Cultuurbarrière

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Column, Leven in Thailand
Tags:
27 augustus 2017

Zelfs voor expats die hier al een behoorlijke tijd leven blijft het lastig om het zo verschillende leven tegenover het thuisland te overbruggen. Net als De Inquisiteur krijgen we sommige levensgewoontes maar niet onder de knie, we trappen steeds weer in dezelfde val.

Het begint al met onze lichaamsbouw: te zwaar en te lomp, huidskleur en haarkleur, bij de meesten een uitstekend buikje van het goede leven – we blijven een opvallende verschijning. Waar we ook lopen, zitten of staan: stappen doen we veel te snel, zitten moeten we een stoel of ander zitelement, staan we stil steken we centimeters boven de autochtonen uit.

Wanneer we proberen om een beetje onopvallender te zijn hebben we andere vervelende eigenschappen. Onze lichaamstaal, de expressie van ons gelaat afhankelijk van ons humeur, we laten snel in onze kaarten kijken. Onze luidruchtigheid wanneer we ons wat benadeeld voelen, maar zelfs in een gewoon gesprek zijn we kilometers verder nog te horen en zeker wanneer de alcohol zijn werk begint te doen.

Onze voorzichtigheid wanneer er inheems eten op tafel komt, de pikanterie kan de meerderheid van farangs niet bekoren, laat staan de ratten, slangen, kikkers en insecten op een Isaan-menu. Neen, we blijven een olifant in de Thaise porseleinenkast – welke nationaliteit we ook hebben.

Ook het heerlijke klimaat, zo uitbundig, ervaren expats vaak als lastig. Regenbuien zijn dikwijls zodanig zwaar dat er na vijf minuten al kniehoog water in de straten staat. En we hebben geen idee van hoelang zo’n bui kan duren, onze Belgisch/Nederlandse roots herinneren zich urenlange, ja, zelfs dagenlange regenval. Dus geven zij die in de farang-enclaves wonen af op het minimale rioleringssysteem zonder te beseffen dat tachtig procent van het land domweg geen riolering heeft.

We kijken verbaasd omhoog naar de ontbrekende dakgoten bij de meerderheid van de huizen. Bij een plotse plaatselijke plensbui spoelt ons gemotoriseerd tuig quasi altijd weg vanwege de massa water afkomstig van een dak – wij parkeren fout, we keken vooraf niet naar boven. Bij een onweer slaan wij in paniek: zwarte wolken hangen dreigend laag, de donderslagen zijn ongeveer tien maal luider dan wij kennen en de bliksemschichten annex inslagen lijken altijd zeer dicht bij.

Terwijl de Thai van de regen genieten: ze beginnen spontaan hun motorfiets annex auto te wassen want gratis water. Ze lachen als een kind wegens de heerlijke verfrissing die iedere bui met zich meebrengt, verheugen zich op enkele stofloze uren en zijn blij dat hun beplantingen opgefrist kunnen doorgroeien – want zonder uitzondering allemaal eetbaar.

De zon, zo aanbeden door toeristen is in de ogen van een expat dikwijls een last. Ze steekt maandenlang van zonsopgang tot zonsondergang. Gaan we dan toch eens op stap laten we ons, bijna net zo erg als een toerist, naar een roodbruine huidskleur verrassen.

Onze brommer parkeren we zonder nadenken in volle zon en pijnigen vervolgens onze derrière inclusief die van het vrouwtje die dan meestal nog kort gerokt is. Idem dito met de wagen, al hebben we ervaring. We kijken wel even naar een schaduwplaats doch zonder te beseffen dat stand van de zon wijzigt. Met de airco op de hoogste stand valt het ding het eerste uur niet meer af te koelen. Wanneer we er dan wel eens aan denken om de auto onder een boom te plaatsen, vergeten we ook weer meestal om even naar boven te kijken. Zonder uitzondering staan wij onder een vruchtdragende boom – palmboom, mangoboom. En is de kans groot dat er een vrucht op de zo onderhouden en blinkende carrosserie valt.

Zitten we op een terrasje of op het strand. Vergeten we om ons eten en drinken af te schermen – na een vijftal minuten is je biertje een soort warme bittere drank geworden en alles wat eten zou moeten voorstellen is in een onherkenbare dikke brij verandert.

Moeten we boodschappen doen beginnen we veel te snel te stappen, in de zon. Van Tesco naar Makro, van Foodland naar de Seven. Zwetend als een rund, oververhit en humeurig keren we huiswaarts om vervolgens de dure airco aan te zetten.

