Mae Ya Nang, beschermheilige van de Thaise reiziger
Op de website van een Thaise krant las ik een kort artikeltje, dat ging over een eenvoudige plechtigheid ter gelegenheid van een ophanden zijnde ingebruikname van een aantal nieuwe, elektrisch aangedreven, veerboot op een kanaal in Bangkok.
De mini-ceremonie was bedoeld om respect te tonen voor Mae Ya Nang, de beschermheilige van de reizigers. Op deze wijze is het de bedoeling de godin gunstig te stemmen om de reizigers te beschermen met een behouden vaart.
Wie is Mae Ya Nang?
Mae Ya Nang is een heilige geest, die huist in elke boot. Het is een vrouw, want Mae betekent “moeder”, Ya is “grootmoeder” en Nang betekent “een getrouwde vrouw” en daarmee is de heilige drie-eenheid van het vrouwelijke geslacht aangetoond. Het respect wordt, vooral geldt dat bij houten (vissers)boten, aangetoond met een boeg, die is versierd met gekleurde linten, sjerpen of bloemenslingers. Van oudsher heeft Mae Ya Nang betrekking op de scheepvaart, maar tegenwoordig geldt het bijgeloof ook voor andere vervoermiddelen zoals auto, motor, fiets en zelfs in de cockpit van Thaise vliegtuigen kun je afbeeldingen van deze beschermheilige vinden.
Het ritueel
Er is een behoorlijk uitgebreid ritueel aan Mae Ya Nang verbonden. Bij een nieuwe auto bijvoorbeeld legt men vijf soorten fruit, een kom rijst, een glas water, tabak of betelnoot en drie sigaretten op een tafeltje. Het offer wordt gebracht door dan de motor te starten, drie keer op de claxon te drukken en de negen joss-sticks aan te steken. Succes verzekerd!
Bij elke reis met de auto wordt aan de binnenspiegel een bloemenslinger geplaatst, die regelmatig vernieuwd moet worden. Die slingers zijn vaak aan een kraampje langs de weg wel te koop en in de grote steden worden die vaak aan auto’s, die stilstaan voor een stoplicht aangeboden.
Bijgeloof
Is het bijgeloof? Ja, ik denk van wel, want al die verering van Mae Ya Nang draagt niet bij aan de verkeersveiligheid in Thailand. Je zou haar willen vragen iets te doen aan de ruim 24000 doden in het verkeer, waarmee Thailand zich in een twijfelachtige top van landen met de meeste verkeersslachtoffers bevindt. Als je dat aan een Thai vertelt, wordt je meewarig aangekeken, want dat is een typische uitdrukking van een buitenlander. Die verkeersslachtoffers zijn een gevolg van menselijk falen, daar kan geen god iets aan doen!
Ten slotte
Is dat bijgeloof uniek voor Thailand? Als u het Rooms-Katholieke geloof aanhangt, heeft u waarschijnlijk ook een afbeelding van de heilige Sint Christoffel bij u. Dat is toch hetzelfde bijgeloof, of niet soms?
Ja, ik zou ook niet weten wat het verschil is tussen geloof en bijgeloof. Ik vind het wel leuk om erover te lezen.
Mae Ya Nang is in het Thais แม่ย่านาง (tonen: dalend, dalend, laag) moeder, grootmoeder, getrouwde vrouw.
Mae, moeder, is in het Thais ook vaak gewoon een titel ‘Geeerde, Geliefde’ , net als in Moeder Teresa en Vadertje Drees. Mae Thap is een (ook mannelijke) leger commandant. Thap is leger. Ook veel plaatsnamen in met name Noord-Thailand beginnen met Mae. Maenaam ‘rivier’ is niet ‘de moeder van het water’ maar het ‘Geeerde Water’. Vroeger, en nu soms nog wel, werden kinderen met de titel ‘mae’ aangesproken. Mae Noi. Mijn geliefde Noi.
Ik ben atheïst, mijn moeder was katholiek en mijn vader protestant allebei niet praktiserend en hebben mij naar een openbare school gestuurd zodat ik niet door enig geloof zou worden beïnvloed en op latere leeftijd als ik daar behoefte toe zou voelen mij zou kunnen richten tot welk geloof dan ook.
Ik ben in een Amsterdamse volksbuurt opgegroeid met verschillende geloven met hun bijbehorende rituelen (o.a Joods) maar ik ben totaal niet zweverig aangelegd, ondanks dat ik van de hippietijd ben en in Amsterdam van deze tijd met volle teugen heb genoten.
