‘De trouwjurk’; een kort verhaal van Riam-Eng
De twijfel slaat bij haar toe maar waarom pas als de jurk kapot is?
Krong huppelt opgewonden in haar kamer. Ze neemt de witte trouwjurk van het bed, houdt hem tegen haar aan en neemt de maat. Dan paradeert ze heen en weer voor de spiegel. ‘Mijn trouwdag!’ denkt ze. ‘Over een paar uur ben ik bij Chit, trekken wij in een groot huis en rijd ik in mijn eigen auto. Eindelijk kom ik uit dit krot vandaan, heb ik niks meer van doen met die wijze lessen hier en niks meer met het gekibbel van de kinderen. Ja, en die ruzies met broers en zussen zijn ook voorbij!’
Krong draait zich om en om en kijk heel precies naar het beeld in de spiegel. Ze is erg tevreden met zichzelf. ‘Wat maak ik straks voor indruk als dit goed gevormde lijf in deze trouwjurk zit!’ Ze gaat weer op de rand van haar bed zitten. Dan trekt ze hem aan en gaat terug naar de spiegel. ‘Het werk van kleermaker Panit is echt niet slecht. De trouwjurk zit als gegoten.’ Het voelt aan alsof dit de eerste trouwjurk is die echt goed past, en dan nog wel zo’n mooie!
Ze bekijkt zichzelf van alle kanten en komt niet meer los van de spiegel. En dan, plotseling, krimpt ze ineen! ‘O, mijn god, wat een klote-jurk! Hij zit veel te krap!’
Maar in werkelijkheid is dat niet zo. Hij is niet veel te krap. Maar haar borsten komen ruim boven het decolleté uit zodat ze bij iedere beweging op en neer wippen en er veel te veel te zien is….. Ook aan de rugkant is de trouwjurk veel te diep uitgesneden. Krong heeft zich nog nooit zorgen gemaakt over haar lichaam, tot nu, nu ze voor haar trouwen in een op maat gemaakte trouwjurk loopt.
‘Wat moeten de gasten wel niet denken als ze dat zien?’ Alleen al de gedachte daaraan doet haar blozen. Krong stelt zich voor hoe ze straks, zittend naast haar man, de trouwplechtigheid door moet komen terwijl iedereen naar haar kijkt. ‘Hemeltje lief, wat een verleidelijke pose neemt zij toch aan!’ zal men denken. Krong kan zich de afkeurende blikken op de gezichten van de gasten al voorstellen.
Maar wat zou ik me daarover opwinden, zolang Chit de man is die deze trouwjurk voor mij uitgezocht heeft? Chit, die over een paar uur mijn man zal zijn en de verantwoordelijkheid voor mijn toekomst op zich neemt! Eindelijk kom ik van de armoe en alle narigheid af. Wat kan mij het bommen als ergens iemand deze bruidsjurk niet mooi vindt? Ik trouw toch niet met een van die gasten?
En zo peinst Krong nog een poosje door. Maar dan schiet haar iets te binnen: wat zou er gebeuren als niet Chit met haar zou trouwen. Chit, de miljonair, de eigenaar van de mijnen op Phuket. Stel nu eens dat het Ded was die vandaag met me trouwt. Ded die sinds onze jeugd in de buurt woont en met wie ik zo lang bevriend was. Wat zou hij zeggen?
Ded is buitengewoon conservatief en hecht erg veel waarde aan tradities. Hij zou zeker niet accepteren dat ik zou trouwen in zo’n jurk. Ded heeft vaak gezegd ‘Ik hou niet van die vrouwen die zich zo westers gedragen en er halfnaakt bij lopen. Zij minachten de goede oude Thaise tradities die echt nog niet hun waarde verloren hebben. Die weten niet dat een echte vrouw waarde hecht aan een keurige en gereserveerde houding en boven alles weet hoe ze haar trots bewaren moet; en die niet iedere willekeurige vent toestaat haar in de armen te nemen zoals men dat doet bij westerse dansen!’
Foei, een westerse dans….