Thai hebben daar allemaal geen last van. Ze parkeren alles wat wielen heeft zo dicht mogelijk bij hun doel. En uiteraard altijd in de schaduw – zonder er rekening mee te houden of ze inrijpoorten of straten afsluiten, maar wie is er nu de slimste?

Ze vergeten niet om aanwezige dakgoten en boomsoorten te controleren. Ze gaan, nu ja, wandelen, als automatisch in de schaduw. Werken in volle zon – ze zouden desnoods een skipak inclusief muts aantrekken, maar hierdoor behouden ze hun lichaamstemperatuur terwijl wij opwarmen.

Eten en drinken is heilig voor hen – dat krijgt domweg geen tijd om op te warmen.

Fauna en flora zijn zo onbekend voor ons, je hebt een leven lang nodig om alles te leren kennen. Planten groeien en bloeien in een ongekende snelheid en uitbundigheid. Zodanig dat een expat, wij Vlamingen en Nederlanders hebben immers groene vingers, zich nogal snel vergist van soort.

Sommige boomsoorten gaan op zeven, acht jaar wel dertig meter de lucht in. Groeien uit tot een mastodont die wortels ontwikkelt welke alles uit de grond werken, inclusief ons mooi en met moeite aangelegd wandelpad. Palmbomen, met heerlijke kokosvruchten, worden na verloop van tijd veel te hoog, je kan enkel nog kijken naar de vruchten maar ze niet meer zelfstandig oogsten.

Al dat groen lokt insecten, in ongekende aantallen en afmetingen. Mierenkolonies die onuitroeibaar zijn. Bijen en andere vliegbeesten ter grootte van een huismus. Padden en kikkers die een concert van Metallica makkelijk overstemmen. Diverse soorten hagedissen inclusief een bijtgrage tokkei die wij niet onderscheiden van een onschuldiger soort. Dodelijke duizendpoten, polsdik met een lengte van over de twintig centimeter. Schorpioenen, zwart als de nacht, van piepklein -die pijnlijke beten afleveren, tot exemplaren van tien centimeter groot en je kan ziekenhuiswaarts. En uiteraard, de slangen. Van het onschuldige boomslangetje tot de king-cobra en vyper. Die herkennen we nog wel, het zijn al die andere soorten die gevaar voor ons opleveren. Agressief of niet? Giftig of een wurgbeest?

Thai zitten daar niet mee. Van jongs af aan gewend. Alles wat zij aanplanten moet eetbaar zijn, dus krijgt geen plant of boom tijd om uit te groeien naar volwassen grootte. Insecten hebben ze weinig last van, de meesten eten ze domweg op, proteïnes weet-je-wel. Slangen zien Thai veel sneller dan wij farangs, wij trappen er bijna op alvorens ze op te merken, zij zien ze van op twintig meter zitten. Het gevangen exemplaar verorberen ze meestal, maar soms laten ze het serpent weer vrij, honderd meter verder in een bosje. Het waarom hebben wij het raden naar. En het waarom zo dicht bij vrijlaten is helemaal een mysterie : dat beest komt toch terug, zeker weten?

Het Thaise tijdsbesef krijgen we maar niet onder de knie. Eigenlijk kennen de Thai geen exact uur wat lastig is om afspraken te maken. En wij blijven er ons druk over maken. We zouden beter moeten weten. Over gans Thailand hangen nauwelijks publieke klokken of horloges. Het enige waar ze vroeger rekening mee hielden was de <toem> van de tempel, een monnik die op het uur een gong aansloeg. <Nung toem>, een 1 uur. <Soong toem>, 2 uur.

Nu, in moderne tijden, is er nog een overblijfsel van: nung toem is 19u, soong toem 20u, … etc. Maar de zestig minuten daartussen zijn enkel opvulling. Zelfs wanneer je afspraak komt opdagen om 5 voor 10 in plaats van om 9 uur denkt hij of zij nog steeds op tijd te zijn. Ondraaglijk voor een westerling.

Zowat het enige wat we wel kunnen waarderen en aanvaarden is het Thaise gevoel voor <sanoek>. Feestvierders eerste klas zijn het en dit sluit uitstekend aan bij ons luie leventje. Ons vochtpeil moeten we in balans houden nietwaar. Hier geen geroddel wanneer je eens 3 dagen achter elkaar biertjes drinkt, integendeel, dat wordt gewaardeerd.

Ook hun smaak past uitstekend bij die van ons. Thai lusten nu eenmaal het vet en kraakbeen aan een stuk vlees welke wij links laten liggen. Van de vis krijgen wij het smakelijke witvlees, zij eten alle organen inclusief de ogen, de resten van een door Thai verorberde vis zijn vergelijkbaar met een exemplaar waar een poes zich mee bezighield. Scampi’s waar eitjes aan hangen gaan hun richting, die zonder onze richting. Inlandse schotels – wij de minst pikante stukken, zij de chili’s. En de bierkeuze, of welke alcoholhoudende drank dan ook, het maakt hun niets uit, ze lusten alles.

