Frans Amsterdam in Pattaya (deel 1)

Op veler verzoek ga ik maar verder waar ik gebleven was. Aan het aantal ‘likes’ merk ik wel wanneer het u allemaal teveel wordt.

Aan de door mij gewenste voorzijde van het hotel waren op mijn favoriete verdieping – de eerste – nog twee kamers beschikbaar, dus ik mocht kiezen.

Om mijn tas hoefde ik me niet meer te bekommeren, de jongen had hem stevig vast en zou hem zonodig ongetwijfeld met zijn leven verdedigen, het was zijn eerste fooi die dag.

Waar alles zich bevindt en hoe alles werkt op de kamers hier, dat weet ik ondertussen wel. Toch kijkt hij altijd even of de televisie het doet, de minibar gevuld is, zet hij de plastic stoeltjes op het balkon en controleert het kluisje. Dat kluisje maakte een piepje teveel. Het electronisch gedeelte was ernstig ontregeld, resetten hielp niet.

Geen punt, binnen een half uur zou hij met een andere komen. En inderdaad, na twintig minuten werd er geklopt en daar was ie weer. Het stelt niet veel voor zo’n kluisje, maar ze zijn wel zwaar. Het zweet druppelde van zijn hoofd af, of hij had in de hoop op fooi nummer twee zijn kop gewoon even onder de kraan gehouden.

Nu kon ik het een en ander veilig opbergen en 3 eurobiljetten gaan omwisselen voor 58 Thaise – tegen een koers van 38.93 – want het hotel wil wel graag vooruit betaald worden.

Vervolgens op bed geploft. Was ik met drie vliegtuigstoelen al redelijk in mijn nopjes geweest, dit begon er pas echt op te lijken en om de toch wat geradbraakte botten en spieren een plezier te doen reageerde ik positief op een berichtje van één van mijn kennissen op Facebook, die al een massage in de aanbieding had. Een heel vriendelijke ladyboy die net terug was van een paar weekjes Isaan.

Papa en mama hebben een prachtig huis daar, grote omhekte tuin, brede oprijlaan, meerdere auto’s, luxe inrichting, fraai aangelegde tuin, airco’s, platte TV’s, een heuse keuken, dagelijks bacchanalen, ik had mijn ogen uitgekeken op de foto’s op Facebook. Kortom, ze heeft daar alles wat haar hartje begeert en niemand die haar daar wegjaagt, geen baby om voor te zorgen en de ouders zitten niet op een bijlage te wachten.

Toch reist ze vaak af naar Pattaya, om hier een aggenebbes kamertje met als enige luxe een fan en een hurktoilet te huren, en vervolgens af en toe een klantje te scoren om te overleven. Zit het mee, dan wordt er goed gegeten, make-up gekocht, wat kleertjes, net zo lang tot het op is, en als zich dan niet tijdig een nieuwe customer aandient gaat de nieuwe telefoon weer naar Ome Jan en blijft het bij een bakje rijst.

Wat zo iemand bezielt, ik zal er denk ik nooit achter komen. Het is wel een voorbeeld van iemand die totáál niet beantwoordt aan alle stereotypen die zoveel gebezigd worden.

Maar goed, het ging om de massage en dat doet ze uitstekend. Na twee uurtjes kwam er een end aan en voelde ik mij als herboren.
Niet lang nadat ze weer vertrokken was kreeg ik twee fotootjes toegestuurd. Op de eerste kon ik zien wat voor lekkers ze aan het eten was en de tweede toonde het bewijsje van de ATM dat ze een deel van haar gage op haar rekening had gestort.

– Herplaatst ter nagedachtenis aan Frans Amsterdam (Frans Goedhart ) † april 2018 –