Songkran, een fantastisch kinderfeest voor volwassenen!
Khun Peter gevechtsklaar
Aan mijn voorbereiding kon het niet liggen. Een enorm waterpistool volledig afgevuld. Geld en telefoon zorgvuldig verpakt in waterdichte plastic zakjes. Klaar voor de start van Songkran, het Thaise Nieuwjaar.
Zoals altijd schijnt de zon volop en is het heet in Hua Hin, een nat pak zal slechts voor wat aangename verkoeling zorgen. Mijn vriendin is inmiddels ook uitgerust in een sexy Songkran tenue, een getailleerd Hawaïshirt, cap en een waterpistool van wat bescheidener formaat. Ze had haar pistool zelf uitgezocht en de keuze was gevallen op een handzaam exemplaar maar wel met een effectieve waterstraal.
Volledig bepakt vertrokken we richting het centrum van Hua Hin. Op onze Moo Baan was nog weinig te merken van deze bijzondere dag. De portier zat zich zoals iedere dag te vervelen bij de poort. Mijn vriendin koos hem uit als het eerste slachtoffer. Hij was onbewapend, dus het beperkte zich tot een vriendelijk straaltje water. Happy Songkran!
Emmers vol water
Op weg naar de feestlocatie leek het in eerste instantie mee te vallen. Hier en daar wat kinderen langs de kant van de weg met waterpistolen en blauwe tonnen gevuld met water. Het lukt me steeds om de toegeworpen watermassa te ontwijken. Sommigen Thai probeerde de weg te blokkeren door midden op te weg te gaan staan. Wanneer je stopt smeren ze je wangen in met een wit goedje, meestal talkpoeder vermengt met water. Tevens wensen ze je dan een ‘gelukkig nieuwjaar!’ Hoewel goed bedoeld, reed ik steevast door. Stilstaan met je motorbike betekent ook dat je het mikpunt bent voor emmers vol water.
Onderweg naar het centrum vallen vooral de vele muziekinstallaties op. Sommige Thai willen met minstens 1000 watt geluid de rest van de buurt verblijden. Geluidsboxen zo groot als dubbeldeurs koelkasten en dan een stuk of vijf op elkaar gestapeld, doen het goed vandaag. Hoe meer hoe beter, lawaai is altijd erg ‘Sanuk’ in Thailand.
Ritueel
De rit naar het centrum van Hua Hin verloopt probleemloos. De watersmijters worden wel talrijker, maar ook het aantal motorbikes die het doelwit zijn. Met wat zigzaggen bereik ik nog redelijk ongeschonden de plaats van bestemming. We parkeren de motorbike nabij de pier en lopen richting het Hilton Hotel. In de smalle straatjes is er geen ontkomen aan. We zijn redelijk vroeg en het feest moet nog op gang komen, desondanks zijn we het mikpunt van de al aanwezige Thai. Een farang nat gooien is natuurlijk Sanuk. De sfeer is bijzonder vrolijk en uitgelaten. Zowel Thaise dames als heren smeren mijn wangen in met wit poeder. De bekende glimlach en vele vriendelijk wensen vergezellen dit Thaise gebruik. Ik laat het allemaal over me heenkomen en geniet met volle teugen. Mijn vriendin koopt een bakje met wit poeder, een beetje water erbij en ook zij kan voorbijgangers gaan insmeren.
Het is leuk om te zien dat de Thaise pubers dit besmeer ritueel aangrijpen om de Thai van het andere geslacht zonder problemen te kunnen aanraken. Vooral de meest aantrekkelijke jongens en meisjes zitten onder het goedje.
Andere planeet
De handelsgeest van de Thai blijft ook tijdens Nieuwjaar een rol spelen. Overal kan je waterpistolen, talkpoeder, emmers en andere waterpret benodigdheden kopen. Mijn oog valt op een groepje toeristen die verbaasd, alsof ze op een andere planeet zijn beland, om zich heen kijken. Gezien de kleding die ze dragen, weten ze waarschijnlijk niet dat ze over een uurtje kletsnat naar hun hotel terug zullen moeten.
Voorbij het Hilton hotel zijn een aantal restaurantjes annex bars, die ongeveer een meter hoger liggen dan de weg. Vanuit daar ben je natuurlijk in het voordeel ten opzichte van iemand die op de weg loopt. Gezien deze strategische positie, stel ik voor om daar onze stelling te betrekken. Deze plek is een goede keuze want er zijn grote voorraden water beschikbaar. Het is natuurlijk ondenkbaar dat je zonder munitie komt te zitten. Verder is er koud bier binnen handbereik, ook een belangrijk detail.
