Dat de verkiezingen van aanstaande 14 mei belangrijk zijn voor de politieke en maatschappelijke toekomst van Thailand is voor iedereen wel duidelijk. Wat staat er volgens Tino Kuis op het spel?
Hieronder noem ik een aantal punten waarop we moeten letten. Ik geef geen volledig overzicht en hoop dat de lezers het kunnen aanvullen en commentaar kunnen leveren. De punten die ik noem komen voort uit mijn eigen overwegingen gebaseerd op enige gesprekken met Thais en wat ik uit de pers en de sociale media heb vernomen.
Op de sociale media zegt men over de huidige regering vaak เบื่อ ‘we zijn het zat’ te zijn, men wil een nieuw begin. Van de beloofde ‘Returning Happiness to the People’ is weinig terechtgekomen en de roep om een andere koers laat zich dan ook horen.
Wie wint de verkiezingen? En wat betekent dat?
Het is vrij zeker dat de huidige oppositiepartijen, de Pheu Thai (PTP) en de Move Forward Partij (MFP) een meerderheid zullen krijgen in het nieuwe parlement. De laatste peilingen geven aan dat de Pheu Thai 37.9 procent van de stemmen zal kunnen halen (een maand geleden was dat nog 47 procent) en de Move Forward partij 35.3 procent (een maand geleden stonden ze nog maar op 21.5 procent). Als de peilingen kloppen zullen de PTP en de MFP samen dus zo’n 340 a 360 van de 500 parlementszetels kunnen bemachtigen.
De andere partijen dan. De United Thai Nation Party, met als kandidaat-premier Prayut, de Palang Pracharat Partij met Prawit, de Bhumjaithai Partij en de Democratische Partij komen in de peilingen elk zo tussen de 6 à 8 procent van de stemmen uit. De huidige coalitie komt zo bij lange na niet aan een meerderheid in het parlement.
Het kiezen van de premier
De premier stelt ook de regering samen en is dus een belangrijke figuur. De premier zal worden gekozen door de 500 leden van het parlement samen met de 250 leden van de Senaat. Een kandidaat-premier zal dus minstens 376 stemmen moeten verkrijgen. Mogelijk kan het parlement dat aantal halen mits de peilingen correct zijn en enkele andere partijen met PTP en MFP meestemmen. Maar gezien de invloed van de senaat is het ook goed mogelijk dat premier Prayut opnieuw verkozen wordt en dat hij zal moeten regeren met parlement dat hem niet gunstig gezind is. Een dergelijke instabiele situatie opent de deur dan weer voor allerhande scenario’s.
De verkiezingsprogramma’s van een paar partijen
Alle partijen hebben populistische programma’s, ze beloven een eenmalige geldelijke uitkering. Ik lees en hoor dat de meeste kiezers dergelijke kortstondige hulp wel op prijs stellen, maar dat ze toch zeker ook meer structurele veranderingen wensen die het leven verbeteren.
Voor voorbeelden van structurele verandering kun je bijvoorbeeld Move Forward Partij nemen. Zo pleit deze partij voor decentralisatie: meer invloed naar de periferie door verkiezingen voor de gouverneurs van de provincies. Pleiten ze voor de-monopolisatie: het tegengaan van de vele monopolies in Thailand, om zo het midden- en kleinbedrijf meer ruimte te geven. Zijn ze voor ‘demilitarisering’: afschaffing van de dienstplicht en beperking van het defensiebudget. En meest gevoelig van alles: aanpassingen van artikel 112 (het majesteitsschennisartikel), om zo misbruik van deze wet te beknotten.
De meeste partijen willen een verhoging van het minimumloon (PTP naar 600 baht per dag, de MFP naar 450 baht, de Palang Pracharat naar zo’n 400 baht), en een hogere uitkering aan ouderen: van rond de 1000 nu naar rond de 3.000 baht per maand.
