Als een vrouw wat vraagt: geef NOOIT uitleg! (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 25)
Twee vrienden liepen de regio af om hun handel te verkopen. Door bossen en velden en in het grensgebied nabij de Mon bergen. (*) Het waren niet de eerlijkste zakenlui, om het netjes te zeggen… Eerst lichtten ze hun eigen gemeenschap op, later gingen ze de regio af met hun fraaie praktijken. Maar ze werden wel rijk en hadden heel veel geld.
Het uitgraven van een bataat is niet zonder risico (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 24)
Dit verhaal gaat over het oogsten van zoete aardappelen. (*) Je moet best veel graven en wroeten om ze uit de grond te krijgen! Soms graaf je en graaf je maar en zie je geen enkel stukje aardappel. Mensen graven wel eens heel diep, gooien er water in, doen een touw om de aardappel en pas de volgende morgen kunnen ze hem er uit trekken. Nee, een bataat zomaar even opgraven lukt je echt niet!
Herinneren jullie je Oom Saw nog? Nou, die had ze niet allemaal op een rij, weet je nog? Eigenlijk kun je hem best een sulletje noemen. Hij was van Lampang. Hij hield van vissen maar bakte er niks van. Klaagde daar ook over: ‘Iedereen vangt maar vette karpers en ik vang helemaal niks?’ ‘Wat voor aas gebruik je?’ ‘Kikkers.’ ‘Kikkers?? Wat denk jij te vangen met kikkers als aas? Je moet jonge catfish, jonge meerval …
Bahosod, de wijze monnik. Ingelegde vis of goud? (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 22)
Twee vrienden wilden verstandig worden; zij bezochten de wijze monnik Bahosod en boden hem geld aan om slim te worden. Tweeduizend goudstukken de man betaalden ze hem en zeiden ‘Je hebt nu geld, bezorg ons die wijsheid.’ ‘Goed! Wat je ook doet, doe het goed. Doe je half werk dan bereik je niks.’ Dat was de les die ze hadden gekocht voor al dat geld. Op een mooie dag besloten ze vis te gaan vangen …
Er was eens een arme Khamu-man en hij had honger. Heel erg veel honger. Hij zat zonder centen. Die dag stopte hij bij het huis van een rijke vrouw. Groette haar innemend en vroeg ‘Heb je alsjeblieft wat te eten voor mij?’
Drie vrienden trokken samen op en dreven handel. Maar de zaken liepen niet goed meer, ze verloren al hun geld en hadden geen centen om naar huis te reizen. Ze vroegen om in de tempel te mogen wonen en bleven drie jaar. Kregen te eten en was er wat te klussen dan deden ze dat natuurlijk. Maar na drie jaar wilden ze toch wel terug naar huis doch hadden geen reisgeld. Ja, wat nu?
Een van de monniken kocht een paard, een merrie. En op een dag naaide hij dat dier. Dat zag de novice waar we het al over hadden… En dat was een doortrapt joch! Toen de avond viel zei hij tegen de monnik ‘Eerbiedwaardige, ik zal wat gras brengen voor het paard.’ ‘Pardon? Nee, jij niet. Jij maakt er vast een rommeltje van. Ik kan het beter zelf doen.’ Hij sneed gras, gaf het paard te eten, ging er achter staan en naaide het opnieuw.
De novice uit het vorige verhaal had een knappe zus. Twee monniken uit de tempel hadden een oogje op haar en de novice wist dat. Hij was een ondeugende novice en wilde een geintje uithalen met die monniken. Steeds als hij naar huis was geweest nam hij wat mee naar de tempel en zei dat hij het van zijn zuster had gekregen. ‘Deze sigaretten gaf mijn zus mee voor jou’ zei hij tegen de een. En tegen de ander ‘Deze rijstcakes zijn van mijn zuster, voor jou.’
Wat gebeurde? Een monnik werd verliefd op I Oej. En steeds als zij eten kwam brengen aan de tempel vertelde hij de tempelhulpen en de novices om haar eten apart te zetten. Hij at alleen het eten dat zij aanbood.
Waarom Tha ‘Poepbroek’ werd genoemd (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 15)
Dit gaat over twee broers. Hun vader gaf hen iets mee op zijn sterfbed. Hij gaf iedere zoon 1.000 baht en zei ‘Vanaf mijn dood moet iedere maaltijd die je eet een goeie maaltijd zijn.’ Daarna blies hij zijn laatste adem uit.
Dit gaat over twee buren. De een was niet gelovig, de ander wel en was voorts een eerlijk mens. Ze waren vrienden. De gelovige man zette tegen de muur van zijn veranda een altaar neer met daarin een beeldje van Boeddha. Iedere morgen offerde hij rijst en toonde hij respect voor Boeddha, en ’s avonds na het eten deed hij dat weer.
De mediterende kluizenaar en vrouwenborsten (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 12)
Dit verhaal gaat over een kluizenaar die het jhana (*) had bereikt. Deze kluizenaar zat al twintigduizend jaar in een bos te mediteren en hij had het jhana bereikt. Dat betekent dat als hij honger had en aan eten dacht, dat hij dan een voldaan gevoel kreeg. Wilde hij ergens heen dan hoefde hij er maar aan te denken en …hoppa!… hij was al daar. Zat daar al twintigduizend jaar te mediteren. Het gras kwam al hoger dan zijn oren maar hij bleef gewoon zitten.
Dit verhaal komt uit de Karen-overlevering. Het gaat over een Thaise man en een Karen man die dikke maatjes waren. Ook dit verhaal gaat over seks. Thaise mensen, weet je, die hebben altijd wel een plannetje klaar. Vindingrijke mensen hoor!
In dit verhaal weer iemand die seks wil met zijn jonge schoonzusje, net als in verhaal nummer 2. Maar deze keer gebruikt meneer een andere methode. We zullen hem schoonbroer noemen want er is geen naam bekend.
Nóg een verhaal over Opa Tan, nu samen met Opa Daeng, zijn buurman. Opa Daeng fokte eenden en had er vier- tot vijfhonderd. Hij hield de eenden op zijn veldje en dat lag naast het veldje van Opa Tan.