Laatste vrijdag vernam Lung addie dat er op Cabana Beach,Thung Wualean een massale vissterfte werd geconstateerd. Dus, als ‘vliegende reporter’ voor Thailandblog, Lung addie op de motor, gewapend met zijn camera, om dit persoonlijk te gaan vaststellen.
Na het voorval in de omgeving van Hua Hin, waar een zwemmer werd gebeten door een haai, werden hier maatregelen getroffen. Er werd een net, zowat 50m uit de kustlijn, gespannen, over een lengte van ongeveer 1km wat moest beletten dat ongewenste gasten, zoals haaien en kwallen de toeristen zouden kunnen deren.
Thung Wualean Beach is zeer populair in het weekend bij zowel Thaise als buitenlandse toeristen en een bron van inkomsten voor de lokale bevolking.
Normaal gezien wordt in de netten, welke heel regelmatig gecontroleerd worden, geen vis aangetroffen. Deze keer zaten de netten echter vol met vis. Ze spoelden niet aan op het strand, doch moesten wel verwijderd worden.
De plaatselijke mensen spraken dat het voorval te wijten was aan de regen. Lung addie kon daar weinig geloof aan hechten daar het hier, bij het begin van regenseizoen, nog niet echt overvloedig geregend heeft. Zelfs overvloedige regen kan nooit de waterspiegel zodanig wijzigen dat de vissen er massaal zouden van sterven. Indien dit wel zo zou zijn zou dit fenomeen zich jaarlijks moeten voordoen en zouden de dode vissen, zonder aanwezigheid van het beschermnet, gewoon aanspoelen op het strand, wat tot heden nog nooit gebeurde.
De dode vis werd aan land gebracht en zal later gebruikt worden om meststof voor de oliepalmbomen van te maken. Een stinkende bezigheid, zeker bij het begin van het fermentatieproces. Ja, stinkt dan werkelijk naar rotte vis.
Een team van de milieu protectie zal later op de dag ter plaatse komen om de oorzaak van de massale vissterfte te onderzoeken. Hoogst waarschijnlijk heeft er, weer maar eens, een onverantwoordelijk individu, op een of andere manier manier, een lozing van chemisch afval op zee gedaan, voor de kust van Thung Wualean. Industrie is hier totaal onbestaande, dus daar kan het niet van komen.
Op de stranden van Bo Mao en Coral Beach was dit fenomeen niet vast te stellen.
Een paar jaar geleden werd er hier trouwens een massale aanspoeling van afval geconstateerd. Toen ging het om een schip welke afval moest vervoeren naar, ik weet niet waar, er niet beter op vond dan de rotzooi in zee te dumpen. Het kostte toen een paar weken van dagelijks intensief schoonmaken om het strand van Thung Wualean leefbaar te houden.
Voor Lung addie zat er nog een vervolg aan: hij kwam zeikend nat thuis want werd op de terugweg overvallen door een immense regenbui.
En zeikend nat thuis komen beste Hr. Lung Addie dat hoort nou eenmaal bij het echte motorrijden gevoel , als ook het gelaat verbranden of tenminste rood geworden door de brandende zon .
Zand en stof over je heen krijgen , de zwarte walm uit een uitlaat ruiken van een oude dieselvrachtwagen of pickup die voor je rijd en je voorlopig nog niet kunt passeren
De hitte om je heen voelen , motorbikes hebben helaas geen airco , daarbij komt dan ook nog de extra kleding bij die je moet dragen voor protectie waaronder zeker een lange broek , minstens hoogschoeisel of laarsen jacket met elleboog en schouder beschermers erin en last but not least een goede helm dragen
Het leven van een biker gaat nou eenmaal niet over rozen en zeker niet in Thailand .
Ik weet er alles van .
Maar geeft wel een ander en vooral vrijer gevoel dan om in een blikken koektrommel rond te rijden .
Jan Beute .
Jan Beute .
Beste Jan,
ik weet dat jij ook een fervent motorbiker bent en stem volledig in met uw reactie. Als iemand die ‘ongemakken’ er niet wil bij nemen, ja dan rijdt hij beter met een wagen. Ik hoop dat ik nog regelmatig eens ‘zeikend nat’ mag thuiskomen na een mooie rit met de motor. Het gevoel van eenheid met het landschap kunnen ze ons niet afnemen. Ik wens je ook nog vele kilometers veilig motorbike rijgenot toe.