Er verschijnen steeds meer pick-ups in de straat voor mij met gigantische watertonnen in de achterbak. Sommigen hebben grote blokken ijs in het water liggen. Emmers vol vliegen mijn kant op. Het deert mij niet, eigenlijk wel verfrissend een bak met ijskoud water. Zo blijf ik scherp tijdens dit watergevecht.
Vrouwennekjes
Ik ben er inmiddels achtergekomen dat de beste plek om iemand te bewateren, achter in de nek is. Vooral vrouwen hebben een gevoelige nek. Wanneer ze nietsvermoedend voorbij komen lopen of rijden richt ik mijn waterpistool op de bevallige vrouwennekjes. Een gilletje en een siddering is het gevolg van de koude waterstraal. Ik heb in een paar uur tijd een aanzienlijk aantal vrouwen nat gemaakt. Dat is me nooit eerder gelukt.
Vriendinlief die mijn watercapriolen gadeslaat, kijkt mij aan met een gezicht die op onweer staat. Mijn voorkeur voor vrouwelijke slachtoffers was haar nu ook opgevallen. Zelfs tijdens een volksfeest moet je oppassen voor een jaloerse Thaise vriendin. Ik besluit mijn tactiek maar aan te passen en wat meer manlijke slachtoffers uit te zoeken.
Pompende oma
De meeste farang die langskomen hebben zich goed voorbereid en sommigen hebben waterpistolen bij zich zo groot als een bazooka. Zelfs farang op leeftijd doen vol overgave mee met het watergevecht. Een oma van dik in de zeventig pompt haar Supersoaker waterpistool op met een gedrevenheid alsof haar leven er van afhangt. Ze probeert daarna een voorbijkomende Thaise jonge man van zijn motorbike te spuiten.
Na enige tijd zijn mijn handen zo wit en gerimpeld door het water, dat het lijkt alsof ik drie uur lang in een bad heb gelegen. We besluiten deze plek te verlaten en de barstraten in te lopen. Overal, waar je ook kijkt zie je lachende, dansende Thai en farang. In de barstraten zijn de dames gekleed in niemendalletjes. Het water doet haar niet-verhullende taak. Een sensueel gezicht. Mijn vriendin versnelt haar pas om de barstraten zo snel mogelijk te verlaten. Om serieuze problemen te voorkomen hobbel ik er maar achteraan.
Wat een feest!
We proberen terug te lopen naar de parkeerplaats van onze motorbike. Inmiddels is er geen doorkomen meer aan in de straten van het centrum. Wat een feest! Geweldig! De Thai gedragen zich voorbeeldig. De enige die proberen je zo hard mogelijk in het gezicht te raken zijn farang. Desondanks heb ik nergens problemen of agressie gezien. Het is een prachtig feest zoals je zelden meemaakt.
Het watergevecht in Hua Hin duurt slechts een halve dag. Ik ben in het begin van de avond weer naar het centrum van Hua Hin teruggereden. Er was niets meer te zien of te beleven. Alleen een paar plassen op straat waren de stille getuigen van een gigantisch waterfeest een paar uur eerder.
Het was een bijzondere belevenis. Wanneer ik in Nederland op mijn 49-ste levensjaar met een waterpistool zou rondlopen, nemen ze me op in een gesloten inrichting. Nu mocht ik weer even kind zijn.
Na een dag Songkran en alle waterpret kan ik maar één conclusie trekken: dit kinderfeestje had ik voor geen goud willen missen!
Wij zijn nu in isaan, ubon ratchani was gelukkig maar 1 dag water feest. Is leuk, ik ben 42 voelde me ook weer effe kind. Alleen in 24 uur 2 doden op het kruispunt voor ons huisje en het feest gaat gewoon door…
Ook wij hebben voor het eerst in ons leven songkran meegemaakt in Hua-Hin. inderdaad een happening waar je je als 60 plusser weer even een klein kind voelt.
fantastisch om mee te maken
De rest van de reactie is niet geplaatst omdat er geen beginhoofdletters in staan.
Zie onze huisregels: https://www.thailandblog.nl/reacties/
Helaas, levende in de Isaan, nieuwe provincie Bueng Kan, voel ik steeds meer voor die gesloten inrichting. Inderdaad de Thais hebben onbegrensde lol met en waterpistooltje. Maar jammer genoeg ook met bakken vervuild gekleurd ijswater.
Helaas ook met 3 bakken water midden in het gezicht van een motorrijder die nietsvermoedend op de provincial weg rijd en zo zeer ongelukkig ten val komt. Motor kapot en hij flink letsel.
Soms wordt er gevolg gegeven als je nee zwaait met je hand, meestal niet. Probleem het “feest” speelt zich niet af in bepaalde straten waar je er op verdacht bent en zelf naar hartelust mee kunt doen. Nee het gebeurt overal, ook als je boodschappen moet doen, op de markt of dringend naar het ziekenhuis.