De belangrijkste kandidaten voor het premierschap
PTP heeft als kandidaat Paetongtarn Shinawatra, dochter van Thaksin en pas bevallen van haar tweede kind. Deze familiebanden en haar jeugdige leeftijd roepen echter ook problemen op. De MFP komt met de steeds meer populaire Pita Limjaroenrat.
Van de huidige coalitiepartijen doet uiteraard premier Prayuth een gooi naar herverkiezing namens de United Thai Nation Party. Maar ook vice-premier Prawit (Palang Pracharat) en vice-premier Anutin (Bhumjaithai) zullen zich kandidaat stellen. Alleen met steun van de senaat kan één van deze heren premier worden, maar zal dan waarschijnlijk te maken krijgen met vijandig parlement.
Mogelijke verkiezingsscenario’s
- Prayut wordt opnieuw premier, maar kan zoals gezegd niet steunen op een parlementaire meerderheid. Er komt praktisch vleugellam kabinet. Dat zal een ramp zijn voor een goed beleid.
- Paetongtarn of Pita wordt gekozen als premier. Dat zal waarschijnlijk het einde betekenen van de conservatief-militaire koers.
- De MFP wordt door de Kiesraad ontbonden, vooral wegens het standpunt van deze partij met betrekking tot artikel 112, het majesteitsschennisartikel. Daarover gaan nu al geruchten.
- Er komt politieke en maatschappelijke onrust (punt 1 of 3) met een staatsgreep als gevolg.
Tot slot
Ik heb uiteraard geen glazen bol, maar ik weet wel dat hoe dan ook, deze verkiezingen erg belangrijk zullen zijn voor de toekomst van Thailand. De burgers hebben in de nasleep van onder meer de pandemie de nodige zorgen en hopen dan ook op een kabinet dat spijkers met koppen kan slaan. De problematiek die momenteel speelt, wordt goed in beeld gebracht in deze rapportage van het Singaporese CNA Insider:
Ik ben benieuwd hoe de lezers tegen de aanstaande verkiezingen aankijken en hoor graag jullie commentaar!
Met dank aan Rob V. voor aanvullingen en verbeteringen.
kijk er ook naar uit voor de bevolking die aan vernieuwing toe is het spijtige van heel de zaak die “senaat” die “verkozen” is voor vijf jaar terwijl de verkiezingen om de vier jaar zijn.
En allen beloven ze beterschap op financieel kort termijn stond klein foutje op verhoging minimumloon 600baht/maand ipv per dag veronderstel ik laat het nu lopen van circa 405 tot ongeveer 500€ per maand zou al mooi zijn maar waar moet dat geld van komen?
Nu de drie “tenoren” van de vorige regering ieder in een andere partij zitten om toch maar enige hoop herverkozen te worden tegenover de dochter van Taksin die geen politieke ervaring heeft (tenzij via papa en tante) en ook de favoriet van MFP Pita het wordt koffiedik kijken ofwel wordt de echte verkiezingsuitslag gerespekteert ofwel de geforceerde (met senaat) en alle gevolgen van dien weer een staatsgreep
Ik denk dat Pheu Thai en Move forward een ruime overwinning behalen en een coalitie zullen gaan vormen.
Ik denk echter dat het te vroeg is voor een paar standpunten zoals het snijden in het defensie budget en artikel 112,je ziet wel dat er steeds minder “respect “is bij de jeugd voor de oude waarden, in de bioscoop wordt er niet meer opgestaan voor hem.
Komt er weer een staatsgreep?
Ik denk het wel,maar of de maatschappelijke onrust groot genoeg zal zijn om de militairen weer terug in de kazerne te krijgen denk ik niet,de macht van het leger is te groot momenteel.
Bedankt Tino, voor je actueel overzicht aan de vooravond van de verkiezingen.
De geschetste scenario’s zijn de meest plausibele.
Ik merk in ons Noord-Thaise dorp dat er nauwelijks iemand de toenmalige belofte van ” Returning happinness to the people” iets gemerkt heeft. Belofte maakt schuld, ook in Thailand. Daar vnl. financiële schuld bij de gezinnen.
