Veel Belgen en Nederlanders kiezen er voor om na hun pensionering in Thailand te gaan wonen. Op zich begrijpelijk maar is dat wel verstandig als je een minder goede gezondheid hebt?
Ik kom tot deze stelling naar aanleiding van een oproep van lezer die vroeg of iemand zijn dementerende broer in Bangkok af en toe wilde bezoeken.
Dementie is een ernstige hersenaandoening die iemand langzaam maar zeker volledig afhankelijk maakt van de zorg van anderen. Maar liefst 1 op de 5 Nederlanders krijgt een vorm van dementie, waarvan de ziekte van Alzheimer de meest voorkomende is.
Schepen achter je verbranden
De meeste pensionado’s die naar Thailand emigreren verbranden veel, zo niet alle schepen achter zich. Daarnaast is de afstand zo groot dat familie, vrienden en kennissen niet zomaar een oogje in het zeil kunnen houden. Een nieuw sociaal netwerk opbouwen in Thailand is geen eenvoudige opgave.
Bij ziekte en ander ongemak ben je volledig aangewezen op je (Thaise) partner. Maar wat als je die niet hebt? Of als je niet zeker weet dat je partner voor 100 procent betrouwbaar is? Bij dementie zal hij/zij ook jouw financiële zaken moeten regelen. Op zich geen probleem, maar er is niemand die kan controleren of dat goed gaat.
Ik zeg altijd maar: vertrouwen is goed, controle is beter. Als een ziekenhuisbezoek in Thailand veel geld kost, weet je dan zeker dat jouw partner daar niet op bespaart, indien jij het door dementie zelf niet meer kan bepalen?
Wanneer ik door Alzheimer, psychische problemen of een andere ernstige ziekte getroffen zou worden en daardoor aangewezen ben op hulp, kies ik er toch voor om dicht bij mijn kinderen, andere familie en vrienden te zijn. Ook heb ik dan meer vertrouwen in de Nederlandse (of Belgische) gezondheidszorg dan de Thaise (eerst betalen dan kijken we verder).
Vandaar de stelling van de week: Het is beter om in je vaderland te zijn als je hulpbehoevend of ziek bent dan ver weg in Thailand.
Natuurlijk mag je deze stelling weer bevestigen of onderuit halen. Discussieer mee en reageer.
Je moet voor het heden kiezen.
Beter 5 jaar gelukkig in Thailand, dan 20 jaar treuren om wat je hebt nagelaten.
Gebrekkig in Nederland wordt trouwens ook steeds slechter.
Mensen thuis laten wonen en laten vereenzamen, alsof dat beter is dan een verzorgingshuis.
De hele dag uitkijken naar het halve uurtje, dat er iemand is om je in bed te stoppen.
Van je familie hoef je het trouwens ook niet altijd te hebben, om op je geld te passen.
Ook in Nederland worden de ouderen vaak opgelicht door de mensen die het geld beheren.
Ik heb heel pijnlijke ervaringen gehad in Nederland, mijn beste vriend is met een hartaanval in een ambulance gestorven na 1.45 uur omdat alle ziekenhuizen die ze benaderde geen plaats zeiden te hebben op IC,s.. verder nog enkele zoals mijn vader die met een lichte bronchitus (zeiden ze) zonder ook maar een X ray geconcludeerd, longkanker bleek te hebben, Mijn moeder die gestorven is omdat ze op een wachtlijst kwam te staan voor een bijpas en de drie maanden dus niet haalde. Ik die alle zorg in het plaatselijke ziekenhuis heb gekregen en nog steeds krijgt en een operatie van kanker dezelfde dag dat het geconstateerd werd heb gekregen, Oke in overtime van de professor in Khon Kean, wat maar een eigen bijdrage van 5000 ThB kosten. De nacontroles zijn nog steeds perfect. Nee voor de medische zorg in Thailand duim omhoog en voor Nederland duim omlaag.De kennis en kunde schat ik gelijk in voor beide landen maar de bereikbaarheid is hier in Thailand veel beter.
