Herrie, hoezo herrie?
Mag ik een lansje breken voor de stilte in Thailand? Met daaraan gekoppeld de vraag waar deze nog te vinden is? Thai lijken geen oog (en oor) te hebben voor (dirty) herrie. Waar je ook komt, de versterker staat op vol vermogen te blèren. Ga de stad in en ervaar het volgende: de taxichauffeur heeft vaak niet alleen zijn radio hard aan staan, maar kijkt onder het rijden ook op het dvd-scherm. Protesteren helpt niet, uitstappen wel.
In de Skytrain hangen diverse flatscreens die onafgebroken reclameboodschappen uitbraken. Hoe verzinnen ze het….In de binnenstad is het vervolgens een kakafonie van geluiden. Immense schermen en speakers dragen niet alleen bij aan de voortschrijdende doofheid, maar zijn tevens niet bevorderlijk voor het Thaise beoordelingsvermogen. In de shopping malls staan dames/meisjes achter elkaar hun litanie af te steken over prijs en kwaliteit van kipfilet, varkenscotelet of bologna. Ontsnappen? Tussen de rijen met koopwaar starten kleine dvd-spelers bij onze nadering hun verkooppraatje. Je zou ze zo van de muur rukken. Ik neem aan dat de uitbater denkt op deze manier meer te verkopen? Het is voor mij een reden om het betrokken product absoluut links te laten liggen. Voor straf!
Op elke willekeurige markt is het eveneens raak. Toen ik in het buitengebied van Bangkok woonde was dat op dik een kilometer van de dichtstbijzijnde geluidsbron (met uitzondering van die verdomde honden van de buurman). Toch hoorde ik regelmatig de oververhitte aankondigingen van de marktkooplieden en het woeste gebral van een moskee. De moslims bij mij in de buurt stoorden zich niet aan deze oproep tot gebed en gaan gewoon door met waar ze mee bezig zijn. Geluidsterrorisme, dat is het!
Dan heb ik het nog niet gehad over de ene groenteboer die al toeterend ’s morgens het doodlopende straatje inrijdt waar ik woonde, of de andere groenteboer met een luidspreker op het dak. Ook laat ik de knetterende motorfietsen onbesproken. Daar zijn geen woorden voor. Ik geniet zo van de zeldzame stilte dat in de auto de radio meestal uit laat.
Hans,
Ik begrijp je ergernis. Ik zou zeggen ga in de provincie wonen. Ook daar hebben we momenten van herrie. Meestal is dan een feest of overlijden de oorzaak en daar wordt je voor uitgenodigd. Maar ik kan je wel zeggen dat een constante herrie hier ver te zoeken is. Maar ja de voordelen van een stad als Bangkok of andere grote stad heb je dan niet. Daar moet je dan een halve dag voor reizen. Het is maar waar je voor kiest.
Jan.
In de provincie is het geluidsoverlast weet ik na 18 jaar thailand en 12 jaar isaan het ergst.
Nergens zo goed slapen dan in een stad. Ook wel logisch. Op het land draagt geluid op de thai sterkte 6 km ver.
Ik ben er voor verhuisd omdat het gewoon niet te hebben was. Ik woonde in Ban Phet, Chaiyaphum ditrcict , elke morgen wakker door geschal en preken van de Tempels (2 op geluids afstand) maar door hun luidsprekers dicht bij. Om 7 uur herinnering d oor de weeks door de overheid dat het een werkdag is. Om 08.00 het volkslied. S’avonds om 18.00 hetzelfde. Echt dagelijks is er wel een feest omdat er gezopen wordt en harde muziek voor de gestorvenen, de geborenen, degene die even de tempel in gaan, de gehuwden, of de tempel heeft een festival zoals we dat noemden om donaties te stimuleren of de gemeente had een uitwisseling met China en al die gebeurtenissen duren meerdere dagen! Dan alle wagens die door de straten rijden en zo luid mogelijk hun waren aankondigen en dan die paar stoere jonge jongens met hun opgevoerde motoren en de straat, dan de boeren met hun …wat is het eigenlijk? geen tractor, geen vrachtwagen maar ze rijden dag en nacht en het geluid draagt vele kilometers. Ik vroeg bij de Gemeente of er regels waren voor decibellen, tijden vergunningen aangevraagd dienden te worden. Helemaal niets want elk dorp heeft zijn eigen wetten en gewoontes, de lokale bevolking bepaald het zelf. Als je ’n politie er bij roept, die komen niet eens. Er is niets tegen te doen, oordoppen, hoofdtelefoons, huis isolatie, niets is er tegen bestand. Dus maar verhuisd en alle kosten accepterend die daar mee gemoeid waren terwijl we juist dachten dat we op het platte land rust zouden vinden.
