Ik zoek al jaren een boek dat licht kan werpen op één van de meest intrigerende pagina’s van de geschiedenis van Thailand tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op de cover staat een foto van een officier van de Duitse Wehrmacht met onmiskenbare Aziatische gelaatstrekken. Dit boek bevat de memoires van Wicha Thitwat (1917-1977), een Thai die tijdens dit conflict in de rangen van de Duitse Wehrmacht had gediend.

In 1936 had hij zich ingeschreven aan de Militaire Academie in Bangkok en twee jaar later werd deze aspirant-officier, samen met een andere studiegenoot, naar België gestuurd om op de Militaire School in Brussel militaire communicatiesystemen te bestuderen. Verrast door de Duitse inval van mei 1940 kon hij niet meteen terugkeren naar Thailand en om voor mij niet geheel duidelijke redenen dook hij een paar maanden later plots op in een Duitse militaire school. Op zich was dit niet zo eigenaardig want al van het einde van de 19e eeuw werden er op aangeven van koning Chulalongkorn Thaise kandidaat-officieren naar Europese militaire scholen gestuurd om er zich verder te bekwamen.  Het is echter niet duidelijk of ook zijn landgenoot, die samen met hem naar Brussel was gestuurd, naar Duitsland was getrokken.

Zoals gezegd begon Wicha Thitwat in Berlijn aan de Militaire Academie te studeren maar nog geen jaar later nam hij vrijwillig dienst als funker of radiotelegrafist in de 29e Panzer Grenadier Division van de Duitse Wehrmacht. Een paar maanden na zijn indiensttreding werd hij overgeplaatst naar de 3e Panzer Grenadier Division. Naar alle waarschijnlijkheid gebeurde dit met het –stilzwijgende – akkoord van de toenmalige Thaise regering want hij was per slot van rekening niet alleen een Thaise onderdaan maar ook een Thaise aspirant-officier en als dusdanig verantwoording verschuldigd…

In het begin van 1942 muteerde hij naar een eenheid die bekend zou worden als Ost Bataillon 43. Een onder Duits bevel staande eenheid die exclusief werd gevormd met Aziaten: Minstens 300 Japanners maakten deel uit van deze eenheid. Logisch, want Japan was sinds 1938 een bondgenoot van Duitsland. De meeste van deze militairen uit het Land van de Rijzende Zon waren bij het uitbreken van de oorlog studenten aan verschillende militaire academies in Duitsland en namen vrijwillig dienst. In het voetspoor van de Japanners volgen ook enkele honderden Koreanen en Mongolen die uit Mantsjoerije afkomstig waren. Korea was sinds 1909 en Mantsjoerije sinds 1931 bezet door Japan.

Eén van de bizarre aspecten aan deze sowieso al bizarre eenheid was dat in het Ost Bataillon 43 ook enkele tientallen Chinezen dienstdeden. Zij waren kandidaat-officieren van het Chinese nationalistische leger, de Kwomintang die nog voor de oorlog een opleiding in Duitsland volgden. Onder hen was de zoon van het Chinese staatshoofd Chiang Kai-shek. De Kwomintang bevocht al sinds 1936 de Japanners die een groot gedeelte van China hadden ingenomen. Nu streden ze schouder aan schouder in het Ost Bataillon 43. Een ander bijzonder contingent werd gevormd door enkele Indonesiërs, die na de Japanse bezetting van hun land en de daarmee gepaarde instorting van het Nederlandse koloniale regime, meenden hun steentje te kunnen bijdragen door hand- en spandiensten te verlenen aan de bezetter. Het was wellicht aan bemiddeling van de Japanners te danken dat deze volgelingen van Soekarno in een Duits uniform waren beland.