Een hele moeilijke. Als je in de luxe leeft dat je medische kosten kunt befalen of verzekeren dan heb je natuurlijk minder probleem hiermee.
als je kosten niet kunt betalen dan zit je in een paniebele situatie. Toch vraag je jezelf af wat beter is: a. Als je hier niet kan betalen dan kan je daar ook niet betalen. Je hebt dan dus nooit de keuze om in bet buitenland te gaan wonen. Ik leef al 20 jaar buiten nederland en die nemen ze me nooit meer af.
Een goeie stelling Peter, het is een individueel probleem denk ik, omdat het van zoveel factoren af hangt als je gezondheid als oudere aftakelt, sowieso is de aard van de ziekte (klachten) een keus om in Thailand of in je vaderland te wonen belangrijk. En zoals peter al schreef hoe is de relatie met je partner, als je die hebt, en dan het financieel plaatje wat er bij komt kijken. Het is een beetje kort door de bocht als je van mening bent dat je voor het heden moet kiezen, zoals in de reactie van Ruud. Want er zijn zoals je boven kunt lezen ook mensen die niet meer zelf kunnen kiezen, doordat zij dement zijn of een andere psychische problemen hebben, ik ben dan ook van mening dat zeker die laatste groep beter af is in hun vaderland. Verder kunnen ook de dingen waar we nu in Thailand zo van genieten zoals bv de hoge temperaturen bij bepaalde ziekte of klachten er voor zorgen dat juist die hoge temperaturen je grootste vijand word. Daarom is het zo belangrijk dat je voor je zelf bedenkt wat er allemaal op je af komt als je in Thailand besluit te gaan wonen, verbrand niet alle bruggen achter je, vergeet niet er is ook nog andere opties zoals overwinteren, en gaat het niet meer dan kun je altijd terug vallen op je vaderland, ik ben van mening dat Thailand een Paradijs is om in te wonen, maar het moet geen Hel worden.
Tot op zekere hoogte ben ik het hier volkomen mee eens. Ikzelf ben op een leeftijd dat niemand mij meer wil verzekeren hier in Thailand. Ik moet geopereerd worden voor een liesbreuk en de chirurg hier in Sirikit Hospitaal, Ban Kilo Sip, weigerde dat te doen vanwege mijn, naar zijn zeggen, hoge leeftijd 77 jr. Een Thaise kennis van mij ,78 jr oud, overkwam hetzelfde. Mijn buurman werd verteld in het hospitaal, waar hij voor kanker behandeld werd en verbleef ” ga thuis maar dood,is goedkoper” . Hij overleed ook thuis in 2005.
Wat mij aangaat moet ik mijn familie hier achterlaten, niet zo eenvoudig daar ik hier al zo’n 40 jr verblijf.
Maar inderdaad heeft Khun Peter volledig gelijk. Verplicht lezen voor komende pensionados die in Thailand willen komen wonen.
Met dit deel van de stelling ben ik het oneens….
“…Ook heb ik dan meer vertrouwen in de Nederlandse (of Belgische) gezondheidszorg dan de Thaise (eerst betalen dan kijken we verder)….”
Ik neem de stelling in dat ‘eerst betalen’ een tragisch incident is. We herinneren ons nog wat er toen gebeurde.
Ik heb tot nu toe nergens deze visie ervaren. Ik kreeg een heupoperatie (prothese) in een commercieel ziekenhuis in Khon Kaen en de aanbetalingsverplichting was maar 25%. Ik brak mijn kuitbeen en werd in Nongkhai General volledig geholpen en niemand kwam voor de rekening tot ik zelf maar eens vroeg en bij ontslag 60 k betaalde. Mijn vrouw, Thaise, werd voor haar schildklierverwijdering in Khon Kaen Rama geen enkel voorschot gevraagd; “dat vragen wij niet aan Thaise mensen”. Het ging om 64 k baht.
Verder begrijp ik niet wat Khun Peter bedoelt met “meer vertrouwen in de zorg in …”. Het lijkt er op dat hij dat afmeet aan hoe en wanneer je moet betalen. Maar kwaliteit is wat je aan het bed krijgt en de zorg in Thailand kan zich met de hele wereld meten.
