Een Isaans dorpsleven (2)
Piak, broer van het lief, is een beetje het probleemgeval van de familie. De Inquisiteur beschreef in een aantal blogs (“een Isaan leven”) de man zijn dagdagelijkse beslommeringen om te overleven als ongeschoold landbouwer in Isaan. In die periode was er hoop dat Piak zich een klein beetje uit de cirkel van armoede zou kunnen werken. Doch twee jaar later is er nauwelijks wat veranderd.
Nog steeds ploetert Piak in de modder, letterlijk en figuurlijk indien het regent. Hij scharrelt zijn dagdagelijks kostje bij elkaar in de velden en bossen, iets wat hij graag doet doch het gezin een weinig variabel menu aanbiedt. Kikkers, hagedissen, ratten en wat vis. Iedere slang die het waagt in de buurt te komen vangt hij en eet ze op, indien beschikbaar staat er hond op zijn menu. Heel af en toe een kip slachten indien die geen eieren meer geeft. Groenten komen ook meestal uit het wild behalve wanneer Taai in een ijverige bui eens wat zaait of aanplant.
Er zijn wat verbouwingen aan de woning uitgevoerd maar weinig efficiënt, zo stappen ze vanuit de kamer direct in het stof of de modder – afhankelijk of het droog- of regenseizoen is. Het hokje dat hun badkamer voorstelt is nog steeds hetzelfde: stenen muren zonder bezetting of betegeling, het dak uit staalplaten, uit resten die eigenlijk te kort zijn. Een hurktoilet in de midden van het kleine hok en daarbovenop nog eens een plastic vat met water. Je kan er nauwelijks in. Wat nagels in de deur geslagen voor handdoek en kledij, een gebarsten spiegel met daaronder een ruwhouten plankje voor zeep en tandenborstels. De vloer is aangestampte aarde ….
De enige verbetering is dat er nu een kraantje hangt in de keuken, ze moeten geen water meer aanhalen om te koken of afwassen.
Nog steeds leunt Piak (34), heel on-Isaans, op zijn moeder. Zij helpt hem en zijn gezin financieel. Nieuw wiel voor de duwtractor? Moeder betaalt. Een koe moet bevrucht worden? Moeder betaalt. Gereedschap aan vervanging toe? Moeder koopt het aan. Moeder op de markt – voedsel kopen voor Piak. Maar het brengt geen zoden aan de dijk. Piak voelt zich eigenlijk best in zijn sas met zijn levenswijze. Hij is eigen baas en doet enkel wat hij wil, op het moment hij dat wil. Hij haalt geen acht-urige werkdag, maximaal zes. En dan gaat het ook nog eens steeds heel relaxt, af en toe een break, even verpozen of een dutje. De enige plicht die hij heeft is de verzorging van zijn drie runderen en twee kalfjes. In het regenseizoen naar een plek brengen waar er gras is en weer gaan ophalen ’s avonds, in het droge seizoen stro voederen. De stal reinigt hij nauwelijks, enkel wanneer De Inquisiteur’s lief hem tot de orde roept begint hij eraan. Jagen, vis gaan grijpen en planten verzamelen is wat hij graag doet.
Toch heeft het gezin cash geld nodig. De elektriciteitsrekening kan hij niet meer onder de tweehonderdvijftig baht houden, gemiddeld is dat honderd baht meer. Is er de tweede nakomeling, Pang Phon, zes maanden nu en die brengt ook kosten met zich mee. Er is de school voor de kleine Phi Phi, vijf jaar, die kosten gaan hoger worden, bovendien wil dat ventje ook wel eens wat. Een fiets, tweedehands en gammel doch weer tweehonderd baht.
De taks voor het brommertje: de politie controleert nu te vaak en dan zou Taai niet meer naar het stadje kunnen rijden indien hij dat niet zou betalen zoals vroeger. Hebben zowel Taai als Piak een tweedehands mobieltje, gratis want van De Inquisiteur eentje en van het lief eentje. Doch dat kost geld, moet regelmatig opgeladen worden.