Op het platteland: landbouwvoertuigen, generators, waterpompen, honden, hanen, wats met hun Woodstockinstallaties, verkopers met n luidspreker op de brommer, de gewone brommers, karaoke loodsen die de muziek zo hard zetten dat je moet denken aan n sonic attack (t nieuwste militaire wapen-nou, ik geef me over, als t maar ophoudt).
Johnny van Doorn over de roemruchte jaren zestig: “Wilde je echt iets meemaken, dan moest je op t platteland wezen: daar werden feesten gehouden waarbij complete huizen werden afgebroken. Alleen al omdat ze dachten dat t er zo in Amsterdam toeging….!”
Nergens rustiger dan in de stad.
bis bis bis
Hans, en waarom staat het geluid in de bioscopen zo hard?
Een dieperliggende oorzaak van de hinder die Hans met mij ondervindt is het feit dat Thailand verkocht is aan de multinationals, grote en kleine ondernemingen, kortom de commercie.
Er zijn weinig landen waar hun horizon zo is vervuild als in Thailand door reusachtige billboards in alle maten, videoschermen enz. die je toeschreeuwen welke wasmachines, auto’s, tandpasta enz. je moet kopen. Je ziet zelfs nauwelijks nog horizon als je van de luchthaven Suvannabumi naar de stad rijdt tussen al die monstrueuze billboards door en dat maakt de Thaise steden zo lelijk.
In onze binnensteden is zoiets gelukkig verboden.
In Thailand is dit een gevolg van het ongebreideld kapitalisme, waar de rijken het voor het zeggen hebben.
Het is daarom niet toevallig dat Thailand met India en Rusland de drie landen zijn in de wereld waar de inkomensverschillen tussen arm en rijk het grootst zijn.
Je vergeet één continent: Zuid-Amerika!
Inderdaad! Ik heb er nog een…. de pickup truckjes in Chiang Mai (BKK ook?) met reclameborden achterop en een geluidsinstallatie voorop. Ze prijzen pizza’s aan of een spa, noem maar op. Het ergste is, en dat is meer regel dan uitzondering, als er vier of vijf vlak achterelkaar aan rijden, zodat je alle reclameteksten door elkaar hoort. Wij wonen aan het einde van de Suthep road, die dood loopt. Dus……. na een minuut komen ze ook nog eens terug!
Niet te vergeten als er iemand is overleden een week lang
Niet zo lang lang geleden hadden wij in Nederland hetzelfde met de groentenboer, de aardappelboer, de bloemenman, de SRV, de rijdend diepvrieswagen en ga zo maar door die roepend, bellend en toeterend door de starten reden. We werden plat gebeld door telemarketeers, de deur werd platgelopen door colporteurs en onze uitslaap zondag verpest door hallelujah verkopers. Op straat en op pleinen wordt je om de zoveel meter belaagd door energie-, zorg- telecom- en wat al dies meer verkopers. Moet ik nog verder gaan?
Laten we svp niet klagen over wat hier een vorm van levensstijl is. Als de Thai het niet erg vindt wie zijn wij dan om commentaar te leveren?
Lawaai is Sanuk volgens mij. De TV staat ook altijd aan met het geluid vrij hard, zonder dat er iemand kijkt.
Stilte, het is bijna uitverkocht.
Veel teveel geluiden, veel teveel lawaai.
Laat het toch eens stil zijn voor heel even maar.
Om mezelf te horen denken, om mijn hart te voelen slaan.
Een paar woorden uit een liedje van jaren geleden.
Dat geldt natuurlijk voor heel veel plekken op de wereld. Zelfs onze innerlijke onrust kan voor problemen zorgen.
En ja, Thailand heeft zo zijn uitersten.
Gelukkig kent Thailand voldoende plekken die toch nog de nodige rust brengen.
Het is wel zoeken geblazen
John, welk liedje ?
Als lijder aan misofonie kan ik er misschien mijn lijflied van maken.
De Thaise shops menen dat hoe harder de muziek hoe meer klanten er komen. Wanneer we klanten hebben voor speakers is de vraag ook alleen; kunnen we testen. Testen is dus op volle sterkte.
Restaurants waar de muziek hard aan staat waardoor je dus geen fatsoenlijk gesprek kunt voeren zij er legio.
BigC idem dito.
Het is irritant en steeds meer Thai hebben er ook een hekel aan alleen zeggen ze er niets van want dat is not done.
Op onze markt heb ik het zover geregeld dat er geen harde muziek gedraaid wordt. Ik heb hier al eerder over geschreven. Je handel kun je alleen doen als je een gesprek kunnen voeren. Met harde muziek kun je geen gesprek voeren.
