Naar de bank
Voor het openen van een bankrekening ga je hier naar de bank. Ouderen onder ons zal dat bekend voorkomen, maar voor de jongeren zal ik het even uitleggen: vroeger was een bank een, meestal prominent, gebouw waar mensen achter balies zaten. Bij die mensen kon je geld storten of opnemen. Eigenlijk net zoiets als nu een online-verbinding, maar dan met echte mensen dus.
Nou, hier in Thailand is dat nog steeds zo. Er zijn wel geldautomaten, en ook automaten waar je geld kan storten, en weer andere automaten waar je het saldo in je bankboekje bij kan werken. Maar je kunt dus… o, sorry, jongeren: een bankboekje is een boekje waarin je saldo staat en waarin bij- en afschrijvingen worden bijgehouden. Met dat boekje kan je geld of cheques halen. Een cheque is een bewijs dat je een bepaalde waarde van je rekening hebt gereserveerd. Je geeft die cheque aan iemand anders die die waarde dan kan laten uitbetalen of op zijn rekening bijschrijven. Voor dat alles ga je dus naar de bank.
Toen wij maandagmorgen de bank binnenkwamen waren alle 10 (!) loketten bemand.* Er stonden zo’n 40 stoelen, netjes in rijtjes, die allemaal bezet waren door wachtende mensen. Er hing een groot televisiescherm waarop vechtfilms te zien waren, uiteraard met bijbehorend geluid. Bij de ingang stond een nummertjes-automaat; zoëen die ook in het gemeentehuis van Boxmeer staat. Alleen stond er hier iemand bij die vroeg waar we voor kwamen en de juiste knoppen voor ons indrukte. We hielden rekening met een forse wachttijd, maar het eerste nummertje dat opfloepte was het onze. We mochten naar loket 10, en na zo’n 3 kwartier aan formulieren en formaliteiten hadden we een bankrekening met bankboekje én betaalpas. Zo snel lukt dat in de online-wereld niet.
Buaban, de huisbazin had al die tijd geduldig zitten wachten. Haar man was ook aangeschoven. Huisbazin? Wat moest die daar dan? Nou, hier neem je als je als buitenlander een bankrekening wilt openen je huisbaas mee naar de bank. Die moet namelijk hoogstpersoonlijk verklaren dat je echt in zijn of haar huis woont. Ze had ons op de berg opgehaald, maar daarna moest ik de nogal grote bak naar de bank rijden en ging zij achterin zitten. Bij de eerste de beste kruising vergat ik natuurlijk dat het een schakelauto was, gelukkig zonder vervelende gevolgen.
Nadat we klaar waren bij de bank vroeg Buaban of we toevallig interesse hadden om een stuk land met, en een zonder huis te gaan bekijken. Dat hadden we wel. Dus reden we een paar kilometer het dorp uit (de man van Buaban reed nu; Mieke moest nu ook naar achteren. Tot groot vermaak van beide Thai zat ik met mijn knieën tegen het dashboard en met mijn hoofd zowat tegen het dak.) We bekeken een op zich mooi huis, maar wel erg groot en met een stuk land van 2 rai (1 rai is 1600m2) waarvan de helft ongeveer een blubberige vijver was. Daarna reden we in Tham Chiang Dao naar een stuk land van 10 rai, ook weer schitterend gelegen, maar veel te groot en niet eenvoudig bewoonbaar te maken. Dat gaat het dus niet worden.
Om ze te bedanken voor hun inspanningen en geduld boden we Buaban en haar man aan om samen te lunchen. Ze reden ons naar een leuk plekje buiten het dorp waar we een rijk gevulde maaltijdsoep verorberden. Dit sympathieke aanbod kostte ons 130 Baht (€ 3,25). Daar kan je nog eens aardig voor doen.
Vanmorgen hebben we internetbankieren geregeld. Hoe handig en persoonlijk zo’n bank met echte mensen ook is, het thuis kunnen checken van saldi en regelen van betalingen is iets waaraan we inmiddels te veel gewend zijn om er afstand van te doen. Om internetbankieren te regelen ga je hier, je begrijpt het al, naar de bank. Buaban hoefde deze keer niet mee. Ze kennen ons daar nu al.