Zelf heb ik sinds mijn kinderjaren (12 jaar) een gouden Christoffel om mijn hals hangen, niet omdat ik daar in geloof, als kind zijnde vond ik het gewoon een mooie hanger en kreeg het van mijn vader toen wij in Italië op vakantie waren, het hangertje is nooit af geweest, heeft het geholpen, geen idee maar ik heb zowel links als rechts in de werelddelen waar ik heb gewoond met de auto gereden zonder enig probleem, dit is trouwens de goden verzoeken en ik zal er niet verder over door gaan (ben ik dan toch bijgelovig?).
Mijn Thaise vrouw komt uit een een gezin van leraren en heeft zelf een universiteit opleiding gevolg en afgerond en is zoals iedere Thai erg gefocust op geloof en (voor mij) bijgeloof.
Tijdens het rijden wordt er menig maal onverwacht de handen van het stuur genomen om een Wai te brengen naar iets wat ik niet zie, een gedrag waar ik een bloedhekel aan heb en vraag haar altijd om dat niet te doen en de handen aan het stuur te houden, dit is overigens aan doveman oren gericht.
Bloemen krans voor in de auto wordt uiteraard gekocht, door mij omdat ik het gezellig vind en door mijn vrouw vanwege de goden.
Offers brengen in de tuin is een normaal iets en naar de tempel gaan als je een verzoek hebt om “hulp” te krijgen van boven af (?) is een normaal patroon bij ons en bij familie en vrienden.
De kinderen (ook mijn vrouw) zijn verbaasd dat ik nergens in geloof en vaak de draak steek met geesten die misschien in ons huis zijn.
Ik heb met geen één religie een probleem zolang het maar niet extreem gaat worden of mij probeert te bekeren, dit gaat ook op voor het Boeddhisme hier in Thailand, niet dat de monniken fanaten zijn, nee hier in de familie worden zij garrot gangsters genoemd want velen van hun doen wat totaal niet in hun geloof is geoorloofd. (geld, drank, vrouwen en drugs), iets wat dagelijks op het nieuws is.
Ik wil aangeven dat geloof en bijgeloof erg dicht bij elkaar liggen en dat je (ik) als ongelovige er het beste van moet maken zonder dwang van wie dan ook.
Met deze manier van denken heb ik een gelukkig leven met mijn gezin in Thailand welke totaal verschillend is dan ik gewend ben voordat ik per ongeluk in Thailand kwam, maar dat is een ander verhaal.
De thai hebben nogal veel geesten en geloven heilig in een geestenwereld.
Mijn vrouw van bijna 80 wordt nog regelmatig gillend wakker , omdat ze een geest ziet.
Het lijkt me dan ook een dubieuze cultuur eigenschap.
Chao Kam Nai Wen (เจ้ากรรมนายเวร), a ghost that maintains ill will towards a person due to the wrongful karma the latter committed to the former during the former’s life.
Hun Phayon (หุ่นพยนต์), artificial human or non-human. Owners can take advantage of the power of black magic to protect them like Khwai Thanu.
Khamot (โขมด), a luminescent ghost, like the will of the whisp.
Khwai Thanu (ควายธนู), also known as Wua Thanu (วัวธนู), a magical bull or water buffalo. Most people believe that Khwai Thanu is a black magic that is influenced by African who studied Voodoo. Khwai Thanu is popular in southern and northeastern Thailand. Shaman will use the dark magic by using Khwai Thanu to attack the enemy. You can call it a devil that destroys everything. Khwai Thanu is used to protect people from dark magic, because Khwai Thanu is a deadly weapon that destroys the enemy. It is hard to break or destroy it with general weapons. The dark magic from Khwai Thanu can be solved by using superior dark magic. Khwai Thanu has deadly magic. Shaman who wants to control it must always be tame. If shaman does not care about it, Khwai Thanu can rematurn to hurt the owner. To make Khwai Thanu start from the wood to the body structure. Then find the wood that the Undertaker used for the cremation. Wood from cremation must be used from the body that died on Tuesday and the bodies burned on Friday. Such timing can create the most magic of Khwai Thanu. When it comes to wood, bring it to the head, body, horn and tail. Then find a lac on the jujube that special point at the end of the branch pointed east and find the sheet of gold foil that covered the dead body over to lac another layer. Followed by use of a tiny rolled metal amulet between the chest and neck. After completing the body of Khwai Thanu, the most important step of this ritual is to cast spells to it by shaman.
