Hé Gringo…waar blijf je nou?
Ja, goeie vraag wel eigenlijk, hoewel….! Misschien is het maar weinig lezers opgevallen, dat mijn laatste posting “Maandag wasdag” alweer weken geleden werd geplaatst op 1 april jongstleden. In de maand april werden nog wel enkele verhalen van mij herhaald, maar er kwamen geen nieuwe meer bij.
Wat is er aan de hand dan, ben je ziek?
Nee hoor, ik ben – voor zover ik weet – gezond van lijf en leden, voel mij prima, eet en drink alles, kortom ik ben een krasse pensionado.
Ben je in een slechte stemming dan om te schrijven?
Nee, mijn natuur is altijd opgewekt, open en optimistisch, depressies ken ik niet.
Heb je problemen met je Thaise relatie?
Ook dat niet, ik ben al bijna 12 jaar met haar samen en de relatie groeit alleen maar. We genieten elke dag van elkaar met af en toe een hobbeltje natuurlijk.
Zit de redactie van Thailandblog je soms dwars?
Met Khun Peter en de ander blogschrijvers heb ik een prima relatie. We hebben goed contact met elkaar en als het nodig is overleggen we een “probleem”.
Ik kan wel doorgaan met mij af te vragen wat er aan de hand is, maar ik weet de oorzaak niet. Ik heb sinds het begin in december 2010 in totaal 385 verhaaltjes voor thailandblog.nl geschreven. Dat ging meestal als het ware vanzelf, over iets wat ik meegemaakt had, leuke artikelen over van alles en nog wat in Thailand, de onderwerpen lagen en liggen nog gewoon voor het oprapen.
Plotseling ging het echter niet meer vanzelf, telkens als ik aan nieuw verhaal begon blokkeerde mijn verstand. Er kwam geen letter meer op het scherm, nou morgen dan maar. Maar ook de volgende morgen hetzelfde liedje. Opgewekt en monter beginnen en na twee regels, stop! Ik noem het maar een schrijversblok.
Daarom stop ik er voorlopig mee, geen echt drama natuurlijk, want in de tussentijd zijn er prima ander blogschrijvers bijgekomen. Ik neem even afstand, volg thailandblog natuurlijk wel, zal soms een reactie plaatsen, maar de door mij zelf opgelegde druk om weer een nieuw verhaal te schrijven is weg.
Gaat wel over, wordt er in mijn omgeving gezegd, nou, dat hoop ik dan maar en dan komen er ook wel weer verhaaltjes van mij op de beste en grootste weblogsite van Thailand!
Gringo
Dag Gringo,
Niet treuren, je bijdragen waren en zijn leuk om te (her) lezen.
Het komt terug….zoals het nu is gegaan…je er zeker niet op vastpinnen en oorzaken zoeken.
Geniet van elke dag …..
nb. jammer dat er geen Cambodjablog is…. klein land waar ook één en het ander is te beleven….en zo verschillend van Thailand.
Greetz
Beste Gringo,
Altijd met plezier je verhalen gelezen
jij veranderd, Thailand ook….
Veel succes,
Rustig aan,
Groeten,
mike
Gringo .
Ik weet precies wat je bedoeld , je wil wel maar het gaat even niet.
Dat is wat ontwerpers en kunstenaars ook meemaken tot er ineens onverwacht weer inspiratie is .
Voor je het weet heb je dat weer en dan genieten de lezers weer keer op keer van jouw verhalen .
Gringo,
Natuurlijk blijven wij jouw artikelen herplaatsen zodat ook nieuwe lezers kunnen genieten van jouw mooie verhalen!
Je bedanken heb ik al persoonlijke gedaan. Maar ik wil hier nogmaals benadrukken dat Bert (Gringo) voor een belangrijk deel heeft bijgedragen aan het succes van Thailandblog. Bijna al die 385 artikelen waren pareltjes. Nogmaals bedankt namens de redactie en alle lezers!
En Bert, Leo is een prima biertje, dus zet maar koud voor de volgende keer 😉
Kan me alleen maar aansluiten bij de bovenstaande meningen. Ik heb genoten van je verhalen Gringo.
Misschien kunnen we over een poosje eens een biertje drinken ergens in de omgeving Naklua road.
Ik heb van je stukjes genoten en geleerd. Kon er ook af en toe mijn voordeel mee doen.
Bekend nederlands sprekwoord van de laatste tijd ;
“” Komt wel weer goed schatje “” Je kan het toch niet latren denk ik.
Ruud..
Noemen ze dat niet een writersblock? Komt vanzelf weer goed, dat hoop ik tenminste, altijd genoten van je schrijfsels, bedankt daarvoor!
Hi Gringo,
Jammer, je was het lezen meer dan waard.
Writersblocks are not for ever 🙂
Weet wel als het echt nooit meer gaat je je bijdrage ruimshoots hebt gelverd.
Mijn dank voor al de aangename leesmomenten!
Gringo, als je nu ineens veel tijd over hebt: zaterdag reist Scandinavian Vikings weer met knikkende knieen af naar Pattaya om het tegen het machtige FC Planet op te nemen 😉
Gringo, dit is een ernstig verschijnsel. Slechts door absolute onthouding kan je hier weer overheen komen.
Ik stel voor dat de redactie je een schrijfverbod oplegt voor minimaal een half jaar. Daarna voorzichtig beginnen met enkele scherpzinnige reacties op onschuldig ogende lezersvragen. Met je favoriete biertje erbij merk je dan vanzelf of er weer wat opborrelt.
Ik hoop in de toekomst toch weer een keer te kunnen reageren op een stelling van jou.
Beste Bert,
Na die 385 pareltjes van artikelen mag je accu met recht even of langer leeg zijn. Dat is heel begrijpelijk. Dat je stopt of een rustpauze inlast is alleen maar begrijpelijk, te respecteren en noodzakelijk.
Je accu is kennelijk aardig leeg geraakt in april,juist toen je op de Filipijnen was, terwijl wij hier in Pattaya Songkran vierden. Ik hoop dat je geweldig genoten hebt van welke energieverslindende activiteit dan ook en dat het de moeite waard was. Nu wens ik je toe dat je je accu gauw weer opgeladen krijgt.
Mag ik je een suggestie doen om langzaamaan weer nieuwe energie op te doen? Schrijf eens een artikel, of artikelenreeks, waarin je eenvoudig de spelregels uitlegt van je favoriete sport. Veel Thailandbloglezers weten echt niet wat het verschil is tussen snooker, poolbiljart en aanverwante versies, zoals bijv. “Nine balls”.
Ik weet zeker dat het schrijven van een artikel over dit onderwerp jou geen energie gaat kosten, maar juist energie gaat opleveren. Lekker sigaartje erbij en aan inspiratie geen gebrek. Ik kan me geen betere ambassadeur voor deze sport voorstellen dan jou! En de lezers zullen eindelijk eens een keer lezen hoe de spelregels nou echt zijn. Jij blij, iedereen blij. Een win-win situatie, oftewel een mes dat aan twee kanten snijdt.
Dank voor al je bijdragen in het verleden, succes met alles in jouw toekomst.
Hoi Albert, jammer dat je stopt want het was alrijd leuk om jouw verhalen te lezen.
Maar alle begrip daarvoor.
Denk aan jezelf!!!!
We houden op een andere manier nog wel contact toch?