* In Chiang Dao en de bijbehorende dorpen wonen iets meer dan 15.000 mensen. Dat is zoiets als Harlingen, Slochteren of Eemsmond. Er zijn meerdere banken, allemaal met echte mensen achter echte balies.
Leuk Omschreven. Inderdaad lijkt het hier soms wel 50 jaar terug te gaan in de bankwereld. En dan de vele papieren……
Wat ik wel heel tof vind is dat je altijd een helpdesk kan bellen , die ook nog fatsoenlijk Engels spreken.
Wij hebben rekeningen bij verschillende banken en eigenlijk geen slechte ervaringen.
Duidelijk prettig geschreven , maar mag ik opmerken dat die huisbazin /baas niet perse nodig is …, een adrescertificate van immigratie is altijd bij mij aanvaard ,
Zelfs 8 jaar geleden enkel mijn woord waar ik verbleef / woonde …. tijden veranderen en banken op zich zijn veranderlijk en bovenop de fillialen en dan ook nog eens de bedienden kunnen vreanderlijke eisen hebben .
Klopt. Hoe het er aan toe gaat en of het überhaupt wel lukt om een rekening te openen is erg afhankelijk van de bank waar je heen gaat en verschilt zelfs per filiaal. Later hebben we bij een andere bank nog een rekening geopend zonder de huisbaas erbij en dat ging prima, terwijl het bij andere banken helemaal niet mogelijk was. (Maar al die nuances zijn lastig in een verhaal te beschrijven als je dat een beetje leuk en leesbaar wilt houden :-))
Je schreef: “Nou, hier neem je als je als buitenlander een bankrekening wilt openen je huisbaas mee naar de bank. Die moet namelijk hoogstpersoonlijk verklaren dat je echt in zijn of haar huis woont”. Alhoewel ik al 10 jaar in Thailand woon is dat de eerste keer dat ik dat van iemand hoor. Aan mij s dat nooit gevraagd en ik heb een rekening in 3 verschillende Thaise banken.
De meeste banken hebben enige tijd geleden de voorwaarden voor buitenlanders om een rekening te openen aangepast. Zo staat bij onder andere de Bangkok bank dat een aanbevelings brief van een Thai, die een rekening heeft bij de bank nodig is. Dus als je huisbaas meegaat is dit doorgaans ook goed. De branches zijn franchise waarbij de directeur de voorwaarden nogal eens wijzigd zoals het hem of haar uitkomt. Zo zijn er hier banken die een deposit vragen van 10000 thb of om verplicht een ongevallen verzekering af te sluiten om een rekening te openen. Daar de branches zelfstandig zijn moet je voor een adreswijziging of een nieuw paspoort nummer door te geven, dit doen bij de branche waar je een rekening hebt.
Een paar opmerkingen.
Toen ik hier tien jaar geleden begon met mijn baan werd ik naar een bankfiliaal getroond in het gebouw van de universiteit om daar een bankrekening aan te maken. Een medewerker van Personeelszaken ging met mij mee. Dat gebeurde bij mijn tweede baan idem dito.
Het banksysteem in Thailand is zowel verouderd op sommige aspecten en modern als het om andere zaken gaat. Ik ben niet zo bekend met de situatie in Nederland anno 2017 maar ik weet zeker dat 10 jaar geleden het in Thailand al mogelijk was om via de ATM geld op te nemen, te storten, geld over te boeken naar een andere particulier (met ene nadere bank) en rekeningen te betalen zoals water en electra. En als je geld stortte kon je er dezelfde minuut weer over beschiken. In Nederland hield de bank je geld tenminste 1 werkdag vast.
Wat een leuke stukjes van je .Ik wens jullie heel veel geluk in jullie nieuwe vaderland.En succes met het vinden van eenn mooie plek.
Bij bankmedewerkers is het niet anders als in het algemeen. GEZICHTSVERLIES wil geen Thai leiden. Als falang/westerling herkennen wij dat lang niet altijd. Toen ik een rekening bij de SCB wilde openen trof ik een allervriendelijkste dame die na het raadplegen van wat schriftelijke instructies mij vertelde dat ik geen rekening kon openen. Op mijn verzoek werd een oudere mannelijke collega erbij gehaald die van de instructies ook geen chocola kon maken en dus eveneens mij vertelde dat de Siambank geen rekening voor mij kon openen ondanks dat ik het gele boek, paspoort enz.enz had overlegd.