En dan die grondwet waar zoveel om te doen was en die vaste zekerheid zou brengen. Die grondwet dreigt al na de eerste electorale lakmoesproef een luchtspiegeling te worden. Zeker als MFP en of Pheu Thais na een “landslide uitslag” door “lawfare” (cfr warfare) buitenspel gezet zouden worden, er alweer een staatsgreep zou komen of indien de militair gezinden een minderheidscoalitie zouden vormen.
Het is een klein mirakel dat dit land met zoveel politiek gestuntel (slecht bestuur) nog niet in een diepe economische crisis gesukkeld is, dank zij de nijvere Thaise bevolking die hard werkt voor karige lonen en de ontwikkeling van het land … en dat bij deze hitte.
Sorry, ik word oud. Het is natuurlijk het minimumloon per dag en niet per maand. Wat trouwens voor de vele zelfstandig werkenden? De hoge kosten van levensonderhoud en de hoge schuldenlast houden de meeste mensen bezig.
Een grote reden voor schulden is ook het gebrek aan een volksverzekering voor gezondheidszorg, zoals wij die in Nederland hadden ten tijde van het ziekenfonds. En ook dat iedereen zijn kinderen naar een universiteit wil sturen en zich daarvoor in de schulden steekt, terwijl dat in veel gevallen geen studie is die bijdraagt aan de ontwikkeling van de persoon zelf of van de economie in het algemeen. Nodeloos om open deuren als corruptie en monopolies te benoemen, die de ontwikkeling van ‘Small en Medium Sized’ ondernemingen in de weg staan, die de grootste bijdrage zouden kunnen leveren aan verhoging van de productiviteit.
Als Thailand een nieuwe wind wil laten waaien, is het nu het moment met Pita als eerste minister en schoon schip maken met de militaire invloeden. Echter de kans is dan ook weer groot dat dit met een zoveelste coup kan eindigen en dan zou het wel eens heel erg uit de hand kunnen lopen in de grote steden waar de aanhang van MFP zich bevind…
hallo Tino,
Goed weer eens een verhaal van je te lezen.
Ik heb ook geen glazen bol mar heb wel een paar opmerkingen over je posting:
– Elke parlementsverkiezing in de laatste 20 jaar was belangrijk voor het land; deze ook maar niet belangrijker dan de vorige waarin het ook eigenlijk altijd ging tussen conseratieve en meer progressieve krachten, of beter: tussen het establisment en het volk;
– De PT and MFP gaan ongetwijfeld de verkiezingen winnen maar de grote vraag is wie de nieuwe premier wordt. Ik mag hopen dat de PT genoegen neemt met de tweede plaats en de nieuwe premier van MFP accepteert in een coalitie. Men is niet gewend politiek de tweede viool te spelen hetgeen blijkt uit de laatste verkiezingsspeeches;
– Ik acht het nagenoeg uitgesloten dat Prayut de nieuwe premier wordt. Ik acht het niet ondenkbaar dat de senatoren zich bij de keuze van premier onthouden van stemmen als de PT en MFP zo’n overduidelijke meerderhid in het parlement hebben. Die verdienen het voordeel van de twijfel. Op de achtergrond wordt er vast ook druk op hen uitgeoefend om zich aan democratische principes te houden;
– ik begrijp niet hoe je denkt dat er een nieuwe coup in het verschiet ligt als Prayut aan de macht komt (punt 1 uit jouw posting). Wie moet die coup dan plegen: Thanathorn?
– De PT heeft overigens meer kandidaten voor het premierschap en zij zouden er volgens mij goed aan doen NIET de dochter van Thaksin voor te stellen als zij de grootste partij worden. Dat is olie op het vuur gooien. Bedenk dat nog altijd 20 tot 25 % van de bevolking voor de huidige machthebbers zal stemmen. Dat wordt als onnodig pesten gezien.