De overige manschappen in deze eenheid waren Aziaten die waren gevangen genomen in de rangen van het Rode Leger en die geronseld waren in krijgsgevangenkampen. Alhoewel e meeste van deze gewezen krijgsgevangenen later in hun eigen, etnisch samengestelde Ost- Bataillonen zouden terechtkomen. Zo waren er onder meer eenheden voor Kirgiezen, Kalmoeken en Osseten. Ost Battalion 43 werd vanaf midden 1943 ingezet tegen het Rode Leger en bij het bestrijden van in de rug van het Duitse leger opererende partizanen. Bij ontstentenis van het boek kan ik weinig over Whicha Thitwat’s carrière kwijt maar wellicht heeft hij het tot officier geschopt want op minstens één foto draagt hij de schouderstukken van een ‘Führerbewerber’, een kandidaat-officier. Hij overleefde in ieder geval de oorlog en na zijn terugkeer naar Thailand schopte hij het tot kolonel in het Thaise leger. In de jaren zestig was Whicha Thitwat een Thaise militaire attaché die achtereenvolgens gedetacheerd was in de Thaise ambassades in Denemarken, Noorwegen en IJsland.

Volgens Whicha Thitwat zouden er enkele tientallen Thai tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Duitse leger hebben gediend. Tot ik de hand kan leggen op zijn boek, heb ik er slechts één andere kunnen vinden en dan was hij nog van ‘gemengde’ origine. De moeder van Lucien Kemarat was Frans, zijn vader was een Thai uit Isaan, die wellicht via een tussenhalte in wat toen nog Indochine was in la douce France verzeild was geraakt. Vrijwel meteen nadat het grootste deel van Frankrijk bezet was probeerde de toen 18-jarige Kemarat als oorlogsvrijwilliger dienst te nemen in de Waffen SS. Zijn kandidatuur werd op raciale gronden afgewezen en daarom engageerde hij zich in 1941 in het Légion Volontaire Français (LVF), een vrijwilligerslegioen dat door Franse collaborateurs was opgericht om samen met de Wehrmacht te gaan strijden aan het Oostfront. In de rangen van het LVF golden heel wat minder strenge voorwaarden en mocht hij meteen de feldgraue wapenrok aantrekken. Oorspronkelijk werdhij opgeleid tot verkenner maar hij werd uiteindelijk eerste schutter van het zware machinegeweer MG

42. Kemarat werd in het begin van 1943 gewond krijgsgevangen gemaakt door de Sovjets maar wist te ontsnappen en zijn eenheid opnieuw te vervoegen. In de zomer van 1943 werd het LVF omgevormd tot de ‘Sturmbrigade Frankreich’ en opgenomen in de Waffen SS waar deze eenheid berucht zou worden als de Waffen SS Panzergrenadier Division ‘Charlemagne’ die samen met Nederlandse, Noorse en Deense SS-vrijwilligers in 1945 tot de laatste man de Reichskanzlei in Berlijn verdedigden.

Panzergrenadier Kemarat die uiteindelijk dan toch bij de Waffen SS was beland, werd ingedeeld bij de 10e (anti-tank)compagnie van het Infanterie Regiment nr. 58. De Duitsers hadden kanonnenvlees nodig en Aziatisch bloed was blijkbaar voor de Waffen SS geen beletsel meer. Hij overleefde de zware afweergevechten in Oekraïne, Pommeren en aan de Oder. Met enkele honderden overlevenden van het Infanterie Regiment nr. 58 probeerde hij te ontsnappen naar Denemarken maar op 2 mei 1945 gaf deze eenheid zich over aan de Britten. Het is niet duidelijk of Lucien Kemarat krijgsgevangen werd gemaakt dan wel of hij in burgerkledij is ontsnapt. Het staat wel vast dat hij na de oorlog terugkeerde naar Frankrijk. Volgens mijn ouwe kameraad, de Normandische militaire historicus Jean Mabire, was hij zeker nog tot begin 2000 in leven en had hij in 1973-1974 meegewerkt aan het schrijven van zijn boek ‘La Division Charlemagne: les combats des SS français en Poméranie’….

