Nóg een verhaal over Opa Tan, nu samen met Opa Daeng, zijn buurman. Opa Daeng fokte eenden en had er vier- tot vijfhonderd. Hij hield de eenden op zijn veldje en dat lag naast het veldje van Opa Tan.
Opa Daeng hield de eenden voor de verkoop van de eieren en ging ze regelmatig rapen. Opa Tan daarentegen plantte cassave; hij verkocht de eetbare wortel en groef ze zelf op. Meer handel was er niet in de buurt; verderop lag een groot bos. En daar leefden ratten. Meer en meer merkten de heren Tan en Daeng dat er gesnoept was van zowel de cassave als van de eieren.
Er zit wel degelijk broodwinning in cassave!
Daeng ging weer eens zoeken naar de eendeneieren maar vond er niet één! Hij beschuldigde Tan van diefstal maar die protesteerde; hij had echt niks gedaan. Maanden gingen voorbij en toen besloot Tan maar eens te gaan zoeken naar die ratten want die hadden stevig zitten vreten van zijn cassaveknollen. Het werd tijd hun holen eens uit te graven.
Hij ontdekte een rattenburcht zo groot als een kamer in zijn huis. En wat hij daar zag? Je zult het niet geloven! De ratten hadden eendeneieren meegenomen en bewaarden ze in hun burcht! Toen Daeng kwam kijken beweerde Tan dat het ratteneieren waren en .. jawel! .. Daeng geloofde dat ook nog…
Tan haalde de eieren er uit en kon ze voor een paar honderd baht verkopen. Dat was lekker geld hoor!
Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel ‘Rat eggs’. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers.
De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was ‘associate professor’ Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.
Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/