Ook maandelijks een internetrekening te betalen, vijfhonderd baht. Dat is zowat de enige bron van vertier voor het gezin: spelletjes spelen en Facebook.
En er zijn de dagelijkse aankopen: zout, suiker, sausen, tabak, melk, drankjes, koekjes voor PhiPhi, ….
Dat laatste blijft een kleine bron van ergernis voor De Inquisiteur. Hij kon dat lang in de hand houden door dagdagelijks de financiën van de shop te controleren en zodoende Piak’s schuld te beperken rond vijfhonderd baht. Doch stilaan verwaterde die controle en nu is die schuld gemiddeld drieduizend baht geworden. Bovendien worden deze aankopen gefinancierd, jawel, door de moeder. Wanneer die voldoende geld heeft zuivert ze de rekening aan. De Inquisiteur moeit er zich niet meer mee, de inkomsten uit de shop zijn voor het lief, het is haar geld. De Inquisiteur heeft geen zin meer in discussies.
Piak’s bron van inkomsten komen uit de houtskool verkoop. Ook iets dat hij graag doet: hout gaan verzamelen, bomen omhakken, de stammen en takken inkorten. Om dat vervolgens in zijn zelfgemaakte oven van leem en natte modder tot houtskool te branden. Hij krijgt gemiddeld honderdvijftig baht voor een zak van twintig kilogram en hij produceert ongeveer twintig zakken per maand. Doch enkel in het droge seizoen, tijdens het regenseizoen is het quasi onmogelijk om houtskool te maken vanwege het te natte hout en te vochtige oven. De andere bron van cash geld is nog lastiger: de rijst. Maandenlang geploeter levert hem ongeveer twintigduizend baht op.
De Inquisiteur dacht dat de komst van Taai wat meer ijver zou brengen maar ook die berust in haar lot lijkt het wel. Vanaf het moment dat ze drie maanden zwanger was van Pang Phon voert ze nauwelijks nog wat uit. Alhoewel ze de baby dagelijks onder de hoede van het lief laat …. Geen kippenverkoop meer, geen groenten voor de verkoop verbouwen, niets.
Dus hangen ze ook af van steun, staatssteun. Dat beschouwen ze als een vast inkomen heeft De Inquisiteur geleerd. Een soort premie voor arme mensen, vier keer per jaar rond de duizend baht. Ook een soort creditkaart ter waarde van driehonderd baht per maand waar je voeding en wat levensnoodzakelijke dingen mee kan kopen in shops die deze kaarten aanvaarden. Lokaal krijgt hij regelmatig ook wat armensubsidie, die bedragen zijn rond de vijfhonderd baht per keer.
En de subsidies voor de rijst. Een beetje kindergeld ook doch dat zijn erg lage bedragen.
Hoe spijtig ook, De Inquisiteur krijgt het vermoeden dat het koppel zich nestelt in de armoede. Piak heeft een leuke dagindeling en doet wat hij wil, niemand die hem op wat dan ook aanspreekt. Taai vindt het allemaal best en legt zich er blijkbaar bij neer. In het begin kwamen er wat strubbelingen in het gezin omdat Taai toch iets meer wou dan enkel in en rond het dorp te leven, doch vanaf ze zwanger was tot op heden neemt ze geen enkel initiatief meer.
Het vermoeden van De Inquisiteur werd nog bevestigd door het feit dat Piak wel meer kon gaan verdienen. Het moet gezegd, hij is een handige donder. Kan graven en betonneren, kan metsen en bezetten, kan lassen, kan timmeren.
Dat weet men in en rond het dorp ook.
Woont er op de verbindingsweg naar het stadje een aannemer, De Inquisiteur kent hem omdat hij wel eens afkomt naar de shop voor een biertje en hij is bevriend met Piak. Die aannemer had een project binnengehaald dicht bij Udon Thani, nieuw resort bouwen. Zes maanden werk, en om de twee maanden drie dagen naar huis.