Dus is er nog hoop. Ondanks de cultuurbarrière, het taalverschil, de onmogelijke Thaise logica.

We blijven hier nog wel een poosje, we zijn niet zwartgallig.

De Inquisiteur

– Herplaatst bericht –

21 reacties op “Cultuurbarrière”

  1. Jean zegt op

    Mooi moooi mooooi
    Altyd leuk om uw stukken te lezen
    Bedankt!!
    (Ben nu in de trein, op weg naar brussel, straks met thai naar bangkok/phuket, weekje uitrusten, en dan werr terug naar belgie)

  2. chris zegt op

    Nog nooit?
    Ik woon in Bangkok en twee keer per week komt er een mobiele verkoper in de straat met het hele assortiment insecten. En de bewoners van mijn condo, velen afkomstig uit de Isan, zijn blij met hem.
    Kikkers zijn hier gewoon op de martkt te koop (vers) en ik heb ze zelf ook wel eens gegeten. Niks mis mee. Smaken prima. Cuisses de grenouille: een Franse delicatesse.

  3. Khun Peter zegt op

    Moet je toch eens beter rondkijken. Op diverse markten kikkers te koop voor consumptie. Voor Thai uit Isaan een lekkernij. Geldt ook voor ratten en slangen.
    https://www.thailandblog.nl/eten-drinken/cambodjanen-smokkelen-elke-dag-3-tot-4-ton-rattenvlees-naar-thailand/
    https://www.thailandblog.nl/eten-drinken/bizar-eten-thailand/

    Thailandblog beter lezen helpt ook om je blikveld te verruimen.

  4. Ger zegt op

    Nou in de Isaan wordt er veel op kikkerd gejaagd, om te eten. Zelfs in de Makro in de aanbieding. Van het Noorden en Noordosten weet ik dat er slang wordt gegeten en vele soorten insecten. Tijd om de de lokale markten te bezoeken dan zie het aanbod en weet je dat er vraag naar is. Vindt het wel een beperking dat je in 50 jaar Thailandervaring nog niet weet wat er te koop is. Veel toeristen kijken reeds bij de eerste keer in Thailand hun ogen uit op de markten.

  5. harry zegt op

    Beste corretje, vanaf 1967 in Thailand komen en er inmiddels 10 jaar wonen? Ik vind het dan maar heel erg raar dat je nog nooit een Thai hebt gezien wat een rat, kikkers of insecten eet.Zelf kom ik er pas vanaf 1986 en menige Thai gezien die dit soort dingen eet.Ook Thais in Nederland verorberen wel eens een kikker.
    Dus het verhaal is beslist niet overdreven, hoewel we niet altijd de meningen hoeven te delen wat er beschreven word.Echter feiten zij niet te ontkennen.

  6. Christiaan H zegt op

    Hallo Corretje,

    In 1994 en 1995 ben ik bijna 4 weken geweest in een dorpje in Buriram. Bijna dagelijks at ik mee met de bevolking en het was meestal slangensoep en fijngehakte kikkers.
    Vorig jaar waren hier in Cha-Am bouwvakkers bezig bij de bouw van een schoolgebouw. In onze tuin bevond zich een slang, die juist een pad had verorberd.De bouwvakkers vroegen, of zij de slang mochten vangen. Een paar uur later hebben ze die gebakken voor hun lunch.

  7. Peter zegt op

    Denk ook Corretje dat je dan nog niet goed heb rondgekeken.
    Mijn voruwtje is van Isaan en ben er al verschillende keren geweest en dat wordt er heus wel gegeten hoor.

  8. Koos zegt op

    Hallo corretje,
    Ik woon in de isaan en heb al meerdere malen slang gegeten.
    Trouwens lekker klaar gemaakt door vrouw lief maar kikkers en ratten zijn niet mijn eten.
    Vooral waarneer de rijst geoogst is staan ratten als delicatese overal uitgestald.
    Trouwens ik waardeer de thai dat ze niet alleen de kikker billen eten.

  9. Danzig zegt op

    Kikkers, slangen, ratten en insecten worden niet overal gegeten. Misschien eten Isaners alles wat los en vast zit, maar de islamitische Jawi, de oorspronkelijke bevolking hier in de drie zuidelijke provincies, zouden er niet aan moeten denken. Hier is het vooral heel veel, weliswaar saaie maar overheerlijke, kip dat wordt verorberd.

