‘Als ik niet kan werken, weet ik geen raad met mezelf’
Als klanten hem vragen waarom hij als 68-jarige nog als ober werkt, antwoordt Wattana Sithikol ‘Mijn huishouden heeft me eruit geschopt’ of ‘Mijn vrouw wil me niet meer’. Met dit soort humor wekt het dan ook geen verbazing dat Wattana populair is bij de clientèle van Check Inn, die grotendeels bestaat uit lokale en expat paren, toeristen en ambassadepersoneel.
Wattana onthult gelijk al een geheimpje over deze klantengroep. ‘Farangs weten maat te houden met de sterke drank, in tegenstelling tot Thai, dus geven ze nooit over tenzij ze veel te veel hebben gedronken. Soms breng ik ze op mijn motorfiets naar huis omdat ze bij mij in de buurt wonen en ik weet waar ze wonen.’
Wattana is een van de 3,4 miljoen 60-plussers – uit een totaal van 8,6 miljoen – die zijn blijven werken. De meesten omdat dit een pure financiële noodzaak is, want de Thaise AOW van 600 tot 900 baht per maand is geen vetpot. De meerderheid woont in het Noordoosten, in Bangkok gaat het om circa 200.000 senioren. Landbouw en visserij tellen de meeste ouderen (60 procent), sales en diensten staan op de tweede plaats met 17 procent.
Thailand is een vergrijzende samenleving, sneller dan alle andere Zuidoost-Aziatische buren. Volgens de wereldgezondheidsorganisatie is één op de vijf Thais in 2025 ouder dan 60 jaar. Wat dat betekent voor de economie laat zich raden.
Voor de verdiensten hoeft Wattana niet meer te werken. Met een eigen huis en spaarcenten heeft hij zijn schaapjes op het droge. De verdiensten als ober, 10.000 baht per maand plus tip, leveren hem een comfortabel leven op. ‘Ik geef bijna geen geld uit. Ik ben blij als ik naar mijn werk kan, luister naar muziek en ontmoet hier vrienden.’
Zijn werkdag begint om 7 uur en duurt tot 1 uur ’s nachts. Zondag is zijn vrije dag, maar ook dan is hij vaak in de ‘hole in the wall’ bar en nachtclub te vinden. ‘Als ik niet naar mijn werk kan gaan, weet ik met mezelf geen raad, omdat ik nergens anders naartoe ga. Ik maak me zorgen of ze het zonder mij redden. Mijn vrienden gaan uit om ergens wat te drinken, maar dat doe ik niet. Ik zou ook niet weten wat ik thuis moet doen. Ik wil niet de hele dag naar de televisie kijken.’
Bron: Bangkok Post – Foto: Archief
“De verdiensten als ober, 10.000 bath per maand plus tip, leveren hem een comfortabel leven op.”
Oh ja, en niet te vergeten het riante ouderdomspensioen van 600 baht per maand. Iedereen die moppert op het thuisland moet die regel uit het verhaal nog maar eens een paar maal hardop uitspreken.
Bij een gevestigde zaak is het usance dat bedrijfskleding gratis wordt verstrekt en ook de maaltijden gratis zijn. En omdat K.Wattana ook geen drinker is geeft hij praktisch niets uit en is gelukkig te kunnen sparen.
Dat comfortabele leven van Wattana Sithikol bestaat dus eigenlijk uit vroeg opstaan.
Zijn werkdag begint om 7 uur en duurt tot 1 uur ’s nachts. ( ong. dus 4-5 uur slaap, 7 dagen per week) Zondag is zijn vrije dag, maar ook dan is hij vaak op zijn werk te vinden. ‘Als ik niet naar mijn werk kan gaan, weet ik met mezelf geen raad, omdat ik nergens anders naartoe ga.
Mijn vrienden gaan uit om ergens wat te drinken, maar dat doe ik niet.
Ja op deze manier kun je inderdaad met zijn inkomsten een comfortabel leven leiden/ of is het lijden?
Ik kan niet echt inzien wat dit te maken heeft met mijn thuisland, Joseph, misschien begrijp ik het verkeerd of bedoel je iets anders?
’t regent hier, misschien daarom treur ik nog (2 weken) een beetje.
vriendelijke groeten uit thuisland Nl
Mart
Nadat ik met pensioen ben gegaan had ik ook even momenten van terugkijken op wat was geweest. Je sluit wel wat af. Na een erg druk werkzaam leven van 45 dienstjaren was het nodig om mijn rust te pakken. Dat ik daarbij veel geld heb ingeleverd was ingecalculeerd en het een gaat nu eenmaal niet zonder het ander. Er zijn mensen die niet kunnen stoppen met hun werk, want dat is wat ze zijn verworden en gaan door tot in den dood. Ieder zijn meug moet je maar denken. Voor diegenen die niet kunnen stoppen vanwege de financiële situatie is het andere koek. Daar heb ik het zeker mee te doen en ik hoop dat men toch op termijn oplossingen weet te vinden, teneinde de oude dag toch nog af te kunnen bouwen en met andere zaken bezig te kunnen zijn. Voor de man uit het voorbeeld is het duidelijk dat zijn werk zijn leven is en ik hoop dat hij dit nog even volhoudt.
Het vergelijk maken met het pensioen bedrag welke in Nederland geldt en die met Thailand en de kijk die je er op kunt hebben is een individuele keuze. Zo ook of je hier op moppert of commentaar hebt. Vanuit Nederlands oogpunt gezien is daar toch het nodige mis mee. Kijkende naar de Thaise situatie voor velen hier een hemelschrijnend verschil. In dat verband geef ik Joseph wel gelijk. Het is toch wel bepalend waar en in welke situatie je bent geboren, maar dat geldt over de hele wereld zo. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en dat is maar goed ook, al hoewel heden ten dagen. …….misschien wat genuanceerder in de bewoording toch verstandiger lijkt te zijn.
Ik weet zeker dat ik mijn werk ook ga missen. Je bent nu toch een 40-50 uur per week aan de gang en dat moet straks vervangen worden. Nu ik in Thaiand woon zijn de traditionele hobbies een beetje weg.
Gamen en dat soort zaken kan ook niet 24/7… het zal niet eenvoudig worden.
Al ruim enkele jaren in de 70 area, ben ik ook verplicht nog te gaan werken. Hetgeen ik ook met veel plezier doe. Aangezien ik alles volgens de Nederlandse wet en officiele regels doe ontvang ik maandelijks de enorme AOW som van net 600,-. Dit door mijn huwelijk met een buitenlandse dame. Onnodig om de rekensom hier uitvoerig te te verklaren, maar ik wil alleen hiermee aantonen dat het ook voor sommige Nederlanders die wel hun hele leven premie betaald hebben, het niet altijd een vetpot is.