Frans Amsterdam: Zomaar een ochtend
Ning was vanochtend nog maar net in een song thaew gesprongen, of mijn tablet begon frequent piepgeluidjes ten gehore te brengen. Nee, niet Ning, maar een oude bekende, die inmiddels ook wist dat ik weer in Pattaya gesignaleerd ben. (Mijn zweetbandje doet nog altijd wonderen.)
Ze is momenteel thuis, in de Isaan, en vroeg natuurlijk hoe darling het vandaag doet, liet weten dat ze me heel erg ontzettend mist, wil graag naar Pattaya komen om me weer te zien, maar ja, ook heel erg verdrietig want geen centjes om hier naar toe te vliegen natuurlijk. Ontroostbaar verdrietig.
Nu is het niet mijn gewoonte om Thaise dames te sponsoren door het tegoed op hun bankrekening wat op te krikken, en ik zou de mensen die daar slechte ervaringen aan hebben overgehouden niet graag de kost willen geven.
Maar uitgerekend in dit geval ligt dat vanzelfsprekend héél anders en mij zal dat heus niet overkomen. Ja ja, dat heb ik al meer mensen horen zeggen. Dus dan zit je met een dilemma. Aan de andere kant, in het allerergste geval plukt ze mijn bahtjes van haar rekening en komt ze gewoon niet opdagen.
Virtuele kusjes
Zou ik dan heel erg ongelukkig zijn? Ach, dat valt wel mee eigenlijk, en ze kan het geld tenslotte ongetwijfeld goed gebruiken, met die kleine erbij. En ik heb haar wel eens met méér geld op pad gestuurd toen ze dacht tickets te kunnen kopen voor de uiteindelijk toch onvindbare Vimantaytalai, waarna ik de volgende dag alles weer netjes terugkreeg.
Dus na wat wikken en wegen stuurde ik een berichtje terug dat ik wel genegen was om de reis voor haar te betalen, althans de vlucht Ubon Ratchathani – Don Mueang v.v. Don Mueang is het oude vliegveld van Bangkok, dat vrijwel direct na de opening van het nieuwe vliegveld, Suvarnabhumi, weer is geopend voor binnenlandse vluchten, wegens capaciteitsproblemen op de nieuwe airport. Vanaf Don Mueang moet ze dan maar een bus nemen naar Pattaya, een taxi vind ik een beetje zonde van het geld.
De virtuele kusjes vlogen over het internet toen ze dit las, alleen zaten we nog met het probleem hoe het geld op haar rekening te krijgen. Een IBAN nummer had ze nog nooit van gehoord (vooral reuze handig voor internationale betalingen maakte mijn bank me nog wijs) dus telebanking zat er niet in. En in Nederland moet je de bank al op je knieën danken als je je eigen geld op je eigen rekening mag storten, laat staan op die van een ander. Dus ik wilde me hierover al druk gaan maken. En dat is de grootste fout die je hier kunt maken.
Les 1: Maak je in Thailand àbsoluut nóóit ergens druk over
De meeste dingen gaan hier vanzelf, en als ze niet vanzelf gaan, dan gebeuren ze tòch. Dus even later kuierde ik, gewapend met slechts een screenshotje van een rekeningnummer, naar een bankfiliaal aan de overkant van de straat. Of ze me daar konden helpen met het depositen van wat cash baht op een Thai account.
- Yes. Of ik een rekeningnummer wist.
- Ja hoor.
- Was dat bedoeld voor Miss, laat ik maar zeggen, Jannie Jansen?
- Ja, dat klopte. Nou, dan was het geregeld. En wanneer zou het geld dan op haar rekening staan?
- Immediately.
- En hoeveel werd er hiervoor gecharged?
- Nothing, dank u wel en een prettige dag.
- Ook goedemorgen.
Wat is het toch een heerlijk land.
– Herplaatst bericht, ter nagedachtenis aan Frans Amsterdam die in april 2018 is overleden –
keep posting, Frans. 🙂
Bankieren in Thailand is een verademing vergeleken met Nederland.
De hulpvaardigheid van de medewerkers heeft mij steeds verbaasd.
Overboeken of betalen is een fluitje van een cent. Je kunt dit in een filiaal doen, gebruik de atm voor het Overboeken, de 7/11 voor een nota wat betaald moet worden.
Zelfs in de bigc kan dat.