Krahang (กระหัง), a male ghost that flies in the night. It is believed to be related with Krasue as its wife.
Krasue, a nocturnal ghost of Thai folk mythology
Krasue (กระสือ), a woman’s head with her viscera hanging down from the neck
Kuman Thong (กุมารทอง), spirits of young boys caught by voodoo masters to do his biddings, usually dressed in Thai ancient clothing with traditional hair bun. Their name derives from the colour of their skin, which can be either gold, or pale.
Mae Nak (แม่นาก), a female ghost who died at childbirth and that can extend her arms.
Mae sue (แม่ซื้อ), a guardian goddess or a female ghost of infants.
Nang Mai (นางไม้; “Lady of the Wood”), a type of female ghosts or fairies related to trees.
Nang Ta-khian, the spirit haunting Hopea odorata trees in Thai folklore
Nang Ta-khian (นางตะเคียน), a tree spirit living in Hopea odorata trees
Nang Tani (นางตานี), a young woman haunting certain clumps of banana trees that appears on full moon nights
Phi Am (ผีอำ), a spirit that sits on a person’s chest during the night. It is believed to have caused sleeping paralysis, making its name to be used as a name for the paralysis itself by both the civilians and medical officials. They mostly cause nightmares.
Phi Dip Chin (ผีดิบจีน), a jumping ghost from the Chinese lore dressed in an ancient costume and having a written chinese rune in front of its face. It became popular in Thailand through the Thai Chinese community.
Phi Hua Khat (ผีหัวขาด), a headless male ghost that carries his head.
Phi Ka (ผีกะ), a voracious ghost
Phi Kong Koi (ผีกองกอย), a forest vampire with one leg.
Phi Lang Kluang (ผีหลังกลวง), a ghost from Southern Thailand with a very large wound in the back
Phi Ma Bong (ผีม้าบ้อง), a female ghost from Northern Thailand similar to a Tikbalang or Kelpie
Phi Maphrao (ผีมะพร้าว), the coconut ghost.
Phi Ngu (ผีงู), also known as Phrai Ngu (พรายงู) or Ngueak Ngu (เงือกงู), a ghost related to snakes that may appear in snake form, in human form or in a combination of both forms.
Phi Phong (ผีโพง), a malevolent male ghost having an unpleasant smell. It lives in dark places under the vegetation.
Phi Phrai (ผีพราย), the ghost of a woman who died together with the child in her womb or a female ghost living in the water similar to an Undine.
Phi Pluak (ผีปลวก), the ghost of the termites
Phi Pop (Thai: ผีปอบ; RTGS: phi pop), a ghost which eats raw meat. Humans and animals can be possessed by Phi Pop which eat their internal organs, killing them
Phi Pu Thao (ผีปู่เฒ่า), a ghost appearing as a very old man.
Phi Song Nang (ผีสองนาง), female ghosts that first lures, then attacks and kills young men.
Phi Tabo (ผีตาโบ๋), a blind ghost with hollow eyes.
Phi Tai Ha (ผีตายห่า), ghosts of persons who died in an accident; similar to ผีตายโหง.
Phi Tai Hong (ผีตายโหง), the ghost of a person that suffered a sudden violent or cruel death.
Phi Thale (ผีทะเล), a spirit of the sea. It manifests itself in different ways, one of them being St. Elmo’s fire, among other uncanny phenomenons experienced by sailors and fishermen while on boats. Its name was also used as a slang for naughty men.
Phi Thuai Khaeo (ผีถ้วยแก้ว), the ghost that makes the upturned glass move (Thai Ouija)
Pret (เปรต), an extremely tall hungry ghost part of the Buddhist lore; they are two stories tall, very skinny and have needle hole for mouths.
Pu Som Fao Sap (ปู่โสมเฝ้าทรัพย์), a male ghost who guards treasures appearing like a venerable old man.
Rak-Yom (รัก-ยม), appearing as two small boys similar to Kuman Thong.
Suea Saming (เสือสมิง), a male or female who transformed into a tiger as a result of the power of black magic similar to a Skin-walker or Wereca
Phi Tai Thang Klom (ผีตายทั้งกลม), the vengeful ghost of pregnant women who died during childbirth.
Mae Ya Nang (แม่ย่านาง), an elderly ghost, which was believed to possess a boat or a ship. This belief is popular among the thai Buddhist fishermen in the southern region, as well as the Royal Thai Navy.