Piak zou vijftienduizend baht per maand plus kost en inwoon krijgen. Dat is veel geld hier en goede voorwaarden. Ook redelijk zeker van zijn geld: de aannemer woont vlakbij en zou het niet aandurven om de voorwaarden niet na te leven. Doch Piak weigerde. Zelfs nadat het lief hem voorschotelde wat een buitenkans dit was, neen, geen zin.
Dat was niet het enige voorstel dat Piak kreeg. De Inquisiteur weet al van minimum twee andere aanbiedingen, de voorwaarden iets minder maar toch nog steeds goed, Piak zou niet voor jaren weg zijn of iets dergelijks, doch neen, Piak zei bedankt maar liever niet. En De Inquisiteur was er helemaal van overtuigd dat Piak zijn leven eigenlijk best goed vindt na een laatste voorstel. Er werd een nieuw huis gebouwd in het naburige gehucht. Een stenen woning, dakpannen, kortom een goed project. Dichtbij, ’s ochtends om acht uur aanwezig en om zes uur ’s avonds huiswaarts, zes dagen per week. Bovendien kwam deze job vlak na het rijstseizoen vorig jaar: ideaal moment. Ja het was tegen het minimumloon, driehonderdtwintig baht per dag. Maar vier maanden aan dat bedrag brengt toch bijna veertigduizend baht binnen?
Maar Piak wou niet, zijn houtskool ging voor ….
De Inquisiteur leert er mee leven, dit gezin maakt deel uit van zijn eigen leven want er is dagdagelijks contact, ze wonen honderdvijftig meter verder. Taai en haar zoontjes zitten meestal alle dagen in de shop van het lief, in de sala die ze al wat ingericht heeft als een soort kinderkamer: een soort wieg gevlochten uit bamboe en een zachte vloermat voor de baby.
Het lief kookt soms eens wat voedzamer eten in grotere porties om hun menu wat aan te vullen.
Doch De Inquisiteur zijn medeleven is gedaald. Zoals velen durft Piak nogal eens snel zeggen “ik heb geen geld”.
Voorheen vond De Inquisiteur dat droevig doch nu krijgt Piak meteen een antwoord: <som na naa> (eigen schuld).
Een goede- en getrouwe schets van de werkelijkheid Inquisiteur. De vraag is dan, hoe ontstaat zoiets en waarom duurt het voort. In de aardrijkskunde bestaat een begrip ¨Geografisch determinisme¨.Mensen in meer gematigde streken met soms strenge winters, moesten in de zomer hard werken om voorraden aan te leggen om in de winter met het gezin niet te verhongeren. Hier in Thailand kan je het hele jaar de natuur benutten.
Een slangetje hier, kippetje daar, stukkie fruit in het wild etc. etc. Dit veroorzaakt gemakzucht, lethargie en een levenswijze, die overspringt op generaties. Dit soort types kom je over de wereld overal tegen, maar het lijkt wel of Thailand, mede door het geschetste bovenstaand er wel wat meer heeft.
In het verleden had Piak een drankprobleem, hoe is het daarmee? Ik weet nog dat je veel energie daarin gestoken hebt om hem daarvan af te helpen. Het zal niet mee vallen voor je, het toekomstloze gedrag van hem, en met een vrouw die hem ook al niet stimuleert. Tja, de jonge mannen in de Isaan , in ieder geval de meesten, maken er niet veel van! Die moeder is in mijn ogen ook slecht bezig!
Thailand het land van de vrijen cq vrijheijd.
Het gaat hier om de gewone thaise mensen die al deccenia leven volgens deze levenswijze en niet van verandering houden.
Deze levenswijze is door westerlingen of farang moeilijk te begrijpen daar ons leven gebaseert is op presteren en opbouwen van financiele zekerheid voor later, alsmede voor alles en iedereen verzekert te zijn .