Mijn verwachting: een coalitie van MFP en PT met Pita als premier. En als deze coalitie politiek verstandig is, verandert men zaken in dit land, langzaam maar vastberaden: de gemakkelijke dingen eerst. En dat zijn de dingen waar ook de conservatieven het mee eens zijn (blijkens hun verkieizingsleuzen) : verhoging van minimumloon, verhoging van pensioenen, hogere salarissen voor startende academici etc. De controversiele dingen komen dan later.
@ Chris je vraagt : – ik begrijp niet hoe je denkt dat er een nieuwe coup in het verschiet ligt als Prayut aan de macht komt. Wie moet die coup dan plegen: Thanathorn?
In een land met zoveel generaals? ik las onlangs 1000. Keuze te over zou ik zeggen.
Er zullen met zekerheid meerdere, al dan niet gepensioneerde, generaals zijn die “netwerk” hebben in het “establishment” (zo benoem jij “the powers that be”, ik noem het meestal de 30 multi-miljardair Thaise families). Reken maar dat die generaals vlotjes beschikbaar zijn voor een coup(poging) indien dat gevraagd wordt door (een deel van) dat “establishment”.
Zo is het al vele malen eerder gegaan.
Vraag is hoe de huidige legerleiding zich positioneert en organiseert als de coup-geschiedenis zich zou herhalen.
Thanatorn? Heeft Thanatorn bij jouw weten een gedegen netwerk in de militaire top? Het zou me ten zeerste verbazen, bij gebrek aan enige indicatie daarvoor. Maar misschien weet jij meer?
Overigens is een coup niet het enige post electorale toekomstscenario dat Tino wijselijk schetst.
Een coup tegen de oud-militair Prayut, die met behulp van de senaat een minderheidsregering leidt (en waarschijnlijk schijt heeft aan het echte parlement)?
Nu is niets onmogelijk in dit land maar ik zie niet goed wie dat dan zou moeten doen, tenzij Prayut en zijn vrienden zelf om het parlement buiten spel te zetten. (Thanatorn was natuurlijk een grapje).
Wat iedereen over het hoofd schijnt te zien (of niet belangrijk vindt) is dat de drie oud getrouwen generaals niet in 1 partij vertegenwoordigd zijn. Tt vandaag aan toe, heeft nog niemand een goede en acceptabele verklaring kunnen geven waarom deze scheiding heeft plaatsgevonden. Het is zeker niet omdat zij dan beiden sterker staan in de verkiezingen. De interne coup tegen Prayut van de kant van Prompraew en Prawit was echt niet door henzelf bedacht. Er zijn hogere machten die va Prayut af willen. Zoveel is zeker. En die machten zijn sterker dan het kiezersvolk. Alleen daarom ligt een coup van Prayut en aanhangers niet voor de hand. Een coup is niet zomaar iets van een paar ontevreden generaals.
Prayuth, militair buiten dienst maar men blijft tot de dood militair (tenzij je titels worden afgepakt, maar zelfs bij Thaksin, luitenant-kolonel bij de politie gebeurde dat pas in 2015, lang nadat hij gevlucht was). Hij zal hoe dan ook nog wel zijn vrienden, vijanden en overige contacten binnen het leger hebben. Prayuth zelf komt uit de 2de Infanterie Divisie (Eastern Tigers, Queen’s Guard), waar ook Prawit aan verbonden is. Deze groep had de laatste jaren aan invloed gewonnen maar recentelijk is dat weer verminderd, ten gunste van de traditioneel machtigere 1ste Infanterie Divisie (King’s Guard). Een coup tegen Prayuth zou dus best weleens uit de King’s Guard kunnen komen.
