Toen de wereld nog vredig was… (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 39)

De Hindoegod Indra

Dit gebeurde heel lang geleden. Toen konden alle dieren, bomen en grassen nog spreken. Zij leefden samen volgens Indra’s (*) wet: mocht een dier dromen dat het wat lekkers aan het eten was dan mocht de volgende dag die droom uitkomen. En de dieren handelden daarnaar.

Als, bijvoorbeeld, een karbouw had gedroomd dat hij drie jonge scheuten had gegeten dan mocht hij dat de volgende dag uitvoeren. ‘Ik heb gedroomd dat ik jonge scheuten heb gegeten’ ging betekenen dat die boom er mee akkoord moest gaan dat de karbouw die ging opeten.

Daar kwam herrie van…

De dieren gingen er ruzie om maken. De tijger had gedroomd dat hij een olifant had gegeten die een jong kalf had. Toen hij wakker werd de volgende morgen ging hij naar de olifant om de droom te laten uitkomen. De olifant smeekte de tijger ‘Eet me als je wilt maar wacht alsjeblieft tot mijn kalf opgegroeid is. Daarna mag je komen en mij opeten.’ Maar de tijger accepteerde dat niet. Hij wilde direct aan de slag.

In die tijd was Indra de rechter. Als twee dieren het niet eens werden dan moesten ze hem en hij besliste de zaak. Dus gingen de tijger en de olifant naar Indra die op zijn troon zat te wachten. Toen de dieren door het dichte woud naar de troon liepen kwamen ze een uil tegen en die vroeg ‘Zeg, waar gaan jullie heen?’

‘Wij gaan naar Indra.’  ‘Waarom?’  En dat legden ze uit. De uil was slim en vroeg of hij mee mocht reizen. Hij nam plaats op de kop van de olifant. Eenmaal bij de troon bogen de tijger en de olifant diep voor de allerhoogste maar de uil deed of hij sliep.

Indra zag dat en vroeg ‘Pardon? Wat voor dier is dat? Waarom groet je me niet netjes? Alle dieren buigen diep voor mij!’  De uil deed of hij wakker schrok. ‘Oh, Allerhoogste, terwijl ik sliep droomde ik dat Uma mijn vrouw zou worden.’  Maar Uma is de vrouw van Indra! En nu de uil dat had verteld zou Indra’s wet over het uitkomen van dromen hem hard raken: hij zou zijn eigen vrouw weg moeten geven!

Indra werd boos. ‘Jullie kwaadaardige dieren toch! Vanaf nu kan niemand van jullie meer spreken. Ga! Ga naar huis en eet elkaar niet meer op.’  Indra schafte zijn eigen wet af…  En sinds die tijd kunnen dieren, bomen en grassen niet meer praten. 

De uil was slim; hij wilde niet dat de tijger de olifant zou opeten en maakte Indra zo boos dat hij zijn eigen wet afschafte. En daarom komen dromen niet meer uit.

Bron:

Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel ‘When the world was peaceful’. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/

(*) Indra is de god van oorlog, hemel, onweer en regen. Zie deze link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Indra_(mythologie)