Ook aardig luid: Isaan muziek. Onlangs meegesleurd naar de muziekhal achter de barren in Jomtien.
Mijn hemel, kolere herrie, afschuwelijk slechte muziek en zang. Ben naar het toilet gegaan, van toiletpapier en speeksel oordoppen gemaakt, zo heb ik het een uur uitgehouden. Nooit meer !
En neem een privé-party in de straat: om het gezellig te maken, dient de muziek zo luid mogelijk te zijn, absurd grote geluidsboxen… En het bizarre is: het lijkt erop dat iedereen (ook bij party’s van bijv een bar, waar vrijwel alleen buitenlanders zitten) dit normaal vindt. Niemand die het lef heeft hier iets van te zeggen….
Wij waren afgelopen winter gelogeerd in het zogenaamd ‘stille’ buitengebied van het provinciestadje Nan, tegem Laos aan. Elke nacht discoherrie, van dat onontkoombare monotoon gedreun door dorpsfeesten, houseparties en tempelfestivals. Geen nacht rust. Thailand? Lawaailand!
Ha, we kunnen weer even lekker klagen. Ik heb er ook een. Bij de regelmaat gaan mijn vrouw en ik een bezoekje aan het strand brengen en dat kan omdat wij er vlak bij wonen. Wat een genot, maar niet altijd, er zijn van die dagen. Laatst nog bij baan Amphur en Bang Sereh, weer van die pickup trucks met die grote boxen volgehangen die op standje tien de mensen op het strand gaan bedienen. Gedaan met de rust maar de meeste Thai om ons heen hebben hier geen moeite mee. Onbegrijpelijk en als de falang er wat van zegt heb ik het weer gedaan. Is tot op heden altijd een behoorlijk groep geweest van Thaise jongeren en daar leg ik het zelfs tegen af. Ik mag er ook niet meer op reageren van mijn vrouw en zij heeft ergens wel gelijk. Beter maar weer verkassen naar een ander deel van het strand, dat nog wel van serene rust is voorzien. Narigheid op je oude dag, wie vraagt daarom. Ik niet meer in ieder geval, het houdt een keer op.
Wij brachten afgelopen winter een tijdje door in het zogenaamd ‘stille’ buitengebied van het provinciestadje Nan, in het hoge noorden tegen de grens met Laos. Elke nacht discoherrie! Dat monotone gedreun van dorpsfeesten, houseparties en tempelfestivals, elke avond en nacht, geen,ontkomen aan.
Thailand? Lawaailand!
Eerlijk gezegd, allemaal weinig last van.
Vanaf nung toem heerlijke stilte, enkel nog natuurgeluiden.
En is er eens een feestje, gaan we mee vieren. Probleem opgelost.
Ik woon nu al een jaar in Nongprue in een nieuwe town – namelijk een rechte straat met allemaal zelfde huisjes.gezellig wonen s’morgens de vogeltjes die lustig fluiten ALS die verdomde honden niet dag en nacht liggen te blaffen en huilen en die thais waar ze van zijn horen het niet of willen het niet horen of zijn niet thuis heb al menige malen gaan reklameren in office maar die doen er ook niets aan.
oplossing, schaf een goede haan aan en het geblaf verstomt
Helemaal mee eens, onbegrijpenlijk de herrie die de Thais produceren, ik heb al eens eerder hierover geschreven en beseft dat het geen zin heft om te klagen, ze gaan gewoon door met hun gehoor te verzieken Dus gewoon prettig proberen verder te leven en niet te ergeren aan het Thaise genoegen, waar WIJ niets aan kunnen veranderen en de honden niet te vergeten. HG
Speel de Ringelungen van Wagner af met een paar grote boxen.
Dan komen de Thai binnen de kortste keren onderhandelen.
Nongkhai,phon pisai thabo bungkhaen overdag rustig en savonds aleen krekels en met regen vooral kikkergezang.
vooral heerlijk relaxt aan de mekong rivier.
we moeten de wekker zetten om wakker te worden anders slapen we al gauw tot 10.00 uur in de morgen door
Of zoals ik ergens in de Isaan, al kunnen de kikkers daar bij de start van het regenseizoen ook flink wat decibels produceren. Maar met de tijd leer je daar doorheen te slapen. Maak gewoon van alles het beste.
Daar waar ik woon op het platteland tussen de gewone Thaise mensen niet ver van de stad Pasang Lamphun provincie en de Ping rivier op 2 km loopafstand , en ongeveer 45 km ten zuiden van de stad Chiangmai .
Kan ik savonds een speld horen vallen , zelf overdag is het rustig .
Ja je hebt soms nu en dan een party oid in de buurt met lokale muziek .