20 reacties op “Een Thai in de Duitse Wehrmacht”

  1. Tom zegt op

    Probeer het eens met zoeken op afbeelding
    https://support.google.com/websearch/answer/1325808?co=GENIE.Platform%3DAndroid&hl=nl

  2. rori zegt op

    erg interessant verhaal.

    is er of zijn er nog meer verhalen en details graag posten

  3. Tino Kuis zegt op

    Interessant verhaal, Lung Jan. Het was natuurlijk zo dat in die jaren Thailand onder aanvoering van premier veldmaarschalk Plaek Phibunsonghraam zich min of meer een bondgenoot voelde van Japan, Italië en Duitsland. Zou dat één van de redenen geweest kunnen zijn dat die genoemde Thais met de Duitsers meevochten? Of lonkte het avontuur?

    • Lung Jan zegt op

      Beste Tino,
      Dat Phibunsongkhram zich ‘min of meer’ een bondgenoot voelde van de As-mogendheden is een understatement. Al op 14 december 1941, nog geen week na de Japanse inval in Thailand, tekende hij een geheim verdrag waarin hij er zich toe verbond militaire bijstand te leveren aan een Japanse invasie van Birma dat toen in Britse handen was. Een week later werd de Thais/Japanse alliantie al geofficialiseerd toen Phibun in Wat Phra Kaeo in Bangkok een militair samenwerkingsakkoord ondertekende. In ruil deed Japan de belofte dat Thaise soevereiniteit en onafhankelijkheid werden gegarandeerd. Thailand werd niet beschouwd als bezet territorium en de Thaise strijdkrachten werden niet ontwapend…
      wat de motieven betreft, daar tast ik in het duister. Héél misschien, mocht ik ooit dit boek vinden, kan ik daar een antwoord in vinden…

  4. Dirk Hartman zegt op

    Interessant verhaal. M.b.t. “vreemdelingen” in de Duitse Weermacht kijk ik zo langzamerhand nergens meer van op, of het nu om Ieren of Amerikanen gaat, om Engelsen in het Britisches Freikorps of om een Indische Nederlander bij het Afrikakorps. Maar een Thai is toch wel uitzonderlijk.

  5. Alex Dekker zegt op

    Heel misschien kan de (licht chaotische en niet altijd even accurate) studie The east came west een blik werpen op de kwestie in het algemeen? Ik weet dat in deze verzameling artikelen (het lijkt een serieuze studie, maar de kwaliteit is soms matig) wel verschillende bevolkingsgroepen, nationaliteiten en hun Werdegang en opname in het Duitse leger.

    Overigens was de Waffen-SS niet heel eenduidig in het opnemen van ‘niet-ariërs’: mannen van bv het Indisch Legion werden wel in de Waffen-SS opgenomen, maar niet in de SS. De gevolgen? Een klein deel kreeg een SS-uniform, maar mocht zich geen SS’er noemen. Het zal de meesten weinig uitgemaakt hebben. Ze kregen ook niet dezelfde voorrechten als andere Waffen-SS’ers mocht Duitsland de oorlog winnen.

    • Dirk Hartman zegt op

      @Alex Er werd inderdaad onderscheid gemaakt binnen de Waffen-SS. Dat valt bijvoorbeeld af te leiden uit de benamingen van de diverse eenheden. Zo waren eenheden die de toevoeging Frw. (Freiwillige) hadden al “minder” geacht dan stameenheden als Leibstandarte en Totenkopf maar eenheden die als “Waffen Grenadier Division der SS te boek stonden, werden zeker niet als volwaardige Waffen-SS divisies gezien. Het was echter noodzaak om hen in de Waffen-SS op te nemen, aangezien de Wehrmacht van oudsher zeer terughoudend was in het opnemen van niet-Rijksduitsers in hun gelederen.

