Thailand, ooit een bijzondere ontdekking, nu een oude vriend….
Ik ben inmiddels al weer meer dan een week terug van mijn rondreis door Thailand. Het was de zoveelste keer, ben maar gestopt met tellen. Van enige opwinding is dan ook niet echt sprake meer, dat is jammer.
Ik ben in de overtuiging dat wanneer je Thailand als onwetende toerist bezoekt je het meeste plezier aan het land beleeft. Zo mijmer ik nog nog wel eens over mijn ontgroening in Thailand, inmiddels al heel wat jaartjes geleden, en denk terug aan alles wat ik toen zag of meemaakte. Onwetend over het feit dat in Thailand niets is wat het lijkt. De vriendelijk lachende mensen, de aandacht van mooie Thaise dames, de massages, het eten en de bezienswaardigheden om maar eens wat te noemen.
Ik nam grote slokken van de tropische cocktail die Thailand heet, proefde haar indringende zoete smaak. De roes die volgde, voelde heerlijk; het intens genieten ging als vanzelf.
Nu vele jaren later heeft Thailand niet veel geheimen meer voor mij. Het beeld van een zijdezacht sprookje veranderde langzaam in een soms ontluisterende werkelijkheid. Natuurlijk kan ik nog steeds genieten van alle indrukken en bijzonderheden die het land te bieden heeft. Helaas niet meer in die mate als in het begin van mijn Oosterse ontdekkingsreis.
Het is net als in een relatie, de onstuimige gepassioneerde liefde gaat op den duur over in het bestendige en voorspelbare ‘houden van’.
Regelmatig verlang ik terug naar dat speciale gevoel van uiterste verwondering en de hartstocht van het prille begin. Alles wat je niet weet is toch spannender, je beleeft de eerste keer veel intenser dan alle volgende reizen met dan al enige ervaring en meer kennis in je bagage.
Desondanks is het vertoeven in Thailand natuurlijk nog steeds erg aangenaam, al was het maar om de warme deken die over je heen valt als je het vliegtuig uitstapt. De geuren en de kleuren die je begroeten vervelen nooit.
Thailand is inmiddels mijn tweede thuisland geworden. Mijn recente bezoek voelde alsof je een oude vriend weer bezoekt. Je ziet er naar uit, je haalt warme herinneringen op en je gaat voldaan weer naar huis.
Thailand, ooit een bijzondere ontdekking, nu een oude vriend….
Helemaal mee eens!
Maar elk jaar weer 3 maanden in Thailand met dezelfde vrouw.
Zou er niet aan moeten denken om deze beiden te verruilen voor wel ander land of welke mooie vrouw dan ook…
Roesjes genoeg gehad…..
Ik ben vorige week teruggekeerd uit Thailand na een prettig verblijf in de Nederlandse enclave Say Cheese in Hua-Hin. Het was mijn 24e keer dat ik in Bangkok landde. En ja, ik begrijp helemaal wat je bedoelt Peter. Op een gegeven moment is het een oude vriend waar je steeds weer op visite komt en die je door en door kent.
Altijd weer blij om voor een bepaalde periode te kunnen vertrekken naar Thailand echter evenzeer net zo blij om na die periode weer te kunnen verblijven in dat ene kikkerlandje aan de Noordzee a.k.a Nederland. 🙂
Dit verhaal klinkt mij wel een beetje bekend in de oren, gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring.
Klinkt heel bekend, ik kom al sinds 1989 ieder jaar voor enkele weekjes naar Thailand echter sinds 2006 verblijven we mijn man en ik steeds 6 of 7 maanden in Rayong. Het voelt hetzelfde als thuis in Nederland waar we de rest van het jaar zijn i.v.m. ons Nederlandsschap voor de sociale voorzieningen, belasting en zorgverzekering.Als wij vrienden uit Nederland op bezoek krijgen horen wij nog vele OH’s en AH’s over het leven hier, voor ons is het oude koek maar heerlijk om met trots dit land te kunnen introduceren.Ik hoop dat we nog lang kunnen genieten als onze gezondheid het toelaat.
Bijzonder treffend en herkenbaar beschreven, Khun Peter!
Komt voor ons nog bij, dat het weerzien met zoon en lieve schoondochter en kleinzoon telkens weer een warm gevoel van verliefdheid en liefde teweegbrengt!
Mooi beschreven, Khun Peter! En het sluit precies aan bij mijn gevoel. Je wordt verliefd op een mooie vrouw en komt er langzaam (bij mij duurde dat 10 jaar….) achter dat die schoonheid veel andere zaken verbergt.
Ik weet niet wanneer je voor het eerst Thailand bezocht maar ik keek even terug naar je eerste berichten op dit blog, 2009 en 2010. Gemiddeld elke dag een, wat een verschil met nu…..
Maar je was toen niet zo onwetend als je nu beweert 🙂 . Op 29 oktober 2009 staat een verhaal van jou met als titel: ‘De onzekere (politieke) toekomst van Thailand’. Wat een vooruitziende blik!
Dank je Tino. Ik heb het artikel over de ‘onzekere (politieke) toekomst van Thailand’ nog eens teruggelezen en het was wel een heldere analyse. Opvallend genoeg lijkt er weinig te zijn veranderd. Alleen was het in 2009 voor de Thai nog mogelijk om hun mening te geven en nu niet meer.
De oude vriend is ook een sombere vriend geworden, zonder toekomst en zonder vrijheid. Ik maak mij zorgen om mijn verre vriend.
Ik landde de eerste keer, nog op Don Mueang airport in 1976, en ik woon hier permanent sinds april 2009. En nog steeds heeft voor mij Thailand nog niets van zijn charme verloren. Alleen Bangkok met zijn duizend gezichten, is een stad die je blijft verbazen, want als je soms de hoek omdraait kom je in een gans andere wereld. Er zijn stadsdelen waar je geen westerling tegenkomt.
Ik heb tot hiertoe 65 provincies doorkruist, sommige zelfs 4 a 5 maal en ik kom dan maar zeer zelden een westerling tegen. Ik woon nn Pak Kret,, toch de 3e grootste stad van Thailand zijn westerlingen een grote uitzondering. En ook daar word ik nog regelmatig verrast. Kortom Thailand is voor mij nog even opwindend als 40 jaar geleden.
Leuk stukje waar ik mij wel herken, kom sinds 1992 in Thailand de werkelijkheid is anders dan het lijkt,maar als je dat weet en er door heen kijkt is het toch elke keer weer thuis komen.