De huidige commandant der strijdkrachten is generaal Narongpan Jitkaewthae, verbonden aan diverse fracties (Eastern Tigers, Special Forces, Wongthewan). Hij zou ook goede contacten hebben met een vooraanstaand persoon boven hem. Dus als men daar van mening is dat militair ingrijpen wederom noodzakelijk is…
Ik veronderstel dat de vaste lezer van dit blog inmiddels wel weet dat binnen het leger er dus diverse fracties zijn met wisselende netwerken. En die netwerken duren ook niet eeuwig, zoals we zagen met Prawit die Prayuth verleden jaar bijna liet struikelen. Bij de wisselende netwerken in zowel het leger als elders (hoger in de boom, denk maar aan een zus en de vorige verkiezingen en hoe haar broer daar tegen aan keek). In Thailand is alles mogelijk, ook een coup tegen jezelf (generaal Thanom in 1971). Zou ik mijn geld moeten inzetten op een fractie dan vermoedelijk de King’s Guard (Wongthewan) hoek.
Mochten de power’s that be niet gelukkig zijn met de verkiezingsuitslag dan acht ik echter voor de hand liggender dat men eerst een “schone” oplossing zoekt: juridische stappen tegen Phua Thai en Move Forward. De regels en wetten waar partijen en partijleden zich aan moeten houden geven ruimte voor diverse interpretaties. Wil men van je af dan kunnen de regels zus worden uitgelegd, en wil men niet van je af dan zo. Er valt vast wel een stok te vinden waarme PT en MFP te slaan zijn. “invloed van buitenaf door een persoon die zich niet met de politiek mag bemoeien” of bewijs dat ergens wat stemmen zijn gekocht bijvoorbeeld. De weg is dan open naar bijvoorbeeld opnieuw verkiezingen uitschrijven of een andere “noodzakelijke noodoplossing uit landsbelang” om de stabiliteit en regeerbaarheid van het land veilig te stellen.
Als het toch tot een kabinet van PT+MFP+… mag komen, dan zullen ze inderdaad best als eerste de beloftes waar maken die bij grote delen van het volk en de andere partijen ook goed of niet bezwaarlijk liggen. Veel van wat MFP wil is voorlopig nog een brug te ver, de bezem door defensie zal veel verzet zien en zo ook het aanraken van 112, waar misschien met veel pijn en moeite een pyrrusoverwinning te behalen is door potentieel misbruik van die wet iets wat in te dammen. Een radicale andere koers van het land gaat niet zo snel gebeuren. Daar is de invloed van de ongekozen senaat en diverse andere machten nog te groot voor.
De Thai die ik spreek raad ik dan ook aan zeker te stemmen, die hopen veelal op progressieve verandering. Die wens deel ik met hen, ik vertel ze dat ik hen steun maar dat echt grote veranderingen niet te verwachten zijn de eerste paar jaren. Hopelijk stelt dat de kiezers niet teleur, op de langere termijn vallen de dinosaurussen wel weg en wordt er meer mogelijk. Mits Thailand zich nu eindelijk eens democratisch kan ontwikkelen zonder tussenkomst van deze of gene…
1. Iedereen in de top van het leger heeft contacten met een vooraanstaand persoon boven hem (al was het alelen maar omdat die persoon hem benoemd heeft). Dat is niet alijd in positieve zin, niet in het verleden en niet nu.
2. Ideen, initiatieven voor een coup komen enigenlijk nooit van deze vooraanstaande persoon.
3. Ik ben er zeker van dat er, net als in het verleden, schaduw-partijen zijn opgericht voor het geval PT of MFP worden verboden. Leden hebben een bepaad aantal dagen om van partij te veranderen. De impasse blijft dan.
4. Prayut is geen fan van de Kings Guard en de guard niet van hem. Daarom wordt hij ook geen premier. Apirat is de boodschapper.
Ik hoor graag waarom je verwacht dat Pita premier zal worden? Op dit moment lijkt Phua Thai de grootste te gaan worden en dus de de meest logische partij om een premier te leveren. Dat zal dan Pheethongthaan (roepnaam อุ๊งอิ๊ง, óeng-íng) zijn tenzij dat onwerkbaar blijkt en men één van de andere twee premierskandidaten aanstelt: Chaikasem Nitisiri of Srettha Thavisin. Zo gezien Thaksin zijn geluid op sociale media wil hij wederom proberen terug naar Thailand te keren, dus zal hij toch ook wel zo verstandig zijn zich uit te spreken voor een PT team dat de diverse machten van het land tevreden kan stellen.