  6. Rob V. zegt op

    Wederom bedankt Jan. De foto bij dit artikel kwam me bekent voor, en ja hoor in een notitie uit begin 2017 heb ik zijn naam staan en een fotootje. Geen idee hoe of waarom, dacht eerst even via dit blog maar nee want 1) geen resultaten verder gevonden 2) begin 2017 schreef je volgens mij nog niet hier (?).

  7. Alex Dekker zegt op

    Overigens zal Wicha Thitwat zonder enige twijfel een ‘Personalakte’ hebben, oftewel een dossier met zijn vorderingen, inzet, onderscheidingen en militaire opleidingen hebben. Dat dossier is ofwel aanwezig in Freiburg, of in Berlijn. Een overzicht is natuurlijk op te vragen (met een wachttijd van ongeveer twee jaar!) via de WASt Dienststelle.

  8. Johnny BG zegt op

    Beste Lung Jan,

    De titel van het boek is คนไทยในกองทัพนาซี (Thai in the Nazi Army) en check even deze link voor het boek http://dl.parliament.go.th/handle/lirt/333884
    en anders is er misschien wel ergens een pdf versie van te vinden.

    Uiteraard heb ik deze wijsheid niet van mijzelf, maar zo’n verhaal heeft wel het doel bereikt om eens verder te kijken wat voor snuitert dat was en dan is hier de foto van hem:
    http://www.warrelics.eu/forum/attachments/photos-papers-propaganda-third-reich/1286933d1551630281-show-your-signed-photos-wichathitawatthai.png

    Zijn naam zou nu Wicha Thitwat zijn maar destijds werd Vicha Dithavat gebruikt.

    Zoek die naam eens op en ik was in ieder geval een beetje verbaasd dat je met zo’n staat van dienst in Frankrijk ambassadeur kunt worden zonder dat het gastland er bezwaar tegen heeft.

    https://th.m.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%8A%E0%B8%B2_%E0%B8%90%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%92%E0%B8%99%E0%B9%8C

    • Johnny BG zegt op

      Betreffende de naam วิชา ฐิตวัฒน์ is het niet vreemd dat er verschillen zijn. Even een snelle les.

      In Thailand wordt een buitenlandse naam letter voor letter vertaald en met een ei, ij, y in de naam komt de vertaling en daarna totaal niet overeen met de Nederlandse uitspraak en dat lijkt nu ook te gebeuren van Thais naar Engels met de destijds geldende taalregels.

      De V is geen “officiele” letter in het Thaise alfabet dus het wordt een W en de met ตวัฒน์ is de uitspraak tavat.

      • Rob V. zegt op

        In mijn oude aantekening stond de naam als Wicha Titawat geschreven.

        Bij het omzetten van Thaise karakters naar Europese of andersom gaat met inderdaad veelal uit van de Engelse uitspraak, en daarnaast zijn de omzettingen soms..uh.. creatief. Neem de ว (w) die omgetoverd wordt naar een V…(wat het Thais dus niet kent).

        Zo is zijn naam วิชา ฐิตวัฒน์, letter voor letter ‘wicha thitwat(ñ)’, klinkt als (wíechaa Thìtawát).

        Ik kom het boek tegen met ISBN nummers 9744841389 en 9789744841384. Voor het zoeken van boeken in de verkoop raad ik http://www.bookfinder.com aan. Een zoekmachine die diverse 1ste en 2de hands verkooppunten doorzoekt.

