
Waarom lijkt de farang in Thailand zo vaak in een huwelijksrace verzeild te raken? Binnen de kortste keren wil hij trouwen, alsof het hem een soort permanent tropisch paradijs garandeert. Is het de romantiek, de culturele verwondering, of gewoon een handig visum? Maar wie betaalt de prijs als de liefde bekoelt en de exit ongemakkelijk blijkt?