De list van Anuman (Wonen in de tempel, nr 1)

Door Erik Kuijpers
Geplaatst in Boeddhisme, Cultuur, Korte verhalen
Tags:
30 januari 2023

Naast monniken en novices wonen studerende tienerjongens uit arme gezinnen in de tempel. Hebben een eigen kamer maar zijn voor hun eten afhankelijk van geld van thuis of van een schnabbel. Op feestdagen en als de scholen dicht zijn eten ze met monniken en novices mee. De ‘ik’-persoon is een tiener die in de tempel woont.

Monnik Chah introduceert de nieuwe tiener in de tempel. ‘Ga je maar voorstellen’ zegt hij. ‘Ik heet Anuman, khrap’ antwoordt hij op een respectvolle manier. Wij lachen; Anuman betekent ‘weinig geduld’. De monnik praat ons bij.

‘Anuman is een arme jongen die beide ouders verloor. Hij denkt heel simpel, als een kind. Pest hem niet; leer hem hier te wonen. Als hij ouder is kan hij de gelofte afleggen en studeren voor monnik.’  ‘Khrap, monnik Chah’ zeggen wij instemmend.

Naar de film?

‘Ik wil naar Bangkok, naar de bios’ zegt Anuman mij. ‘Ben jij wel eens in Bangkok geweest?’ vraag ik hem. ‘Ja, en ik heb veel gezien, samen met monnik Chah. Sanaam Luang, de smaragdgroene Boeddha, Lumpini Park, en nog veel meer. En nu wil ik naar de bios.’ ‘Waarom de bios?’ ‘Omdat ik daar nog nooit ben geweest; de monnik kan daar niet heen gaan.’

‘Ga dan alleen’ zeg ik hem. ‘Nee, ik weet niet hoe ik van bus naar bus moet gaan; ik weet niet eens hoe je een kaartje koopt. Kun jij niet met me mee gaan?’  ‘Ik heb wel tijd maar geen geld voor de bios.’  ‘Ik heb wel geld en betaal voor ons beiden.’ zegt Anuman.

‘Okay, maar leen me dat geld. Ik betaal het eind van de maand terug. En wat voor film wil je zien, Thais of buitenlands?’  ‘Buitenlands natuurlijk. Als ik in Bangkok ben wil ik een buitenlandse film zien.’

‘Maar denk er aan’ zeg ik hem, ‘hier worden films niet bijgemixt in Thais zoals in de dorpen. Hier krijg je Thaise ondertitels op het scherm en als je die niet snel genoeg kunt lezen dan snap je de film niet.’  ‘Mij best. Ik kijk niet om de film te begrijpen maar om naar anderen op te snijden dat ik hem heb gezien…’

Anuman is speciaal en we zien hem graag want hij maakt nooit ruzie. Hij kan zich wegcijferen, en heeft het juiste karakter voor een tiener in de tempel. Hij zal niemand ooit teleurstellen en ook de monniken houden van hem want hij onttrekt zich nooit aan de taken die tempeltieners hebben.

En dan, die ene dag….

Op belangrijke feestdagen hebben monniken veel gaven in hun bedelnap. De bevolking krijgt grote verdienste door veel te geven en dan eten de tienerjongens mee. Monniken en andere bewoners schransen als een wolf; eten alles op tafel tot ze kotsen en dagenlang een zere maag hebben. Veel jongens gebruiken die dag om hun verjaardag te vieren want dan is er overvloed aan lekkers.

Maar er zijn ook dagen dat de bedelnappen niet veel bevatten en de monniken en novices nauwelijks iets te eten hebben. Dan moeten de tieners meehelpen met rijst koken en de extra’s voorbereiden. Zo ook deze dag want de scholen zijn dicht.

Tegen elf uur in de morgen zitten monniken, novices en tieners aan tafel om te eten. De jongens beginnen monniken en novices te bedienen door rijst op te scheppen. Dan gaan enkele minuten voorbij; iedereen kijkt elkaar eens aan alsof iets niet klopt.

En er klopt iets niet want Anuman, die in de keuken helpt, komt maar niet met de andere gerechten om de maaltijd compleet te maken. Want ze hebben niets anders voor zich staan dan een bord rijst en een kommetje phrik nam pla, vissaus met wat limoensap en rode peper, de bekende kruiderij.

‘Waar is Anuman?’ vraagt monnik Chah, die daarna rustig verder gaat met de conversatie ervan uitgaand dat er niets mis is. Weer gaan minuten voorbij en nog steeds geen Anuman. De monniken hebben honger, zijn ongeduldig, onrustig en verward omdat Anuman er nog niet is met de bijgerechten.

‘Ga eens kijken wat er met Anuman is’ zegt monnik Chah tegen de jongens die ook zitten te wachten. Een van de jongens staat op en sloft naar de keuken. Hij komt na 20 minuten terug met de mededeling dat Anuman al lang de stapelbakjes met inhoud heeft opgehaald.

Paniek!

Het is maar tien minuten lopen naar de gaarkeuken. Waar is Anuman dan heen? Is hij door iemand lastig gevallen? Is het eten van hem afgenomen door straatjongens die daar wel eens klieren? Durft hij dan niet terug te komen? De monniken zijn bijzonder bezorgd en onaangenaam verrast dat ze alleen rijst en phrik nam pla te eten hebben. Monniken en novices verlaten al de eetzaal na deze karige maaltijd.

En ineens staat Anuman daar! Met twee stel stapelbakjes vol met bijgerechten. ‘ Waar ben jij geweest?’  ‘Nergens. Maar dit is allemaal volgens plan gegaan!’ ‘Welk plan? Waar heb je het over?’ vragen de jongens verbaasd. Anuman zegt niks en begint uit te delen.

‘Kijk eens! Kip met curry. Gebakken rundvlees, pittige garnalensoep, sweet and sour groenten. En een nagerecht van eigeel! Zo lekker allemaal! Kom jongens, schep eens op!’

Iedereen gaat zitten en geniet van het lekkers dat Anuman brengt. En Anuman stráált! ‘Ik ben vandaag jarig, jongens, en ik zie geen andere manier om dit met jullie allemaal te vieren.’

Die avond wordt bekend dat Anuman straf heeft gekregen van monnik Chah. Hij moet alle wc’s schoonmaken. ‘Op je verjaardag doe je goed werk door monniken eten te geven, niet door het van ze te jatten…..’

Wonen in de tempel; bewerking van oude verhalen uit de vorige eeuw. Deze serie omvat tien verhalen.

2 reacties op “De list van Anuman (Wonen in de tempel, nr 1)”

  1. Fijn dat je weer terug bent Erik en ons blij maakt met deze mooie verhalen.

  2. Rob V. zegt op

    Tien stuks verhalen is natuurlijk ook mooi om naar uit te kijken beste Erik. 🙂 En welkom terug van de ongeplande gedwongen pauze/break.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website