    • luc.cc zegt op

      Mijn vrouw is bankokiaans en eet niks insect noch kikker noch slang het is streekgebonden mijne vriend verder op is van Chaiaphum wel diene eet alles

  10. John Chiang rai zegt op

    Beste corretje,als je op een Thaimarkt gaat kijken,zie je vaak dat ze kikkers en alle mogelijke insecten verkopen. Ook de sprinkhaan en de z.g.n.mengdaa (waterkever),om er maar een paar te noemen,vallen o.a onder de categorie insecten,en worden in het gehele land gegeten. Ook op het platteland voornamelijk in de Isaan worden o.a slangen en ratten gegeten,zodat ik het verhaal echt niet overdreven vind. Bij de ratten gaat het natuurlijk niet om de bij ons bekende huisrat,maar om een soort die je hoofdzakelijk tegenkomt op een rijstveld. Als ik alle vreemde eetgewoonten van dieren die men eet hier zou opnoemen,zou ik nog even kunnen doorgaan.

  11. rene zegt op

    Kikkers staan vaak op het menu in de Isaan en eh… zeer smakelijk

  12. Paul schiphol zegt op

    Corretje, Thailand is groter dan de door toeristen gefrequenteerde badplaatsen en steden en streken. Bezoek n’s de kleine woongemeenschappen in De Isaan, u zult verrast zijn van wat ze daar eten, reuze mieren en ratten uit de rijstvelden, kikkerbilletjes etc. zijn ook voor westerlingen die het aandurven gewoon smakelijk.

  13. Chris van het dorpje zegt op

    Nou , dan wil ik je nog vertellen ,
    dat mieren en mieren eieren
    hier in de Isaan en delicatesse zijn .

  14. Slagerij van Kampen zegt op

    Mogelijk komt het door een lange traditie van armoe en achterstand dat men in de Isaan alles wat los en vast zit en rondkruipt is gaan eten. Grote hongersnoden waren in het verleden geen uitzondering. In vroegere, maar geen betere tijden, trokken hongerende boeren nog wel eens massaal richting Bangkok op zoek naar voedsel. Waarop de hoofdstedelingen plachtten te schamperen: hoezo honger? Die boeren eten toch alles? Kikkers, mieren, krekels, noem maar op. Als men honger heeft leert men alles eten.

  15. Fransamsterdam zegt op

    Kikker(billetjes), slang en krokodil at ik 25 jaar geleden al, lang voordat ik Thailand leerde kennen.
    Japanners eten kikkers het liefst levend, die zijn pas maf.
    Elke zichzelf respecterenee dierentuin in Thailand heeft een hok met konijnen. Als ik ze hier vertel dat wij die in Nederland op religieuze feestdagen opeten rollen hun ogen uit hun hoofd. Ook lekker!

    (Niet geschikt voor mensen met een zwakke maag)
    https://youtu.be/GTuXoW7NcSg

  16. Theo Hua Hin zegt op

    Ik vermoed dat mijn eigenste Nut, waarvan ik dacht dat ze Thai was en uit Isaan kwam, tegen mij gelogen heeft. Ik gaf haar wat hoogtepunten (!) uit bovenstaand verhaal, maar ze dacht dat het over Afrika ging….

    • Slagerij van Kampen zegt op

      Bepaalde overeenkomsten met Afrika zijn er zeker te vinden in de Isaan. Het overlaten van het werk aan vrouwen bijvoorbeeld, veelwijverij, leegloperij en drankmisbruik. Ook machismo vindt men er.

  17. RonnyLatPhrao zegt op

    Misschien is dit dan ook wel leerrijk.

    Volgens onderstaande link is een kokosboom geen boom maar een palm, en de kokosnoot geen noot maar een steenvrucht ?

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Kokospalm

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Kokosnoot

  18. El Maestro zegt op

    Bij mijn Facebook vrienden heb ik ook een aantal Thai zitten die ik in holland heb leren kennen, het meisje uit de isaan die nu weer terug is naar thailand had mooie foto’s op Facebook staan van haar barbecue vol met ratten, die ze gevangen hadden op het rijstveld

  19. Jacques zegt op

    Je kunt niet alles weten Corretje. Ik ben wel in de isaan geweest en daar lust men er el wat van. Overigens hier in pattaya ook want is op vrijwel iedere markt verkrijgbaar. Zelf nooit gegeten en zal dat ook nooit doen. Als het niet aantrekkelijk of lekker lijkt is dat een teken aan de wand. Hoe de smaak ook zal zijn. Er zijn er ook op deze aardbol die het een delicatesse vinden om apenhersenen te eten. Mijn moeder zei altijd doe maar gewoon is gek genoeg dus met dit soort onzin hou ik mij niet bezig.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website