Hoe we Vader trots kunnen maken

door Voronai Vanijaka

De laatste bladzijde van de zeventig jaar durende regering van koning Bhumibol Adulyadej werd donderdagavond omgeslagen toen hij met een imposante crematie ceremonie zijn laatste rustplaats vond. De overleden koning had bewonderaars en tegenstanders maar één ding is zeker: zijn invloed op de Thaise natie was zodanig dat onze nationale identiteit met hem verbonden is.

Hij werd ‘de vader van de natie’ genoemd. Wij geloven dat dit land, Thailand, toebehoort aan de vader en dat wij, het volk, zijn kinderen zijn. Thailand is een multi-etnisch en multicultureel land met een lappendeken aan vroegere koninkrijkjes en een sultanaat. Ons werd geleerd dat het onze verering voor wijlen de koning is die onze gezamenlijke identiteit als één, ondeelbaar volk kenmerkt. Hoezeer ook de politieke onrust in de afgelopen decennia liet zien hoe breekbaar die eenheid was.

Nu de natie zijn leven viert en rouwt om zijn heengaan moeten we naar de toekomst kijken. Daarvoor is het nodig dat we opgroeien en ophouden kinderen te zijn.

Want hoe kinderachtig waren we wel niet.

Als onverantwoordelijke en verwende kinderen sloegen we in drift om ons heen en waren we gewelddadig als we onze zin niet kregen. Verschillen van mening brachten periodes van woede, dreigementen, censuur, verbanningen en straf. Verliezen leidde tot het verbreken van regels, brandstichting en verwoesting. Staatsgrepen werden toegejuicht omdat we het geloof in vrijheid, democratie en rechtsstaat waren kwijtgeraakt.

We moeten volwassen worden. Een kenmerk daarvan is dat we kunnen omgaan met verschillen en tegengestelde standpunten door ons verstand en medeleven te gebruiken.

Goede kinderen leren van de wijsheid van hun vader; volwassenen leven er naar. We moeten leren leven naar de woorden van wijlen de koning, uitgesproken op 4 december 2004:

“Als je zegt dat de koning niet kan worden bekritiseerd dan zeg je dat de koning niet menselijk is. Als iemand suggereert dat de koning het bij het verkeerde eind heeft dan wil ik dat graag horen. Als dat niet gebeurt hebben we een probleem. Als we er aan vasthouden dat de koning niet bekritiseerd kan worden zitten we met een probleem.’

Sinds 1908 heeft de wet op de majesteitsschennis, artikel 112 van de Strafwet, het verboden om de koning, de koningin, de kroonprins of de regent te beschuldigen, te beledigen of te bedreigen. Daarop staat een straf van drie toe vijftien jaar per punt van overtreding. De wet is bedoeld om de heiligheid van het instituut monarchie  te beschermen.

Voranai Vanijaka

In plaats daarvan werd de wet op de majesteitsschennis misbruikt als politiek werktuig om dissidenten en gewone burgers te intimideren, het zwijgen op te leggen en gevangen te zetten. Zij die de letter van de wet misbruiken komen er mee weg door het klimaat van wantrouwen en achterdocht.

Beschuldigingen, beledigingen en bedreigingen terzijde, zijn we al boos bij de gedachte dat iemand kritiek op wijlen de koning of de monarchie kan hebben. Zodanig boos dat we het goed vinden iemand voor vijftien jaar of langer op te sluiten. Zodanig boos dat we een dictatuur verkiezen boven een democratie.

Hoe dan ook, wet is wet en als verantwoordelijke burgers moeten we die wet respecteren, ook als we het er mee oneens zijn. Maar dat betekent niet dat we het niet oneens mogen zijn met die wet, die mogen afwijzen en werken aan wijziging van die wet.

Thailand is nu een natie die geregeerd wordt door angst. We durven onze mond niet open te doen, te schrijven, berichten te plaatsen, te bespreken, te debatteren uit angst voor een hele reeks straffen, slachtoffer te worden van een heksenjacht op de sociale media of wegteren in een gevangenis.

Toen we het afgelopen jaar het leven van de overleden koning vierden lazen we veel uitspraken en toespraken van hem. Allemaal lieten ze zijn karakter zien: hij was een verstandig man, een man met mededogen, zonder haat of wraakgevoelens. Hij leefde om ons te verenigen en niet te splijten. In zijn eigen woorden: hij wilde dat we kritisch zijn en niet neergeslagen door vrees en angst. Waarom volgen we dan niet zijn voorbeeld?

Er zullen altijd mensen zijn die de wet misbruiken voor eigen politiek of geldelijk voordeel. Mensen die om hun eigen belang te dienen het denken van anderen corrumperen.  Zij ook, die stelen van het land om hun eigen zakken te vullen. En zij, die mensenrechten en vrijheden vertrappen om zich de macht toe te eigenen.

Dat kunnen zij alleen omdat wij als onverantwoordelijke kinderen aan de zijlijn blijven staan. Wij zwijgen uit angst. Soms juichen we ze toe omdat verdeeldheid ons oordeel verblindt. Het misbruik van de wet op majesteitsschennis. De gevangeniscel. De verbanning en de censuur. De haat, de woede en de heksenjacht. Dit is niet hoe we de vader van de natie moeten eren.

We moeten lering trekken uit het verleden en zelf aan de toekomst bouwen. We leven nu in een staat van angst en achterdocht; morgen moeten we een gemeenschap bouwen die open en vrij is. Van belang voor de toekomst is dat we niet alleen zelf moeten opgroeien, we moeten ook een beter leven voor onze eigen kinderen willen.

Dat is hoe we de nalatenschap van koning Bhumibol Adulyadej moeten eren.

Noot van redactie Khaosod: “Wij zijn heel blij Voranai Vanijaka als vaste columnist te verwelkomen. Hij is nu hoofdredacteur van het GQ Magazine Thailand en was vroeger een bekende wekelijkse columnist over politieke en culturele zaken in de Bangkok Post.

Bron: Khaosod English. www.khaosodenglish.com/opinion/2017/10/27/voranai-make-father-proud/

Vertaling: Tino Kuis