Gezinsplanning in Thailand

Thailand heeft op dit moment een bevolkingsgroei van 0.57% per jaar en dat is mooi getal. Het is weliswaar hoger dan in de meeste Europese landen – Nederland kent bijvoorbeeld een bevolkingsgroei van 0.37% – maar de omringende landen zitten weer hoger dan Thailand.

Indonesië, Myanmar en Vietnam zitten net iets boven de 1% en een uitschieter is de Filippijnen met een bevolkingsgroei van tegen de 2%. Om het nog anders uit te drukken is het geboortecijfer een mooie leidraad. In Thailand is dat bijna 13 op 1000 inwoners, Maleisië, Myanmar en Indonesië “produceren” rond de 20 borelingen en wederom is de Filippijnen koploper in de regio met bijna 26 nieuwgeborenen per 1000 inwoners per jaar. In Nederland is het geboortecijfer ongeveer 10.

Armoede

In minder ontwikkelde landen met een hoog percentage aan mensen, die onder de armoedegrens leven, is gezinsplanning welhaast essentieel. Dat klinkt logisch, maar de armste landen in de wereld, die je in Afrika aantreft, is de bevolkingsgroei juist erg hoog. Zimbabwe is de absolute aanvoerder van de lijst met ruim 4% bevolkingsgroei en vele andere Afrikaanse landen volgen met percentages tussen de 3 en 4%.

In een recent interview heeft Dr. Nibhon Debavalya, een expert op het gebied van gezinsplanning, de noodzaak van een gecontroleerde, lage bevolkingsgroei uitgelegd. Hij maakt daarbij gebruik van historische gegevens van Thailand en de Filippijnen, die in de zeventiger jaren in een aantal opzichten vergelijkbaar waren.

Beide landen gingen sindsdien hun eigen weg met duidelijk afwijkende resultaten. Thailand heeft nu een veel kleiner aantal inwoners, een grotere economische macht, minder mensen onder de armoedegrens en een betere levenskwaliteit voor de bevolking. Wat heeft het verschil dan gemaakt in die ruim 40 jaar en het antwoord van Dr. Nibhon is dan, dat Thailand gezinsplanning serieus heeft aangepakt.

Vergelijk met Filippijnen

Thailand had in 1975 ongeveer hetzelfde aantal inwoners als de Filippijnen, het bruto nationaal product (BNP) was echter iets lager, de bevolkingsgroei hoger en meer mensen onder de armoedegrens.

Het BNP per hoofd van de bevolking van Thailand groeide in de periode 1970-2008 met 4.4%, terwijl de Filippijnen bleef steken bij 1.4%. In 2010 waren er 93.6 miljoen Filippino’s, ruim 20 miljoen meer dan 68 miljoen Thais. Dit verschil in bevolkingsaantal is een belangrijke factor gebleken bij de economische vooruitgang en de kwaliteit van het leven in beide landen. Het BNP van nu in Thailand is het dubbele van dat in de Filippijnen. Circa 10% van de Thaise bevolking leeft onder de armoedegrens, terwijl dat percentage in de Filippijnen op iets meer dan 25% ligt.

Daling bevolkingsgroei Thailand

Natuurlijk spelen allerlei factoren een rol, maar het valt niet te ontkennen, dat de drastische daling in de bevolkingsgroei in Thailand een belangrijke rol heeft gespeeld in de economische en sociale vooruitgang.

Dr. Nibhon noemt 4 factoren, die de daling in de Thaise bevolkingsgroei hebben bewerkstelligd:

1. Door economische veranderingen, een daling van het sterftecijfer door betere medische voorzieningen en de stijgende kosten voor onderwijs werden Thais zich meer en bewust, dat het hebben van meer kinderen een aanslag betekent voor het eventueel beschikbare inkomen.
2. Culturele factoren zoals de belangrijke rol, die vrouwen in de Thaise families en in religieuze zaken innemen. Waar de Katholieke kerk, die in de Filippijnen zeer invloedrijk is, zich tegen bewuste gezinsplanning uitspreekt, heeft het Boeddhisme daar geen enkele moeite mee, als het tenminste niet over abortus gaat.
3. In de late jaren zestig was er al een latente wens van Thais om kleinere gezinnen te hebben, maar gebrek aan kennis en toegang tot effectieve maatregelen voor geboortebeperking waren niet aanwezig. Daarin is heel veel vooruitgang geboekt.
4. Een misschien wel doorslaggevende factor is een duurzaam overheidsbeleid, dat veel aan informatie over geboortebeperking en voorbehoedsmiddelen verstrekt aan de vooral arme mensen in plattelandsgebieden. Meerdere organisaties, zoals de PDA (Population and Community Development Association, zijn actief op dit gebied.

.
Wat de snelle daling van de bevolkingsgroei daadwerkelijk betekende voor Thailand, was dat het demografisch optimaal profiteerde van de ”Gouden Eeuw” in de periode van 1985 – 1995, toen veel Japans kapitaal het land binnenstroomde. De vruchten van die explosieve economische groei hoefden niet gebruikt te worden om grotere gezinnen te voeden of om meer geld te steken in primaire onderwijsvoorzieningen. Thailand groeide 8 à 10% per jaar in die periode en verdiende de bijnaam van “Vijfde Tijger” in Azië, na Zuid Korea, Taiwan, Hongkong en Singapore.

Kortom: in Thailand bestaan geen significante obstakels tegen gezinsplanning, de latente wens voor minder kinderen is er altijd geweest, omdat men zich er van bewust is, dat meer kinderen negatieve consequenties heeft in een tijd van snelle economische veranderingen.

In het algemeen werpt daarbij het duurzame overheidsbeleid van geboortebeperking en voorlichting over voorbehoedsmiddelen zijn vruchten af.