Dit is tegenovergesteld van veel Thaise medemensen die niet verzekert zijn ,geen financiele zekerheid voor later opbouwen en leven met de dag.
Er zijn 2 belangerijke verschillende soorten van vrijheden: vrijheid,aanzien d.m.v. status en aanzien.
Dit is een beperkte vrijheid die men verkrijgt door hard te werken en meestal met 2 personen man en vrouw werken voor een bedrijf ,onderneming of als zelfstandige.
Door het verdiende geld hoopt men status,aanzien te verkrijgen onder vrienden ,familie en in de media {facebook ,instagram}.
onder andere laten zien van producten zoals ,iphone,Flatscreen tv, motorfiets ,gouden sieraden
autos en huizen .
ikzelf ken meerdere thaise echtparen die b.v. bij een bank werken of voor immigratie en in dienst bij de regering als woonhuis vaak een dubbel shophouse bezitten waar tevens de autos in worden geparkeert waaronder
Toyota Landcruiser
Toyota Fortuner
Toyota Prado,
Toyota Camry
Mercedes Benz
Mitsubitsi Pajero
Honda Accord
waarbij moet worden opgemerkt dat dit betreft vaak 4 of meer van deze autos bij 1 echtpaar van bovengenoemde beroepsgroepen
Aanzien en status is zeer belangrijk voor deze groep thaise medemensen.
Piak zoals beschreven door de Inquisiteur geniet de 2e soort vrijheid,dit is Tevredenheid
Tevredenheid over en in de situatie hij leeft.
Belangrijk voor deze categorie thai mensen is samenleven met en voor elkaar.
Een droge beschutte lekvrije plaats om te slapen en tevens overdag beschermt tegen de felle zon.
Een plaats waar je je eventueel kunt wassen cq douchen en naar het toilet kunt gaan.
Is dit niet voorhanden dan doe je dit buiten in de natuur.
Vrijheid van opstaan wanneer je wilt zonder stress.
Op je gemak op zoek gaan naar wat eetbaars voor die dag en tevens wat hout sprokkelen of kappen voor wat extra verdiensten.
20 zakken houtskool p maand a 150 p zak is 3000 baht per maand extra inkomen.
Wat voorheen niet was is tevens de staatssteun en armoede subsidie.
Nu Piak een vrouw heeft krijg je dubbel geld van Staatssteun en armoede subsidie voor 2 personen wat weer iets comfortabeler is en minder stress.
Nadeel van Samenleven is als er kinderen komen kan het voorkomen dat de man vertrekt om de eenvoudige reden ,geen stress te willen van het niet kunnen betalen van schoolgeld etc en kosten opgroeiende kinderen.
Dit probleem zal voor Piak niet gelden daar De Inquisiteur waarschijnlijk tegen die tijd wel een helpende hand zal toesteken.
Moraal van dit verhaal: Ontwikkelingswerk in het klein,
Tevreden zijn met wat je hebt,Hutje met toilet en water.
{Carpe Diem,pluk de dag} Geniet van het leven ,want het duurt maar even.
Vrijheid van gaan en komen.
Gezelligheid van vrouw en kinderen en natuurlijk de fantastische Inquisiteur en Liefje lief waar je altijd een biertje kunt drinken .
Liefje lief en Taai verzorgen samen het zoontje van Piak dus alles word geregelt en vooral geen stress.
Motto van deze thaise medemensen ,
Geniet van het leven
Geniet van de natuur en je familie en je medemensen,
Geniet van de zon, de regen, en de prachtige natuur.
En tegen de avond wanneer je thuiskomt geniet van je knusse hutje met je vrouw en in de toekomst kind[deren].
Dit is toch een fantastische mooie levenswijze van eenvoudige thaise mensen in de Isaan en elders.