Maar ook dan na 12.00 uur middernacht is het weer muisstil .
Heerlijk die rust hier .
Gisteren overigens wel een orkest van kwakende kikkers na een regenbui , maar dat is de natuur .
En eergisteren genoten van het mooie lang durende schouwspel van het onweer met de vele lichtslangen in de wolken
In een stad of direkte omgeving wonen mij niet meer gezien .
Maar ja vele farangs willen nu eenmaal wonen in overvolle Moobaan complexen met zwembad uiteraard of condos en dan is de rust vaak ver te zoeken .
Jan Beute
Hier in een muu baan op 5 kilometer van Udon totaal geen last van geluidsoverlast. Ja, wat honden die vaak blaffen, maar dat is het dan wel.
Ik kom regelmatig in het centrum van Udon, en op wat reclamewagens na die hun producten luid aanprijzen, ook daar geen echte geluidsoverlast. En beetje geluid maakt de stad ook in ieder geval wat levendiger.
Dus het probleem van Hans is mij onbekend.
Ja, een mens kan enorm pech hebben in het leven. Deze pech kan reeds beginnen bij de aanvang van de reis naar Thailand. Je zal maar op een check in bediende stuiten die hoegenaamd niet weet dat een rode stempel door een visum de geldigheid aangeeft. Je moet daarbij dan ook nog de pech hebben van op een Blonde Bitch bij de paspoortcontrole te stuiten die haar werk tracht uit te voeren door goed te controleren of de minderjarige in het gezelschap wel degelijk de persoon is aangegeven in de reisdocumenten. Dan. als klap op de vuurpijl, in een land aankomen waar de lokale bevolking, in hun eigen land dan nog, het aandurft om met een auto of een brommer te rijden. Een land waar ze een taal spreken waar je amper iets van verstaat. Waar ze het aandurven feest te vieren en luide muziek te maken. Waar ze zelfs aan de linkerkant van de weg rijden. Waar de honden het aandurven te blaffen en de hanen het aandurven te kraaien. Een land waar tempels staan die soms een tambun organiseren. Waar moskeen staan…. waar raketten afgevuurd worden om regen af te smeken. Woon je landelijk dan zijn er die kikkers die het aandurven te kwaken, de krekels die sjirpen…. en zo kunnen we doorgaan met klagen.
Dan nog niet te vergeten die onmenselijke visumregels, die vervelende 90 dagen melding. Ze durven het zelfs aan, ondanks het feit dat je over gepaste bankrekeningen beschikt om zelfs op de luchthaven gratis te eten en te drinken, je bij een jaarverlenging, een stempel van een maand in consideration te geven met als resultaat dat je na een maand weer een wereldreis naar de immigratie moet maken.
Ja, een mens moet keuzes maken in het leven en indien je een verkeerde keuze maakt kan je steeds aan de klaagmuur gaan staan.
Wie weet of er n soort universele afstandsbediening voor geluidsinstallaties bestaat?
Zodat ik me kan wapenen tegen deze terroristen.
Ik ben er voor verhuisd omdat het gewoon niet te hebben was. Ik woonde in Ban Phet, Chaiyaphum ditrcict , elke morgen wakker door geschal en preken van de Tempels (2 op geluids afstand) maar door hun luidsprekers dicht bij. Om 7 uur herinnering d oor de weeks door de overheid dat het een werkdag is. Om 08.00 het volkslied. S’avonds om 18.00 hetzelfde. Echt dagelijks is er wel een feest omdat er gezopen wordt en harde muziek voor de gestorvenen, de geborenen, degene die even de tempel in gaan, de gehuwden, of de tempel heeft een festival zoals we dat noemden om donaties te stimuleren of de gemeente had een uitwisseling met China en al die gebeurtenissen duren meerdere dagen! Dan alle wagens die door de straten rijden en zo luid mogelijk hun waren aankondigen en dan die paar stoere jonge jongens met hun opgevoerde motoren en de straat, dan de boeren met hun …wat is het eigenlijk? geen tractor, geen vrachtwagen maar ze rijden dag en nacht en het geluid draagt vele kilometers. Ik vroeg bij de Gemeente of er regels waren voor decibellen, tijden vergunningen aangevraagd dienden te worden. Helemaal niets want elk dorp heeft zijn eigen wetten en gewoontes, de lokale bevolking bepaald het zelf. Als je ’n politie er bij roept, die komen niet eens. Er is niets tegen te doen, oordoppen, hoofdtelefoons, huis isolatie, niets is er tegen bestand. Dus maar verhuisd en alle kosten accepterend die daar mee gemoeid waren terwijl we juist dachten dat we op het platte land rust zouden vinden.