Wat het onderwerp betreft: ik ben Nederlander en kan direct in Nederland terecht voor zorg. Inschrijven, polis uitkiezen, betalen en klaar. Er is familie die me aan een woonadres kan en zal helpen. Maar of ik dat wil ?
Net als de stap toen naar Thailand zal ik ook dat alsdan overwogen bepalen. En voor zekere situaties waaronder Alzheimer heb ik een ‘living will’ zoals in de Thaise wetgeving toegestaan is.
Nee, ik zie dat niet zo somber in. Anders had ik ’t’huis’ moeten blijven.
Goedenmorgen
Zou ik mogen vragen wat je met k bath bedoel.
( Het ging om 64 k baht )
vriendelijk dank voor de moeite.
JHVD
De door de schrijver gebruikte k dient gelezen te worden als 1000, 64 k baht wordt dus als 64.000 baht gelezen.
Geen dank, geen moeite.
@Erik: Je schrijft “Ik ben Nederlander en kan direct in Nederland terecht voor zorg. Inschrijven, polis uitkiezen, betalen en klaar”.
Dat klopt als het gaat om een ziekenhuisopname, maar niet als je moet worden opgenomen in een AWBZ instelling.
Als remigrant kunt u te maken krijgen met een wachttijd voor AWBZ-zorg in Nederland. Afhankelijk van de verzekering en de duur van het verblijf in het buitenland bedraagt de wachttijd maximaal twaalf maanden. Uw zorgverzekeraar beoordeelt of er in uw situatie een wachttijd van toepassing is en wat de duur daarvan is. Tijdens de wachttijd komen de kosten van zorg thuis en van zorg en verblijf in een AWBZ-instelling voor uw eigen rekening. Dat is geregeld in het Besluit wachttijd bijzondere ziektekostenverzekering.
Mijn mening over de stelling:
Als iemand bijvoorbeeld aan het dementeren is, is hij/zij volgens mij veel beter af in Nederland. Juist in dergelijke situaties is de (moeders)taal kunnen spreken heel belangrijk.
Ik ben onlangs teruggegaan naar Nederland. In 2007 was bij mij prostaatkanker geconstateerd. Behandeling was nog niet nodig. ER zat niet veel. Ik ben naar Thailand verkast met het idee dat het misschien weg zou blijven. Deed eerst elk jaar en PSA onderzoek (bloedwaarden).
Begin dit jaar kreeg ik het ene probleem na het andere probleem en vanaf januari heb ik in Thailand alleen maar antibiotica, prostaatverkleiners en pijnstillers geslikt. Ook kreeg ik ineens blaasontsteking.
Daarnaast kreeg ik ook ander fysiek ongemak waarbij ik het idee kreeg dat men in de ziekenhuizen ook niets anders wist te bedenken dan antibiotica.
In overleg met mijn vrouw hebben wij besloten naar Nederland te verkassen, waar ik nu het ene onderzoek na het ander onderzoek in het ziekenhuis doe. Ik ben ontzettend blij dat ik naar Nederland en gegaan. Mijn vertrouwen is vele malen hoger in de artsen en ziekenhuizen in Nederland dan in Thailand.
Ik ben gisteren naar het ziekenhuis geweest voor biopten. (De kenners weten het wel). Volgende week de uitslag. Wordt vermoedelijk een behandeling aan de prostaat.
Had ik dit in Thailand moeten doen? Nee, als het misgaat, dan heb ik toch het idee dat ik de maximale zorg opgezocht heb. En die is in levensbedreigende situaties toch in Nederland.
Mijn vader is afgelopen zaterdag overleden aan prostaatkanker,
Toen er bij jou prostaat kanker werd geconstateerd
Vind ik het vreemd dat er werd gezegd dat je moest
wachten, beter de kanker gelijk laten verwijderen
voor het kan uitzaaien, zoals bij mijn vader, die
was te laat.