Als winnaar soms niet de meest prominente rol proberen op te pakken is maar weinig mensen gegeven. Ik ken overigens zowel Pita als de PT kandidaten onvoldoende om te bepalen wie wat mij betreft de beste leiderschapskwaliteiten heeft. Pita als premier zou misschien wel de verwijten van “dochter doet gewoon exact wat vader haar zegt” enigszins kunnen verminderen. Dat zou voor Thaksin dus ook tactisch slim kunnen zijn terwijl Move Forward zo toch ook wat punten kan scoren als partij terwijl hun meest progressieve plannen de ijskast in gaan. Een win-win situatie? Als men over de trots kan stappen dat de winnaar de meest prominente zetel in gaat nemen.
Goed en duidelijk overzicht. De video is zeer aan te bevelen.
Dankjewel
Mijn Thaise vrienden zijn het met Tino eens over zijn derde verwachting.
Toen ik zei dat de militairen toch niet weer hetzelfde zouden durven lachten ze.
Wacht maar af……
Beste Tino,
Dank je voor dit verslag.
Een paar opmerkingen.
1. Anders dan in Europese democratieën, wordt er niet eerst een poging ondernomen een meerderheidscoalitie te vormen, maar wordt in eerste instantie een Premier gekozen. Deze zal minimaal 376 moeten vergaren. Omdat ik niet de indruk krijg dat de senatoren gaan stemmen op een PT of MFP kandidaat (vermoedelijk onthouden zij zich van stemmen), maken deze helaas geen kans op het Premierschap.
Uit mijn PT bronnen heb ik overigens vernomen dat Srettha zal worden voorgedragen en niet de dochter van Thaksin.
2. Ik schat de kans dat Prayuth opnieuw wordt gekozen hoog. Als hij met hulp van de senatoren de vereiste 376 stemmen binnenhaalt, dan kunnen daarna de volgende stappen worden ondernomen.
– Begin bij een minderheidsregering.
– Ontbinding van MFP of liever PT.
– nodig de inmiddels gekozen ex-PT en ex-MFP uit over te stappen naar de minderheidsregerinspartijen.
– Zorg tijdig voor een 2e kamer meerderheid.
3. De nieuwe ronde protesten kunnen beginnen.
De kans bestaat natuurlijk dat zowel de nieuwe als de oude Prayuth partijen de 25 zetels niet halen en geen Premier mogen voorstellen. In dat geval ligt nog ene Apirat op de loer. Apirat is zeer goed bevriend met X (en ook met Chuvit die het leven van de BJT partij zuur maakt). Prayuth zou dan een Privy Council baan bekomen & Prawit kan met pensioen en genieten van dure horloges.
Geheel mee eens Peter, als straks PT en MFP als winnaar komen zijn er meerdere oplossingen om van hen af te komen. En zoals we in 2019 ook zagen zal men dan die volksvertegenwoordigers willen verleiden verleiden om naar de “goede” partijen over te stappen (denk aan goed gevulde enveloppen, of dat bepaalde juridische problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen). Zo zou een kabinet met de juiste opvattingen kunnen komen en kan zichzelf op Thaise wijze dan in de spiegel aankijken dat alles geheel legitiem is. Net zo fris als hoe bijvoorbeeld de laatste grondwet er kwam of de vorige verkiezingen liepen… Opstoken van onrust, nieuwe verkiezingen, militair ingrijpen enzo kan altijd nog als de “schone” manier niet wil lukken.
Ik krijg steeds beter inzicht in de politieke verhoudingen hier in Thailand.
Er wordt weinig gezegd over stembusfraude, enkel over stemmen kopen. Iets waarvan ik denk dat het moeilijker is om succes mee te hebben. Ik las vandaag overigens wel dat een van de kandidaten van Pheu Thai daar al van beschuldigd wordt. Een opzetje?