Krong kan zich de woorden van Ded nog precies herinneren, die keer, toen ze voor de laatste keer herrie hadden. Ze was bij vrienden geweest waar ze ‘westers’ hadden gedanst. Dat beviel Ded allerminst. Het had hun 20-jarige vriendschap verbroken. En er was geen weg terug; daar waren beiden te trots voor.
Krong keerde haar wat teruggetrokken leven de rug toe en ging vooral party’s bezoeken om haar verdriet te vergeten. Dat duurde tot ze Chit op een party trof. Ze werden verliefd. Kort daarna werd er verloofd, en nu, zes maanden na de kennismaking, besloten ze te trouwen. Krong draaide zich van de spiegel af en ademde eens diep in om al die gedachten kwijt te raken. Ze wil daar niet meer aan denken.
‘Vandaag is mijn trouwdag. Wat heeft het voor zin me druk te maken en aan zulke zinloze dingen te denken. Ded en ik hebben nu al lang met elkaar gebroken. Hij zit waarschijnlijk voorovergebogen achter zijn bureau te werken als ambtenaartje bij de overheid. En ik heb straks een mooie nieuwe auto met zachte kussens tot mijn beschikking.
‘De armen van Chit zullen verhinderen dat ik ergens zorgen over moet maken. Chit en ik zullen onder het mooie maanlicht naar zee varen. Wij zullen ons in de hogere kringen bewegen.’ Krong ziet het in detail voor zich. Ze is zo gelukkig als een vlinder na de regen.
Dan komt de twijfel….
Ze kijkt op de klok. Het is tijd om je te wassen. Maar dan moet die trouwjurk nog een keer uit. Is het het uitkleden? Is het de haast om zich te wassen? Hoe dan ook, de naden scheuren van linkerheup tot oksel. Krong stopt direct maar het is al gebeurd.
Ze heeft nu het gevoel dat haar hart ook even gestopt is. En, al haar verwachtingen van het huwelijk, zouden die uitkomen zoals ze zich heeft voorgesteld? Ze denkt ineens: is het leven van alle getrouwde mensen niet zoals haar net gescheurde trouwjurk? Zolang hij nieuw is is hij prachtig. Dan behandel je hem met uiterste voorzichtigheid. Maar als hij oud is scheurt hij snel kapot en valt hij aan gort.
Wat kan ze eigenlijk, als je alles beziet, voor zeker aannemen van Chit? Wat over zijn liefde en gevoel voor haar na slechts twee, drie kusjes en zijn lieve woordjes? Dat is toch heel normaal in de verhouding tussen een jongen en een meisje die net verliefd zijn op elkaar?
En later, als de bekoring van het nieuwe verdwijnt en smakeloos wordt, als de macht en de toverwerking van de liefde verdwijnen, wat zou ze dan nog kunnen verwachten van Chits trouw en geloofwaardigheid?
Krong denkt weer aan Ded, haar oude vriend. Hoe bedroefd zou hij wel zijn als zij niet meer in dit huis zou wonen. Ded, die altijd oprecht was en trouw aan haar en die ze vertrouwen kon. Hij was altijd toegeeflijk geweest als ze iets fout had gedaan. Ook in situaties waarin haar gedrag echt onmogelijk was geweest.
Ze hoort nu Chits auto de oprit op komen. Hij komt haar ophalen om naar de plaats te rijden waar de huwelijksceremonie deze middag zal plaatsvinden. Hij toetert al. Maar Krong holt niet naar het raam zoals ze vroeger altijd deed. Ze trekt de kapotte trouwjurk onverschillig uit. Alsof ze het niet bewust meemaakt scheurt ze langzaam de trouwjurk in stukken en holt naar haar bed. Ze verstopt haar hoofd diep in haar kussen en begint te janken.
Bron: Kurzgeschichten aus Thailand. Vertaling en bewerking Erik Kuijpers. Het verhaal is ingekort.
Auteur: Riam-Eng (เรียมเอง), ‘Just me’, pseudoniem voor Malai Chupenich (1906-1963). Hij schreef ook onder het pseudoniem Noi Inthanon. Een veelzijdig schrijver die vooral bekendheid genoot in de 50-er jaren. Zijn jungle- en jachtverhalen ‘Long Plai’ werden ook als hoorspel bewerkt. Naast romans schreef hij veel korte verhalen.