Bij Bangkok-Pattaya Hospital moest ik eerst een garantie bedrag neerleggen van Baht 50.000 (50 K) wat ik weigerde daar ik toen een verzekering had. De verzekering gebeld en die met de uitvoerende macht daar aan het bekvechten geweest voor ik opgenomen kon worden, na het storten van een garantie bedrag. Elke dag kwam er een farang (in dienst bij het genoemde hospital) bij mij op de kamer en vroeg waar de rest van het geld bleef,betalen of wegwezen. Na ontslag mocht ik niet de kamer verlaten voor de poen binnen was. Weer verzekering gebeld en toen die het geld overgemaakt hadden mocht ik naar huis.
Met dit zijn dat al 2 gevallen die ik hier meegemaakt heb, zijn er nog meer. De beste ervaringen heb/had ik nog met Pattaya International, kom ik al sinds de nieuwbouw.
Ziekenhuizen hier zijn winstmakende corporaties of bedrijven met aandeelhouders en wat er bij hoort.
Ter verduidelijking: het gaat in deze stelling niet zozeer om de kwaliteit van de zorg of de betaalbaarheid, maar dat wanneer je volledig bent aangewezen op de zorg van anderen (bij dementie of psychische problemen) je beter in je vaderland kan wonen.
Khun Peter, Je hebt gelijk, maar men dwaalt gauw af. Oost west thuis best. Ik heb een zuster van 73 jr met grote problemen en daar wordt goed voor gezorgd door de Nederlandse Staat. Dus inderdaad kan men op hoge leeftijd met medische problemen beter in Nederland wonen.
Hoe ouder je gaat worden komen er problemen .
De dag van je geboorte is de eerste dag naar je dood .
Er zijn mensen die er dan naar verlangen om dood te gaan .
In NL , helpen ze ermee als je het niet meer ziet zitten .
In Thailand is dat verboden .
De meeste farangs zijn hier gelukkig tot ze goed ziek worden .
Dan heb je een probleem ,waar ga je heen .
In NL waren de schepen verbrandt dus ook geen huis meer ,daar zit men ook niet te wachten om voor je te zorgen .
Euthenasie is verboden in Thailand, maar het gebeurt wel.
Voor buitenlanders zal dit moeilijker zijn, omdat er een doodsoorzaak moet worden vastgesteld.
Waarom zou je je huis opgeven in Nederland? Leuk om aan te houden , vacantie, kinderen kunnen er ook af en to naar toe, en waar laat je al je spullen dan, naar de lommert? Nee hoor ik heb het al vanaf 1990 Lekker gehouden. Wat OZB, vezekering en vats rechten maar dan heb je het wel gehad. Elke paar jaar aan de kwast natuurlijk.
Er zijn teveel individuele verschillen tussen expats om de stelling te kunnen onderschrijven. Verschillen op het gebied van gezondheid (was de expat al ziek in Nederland? Hoe ziek is hij? Is het voor zijn ziekte niet beter in Thailand dan in Nederland te wonen, bv. reumatische aandoeningen?), op het gebied van inkomen (hoog , midden of laag inkomen?) en op het gebied van verzekerd zijn (goed, matig, niet verzekerd) en persoonlijke omstandigheden (heeft de expat een Thai partner? Heeft de expat nog familie in Nederland die naar hem zou omkijken?).
Iedere expat maakt op basis van zijn persoonlijke omstandigheden zijn eigen keuzen. En bespreekt die met zijn geliefden in Nederland en Thailand. Ik wil daar aan toevoegen dat mensen die gelukkiger zijn in en met hun leven minder ziek zijn.
Voordat ik mij liet uitschrijven heb ik twee jaar de kat uit de Thaise boom gekeken. Alle voor- en nadelen ook betreffende ziekte e.d.
Na 34 operaties en 57 opnamen heb ik de stap gewaagd en er tot nu toe geen spijt van ondanks dat mijn gezondheid achteruit gaat. Daarbij komt dat ik vanaf 1997 rondloop met een bovenbeenprothese.
De belangrijkste reden om uit Nederland te vertrekken was wel de zwaar teruglopende zorg, zowel in een ziekenhuis als thuis.
Hier kan ik, indien nodig, voor een 12.000/15.000 Thb per maand thuishulp verkrijgen. Bij informatie onder het verplegend personeel werd mij al gauw duidelijk dat een verpleegster liever 1 patiënt heeft dan 20.
Dus gok ik erop dat ik hier mijn eindje wel haal.