Bijkomende lol is in de loop van de dag zijn veel Thais straal bezopen en gedragen zich overeenkomstig. Aan de vriendelijke handtastelijkheden van een dronken Thai die voortdurend om m’n nek hangt, wen ik nooit.
De afgelopen dagen een paar heel vervelende ongelukken gezien, met motoren en vrachtwagens, t.g.v. het water gooien. Ook is een bak ijskoud water over je heen niet echt de verkoelende wens voor elke hartpatient met een pacemaker waar er hier een paar van rondlopen, evenzo als een drijfnatte vloer en voorraden in je winkel niet de hartewens van elke winkelier zijn.
Ja het merendeel is “lol” maar een klein deel is absolute terreur van groepen opgeschoten jongeren en enkele volwassen die dit feest aangrijpen om zich eens lekker a-sociaal uit te leven. Droog geld uit de ATM halen is alleen ’s nachts mogelijk.
Het “feest” duurt hier 7 dagen. Hele groepen mensen, thais (er zijn hier geen toeristen), komen die dagen niet buiten, laten hun kinderen de boodschappen doen. Als falang ben je hier in de Isaan natuurlijk al gauw het mikpunt. Wordt v.a de derde dag knap vervelend. Gelukkig hele fijne buren die het een beetje aan banden houden, de overmaatse muziekboxen en de flessen Lao Khao gaan tot in de nacht door.
Inderdaad een heerlijk kinderfeest, jammer dat sommige volwassenen de maat niet weten.
Prachtig toch, hoe een complete natie 3 dagen lang volledig uit de bol kan gaan! Het lijkt wel of iedereen opeens iedereen kent. Pick-ups stoppen spontaan langs de weg bij de tijdelijke “waterstations” om hun passagiers in de achterbak welgevallig een koude douche te laten ondergaan of te laten bepoederen. Iedereen lacht en maakt lol met elkaar. Opvallend vind ik altijd dat, ondanks de enorme mensenmassa die op de been is, er weinig onregelmatigheden plaatsvinden. In al die jaren heb ik nog nooit een opstootje van formaat meegemaakt. Kom daar nog eens voor in het sociaal steeds killer wordende Nederland. Het enige vergelijkbare volksfeest dat ik ooit in Nederland heb meegemaakt was in 1988 toen het Nederlands elftal Europees Kampioen, maar die duurde slechts 1 dag. Zelfs Koninginnedag, toch ons volksfeestje bij uitstek, kan hier bij lange na niet aan tippen. Gevoel voor saamhorigheid en vooral spontaniteit lijkt al jaren geleden uit ons systeem te zijn weggeebd. Als je dit hier dan meemaakt (of carnaval in Rio) dan is Nederland inderdaad maar een koud kikkerlandje! Hopelijk slaat die kou nooit over!
Met volle verbazing voor de zoveelste keer het Songkran gebeuren bekeken vanaf een terrasje in Pattaya.
Net als vorrig jaar weer een hoop Russen die het niet leuk vinden dat ze nat gegooid worden,reageren dan ook erg agresief als het gebeurd.
Liep vanmiddag haast uit op een knokpartij,omdat ze het waterbad niet echt waardeerden.
De touristen uit het miden oosten doen gezellig mee,allemaal gewapend met een waterpistool en ze hebben de grootste lol.
Zal ieder geval blij zijn als het weer achter de rug is.
@Bachus,
Ik heb ook jaren elk jaar weer lol gehad tijdens Songkran, maar ik heb het de laatste jaren eigenlijk wel een beetje mee gehad en de kant die Ferdinand belicht snijdt ook wel hout, vind ik.
Aan alle Songkran-haters:
Hoe zuidelijker je gaat, hoe korter Songkran duurt. Op de eilanden ter hoogte van Surathani en verder zuidelijk wordt Songkran met evenveel enthusiasme gevierd als carnaval in Sneek. Richting het zuiden wordt het ook iets minder heet. De noordelijke provincie Tak tikte gisteren 42 graden aan. Geen wonder dat Sonkran daar een week duurt.
Bij onze allereerste kennismaking met Thailand, werden wij overvallen door het Songkran
feest in Bangkok. Wat opviel dat het allemaal pret was en er was totaal geen sprake van agressie. Nu hebben Thaise vrienden al vaak geroepen dat we nu toch echt eens Loi Krathong moet meemaken. Eind november is het zover, we gaan dan naar Hua Hin.
Lijkt me toch ook een belevenis net zoals het Songkran.
Loi Krathong is een heel ander soort feest als Songkran, ik kan alleen maar hopen dat de Thais de ware geest van het Loi Krathong feest vast houden en er ook niet een toeristische attractie van gaan maken zoals met met Songkran gebeurd is.