        Voor bibliotheken met het boek in de collectie kijk eens op: https://www.worldcat.org/title/khon-thai-nai-kongthap-nasi/oclc/61519408

        Heb ook gezocht in de database van prinses Sirindhorn antropologisch instituut, geen match. Mogelijk wel in in een universiteitsbieb?
        http://www.sac.or.th/en/

        • Rob V. zegt op

          2de poging, toch gevonden bij het SAC:
          Title:คนไทยในกองทัพนาซี / วิชา ฐิตวัฒน์.
          Author: วิชา ฐิตวัฒน์
          Published: กรุงเทพฯ : สารคดี, 2547
          SAC call number: DS573.3.ว62 2547 (available)

          Link: http://lib.sac.or.th/Catalog/BibItem.aspx?BibID=b00041628

          Maar er zijn meer uni/publieke bibliotheken in het land die wie weet hoeft Jan niet naar BKK. Kopiëren van boeken gaat niet bij het SAC. Wou dit voorjaar een moeilijk te vinden boek kopieëren maar ivm copyright niet meer dan een tiental paginas (of 10%) mag je onder het copier leggen. Ik vernam van Tino dat bij de universiteits bieb in Chiang Mai men dan weer niet moeilijk deed over 1 op 1 kopieën via een multiscanner. Ja, dat is niet goed maar als een boek echt niet te koop is en de bieb niet om de hoek…

          • Johnny BG zegt op

            Ondanks dat we het niet altijd eens zijn is dit toch maar iets waar we een ander gelukkig mee maken.

            • Rob V. zegt op

              Yep, inderdaad Johnny. 🙂

              @lezers/Jan: Volgens een 2de WorldCat pagina hebben o.a. de Thammasat en Chula universiteiten dit boek in hun bibliotheek. Maar ook deze entry is niet compleet, zoals we zien ontbreekt SAC in die lijst. Het boek zal vast in nog meer bibliotheken te vinden. Is er wellicht een Thaise website die je alle biblitheken laat doorzoeken?

              https://www.worldcat.org/title/khon-thai-nai-kongthap-nasi/oclc/1042277552

          • Lung jan zegt op

            Beste Johnny & Rob,

            Van harte dank voor de bruikbare tips heren. Het aantal deftige bibliotheken in de uithoek van Isaan waar ik woon is niet echt overweldigend. te noemen.. Ik ben misschien wat ouderwets maar als ik een boek interessant vind wil ik het gewoonlijk ook bezitten…. Het was dan ook met spijt in het hart dat ik bij mijn verhuis naar Thailand een selectie moest maken en uiteindelijk een werkbibliotheek met ongeveer 4.000 met de container naar hier heb gestuurd. Mijn – ongeveer – 8.000 andere boeken kregen gelukkig een nieuw onderdak bij vrienden en een paar wetenschappelijke instellingen… Ik ben intussen wel hier opnieuw aan het verzamelen geslagen. maar beperk met nu meestal tot Asiatica..;.. Mocht ik het boek vinden dan deel ik gegarandeerd mijn bevindingen op deze blog…

            • Johnny BG zegt op

              Een beschikbaar boek heb ik nog niet kunnen vinden maar voor de liefhebber is er op het internet wel een copy te downloaden.
              Een directe link lukt niet dus even het volgende kopieren en op Google zoeken:
              archive.org คนไทยในกองทัพนาซี วิชา ฐิตวัฒน์

              • Johnny BG zegt op

                oeps, de zoekterm is onjuist maar je zou wel de pdf bij http://dl.parliament.go.th/handle/lirt/333884 kunnen krijgen.

      • Tino Kuis zegt op

        Leuk Johnny BG en Rob V. dat jullie dit verder uitzochten. Heel mooi, zo leren we nog eens wat.

        Nog even over de naam วิชา ฐิตวัฒน์, Wicha Thitawat (wíechaa thìtawát)

        wichaa is kennis, wetenschap, in veel combinaties terug te vinden. Wicha moh phie is bv hekserij

        thit is steeds, voortdurend, permanent

        wat is voluit wattana ontwikkeling, vooruitgang.

        Samen betekent zijn naam dus: Kennis Voortdurende vooruitgang

  9. herman zegt op

    La Division Charlemagne: les combats des SS français en Poméranie’…. is te koop op Amazon 17 euro


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website