste van de les: de ontspanning. De hartslag mag weer naar beneden, het zware werk zit er op. Moeizaam werk ik mezelf omhoog.
In spreidstand en langzaam voor over bukken door het “afrollen” van de wervels, heel voorzichtig één voor één.

Eerst het hoofd naar beneden, dan het bovenlichaam tot je helemaal gebukt staat. De armen totaal ontspannen losjes boven de grond laten slingeren en diep in en uit ademen en herstellen.

Ik open mijn ogen en kijk tussen mijn benen door naar de zee, de wereld is waterig en staat op z’n kop.  Ik knipper met de ogen en het beeld wordt helderder.

Een hond zit op z’n gemak tot aan z’n nek in de zee en kijkt naar ons… Ik ben jaloers op de hond.

Een Thaise vrouw vist in de zee. Ik ben jaloers op de vrouw.

Wat zou ik nu graag van plaats verwisselen met haar. Zij in mijn bezwete legging hier op de kant en ik in haar sarong tot mijn tieten in de Golf van Thailand.

Genietend van het eiland in de verte, wuivende palmbomen op het strand en een hele lage hartslag.

Wat is het lekker om zo op m’n kop te hangen en te relaxen, dit houd ik met gemak een uur lang vol. Kan het eigenlijk kwaad om zolang op je kop hangen? Vast niet, ik voel me al helemaal Zen.

Ineens hoor ik mijn naam, iedereen is al weer “opgerold” en wacht op mij. Zo snel als ik kan, kom ik omhoog. Een beetje duizelig pak ik mijn spullen bij elkaar.

Jens, is trots op ons! We hebben weer een topprestatie geleverd. We mogen op de foto!