Bij dit verhaal kan wel iets bij voorstellen, Ik zie Piak naar jouw kijken
en denken waarom zou ik van jouw moeten gaan werken,
jij als Falang
Gaat toch ook niet aan werk,
Hij vergeet of weet gewoon niet , dat jij je geld ook niet gratis heb gekregen.
voordat je daar kwam wonen.
In elke familie heb je wel iemand zoals Piak
ook in mijn omgeving.
Nadeel is dat mijn vrouw veel toelaat,
Heb keer er iets van gezegd ,
dat die niet zonder te vragen mijn bier uit de koelkast kon halen.
Mijn vrouw het op een thaise manier opgelost
er staat nu een tweede koelkast in de slaapkamer met mijn bier
opgelost volgens mijn vrouw.
Als mijn biertje drink ,
zet toch maar een tweede glas erbij
pas mij aan thaise, denkwijze
Al blijf ik mij verbazen,
zolang verbazen is en niet ergeren.
Is er wel mee te leven.
Ik zie het hier ook om mij heen, de dames zijn ambitieus en pakken alles aan om vooruit te komen.
De mannen is een ander verhaal,zo min mogelijk inspanning leveren en als het ze dan beter gaat en er financiële ruimte komt dan komt er vaak een mia noi in het spel.
Voordat iedereen nu over mij heen valt, dit is natuurlijk niet bij iedereen.
Ik zie hier weinig verschil tussen vrouwen of mannen. Wel is het zo dat jonge aantrekkelijke vrouwen wel eens een meer makkelijke weg gaan bewandelen om zonder veel werken aan veel geld te raken. Ik heb nogal mijn twijfels als ik langsheen een benzinestation weer een mooie jonge meid uit zo een dure auto zie stappen of ze daar wel zelf zou hebben voor gewerkt en gespaard ?
Jongens hebben op dat vlak iets minder mogelijkheden en moeten het maar zelf zien te rooien.
Gelukkig kan ik hierin niks herkennen van mijn eigen situatie. Mijn schoonfamilie bestaat uit ambtenaren en grootgrondbezitters met goede tot zeer goede salarissen, iedereen – man en vrouw – is ambitieus, heeft een universitaire opleiding, op zijn minst bachelor of master, genoten en werkt keihard voor het gezin. Mijn schoonfamilie komt uit Yala en Songkhla. Zal dat het zijn dan? Dat Isaaners gemak- en drankzuchtiger zijn dan zuiderlingen. Wie het weet mag het zeggen.
Zoals je zelf eigenlijk al aangeeft moet je het zoeken in de opleiding en in het verlengde daarvan de welvaart en klasse. En als je dan verder kijkt, naar wat de overheid doet of zeg maar gerust nalaat om hoger onderwijs voor iedereen toegankelijk te maken en klasse verschillen te dichten. Ja en uiteraard de persoonlijkheid, maar niemans gaat mij vertellen dat er wat in het Isaanse drinkwater zit dat daar voor meer zeg maar luie mensen zonder ambities zorgt.
beste Rob,
Ben het maar gedeeltelijk met je eens. Ik kom in mijn universiteit vooral jongeren tegen uit de middenklasse en (veel) hoger. Mijn ervaring na 12 jaar lesgeven aan deze jongeren is dat de jongens veel minder ambitieus en ijverig zijn dan de meisjes. Sommige jongens zijn echt lui te noemen of lopen de kantjes ervan af. Het kan natuurlijk aan mijn lessen liggen maar al mijn andere collega’s bevestigen mijn beeld.
Ik denk dat het veel meer ligt aan het feit dat er nauwelijks sprake is van persoonlijke en maatschappelijke verbeteringen door je echt in te spannen en te leren. Als je voor een baht geboren bent word je nooit meer. En als je in een miljonairsgezin geboren bent kun je je leven nauwelijks zo ruineren dat je op de straat belandt.
De familie is het sociale vangnet en ook dar moet je het echt bont maken voordat je wordt uitgestoten (en bent aangewezen op de tempel). In Westerse samenlevingen is de overheid het vangnet en moet je wat doen voor je uitkering.
