Waarom je Thaise vriendin chagrijnig wordt als ze honger heeft
PICHAYANON PAIROJANA / Shutterstock.com
In gesprekken met expats komt het wel eens aan de orde: Ik heb een lieve Thaise vriendin maar als ze honger krijgt dan wordt ze chagrijnig. Herkenbaar? Wel, het is niet iets typisch Thais. Iedereen kan er last van hebben.
Het is dan ook voor velen geen onbekend fenomeen. Het ene moment ben je hartstikke vrolijk en goedgehumeurd terwijl je het volgende moment prikkelbaar bent, snauwt of je ineens slecht voelt. De oorzaak? Honger. In het Engels bestaat er zelf een woord voor: hangry, een samentrekking van hunger (honger) en angry (boos).
Bestaat dat echt: hangry of in het Nederlands hongerchagrijn? Het antwoord lijkt ja: het is een natuurlijke reactie van de hersenen op een lege maag. Er zijn verschillende mogelijke verklaringen.
Zo zijn er in de hersenen specifieke neuronen die je vertellen wanneer je moet eten. Als je niet direct eet, blijven deze neuronen actief en activeren ze ook andere hersengebieden waaronder die voor angst en stemming. Je hersenen gaan je lichaam steeds dringender vertellen dat je iets moet eten. Je wordt eigenlijk op een negatieve manier gemotiveerd om iets te eten: je wilt dat dat onrustige, negatieve gevoel weg gaat.
Glucose tekort
Een tekort aan glucose – ook wel bloedsuiker – lijkt ook een rol te spelen. Je hersenen zijn namelijk afhankelijk van glucose als brandstof. Bij een tekort gaan de hersenen in spaarstand: een overlevingsmodus. Minder cruciale hersenfuncties – zoals de zelfbeheersing – worden dan tijdelijk op een laag pitje gezet.
Daarnaast maakt je lichaam bij een glucosetekort ook de stresshormonen cortisol en adrenaline aan om de glucoseaanmaak te bevorderen. Je lichaam komt in een staat van paraatheid die vroeger vast van pas kwam als je hard moest werken voor of zoeken naar je eten, maar tegenwoordig zorgt het enkel voor lichte ontvlambaarheid.
Genen
Een andere verklaring is dat honger en boosheid door dezelfde genen worden gecontroleerd. Het product van één van die genen is neuropeptide Y, een stof in de hersenen die vrijkomt als je hongerig bent. Het stimuleert vraatzuchtig gedrag door in te spelen op verschillende receptoren in de hersenen waaronder de Y1-receptor.
Neuropeptide Y en receptor Y1 spelen ook een rol bij het reguleren van angst en agressie. Mensen met grote hoeveelheden van neuropeptide Y in hun hersen-ruggenmergvocht vertonen meer impulsieve agressie. Hangry zijn, lijkt dus een overlevingsmechanisme: als hongerige voorouders vriendelijk anderen eerst lieten eten, hadden ze kunnen uitsterven.
Voorkomen
Hoewel hongerchagrijn een natuurlijk proces is en je er dus niet echt iets aan kunt doen, behoort voorkomen gelukkig wel tot de mogelijkheden. En eigenlijk is dat heel gemakkelijk: zorg dat je op tijd (iedere 4 uur) eet of probeer iets te eten als het al zo ver is. Kies bij voorkeur natuurlijke producten rijk aan voedingstoffen als eiwitten of vezels. Fruit is dankzij de suiker een goede keuze als je al een beetje hangry bent. Andere voedingsmiddelen met veel suiker zorgen voor een korte suikerpiek en kun je daarom beter niet nemen.
Kortom, mocht je Thaise vriendin plotseling chagrijnig worden, dan weet je dat het tijd is om te gaan eten.
Bron: Gezondheidsnet.nl
Bedankt voor deze les biologie van de mens. Misschien is het begrip biologie niet juist. Ik bedoel hiermee alleen de manier hoe ik dit onderzoek bekijk. Het komt bij mij overtuigend over en geloof wel degelijk dat dit waar kan zijn.
Ik ben niet meer van de jongsten (50+) en heb al veel verhalen gehoord over onderzoeken en de raadgevingen die daaruit ontstaan zijn. Maar sommige daarvan worden later tegengesproken en/of weerlegd.
Dit ‘biologisch aspekt’ is niet het enige. Daarnaast speelt ook – wat ik noem – het ‘psychologisch aspekt’ en het ‘maatschappelijk aspekt’. Deze 2 beïnvloeden en worden beïnvloed door het ‘biologisch aspekt’.
