Vrije verkiezingen in Thailand?

Er is veel te doen geweest hierover. Wel, niet, uitstel. Vandaag is het er van gekomen. Wat zal het brengen? Kunnen de Thai echt hun toekomst bepalen?

Een analyse van de laatste jaren van wat ik gezien en gehoord heb leert me dat er sprake was van een strak georganiseerde mars van de huidige machthebbers naar deze dag. Een militaire aanpak zogezegd.

Het begon 2 jaar geleden met de keuze voor een nieuwe grondwet. In die grondwet werd een aantal dingen fundamenteel veranderd. De rol van de senaat en de benoeming van de leden daarvan en impliciet de inperking van de rol van de “tweede kamer”. De kaders van beleid voor de komende jaren werden geschetst en daarmee eveneens aanzienlijke beperkingen opgelegd aan toekomstige kabinetten. Een complex geheel dat aan veel Thai voorbijging. Geen wonder dat de zoon van mijn vriendin gewoon de raad van zijn onderwijzer opvolgde en ja stemde. Daarmee stonden stevige piketpaaltjes.

Daarna kwam de vraag hoe winnen wij zoveel mogelijk stemmen zodat een winst bij de verkiezingen er toch leuk uitziet en aldus getuigt van een hoog democratisch gehalte. Een beetje ‘window dressing’ zogezegd voor de rest van de wereld.

De meeste Thai zijn arm dus daar vallen veel zieltjes te winnen, daarop moet je het beleid richten. Plots werden allerlei financiële cadeautjes uitgedeeld, met name aan de minder bedeelden. Hou me ten goede, ik gun zeker da armen veel meevallers, maar wat is de doelstelling van deze goedgeefsheid? Herhaaldelijk stonden er rijen voor de ATM om opnieuw 500 of 200 baht van de overheid te cashen zonder tegenprestatie of verplichting. Niet iedereen kwam voor een dergelijk douceurtje in aanmerking, Maar de regering kwam er goed op te staan! Immers voor een arme Thai in de Isaan is 200 baht genoeg om 3 dagen van te leven.

Dan werden er gelden door de provincie aan de “gemeenten” ter beschikking gesteld. Er werden bijeenkomsten voor lijst 6 in de grote stad georganiseerd waar geselecteerde personen naar toe gebracht werden met minibusjes van de gemeente. Voor een uurtje zitten kregen de “deelnemers” 200 baht voor de kostbare tijd die ze kwijt waren. Wie waren die geselecteerden? U raadt het, vooral armen.

Zo kon het zijn dat gisteren een medewerkster van de gemeente bij mijn schoonmoeder kwam met de vraag hoeveel familie zij had. 10 dus. Zij kreeg per lid 200 baht en werd er vooral op gewezen dat lijst 6 moest worden gekozen. Laat dat nu toevallig de partij van de huidige Min P zijn.

Gisteren in de vooravond een meer dan normaal geblaf van honden. Desgevraagd bleek dat dezelfde “gemeente medewerkster” bij diverse woningen langs ging en onder het overhandigen van 50 baht nogmaals het belang van cijfer 6 benadrukte. Ze kwam niet bij ons want Nui heeft gestudeerd en komt uit een kritische familie. Ook die familie leden werden niet verblijd met die 50 baht.

Vanochtend heb ik uit nieuwsgierigheid een tijdje bij het stemlokaal gestaan. Veel mensen in verwarring over hoe te stemmen, geen wonder, 35 keuzemogelijkheden. Adequate hulp was aanwezig! Een 15-jarig meisje van de high school. Niet overbodig want een groot aantal ouderen in het dorp kan lezen noch schrijven. Verder een paar politieagenten die niet veel meer deden dan pinda’s eten.

Er is dus veel overheidsgeld uitgekeerd aan het armere deel van de bevolking om de verkiezing van de huidige machthebbers te bevorderen, althans dat zie ik in mijn gemeente. En de gemeente hier heeft daarin een actieve rol gespeeld. Waarom zou dat elders anders zijn?

Dan vandaag. Hoe de Thai ook stemt, de senaat bepaalt in laatste instantie wat er gebeurt.

Mocht het zo zijn dat de partijen van de niet MinP een coalitie aangaan en een meerderheid kunnen vormen, dan is het de vraag of de senaat een MinP uit die coalitie accepteert. Kortom er zit een stevig slot op de politiek.

De grondwetswijziging van 2 jaar geleden was een geniale zet.

Voor de goede orde en ter vermijding van misverstand, ik spreek hier geen oordeel uit over het algemene beleid dat de huidige regering heeft gevoerd. Ik signaleer slechts een proces.