Isaanse belevenissen
Het is een hete namiddag midden in de week. Drukkende hitte maakt mensen slomer en vooral dorstiger. Dus stopt De Inquisiteur reeds om twee uur in de namiddag met alle activiteiten en vlijt zich na een verfrissende douche neer op het schaduwrijke terras van de shop.
Lezersinzending: Milieu moraal van Thai
In Thailand en in het bijzonder in “mijn” Hua Hin tref je op zeer veel plaatsen bergen afval aan. Huiseigenaren of huurders zijn denk ik te beroerd om de bijdrage aan de blauwe afval tonnen te betalen, bouwafval, tegels sloophout, al dan niet asbest houdende dakbedekking, enzovoort enzovoort.
Een nostalgisch gevoel in Thailand
Deze ochtend werd ik onderweg onverwachts overvallen door een gevoel van nostalgie. En wel naar vroegere vakanties in Oostenrijk zo’n 60 jaar geleden. Vaak regende het daar, althans in mijn herinnering en daar zag je dan de koeien in de straten van de bergdorpjes op weg naar hun Alpenweiden.
Lezersinzending: Slangen en honden
Een slang in de tuin in Thailand? De honden van Arend weten er wel raad mee, zelfs als het om een cobra gaat.
TOT, een prima bedrijf!
Wanneer je de wirwar van elektriciteitsdraden buiten ziet, ben je eigenlijk verbaasd dat je meestal elektriciteit of internet hebt. Ik ben al 25 jaar klant van de TOT voor mijn telefoon en internet. Dat dit zo nu en dan niet werkt, stoort me nauwelijks. Wel erger ik me aan het feit dat het nauwelijks mogelijk is om te klagen. Een volslagen onbereikbaar telefoonbedrijf.
Geloof en techniek
Deze vroege ochtend word ik op het Thaise platteland wreed wakker geschud door een aanhoudend hard stemgeluid. Naar mijn gevoel is het nog midden in de nacht, doch als ik op de wekker kijk blijkt het vijf uur in de ochtend te zijn.
Thaise aardbeien hebben jaren lang in een kwade reuk gestaan. Te hard en te weinig smaak, was steevast het oordeel. Wat heden ten dage in de buurt van Phetchabun wordt geteeld, kan de toets der kritiek echter glansrijk doorstaan, zo bleek tijdens een tour van 14 Nederlanders.
Kleding in Thailand
Voorheen bracht ik onze zoon naar school, keurig gekleed in blauwe, korte broek met een messcherpe vouw, witte blouse met embleem van de school en zijn naam erop geborduurd, witte sokken tot net onder de knie en zwarte schoenen.
Een huis voor haar familie
Gringo schrok toen hij in 2003 voor het eerst in de ouderlijke woning van zijn partner kwam. Haar geboortedorp in de Isaanse provincie Roi Et is een verzameling van wrakkige houten bouwsels.
Leven in Thailand: De weg naar ons dorp
Pratana, op verlof in Thailand, vertelt over de rit van de luchthaven naar zijn dorp. De laatste 7 km is een weg vol kraters en plassen.
Laatste vrijdag werd Lung addie getipt dat er hoog bezoek aankwam. De Minister van Sport en Toerisme zou de volgende dag, zaterdag, een bezoek brengen aan Coral Beach en dit in het kader van het uitbreiden en spreiden van het toerisme naar het meer zuidelijker deel van het land. Daar zit wel iets in voor de lezers van het blog, dus Lung addie zal er bij zijn.
Dagelijks leven in Thailand: Wim wordt ziek
Tijdens een bezoek van drie weken aan zijn Thaise familie wordt Wim ziek: hoge koorts, koude rillingen, knallende hoofdpijn. In het ziekenhuis wordt de diagnose snel gesteld: dengue fever (knokkelkoorts).
Isaanse brieven (2)
Hey, Isaaner! Ik heb je brief gelezen. Ik moet je zeggen dat ik, toen ik bijna dertig jaar geleden voor het eerst in Thailand kwam, ik nog nooit van Isaan gehoord had. En het duurde nog eens bijna vijfentwintig jaar voor ik er kwam. Je moet ook weten dat ik uit een totaal andere wereld kom dan de jouwe. Helemaal anders opgevoed, andere waarden, andere normen. Maar ja, dat is mijn keuze, ik snap je wel.
Geld moet rollen ook in Thailand, ik zie het elke eerste week van de maand weer gebeuren te beginnen in mijn directe omgeving. Mijn twee dames (mijn vrouw en haar beste vriendin waar ik liefdevol voor zorg of is het andersom?) beginnen daar al de eerste dag van de maand mee als ze net hun hard verdiende salaris ontvangen hebben.
Brief van een farang
Beste Inquisiteur, ja, ik was weer eens in het dorp in Isaan. Dat klopt. Je weet dat ik er sinds een jaar woon met mijn vrouw maar af en toe krijg ik de kriebels en moet er even tussenuit. De kriebels van het ontbreken van enige vorm van dynamiek. Elke dag is hier voor iedereen hetzelfde, van geboorte tot aan het moment dat je niet zelf naar de tempel wandelt maar in een kist ernaar toe wordt gebracht.
Isaanse brieven (1)
Ik zie weer eens een farang in het dorp, het is niet de eerste maal. Vreemd dat onze vrouwen tegenwoordig meer en meer naar de vreemdelingen grijpen in plaats naar onze eigen mannen. Voor een stuk begrijp ik het wel, een farang heeft geld. Maar dat is voor mij dan ook het enige, voor de rest zijn ze maar vreemde snuiters. Ze kennen hun wereld niet, ze kennen onze geplogenheden niet.
De voorbijganger
De laatste twee maanden kwam ik hem regelmatig tegen als er iemand was overleden. Alleen al in december hadden wij zes maal een begrafenis van mannen rondom ons huis. Hiervan waren twee neven, omgekomen bij motorongelukken. Daarnaast nog twee oudere mannen en heel triest, ook twee jongere mannen, die tegen een onoplettend geopende vrachtwagen deur reden.