En is er een zinnig woord te zeggen over de volkswoede als de militairen de verkiezingsuitslag ongeldig verklaren of manipuleren door partijen ongeldig te verklaren?
Van 2014 kan ik me de “attitude adjustments”? nog herinneren. Is dat ook nu weer het plan?
Iemand sprak over goeie gesprekken met gekozen leden van verboden partijen, vandaar mijn vraag.
Niemand van mijn Thaise vrienden of bekenden ziet het overigens nog zitten met Prayuth of met zijn adjudanten uit de huidige regering.
ik hoop dat de voorzichtige lijn die hier beschreven werd, (met de kroonjuwelen van MFP in de koelkast) doorgang vind.
Al was het alleen maar omdat veel mensen dan wat meer te besteden krijgen, hoewel ik ook bang ben dat de prijzen navenant gaan stijgen.
Het staat voor mij wel vast dat de vooruitgang niet te stoppen is. Net als de klimaatverandering vrees ik.
Interessant om te lezen, goed dat je terug bent Tino!
inderdaad,
Goed om weer iets van tino te lezen.
Ik volg de politieke ontwikkelingen van Thailand slechts zijdelings want een warboel. En ik ga er niet over. En ik matig mezelf zeker niet aan dat ik Thai mensen kan uitleggen en adviseren door te pretenderen te weten hoe de hazen lopen in het mistige overzichtelijke Thaise politieke veld. (RobV)
Wat ik er van maak is dat imho het bij PPP, UNP en BJP gaat om continuering van hun bestaan aan de top, PTP is bezig een weggelopen vroegere politicus terug te halen, MFP als enige wat serieuzere partij krijgt nu al allerlei aantijgingen aan hun broek, de DP probeert ook nog een duit in het zakje te doen, en dan blijven er nog 2 over die te klein zijn om een vinger in de pap te hebben. En geen van die partijen is vooralsnog te beoordelen op hun merites.
Ik volg die ontwikkelingen ook niet omdat mij niet duidelijk is wat al die partijen nou eigenlijk met Thailand aan willen. Wat zeggen hun zgn partijprogramma’s nou over welk beleid zij zullen gaan voeren als zij een regering kunnen gaan vormen? Hun voornaamste zorg lijkt het veroveren van het liefst absolute macht. Alsof dat democratie is. Maar dat democratie om consensus en coalitie vraagt? Oeng-Ing PTP roept al de twee P’s niet te willen (Prayuth, Prawit) en is al kiem voor potentieel conflict, de PPP wil Pita van de MFP van het toneel, de BJP beschuldigt een onderzoeksbureau hen in diskrediet te brengen door hun campagne onredelijk te vinden. En zo is iedereen maar een beetje bezig met om zich heen zwaaien en meppen, en vooral met: de belofte dat het beter wordt. (Het kan niet anders of dit is afgekeken van het duo Rutte/Kaag).
Maar welk idee hebben zij eigenlijk om Thailands machtsstructuren om te bouwen? Pas dan zijn veranderingen mogelijk. Van de eerste 3 genoemde partijen hoef je niets te verwachten, de PTP durft zich niet uit te spreken, Pita MFP memoreerde een mogelijkheid en wordt meteen lastig gevallen.
En wat gaat gebeuren om Thailands economie te ontwikkelen? Buitenlandse investeringen blijven uit, de totale infrastructuur stokt, huishoudens verzuipen in de schulden en enig antwoord is: we verhogen het minimumloon. Dat scoort. Denken ze! Maar als de gemiddelde schuld per huishouden 400K ThB is, helpt een minimumdagloon van baht 450 niet (MFP), noch de belofte van een gegarandeerd maandinkomen van 20K baht per gezin (PTP). Om dit bedrag in een volgende zin alweer af te zwakken naar ThB 200k per jaar.