Ik woon ook in de Isaan en heb eveneens een Thaise schoonbroer die bij mama blijft wonen (is nu 40). Heeft geen vrouw (interesseert hem niet, zoals hij het zelf zegt) en gaat enkel op verplaatsing aan een project werken als hij specifiek voor iets wil sparen, zoals een motorbike. Maar doorgaans blijft hij thuis, gaat dagelijks vissen, knutselt zelf allerlei vismateriaal in mekaar, gaat helpen in de tempel, let op de mama-shop als de ouders inkopen doen, enz. Leeft dus bij de ouders maar heeft niet echt een eigen inkomen. Verder ook een zeer zwijgzame persoon, heeft slechts sporadisch eens een vriend op bezoek. Verder zijn de ouders elke dag van ’s morgens vroeg tot ’s avond laat bezig, maar toch zullen zij niet ontsnappen aan de armoede.
In tegenstelling tot de Inquisiteur en de reageerders heb ik daar geen enkele moeite mee. Wie ben ik om te gaan zeggen hoe iemand anders moet leven? Wie ben ik om te gaan tellen hoeveel uren iemand per dag bezig is met wat? Waarom ‘moet’ je ambitieus zijn? Sommige mensen zijn dat simpelweg niet, punt.
Wat ook telkens weer opvalt, is dat het altijd de ‘harde werkers’ zijn die zich menen te moeten moeien met de levensstijl van minder ambitieuze mensen, die heel snel weggezet worden als lui of gemakzuchtig. Omgekeerd nooit, hoe zou dat komen? Dat is een doordenkertje voor de (amateur) psychologen onder ons 🙂
Trouwens, hard werken alleen is geen garantie voor succes of rijkdom. Dat wordt altijd weer vergeten door vele falangs die hier wonen. Als je voldoet aan de financiële eisen voor ‘retirement’, wel prijs je dan gelukkig, want je bent een ‘rijke’ mens. En doe in godsnaam niet alsof dat enkel te danken is aan hard werken. Een sterke persoonlijkheid, een portie geluk en het ontbreken van tegenslagen in het leven hebben daar minstens evenveel mee te maken. De meeste hardwerkende Vlamingen en Nederlanders zullen zich het nooit kunnen veroorloven hier na hun pensioen te komen leven, juist omdat er ook andere dingen meespelen in het leven.
Deze bedenkingen moest ik even dringend kwijt, maar voor alle duidelijkheid, ik heb ook een probleem met profiteurs (schoonfamilies die van je koelkast leven), maar iemand die graag ‘op zijn gemak’ leeft en dat verkiest boven ‘meer geld verdien’, dat is zijn/haar goede recht!
Natuurlijk is er niets mis mee met op je gemak te leven, maar als ik het verhaal zo lees zou Piak een probleem hebben als zijn familie niet telkens op diverse manieren wat bij springt. Dat maakt hem nog geen profiteur, al zou ik ook zeggen: som na naa.
beste Rob,
Ben het maar gedeeltelijk met je eens. Ik kom in mijn universiteit vooral jongeren tegen uit de middenklasse en (veel) hoger. Mijn ervaring na 12 jaar lesgeven aan deze jongeren is dat de jongens veel minder ambitieus en ijverig zijn dan de meisjes. Sommige jongens zijn echt lui te noemen of lopen de kantjes ervan af. Het kan natuurlijk aan mijn lessen liggen maar al mijn andere collega’s bevestigen mijn beeld.
Ik denk dat het veel meer ligt aan het feit dat er nauwelijks sprake is van persoonlijke en maatschappelijke verbeteringen door je echt in te spannen en te leren. Als je voor een baht geboren bent word je nooit meer. En als je in een miljonairsgezin geboren bent kun je je leven nauwelijks zo ruineren dat je op de straat belandt.