Morgen gezond weer op!
Met groet, Jan.
“…Ook heb ik dan meer vertrouwen in de Nederlandse (of Belgische) gezondheidszorg dan de Thaise.
Waar is deze stelling op gebaseerd? Ervaring?
Ik heb veeel meer vertrouwen en betere ervaringen met de Thaise ziekenhuizen, vooral Bumrungrad in BKK is absoluut top.
Als ik een probleem heb of een operatie moet ondergaan en ik ben in Nederland dan vlieg ik naar Bangkok om daar geholpen te worden.
In Nederland heb ik zeer slechte ervaringen met huisartsen en ziekenhuizen.
1 voorbeeld: Ik had een jaar lang een open wondje op mn wang dat de neiging had groter te groeien. Twee keer hiervoor bij de huisarts geweest: “niks aan de hand meneer. Komt waarschijnlijk door irritatie van uw bril”
Bij controle van mijn ogen in Bumrungrad viel de dokter dit plekje op en verwees onmiddellijk naar de dermatoloog. Die constateerde, na een punctie, een voorstadium van kanker.
Ik lag dezelfde dag nog op de operatietafel !
Rolf
Verzorgingshuizen in Nederland zijn ook niet alles en het zijn vaak meer pakhuizen voor mensen die daar verblijven.Soms zelfs slecht weet ik uit ervaring want b.v. de bewoners liggen vaak uren te wachten om verzorgd te worden Als je gezondheid broos is dan kan je beter in Thailand verblijven met een persoonlijke verpleegster zoals Jan B. doet j en de eventuele hulp in de particuliere ziekenhuizen is zeker niet slechter als in Nederland.Misschien is er een ondernemend iemand die kansen ziet om bijvoorbeeld kleinschalig een ouderenzorg op te zetten in Thailand.
Dank om dit interessant onderwerp ter discussie te leggen. Ik stel ook vast dat de gezondheidszorg in Nederland beslist niet dezelfde is als die in België.
De keuze mbt een invasieve behandeling in België of in Thailand is niet evident. Bij prothese moet je ook rekening houden met langdurige physiotherapie en daar zijn ook kosten aan verbonden.
De vraagstelling ging evenwel naar chronische ziekten, gerelateerd aan het ouder worden.
In het bijzonder dementie, en ik neem aan incontinentie e.d.m.
Het hangt inderdaad af van je persoonlijke situatie. Ik neem aan dat langdurige Thailand pensionados sowieso al enige afstand hebben genomen van hun familie.
Als je het geld hebt, maakt het allicht niet uit waar je verblijft. Heb je geen middelen, dan is ons sociaal vangnet toch zo slecht nog niet.
Regelmatig lees je in thaivisa forum over balkon zelfmoorden van 60+ ers. Ik vermoed dat e.e.a. Ook met gebrek aan middelen en opgeblazen bruggen te maken heeft. En ik beschouw 60+ verre van oud.
ik denk dat kosten nooit een probleem mogen zijn voor ziekte. Thailand (en andere landen) zou er goed aan doen om mensen die hier komen wonen te verplichten een goede verzekering te hebben ( Net zoals geldt voor een Thai die naar Nederland gaat). Kan simpel bij de visumaanvraag cq verlenging worden gecontroleerd. Er zijn al plannen (geweest?) om dit bij binnenkomst in Thailand als een soort visum-geld te gaan innen. Dan hoeft dat geen probleem meer te zijn.