Ik zie wel na 14 mei as. Ik ga niet speculeren over ruzies en achterklap, niet over herhalingen van gebeurtenissen zoals te doen gebruikelijk in Thailand (2006, 2014), ook niet over de optie van een minderheidsregering waarmee UNP aan de macht blijft, noch over de kansen van een PTP/MFP/DP coalitie. Maar vanaf 1932 is zeker 20 keer de grondwet herschreven. Laten we hopen dat geen 21ste keer volgt. Want dat herschrijven was grotendeels een militair ingeving.
De huidige grondwet is ook een militaire ingeving beste Soi, de van 1997 was eigenlijk de enige burger grondwet. A is op die grondwet ook wel één en ander op te merken, het was meer een grondwet voor de betere middenklasse, zie mijn artikel “De ‘volksgrondwet’ van 1997 die verloren ging” hier op TB eind 2021.
Persoonlijk zou ik de huidige grondwet het liefst door de papierversnipperaar halen, en als basis die grondwet van 1997, maar dan met enige aanpassingen die de écht de wensen van de bevolking tegemoet komen en met een betere waarborgen dat onafhankelijke en neutrale spelers dat ook echt zijn. Een echte volksgrondwet, breed gedragen door het volk en iets wat de naam grondwet met trots voor vele jaren kan dragen, zie ik helaas nog niet zo snel waarheid worden.
Overigens adviseer ik mijn Thaise vrienden niet hoor, we praten gewoon over politieke wensen en verwachtingen en ik wijs er slechts op dat deze lang niet allemaal waar gemaakt zullen worden binnen 1 reageer periode. Dat is simpelweg een kwestie van proberen realistisch te blijven, om zo al te grote teleurstelling te voorkomen.
Beste Rob, nergens zeg ik dat die van 2017 niet een militaire grondslag heeft. In tegendeel juist. https://en.wikipedia.org/wiki/Constitution_of_Thailand
Maar feit blijft ook dat meer dan 6 op de 10 kiezers van toen in een hoge opkomst die grondwet aannamen. Die van 1997 heeft het nog geen 10 jaar volgehouden. In 2006 naar de prullenbak verwezen en in 2007 eveneens met goedkeuring van de bevolking vervangen. Vervolgens: 2008 Thai democratische verkiezingen leidden tot een regering olv de democraat Abhisit, en in 2011 was er Thai democratisch Yingluck. In al die jaren was er geen enkele poging tot herstel van 1997, laat staan dat die er nu wel komt. Destijds was bepaald dat de gehele nationale assemblee uit 2 gekozen kamers zou bestaan, en werd deze grondwet geroemd om de erkenning van mensenrechten. Allemaal met goedkeuring van de baan. We zullen zien of PTP. MFP, DP er oog voor hebben. Kortom: we zien wel wat er gebeurt en dat er maar geen herhaling van 2014/2017 plaatsvindt. Dat alles is aan de Thaise bevolking die historisch gezien altijd nadien de sterkste partij verkoos.
Dat referendum stonk nog meer dan het minder fraaie verloop rondom de verkiezingen van 2019. Democratisch is het niet te noemen. Men mocht geen campagne tegen het referendum voeren, die paar die dat toch deden achter de tralies gegooid en kregen te maken met diverse vormen van intimidatie. Ook was de boodschap op zijn goed Hollands: “slikken of stikken”: Prayuth zou nog voor lange tijd als NCPO dictator aanblijven als de grondwet er niet door kwam, die grondwet zou zo een nieuwe, schone start zijn… Het is het terugkerende verhaal van ingrijpen nadat de bevolking in het stemhokje de “verkeerde keuze” maakt, dan laat men van bovenaf wel even weten hoe het eigenlijk moet. Voor het mooie probeert men dat weleens te verpakken als “democratie Thaise stijl”. Je zou er om lachen, was het allemaal niet zo triest.
Dus blijft te vraag: hoe democratisch zal het deze keer gaan rondom de verkiezingen, nasleep en hervormingen?
Zeer goede reportage, geeft inzicht in wat er precies op het spel staat komende zondag. Het bekijken meer dan waard.