De enorme hoeveelheid atms. Is er 1 leeg of storing? Dan de volgende. Geld storten? In het kantoor of in de deposit machine. Rekening afschriften? Gewoon je passbook in de Automaat. Is je pas weg of gestolen? Gewoon een nieuwe halen. Kosten 100 Baht. Niets geen gedoe. Voor mij een verademing in vergelijking met de starheid van de sns en ing.
Kunnen Nederlandse banken nog wat van leren.
Nederlandse banken zijn 10 keer makkelijker.
Hier moet je eerst een bankrekening toevoegen voordat je geld over kunt maken.
als je geld over wilt maken naar een andere bank kost je het 25 bath per keer.
iok na 5 keer op zelfde bank.
geld pinnen bij andere bank kost ook geld.
pinnen van nederlanse bankrekenibf kost minimaal 150 bath
Nederlandse banken geven een tanlijst of sturen een code via sms.
Geld overmaken vanuit huer naar nederland is helemaal een probleem.
Daar heb je vele handtekeningen voor nodig. Nee geef mij maar een nederlandse bank.
En nergens spreekt men engels op de banken.
En als je je pincode kwijt bent moet je een nieuwe pas aanvragen.
Dat is in nederland ook niet. Bij nederlandse banken is alles overzichtelijk.Sparen en beleggen ook.
Hier zie je enkel voorgeld te lenen.En dat kan je niet als je geen geel boekje hebt.
Dus zo heerlijk zijn thaise banken niet
Dat klopt wel aardig wat je zegt. Probeer bij een Thaise bank je geld maar eens terug te krijgen als je het slachtoffer van skimming bent. In Nederland geen probleem.
Zoals JC als zei:
Elk voordeel heb zijn nadeel en visa versa.
Dus helaas is het in beide landen nog geen 100%.
Maar de glimlach in de Thaise banken is wel voorzien van een aangenamere verpakking
Cor Verkerk
@Frans: Je had ook zelf een ticket voor haar kunnen boeken en de gegevens doormailen.
In dit geval was het wel vertrouwd begrijp ik, maar in andere gevallen weet je dan tenminste zeker dat je geld niet ergens anders voor gebruikt wordt.
In vergelijiing met Thailand (en meer landen in de wereld) is het in Nederland met de banken schrijnend slecht gesteld. Het enige waar in Nederland nog mee word gewerkt is “een verdienmodel” voor de kleinste en gewoonste bankzaken.
Klantvriendelijkheid, service, techniek, alles staat op een hoog niveau in Thailand. Daar mag je in Nederland als klant alleen nog maar van dromen. Ook wordt je hiet nog niet zo bestolen als in Nederland. Bijna alle service is gratis of zeer goedkoop. Geld over maken in het weekend? Wordt gewoon verwerkt zonder extra valutadagen te stelen.
Betalen via een atm, in Nederland nog nooit van gehoord. Saldo op vragen via atm concurrent, in Nederland nog nooit van gehoord.
Een bank in Thailand binnenstappen is leuk! Om te beginnen wordt (meestal), zelfs bij de kleinste filialen, de deur voor je opengehouden door de bewaking. Dan kom je binnen en wordt je ontvangen door veel vrolijk kijkende mensen. Afspraak maken is niet nodig, er is altijd wel een adviseur aanwezig die helpt. Kom daar in Nederland nog eens voor! Daar moet je mensen zoeken en zonder afspraak kom je nergens! Zelfs om je eigen geld – boven een bepaalde limiet – op te nemen, moet je tegenwoordig in Nederland een afspraak maken!
En dan de salarissen! Het in Nederland Voor alles en altijd gebruikte credo “veel betalen, anders lopen de “toppers” naar de concurrent in Amerika, wordt hier (nog) niet gebezigd om zichzelf te verrijken, danwel de achterlijke salarissen te vergoeilijken. Een manager van een groot filiaal verdient in Thailand ongeveer 3.750 euro p/mnd. In Nederland komt daar een gemiddeld middenkadermedewerker zijn bed niet meer voor uit, laat staan een filiaalmanager!
Kortom, de Nederlandse (westerse) banken kunnen hier nog heel veel leren!
Toen ik 1996 een rekening in Thailand geopend heb ,
was ik tourist hier – keen probleem .
Op een dag moest ik paar miljoen cash hebben – keen probleem
denk niet , dat dit in Nederland kan