De familie is het sociale vangnet en ook dar moet je het echt bont maken voordat je wordt uitgestoten (en bent aangewezen op de tempel). In Westerse samenlevingen is de overheid het vangnet en moet je wat doen voor je uitkering.
Mensen zijn net als honden en dat betekent het liefst zoveel mogelijk relaxen. Een mens moet maar een paar uur per dag werken om in zijn levensonderhoud te voorzien, maar door o.a. kapitalisme is er geen plek meer voor de mensen die dit nog nastreven.
Datzelfde kapitalisme maakt ook de natuur en mensheid kapot ook al ontkennen de gekozen volksvertegenwoordigers dat een beetje te vaak en dus ook de kiezers die hier ook op het blog zitten.
Na ons de zondvloed als ik maar 80 jaar goed geleefd heb zit in de genen van de mens bij zo’n beetje iedereen.
Misschien kent iemand dat verhaal wel van die westerling die ooit op vakantie ging naar een tropisch eiland en kwam daar een jongeman tegen die heel de dag lekker lag te rusten onder een palmboom.
Dat wil ik ook dacht die westerling en werkte zich helemaal scheel om dat voor elkaar te krijgen. Eenmaal alles voor elkaar ging de westerling definitief op het eiland wonen en kwam na 20 jaar die beste uiterst relaxte man weer tegen onder die boom in waarop deze aan de westerling vroeg ” wat heb je nou de afgelopen 20 jaar gedaan man” het leven kan namelijk zo lekker relaxt zijn.
Tevreden zijn met de dingen die je hebt zou aangemoedigd moeten worden maar is voor een generatie zoals de babyboomers die van alles geprofiteerd hebben niet te bevatten.
Datzelfde verhaal ken ik ook, maar een beetje anders. De oosterling werkt wel degelijk.
Een westerling maakt een wandelingetje en ziet langs een kanaal een oosterling bezig met vissen. Ze maken een praatje en de oosterling vertelt op een vraag dat hij meestal iedere dag ongeveer 10 vissen vangt en dan naar huis gaat. Dat is meestal om 10-11 uur en een enkele keer pas om 3-5 uur. Hij heeft dan genoeg te eten en verkoopt ook vis op de markt voor andere uitgaven. ’s Middags rust hij uit.
De westerling prijst hem maar zegt ook dat hij misschien beter is als hij elke en iedere dag tot 5 of 6 uur gaat vissen. Met het geld dat hij spaart kan hij een groter visbedrijfje opzetten enz. Over 10 jaar kan hij dat gaan verkopen en daarna kan hij geen rusten. De oosterling lacht en zegt dat hij nu al voldoende kan rusten…..
Is alleen leuk als je ultieme doel in het leven nietsdoen is.
En wat blijkt uit onderzoek: niets doen maakt niet gelukkig.
https://www.youtube.com/watch?v=BwQFSc9mHyA
De keerzijde van dezelfde medaille van tevredenheid is verantwoordelijkheid. En dan niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen. Daar moet je een balans voor weten te vinden. Alleen luieren is niet goed, alleen werken ook niet. Werken is niet allen geld verdienen maar ook persoonlijke ontwikkeling, leren, sociale contacten en structuur in je leven.
De luierende jongeman is nooit in staat om voor anderen, b.v. zijn vrouw en kinderen te zorgen. Zo kun je zelf wel tevreden leven maar niet anderen tevreden maken. Die maak je eigenlijk alleen maar minder tevreden door op hun zakken te teren.
Uit het verhaal blijkt dat de vrouw van de luiaard het nu ook wel best vindt.
In onze ogen is het onverstandig of zelfs onverantwoord maar dat is nu eenmaal de persoonlijke keuze die een mens mag maken.
Met de verkiezingen voor de deur en het grote getal van laagopgeleiden is de uitkomst ook onverstandig en mogelijk onverantwoord.
Als wij de westerling de luiaard niet accepteren dan vind ik het niet raar dat de huidige machthebbers hetzelfde doen met het volk die niet vooruit willen.