De mediterende kluizenaar en vrouwenborsten (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 12)
Wassen beeld van de monnik Tesk Tesrangsi, Ratchaburi, Thailand (Prosperous Photo / Shutterstock.com)
Dit verhaal gaat over een kluizenaar die het jhana (*) had bereikt. Deze kluizenaar zat al twintigduizend jaar in een bos te mediteren en hij had het jhana bereikt. Dat betekent dat als hij honger had en aan eten dacht, dat hij dan een voldaan gevoel kreeg. Wilde hij ergens heen dan hoefde hij er maar aan te denken en …hoppa!… hij was al daar. Zat daar al twintigduizend jaar te mediteren. Het gras kwam al hoger dan zijn oren maar hij bleef gewoon zitten.
Maar toen kwam er droogte. De mensen riepen dat er al zeven jaar en zeven maanden geen regen was gevallen juist omdat hij daar zat te mediteren. Mensen gingen dood door ondervoeding en ze besloten de kluizenaar te storen en uit zijn meditatietrance te halen. Het stoorde ook de goden dat hij zo lang zat te mediteren en een van de goden was zo ontdaan dat hij zich voordeed als een mooie jonge vrouw die de kluizenaar maar in zijn rug bleef porren.
Maar de kluizenaar gaf geen krimp! Zij stompte nog eens, en nog, en nog, en eindelijk gaf de kluizenaar toe aan dat eindeloze gepor in zijn rug. Hij deed zijn ogen open, draaide zijn hoofd en staarde naar de naakte jonge vrouw met een prachtig stel borsten. En hij dacht ‘Wel, wat voor dier is dat? Andere dieren hebben hoorns op hun kop maar deze op de borst. Dat wil ik wel eens voelen; ze zien er zacht uit!’
Maar door die éne keer knijpen verloor hij de mogelijkheid het jhana te bereiken. Eigenlijk verloor hij al zijn bijzondere krachten. Vanaf dat moment woonde hij in het woud als een gewoon mens. Het begon gelijk te regenen en het land kreeg weer vrede en rust.
Nu zie je hoe sterk vrouwen zijn! Ze kunnen alle gebruiken om zeep helpen. Daarom geloven wij mannen dat wij geen magische teksten kunnen uitspreken als wij net onder een waslijn met vrouwenkleren lopen. Onze spreuken verliezen dan hun kracht. Ook als je een vrouw aanraakt verlies je wat van jouw kracht….
Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel ‘The meditating hermit!’ Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/
(*) Jhana is een hoge graad van meditatie. Men zegt, dat als je dat hebt bereikt, je kunt vliegen, door de muur heen kunt lopen, onzichtbaar wordt, de gedachten van anderen kunt lezen en zult krijgen wat je wilt door er alleen maar aan te denken.
Jhana wordt elders geschreven als Dhyana, in het Thais als
ฌาน ธยาน, letterlijke betekenis ‘meditatie dhyana’. Website https://nl.wikipedia.org/wiki/Dhyana
Een leuke verzameling verhaaltjes tot nu toe. Dankje Erik!
Die gevaarlijke vrouwen toch. Dat komt ook door de menstruatie, vloeistoffen die het lichaam verlaten hebben volgens de overleving negatieve invloed op magische krachten. Als man is het dus belangrijk uit de buurt van menstruatiebloed te blijven. En vrouwen? Die kunnen zichzelf helaas zich niet met magie beschermen…
Bij vertellingen zijn ze ongetwijfeld langer, onder de beoordelingen van een boek met Thaise sprookjes en zagen las ik enkele commentaren in de trand van “Mooi, maar is wel ingekort door de auteur, deze verhalen ken ik uit mijn jeugd, maar dan waren ze wel een stuk langer”.