Als je dementerend bent of ernstige psychische problemen hebt, zal ook de persoon die de zorg verleend niet veel meer uit maken, in ieder geval veel minder. Herkenbaarheid van vertrouwde personen neemt vaak snel af. Aan de zorg zelf zal het ook niet liggen, al zal men in Nederland deskundiger zijn dan in Thailand, simpel omdat er een groot verschil is in levensverwachting. In Nederland wordt men gemiddeld veel ouder, dus meer gevallen, dus grotere expertise. Het allergrootste probleem zal liggen in het feit dat mensen met deze ziektes terug vallen op ” wat vroeger was”. De oude liedjes, tv programma’s van toen, de taal, zijn daar een voorbeeld van. In Thailand zal men de zieke daarbij dus niet kunnen helpen of opvangen, er is geen herkenbare gedeelde ” Nederland” ervaring. Ook een Thaise partner kan daarin nauwelijks steun bieden. Een ander probleem kan zijn de controle op de zorg van iemand. In Nederland is die geregeld (ook met vele fouten, maar wel geregeld). Er zijn allerlei wettelijke regelingen als iemand niet meer voor zich zelf kan zorgdragen die ook gelden voor de partner. Ik denk niet dat Thailand daarin al zo ver is. En dan natuurlijk het ” ultieme besluit” als je zelf echt niet meer wilt of kunt. Zonder er een waardeoordeel over te geven; het kan voor iemand doorslaggevend worden.
Ko ::Klopt grotendeels wat je zegt maar in de 1e regel zeg je dat Thailand hetzelfde moet doen als Nederland en dat je verplicht moest zijn om een goede verzekering af te sluiten .Het grote verschil is dat de Nederlandse verzekeringen niemand mogen weigeren ook al sta je voor 75% in het graf .De Thaise verzekeringen weigeren om je te verzekeren als je iets gehad hebt b.v hartproblemen of zoals ik zelf kanker .
Dit houd in dat alleen de gezonde mensen van hun oude dag in Thailand mogen genieten .
hallo Henk,
ik heb dan ook niet gezegd dat je een Thaise verzekering moet afsluiten. Er zijn ook in Thailand verzekeringen (vaak buitenlandse) die niets uitsluiten (uiteraard met prijskaartje). Wel vaak worden landen uitgesloten (VS, Canada, Europa e.d.). De vraag over ziekte en verblijf in Thailand, maakt weer eens duidelijk dat een goede verzekering wel degelijk een must is. Ik denk dat dit hoort bij een goede voorbereiding om in Thailand (of welk ander land dan ook) te gaan leven en sterven! Ik denk ook dat je het ” verplicht” bent aan je gezin en familie.
dit probleem zal voor iedereen anders zijn,heb hartinfarcten gehad en overleefd.Kan beslist niet geopereerd worden omdat de vernauwing in mijn hart zit en een hart kunnen ze niet openmaken.Ik kreeg hier hartritmestoornissen en gelijk naar bangkok hospitaal gegaan.Werd naar de ic gebracht en behandeld.Betreffende dokter een dag later aan mijn bed en zeiden dat ze konden opereren.Ik belde mijn cardioloog in holland en deelde me mee dat het echt niet kon en zou komen te overlijden.Daar lig je dan vol met twijfels.Zouden ze hier verder zijn qua kunde? Of is het geld verdienen? Toen naar san fransisco gevlogen voor alle zekerheid en die zeiden na 3 dagen onderzoek dat opereren dodelijk zou zijn.Ik ben meerdere keren opgenomen geweest in bangkokhospital dat de reisverzekering van de ANWB hunnerzijds bijna opgezegd werd i.v.m. boven het gemiddelde opname s.Ik heb nog nooit een camera, laptop of iets anders geclaimd,dat ook onder de reisverzekering valt.Dus al met al, als ik iets mankeer vlieg ik terug naar holland, want ik vind het hier een geldfabriek en alleen al de brief met een opname dat je moet tekenen dat je nooit een claim in kan dienen als de fout bij een chirurg ligt.In de tussentijd een petscan laten maken (100 k baht) om vroegtijdig kanker te ontdekken,gelukkig niks gevonden.1 jaar later in holland bloed in ontlasting, gelijk onderzocht en……..kanker gaat nu redelijk met me,maar met een matige gezondheid ben je in holland beter af is mijn mening
Arie en Maria, jullie vraag, NEEN het is geen euthanasie, dat kan niet in Thailand.
In een living will bepaal je wat je wel en niet wilt aan behandeling in een zekere fase van lijden. Ik heb hem door een Thaise notaris laten opstellen in Thais en Engels. Al die voorbeelden op internet in het Engels, sorry, geen kwaliteit naar mijn mening. ‘Kruis het hokje aan en vertel wat je niet wilt….’ zo werkt dat niet..