Onder ‘psychologisch aspekt’ bedoel ik hoe wij verstandelijk omgaan met de gevoelens die gepaard gaan met honger en dorst. Hoe gaan wij daarmij om? Het is ons eigen gedrag. Hoe gaan wij om met de stress die daaruit ontstaat. Het komt er volgens mij op neer om rustig te blijven. Sommigen zijn daar beter toe in staat dan anderen. Wij weten immers meestal hoelang het nog duurt voordat wij kunnen eten. Desnoods drinken we snel iets of eten wij nog een tussendoortje. En dan kom ik bij het ‘maatschappelijk aspekt’.
Onder het ‘maatschappelijk aspekt’ zie ik dan, hoe wij als kind geleerd hebben wanneer wij moeten eten en wanneer wij niet mogen eten. Het is ons gedrag binnen de maatschappij waarin wij leven. Wij hebben geleerd om ’s morgens goed en gezond te ontbijten, ook al hebben wij geen honger. Maar wij bouwen een reserve op, waarmee wij zonder moeite tot de middag kunnen overleven. Dan hebben wij honger en eten wij onze belangrijkste maaltijd om ons hongergevoel weg te werken en een reserve op te bouwen tot aan ons avondmaal.
Het ‘biologisch aspekt’ is volgens mij gelijk voor iedereen en om het even waar. Maar de andere 2 aspekten zijn volgens mij verschillend, afhankelijk van de kultuur. En dat merk ik ook bij mijn vrouw.
De thai eten wanneer ze honger hebben. ’s Morgens doen zij al aktiviteiten tussen het opstaan en het ontbijt. Zij staan ’s morgen vroeg op en eten pas in de latere ochtend. Overdag lijken ze volgens mij geen vast uur te hebben. Afhankelijk van hun leefgewoonte en (de inspanningen die er gevraagd worden op)hun werk kan dat verschil enorm zijn. Een Thai die geen of weinig honger heeft zal weinig of niks eten. Die zal pas eten als die echt honger heeft.
Dit is een korte beschrijving van mijn gedacht hierover en kan zeker niet veralgemeend worden. Maar het is mijn antwoord op de vraag waarom je Thaise vriendin soms chagrijnig wordt. Het komt volgens mij neer op het samenspel van deze 3 aspekten.
De Thai, zowel man als vrouw, kan en wil de hele dag eten. Gaat de vrouw op vriendinnen bezoek, komt er gelijk eten op tafel. Idem ditto bij een uitje met een busreis. Er wordt, door 1 of andere vriendin van haar, om de haverklap wat te eten bij mij thuis gebracht. Eten met z’n allen is voor hun, wat wij gezelligheid noemen.
Honger, wat is dat? Ik eet twee maal per dag. in de ochtend tussen 8 en 9 en ’s avonds tussen 5 en 6. Als het eens een dag niet uitkomt sla ik een van de twee over en eet die keer niet. Drink dan wel veel water maar honger hebben en chagrijnig worden nooit. Je moet je aanpassen.
Ik heb nooit een hongergevoel en vergeet dan te eten. Maar als ik dan begin te gapen dan MOET ik wat eten.
Ik herken dit zelf heel goed, in het verleden toen we nog met het hele gezin op kampeervakantie gingen ergens in Europa, wilde ik na een dag autorijden altijd, voor het donker, eerst de tent op zetten, maar zodra hij stond, meestal toch wel ruim na etenstijd, wilde ik ook gelijk gaan eten.
Als mijn vrouw dan eerst nog dit en dat wilde dan werd ik echt stront chagrijnig, totdat ik mijn zin kreeg dan was het snel weer goed.
is mij bekend ,mijn vrouw geeft dat ook is een eigenschap van de thai .al is het om 15 00 in de de namiddag eten gaat ze dan ,..
Kan zelf heel lang zonder eten, wordt er ook niet chagrijnig over.
Alleen als het water uit mijn mond loopt bij het denken aan, dan is het tijd.
Echter genoeg vrouwen mee gemaakt, die dat absoluut niet kunnen en chagrijnig worden.
Het alleen al het zien van eten brengt ze tot eten en dan moet het.
Ja idem met mijn vrouw maar bij mijn vroegere Belgische vrouw was dat eveneens zo. Zelf ben ik het omgekeerde …..het hongergevoel maakt me wat zweverig zie kalm en meestal voel ik me op die momenten eigenlijk beter dan na het eten.
Heb zojuist de vraag gesteld aan mijn vriendin.
Waarom worden jullie slecht gezind als je honger hebt?
Het antwoord is heel simpel.
When hungry have to eat.