Niet weten hoe te handelen werd omgezet in “kan niet” in plaats van zelfs te proberen bij een collega te rade te gaan.
Deze “act” kom je in veel andere situaties ook tegen maar omdat dit in onze gedachtengang niet of nauwelijks voorkomt wordt het niet herkend.
Bij de Bangkok bank stond ik met de dezelfde bescheiden na 20 minuten met een bankrekening met pas en al weer buiten.
Bedankt voor de positieve reacties. Dat moedigt aan om te blijven schrijven :-).
Het idee om de huisbazin mee te nemen heb ik niet zelf bedacht. Ik heb ergens gelezen dat dat wel eens kan helpen, en het is heel waarschijnlijk dat dat op dit blog was. We woonden op dat moment pas een paar weken in Thailand, dus ook vanuit dat oogpunt was het handig om iemand mee te nemen. Voor de rekeningen die we later geopend hebben hebben we geen anderen meegenomen.
Wat betreft de opmerking van Corretje over het risico voor de huisbazin: ik wist niet van die regel (en de huisbazin waarschijnlijk ook niet). Bij de bank werd wel steeds gevraagd of we vrienden of kennissen in de USA hadden. Desgevraagd zei een bankmedewerker dat dat ook met witwaspreventie te maken had.
En inderdaad is wat Chris schrijft ook waar: op sommige punten loopt het banksysteem aardig achter. Waarom zou je bijvoorbeeld nog een bankboekje moeten hebben? En waarom worden er nog cheques gebruikt? Maar op andere punten is het uiterst efficiënt. Elke inlog en elke transactie wordt meteen per sms bevestigd, dus misbruik moet in principe meteen opvallen. En dat bankboekje is dan misschien niet zo nodig, maar er is een aparte automaat waar je het automatisch kan laten bijwerken.
Waar de Nederlandse banken misschien van vinden dat Thailand hierin achter loopt is het uiterst behulpzame personeel. Gewoon mensen waar je wat aan kan vragen en dan lopen ze het vuur uit hun sloffen om je te helpen. Wat mij betreft is dat ook een aspect waarin de Thaise banken juist ver voor lopen op de Nederlandse.
Die SMS is niet gratis en moet je voor betalen. Ik dacht van Baht 300- p/mnd. Een bankboekje vind ik makkelijk want als je de pinpas verliest kun je altijd nog geld daar mee aan de balie opnemen. Prima systeem. De SCB wou mijn pinpas niet vernieuwen en moest ik laten doen waar ik de bankrekening gemaakt had, dus ” no can do” wat niet waar is, kan bij elk bijkantoor en wordt vermeld op het ATM scherm. Ik heb nu geen pinpas maar wel een bankboekje dus kan geld storten en opnemen aan de balie. Heb ik geen probleem mee.
Dus volstaat het , om een bankrekening te openen, als je een huisje of appartement huurt , en uw huisbaas meeneemt naar de bank ? Volstaat een verklaring in de bank van de huisbaas om een bankrekening te openen?
Ik zou zeggen: probeer het eens :-).
Bovenstaand verhaal gaat (onder meer) over de dingen die mij opvielen bij het openen van een bankrekening. Het is dus geen handleiding voor het openen van zo’n rekening. Uit de reacties kun je ook wel opmaken dat alles per bank(filiaal) flink kan verschillen. Je mag concluderen dat het kan helpen om je huisbaas mee te nemen, maar ik kan je helaas niks garanderen.
Onze verhalen schrijven we om onze familie en vrienden in Nederland een beeld te geven van het leven in Thailand. Daarbij gaan we uit van onze eigen zeer subjectieve waarneming en ervaring. Ik kan iedereen ten zeerste afraden om op basis van uitsluitend onze verhalen beslissingen te nemen. Haal je informatie uit de officiële dossiers, of bij de instanties waar je zaken moet regelen. En lees onze verhalen omdat je ze leuk vindt. (Dat laatste hopen wij in ieder geval.)
In de over 40 jr dat ik hier woon nog nooit zo’n TM30 ingevuld en is mij ook nooit om gevraagd. Door niemand, zelfde met paspoort.