Jean-Baptiste Maldonado: een Vlaamse jezuïet in Ayutthaya
Over de jeugdjaren van Jean-Baptiste Maldonado is nauwelijks iets bekend. We weten dat hij een Vlaming was die in 1634 in de Zuidelijke Nederlanden was geboren en dat hij een groot deel van zijn jeugd in het Waalse Mons of Bergen heeft doorgebracht.
Een van de oudste gebouwen in Bangkok: het Phra Sumen fort
Ik ga u een klein geheimpje vertellen. Eén van mijn favoriete wandelingen voert me steevast door de lommerrijke Thanon Phra Athit. Een straat of beter gezegd een laan die in haar genen niet alleen de herinnering aan een aantal Groten uit de rijke geschiedenis van de Stad der Engelen draagt maar ook nog een impressie geeft van hoe de stad er, naar mijn aanvoelen, pakweg een halve eeuw geleden uitzag.
Koning Chulalongkorn en het Duitse kuuroord Bad Homburg
Koning Chulalongkorn bezocht in Duitsland onder andere Bad Homburg, een toenmalig keizerlijk “Kur-Ort”. Het was indertijd de zomerresidentie van de Duitse keizers met uitstekende “Spa” voorzieningen, zoals natuurlijke bronnen en “Kurparken”.
Hoe kreeg het Thailand van vandaag zijn vorm en identiteit? Bepalen wie en wat er nu exact wel of niet aan een land toehoren is niet iets dat zomaar tot stand kwam. Ook Thailand, voorheen Siam, kwam niet zomaar tot stand. Nog geen tweehonderd jaar geleden was het een regio van koninkrijken zonder echte grenzen maar met (overlappende) invloedssferen. Laten we kijken hoe de moderne de geo-body van Thailand tot stand kwam.
Cornelis Specx: Wegbereider voor de VOC in Ayutthaya
De laatste decennia zijn er behoorlijk wat studies van de persen gerold over de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) in Zuidoost-Azië waarbij ook – bijna onvermijdelijk – de aanwezigheid van de VOC in Siam aan bod kwam. Vreemd genoeg is er tot op vandaag weinig gepubliceerd over Cornelis Specx, de man die we gerust als de wegbereider voor de VOC in de Siamese hoofdstad Ayutthaya mogen beschouwen. Een euvel, dat ik bij deze wil rechtzetten.
De Bisu binnenkort uitgestorven?
Ik heb in het verleden op deze blog geregeld aandacht besteed aan de lappendeken die de Thaise meervolkerenstaat vanuit etnografisch oogpunt is. Vandaag sta ik graag even stil bij wat wellicht de minst bekende etnische volksgroep in het land is, de Bisu. Volgens de meest recente tellingen – die intussen alweer 14 jaar oud zijn – zouden er in Thailand nog ongeveer tussen de 700 à 1.100 Bisu leven wat meteen van hen ook de meest in hun voortbestaan bedreigde volksgroep maakt.
Prins Prisdang Chumsai, van ambassadeur tot verschoppeling
Zo af en toe kom ik een nieuwe persoon tegen in de Siamese geschiedenis. Een persoon met een boeiend en interessant leven zoals ik dat niet had kunnen vermoeden voor die tijd. Prins Prisdang is zo iemand.
Wat gebeurde er met de Spoorweg des Doods?
Japan capituleerde op 15 augustus 1945. Daarmee verloor de Thai-Birma spoorweg, de beruchte Spoorweg des Doods, het doel waarvoor hij oorspronkelijk was gebouwd, namelijk het aanvoeren van troepen en voorraden voor de Japanse troepen in Birma. Het economisch nut van deze verbinding was gering en men wist bijgevolg na de oorlog niet erg duidelijk wat er mee moest gebeuren.
Een iconografische stijlbreuk: de Siamese wandelende Boeddha
De meeste Aziatische klassieke beelden die we van de Boeddha kennen beelden hem of zittend, staand of liggend af. In de dertiende eeuw kwam daar plots, als een donderslag bij een heldere hemel, een wandelende Boeddha bij. Deze manier van afbeelden betekende een heuse iconografische stijlbreuk en was uniek voor de regio die nu bekend staat als Thailand.
Bommen op Bangkok
Midden augustus wordt traditioneel op de geallieerde militaire begraafplaatsen van Kanchanaburi en Chungkai weer even stilgestaan bij het einde van de Tweede Wereldoorlog in Azië. In dit artikel van Lung Jan, vraagt hij aandacht voor de minstens 100.000 Romusha, de Aziatische arbeiders die bij slavenarbeid om het leven zijn gekomen. En ook voor de Thaise burgers die het slachtoffer werden van een reeks van geallieerde luchtaanvallen op Japanse doelwitten in Thailand.
Een reis door Laos in 1894-1896
Eind 19de eeuw bracht de Franse overheid de gebieden in het noorden en oosten van de Mekong in kaart, dit gebeurde in de beroemde “mission Pavie”. Dit gebied bestond toen nog uit diverse koninkrijkjes en lokale machten, maar deze zouden al snel opgeslokt worden in de moderne natiestaten van Laos en Vietnam (Indochina). Met het bepalen van de landsgrenzen en kolonisatie door de Fransen en Engelsen kwam er definitief een einde aan de traditionele levenswijze in dit gebied.
Jezuïeten in Siam: 1687
Ten behoeve van mijn dissertatie was ik weer eens aan het werk in de universiteitsbibliotheek van Amsterdam, toen mijn blik viel op een voor Thailandgangers wel zeer intrigerende titel van een heel oud boek: VOYAGE DE SIAM DES PERES JESUITES
Goudgravers: Op zoek naar verborgen Japanse oorlogsbuit…
Thailand heeft haar eigen versie van het Monster van Loch Ness; een hardnekkige mythe die met de regelmaat van een klok pleegt op te duiken. Zij het dat in dit concrete geval niet over een prehistorisch waterwezen gaat maar over een nog meer de verbeelding prikkelende enorme schat die de terugtrekkende Japanse troepen op het einde van de Tweede Wereldoorlog zouden begraven hebben in de buurt van de infame Birma-Thai Spoorweg.
Racen in Thailand
De auto- en motorsport redelijk populair in Thailand. Vlakbij Pattaya bevindt zich het Bira-circuit, waar tijdens races toch 30 à 35.000 mensen op afkomen.
Het leven van Phraya Phichai Dap Hak
Voor het stadhuis van Uttaradit staat een standbeeld van Phraya Phichai Dap Hak (Phraya Phichai van het gebroken zwaard), een generaal, die zowel als linker- als rechterhand onder koning Tak Sin diende in de strijd tegen de Birmese troepen. Dit is zijn levensverhaal.
Mede dankzij Rusland werd Thailand nooit gekoloniseerd
In de laatste jaren van de 19de eeuw bevond Siam, zoals het toen nog heette, zich in een precaire situatie. Het gevaar, dat het land ofwel door Groot Brittannië ofwel door Frankrijk zou worden ingenomen en gekoloniseerd, was niet denkbeeldig. Mede dankzij Russische diplomatie werd dat voorkomen.
In 1978 publiceerde de Amerikaanse journaliste en historica Barbara Tuchman (1912-1989), ‘ A Distant Mirror – The Calamitous 14th Century’, in de Nederlandse vertaling ‘De Waanzinnige Veertiende Eeuw’, een ophefmakend boek over het leven van alledag in middeleeuws West Europa in het algemeen en in Frankrijk in het bijzonder met oorlogen, pestepidemieën, en een kerkelijk schisma als belangrijkste ingrediënten.