Palliatieve behandeling kan ook in Thailand; dat is pijnbestrijding en/of coma en geen voeding en water. Maar lig je in een kliniek op christelijke grondslag dan kan dat een probleem geven, dus kies een staatsziekenhuis voor jouw laatste snik.
En maak dan gelijk een gewoon testament en bepaal onder meer -naast de vermogensrechtelijke aspecten- wie jouw stoffelijk overschot in bezit mag nemen voor de crematie. Anders weigert het ziekenhuis afgifte tot er iemand uit het thuisland komt opdagen met de juiste stempels en vertalingen. En ondertussen loopt de teller op voor de koelcel……De laatste NL-er die stierf in Nongkhai heeft wekenlang in de koeling gelegen. Hij had niks geregeld.
Hallo Erik,
Dat zijn goede adviezen die je geeft.
De NVT Pattaya heeft op z’n site info over het hoe en wat na overlijden van een farang in Thailand, aan het einde van die info staat ook een wilsverklaring.
Deze info eens in zien en printen zou goed zijn opdat de partner weet wat er te verwachten en te doen is na het overlijden van een farang partner in Thailand.
De wilsverklaring is mede gebaseerd op de Thaise wetgeving.
Jij hebt zelf een living will op laten stellen door een notaris, dat lijkt me een heel goed plan, die zou ik wel eens willen inzien als voorbeeld, kan me ook voorstellen dat je daar niet mee te koop loopt, wil je mij die laten inzien dan hoor ik dat graag? Veel dank op voorhand.
Mail mij dan op: [email protected].
Als langdurig verblijver in Thailand met enig onroerend bezit ter plaatse, denk ik er nog niet aan alle banden met Vlaanderen te verbreken … wel integendeel!
Hoe ouder ik word, hoe meer ik de banden met Belgie terug aanhaal. Enkele jaren geleden een appartement gekocht in Vlaanderen en er ieder jaar terug naar toe, al was het maar voor enkele maanden.
Ook blijf ik volledig in Belgie geregistreerd en zelfs mijn Thaise echtgenote heeft intussen een Belgische verblijfsvergunning. Wij overwegen zelfs te gelegener tijd, voor haar de Belgische nationaliteit aan te vragen en ons verblijf in Thailand stevig in te korten tot niet meer dan 3 a 4maanden per jaar. Hoe ouder ik word, hoe meer last ik schijn te krijgen van die hitte. De lente tot en met de herfst in Vaanderen doorbrengen, vind ik tegenwoordig veel aangenamer dan het Thaise weer.
De ziekenhuizen in Thailand; daar heb ik ook mijn bedenkingen bij. Ik heb ervaring met Phyathai, Bangkok Hospital, Samitewej + een groot government hospital in Changwat Chonburi. Mijn ervaring in dit laatste is al vele jaren onverdeeld gunstig. Dit kan ik niet zeggen van de drie overige genoemde ziekenhuizen. In het vlaams noemen we dat o.m. geldstekkerij. Het aanraden van overbodige ingrepen is mij ook al enkele keren overkomen.
Nee, geef mij maar de degelijke Vlaamse gezondheidszorg in combinatie met mijn betrouwbaar government hospital in Thailand.
…en als het dan echt de slechte kant uitgaat, een ticket naar Belgie en klaar is Kees.
Beste Sila,
het government hospital in Changwat Chonburi, daar heb je goede ervaringen, ook mbt. de problemen in de topic bedoeld?
Als ik het goed heb bedoel je daarmee het Staatsziekenhuis in de stad Chonburi? Misschien heb je daar een betere aanduiding voor, de naam van het ziekenhuis?
Alvast dank daar voor.
NicoB
Los van alle risico’s: medische fouten kunnen zowel in EU als in LOS gebeuren,dokters zijn ook maar mensen, en commercieel misbruik is mensen ook in de EU niet vreemd … stel ik vast dat medische voorzieningen en kunde in LOS vergelijkbaar ontwikkeld is als in de EU. Een paar super specialistische innovatieve behandelingen misschien uitgezonderd.
Zonder meer een nadeel van oud(er) worden is dat je ook een steeds grotere economische kluif wordt voor medici, paramedici, ziekenhuisdirecties, pharmaindustrie, enz… Dat is in Thailand en EU niet anders.
Als ik moet kiezen tussen jarenlang in eenzaamheid zitten verpieteren in een EU rust- en verzorgingsinstelling of in Thailand omringd door partner en familie (misschien iets vroeger) te sterven … wel dan kies ik resoluut voor het tweede. Uit ervaring weet ik dat mijn vrouw, familie en zowat het halve dorp er als de kippen bij zijn om me bij staan als ik iets nodig heb, zeker als het een medisch probleem betreft.
Zorgen voor rechtszeker verblijf en deugdelijke verzekering tegen gezondheidsrisico’s is uiteraard essentieel, ook als je naar LOS verkast. Zoals het Vlaams spreekwoord zegt: bezint eer ge begint.
Mijn reactie op deze stelling , is dit maal simpel en kort .
Dood gaan doen we allen , daar is geen discussie over nodig .
Resteert alleen nog de vraag waar wil je sterven in Nederland / Belgie of Thailand .
Denk daar allen maar eens eerst over na .
Jan Beute .
Nou Jan sterven in Thailand is in ieder geval goedkoper dan in Nederland.
Helaas zijn er vele dingen in het leven niet zeker net zoals je gezondheid. Je kan alleen op dit moment kijken, ben je gezond dan kan je alle kanten op, In Nederland blijven of naar Thailand verhuizen. Ik kan wel honderd dingen bedenken om in Thailand te gaan wonen net zo als ik evenveel redenen kan bedenken om in Nederland te blijven. Bedenk dat als je gezond bent en het is een wens om te emigreren wacht dan niet tot je te oud en misschien niet gezond meer bent. Dementie…… ja maakt het uit waar je woont meestal besef je toch niet meer waar je bent alleen wij als gezonde mensen kijken er anders tegen aan. De gezondheidszorg is in Nederland toch de laatste jaren niet meer wat het geweest is en zal de komende jaren nog verder afbrokkelen. Oudjes zullen meer afhankelijk worden van kinderen, buren, familie dus of je het daar voor moet laten als je graag wil wonen in Thailand vraag ik me af. Ik zou zeggen je leeft nu en morgen kan heel anders zijn. Voor degenen met een ideaal zou ik zeggen “stel niet uit wat vandaag kan want morgen is het misschien te laat”. Gelukkig kan iedereen voor zichzelf beslissen.
Tja, eenieder is verantwoordelijk voor de daden die hij/ zij verricht. En de schade die daaruit voort vloeit.
Dacht artikel 1381 en 1832 uit de code Napoleon, die nog hun oorsprong vonden uit het Romeinse recht. Een van de basis rechtsbeginselen van het post- Napoleontische tijdsperk, die sterk de Nederlandse en Belgische rechtsgang kleurden in hun beider beginselen. Deze materie gaat vooral over burgerlijke aansprakelijkheid. Maar daar is in deze optiek een les uit te trekken.
Enkele verzekeringstechnische en filosofische bedenkingen verder, ook over pensioenen in het buitenland. En gezondheidszorg. Zorg voor jezelf, en als je dat zelf niet meer kan, laat anderen dan voor je welzijn zorgen. Wees voorbereid. Je kan jezelf goed en minder goed verzekeren. Neem dat in beschouwing als je je vaderland verlaat.
De Robin Hood’s onder ons… Wel er is er wel enkele week eentje die de geest en de laatste jaren van zijn leven heeft gegeven. Aan waarschijnlijk vele Thaise nakomelingen. Maar in bv het Brits expat’s milieu schrapen ze, zelfs met of zonder grote kommer en kwel, en de nodige rondhalingen, nog net niet genoeg bijeen, om een democratische crematie in de tempel te organiseren.
Kortom, je kiest er zelf voor. Zij die vrij en vrolijk zijn, dat is een keuze en van harte gegund. Maar, de laatste klager zal het zich telke male bekopen. En wie gaat deze mensen helpen? Niemand. No way.Zorg voor jezelf en alle anderen, maar reken er niet op dat iemand voor jou zal zorgen.