Rijen dik in Hua Hin Hospital

Door Hans Bos
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: , ,
12 september 2018

De gekneusde elleboog van Lizzy Bos bracht de familie naar het Hua Hin Hospital. Uren wachten was het gevolg, naast vele tientallen andere bezoekers van deze medische fabriek.

Een spelletje bij een vriendje thuis zorgde voor een val en pijn aan Lizzy’s elleboog. Toen de pijn bleef aanhouden kwam, de keuze: naar het Bangkok Hospital of het staatsziekenhuis in Hua Hin? Lizzy heeft ook een Thaise paspoort en mag van de goedkope medische zorg gebruik maken. In het Bangkok Hospital is ze alleen inpatient verzekerd. De kenners weten dat de rekening daar behoorlijk kan oplopen.

Een bezoek aan de eerste hulp van het Hua Hin Hospital, vereist een stevige maag. Iedereen die iets mankeert, dient zich hier aan, van vallen in de keuken tot openliggende ledematen na een botsing met de scooter. Er hangen wel gordijnen als afscherming tussen de bedden, maar deze gaan pas dicht als het einde nadert. Een brancard wordt de ruimte doorgereden op weg naar de morgue. Het is een bewoner uit onze buurt die zichzelf heeft opgehangen. Over het lichaam een groene tent, waardoor iedereen weet wat er aan de hand is.

Lizzy’s elleboog blijkt na röntgenfoto’s niet gebroken, maar is pijnlijk en wat opgezet. Vakkundig wordt bet lichaamsdeel gefixeerd en ingepakt. Met enkele medicijnen tik ik 1500 baht af, een koopje. Maar dan begint de medische mallemolen pas, want de bottendokter verwacht Lizzy enkele dagen later. Daarvoor moet de patiënt in de vroege ochtend eerst een ‘Q’ zien te krijgen. Dat wil zeggen: een volgnummer voor de behandeling. Om zes uur ’s morgens staan de eerste patiënten al te wachten, tot de verpleegster om zeven uur enige orde in de chaos probeert aan te brengen, voordat om acht uur de arts met werken begint.

Inmiddels is het in de wachtzaal een mierenhoop, met allerlei soorten ‘mieren’, in rolstoelen, met krukken, in gezelschap van zoon, dochter of moeder. Opmerkelijk is de gelatenheid waarmee het hele wachtproces zich afspeelt. Geen voordringen of luid commentaar. Parkeren is een regelrechte ramp, ook al omdat het parkeerterrein aan de achterzijde onder water staat. Het verhaal gaat dat de vorige directeur van het ziekenhuis de beschikbare 10 miljoen baht aan ‘andere zaken’ heeft besteed. Mogelijk zijn de ergste problemen opgelost als de parkeergarage in aanbouw klaar is.

Na een week moet Lizzy ter controle weer een foto laten maken. Op de binnenplaats begint om half negen dan de eerste Thai met karaoke. En dat op je nuchtere maag. Ernaast bevindt zich een markt en een gangetje verderop herbergt de verkopers van loten.

Wat opvalt is de gemiddelde leeftijd van de patiënten. Op grond daarvan zou je mogen concluderen dat Thailand vergrijst, al is dit uiteraard geen doorsnee van de bevolking. Wat verder opvalt is dat driekwart van de mensen duidelijk last heeft van overgewicht. Enfin, na drie bezoeken is bij Lizzy nog steeds geen breuk gesignaleerd en moet ze door veel beweging van de pijn af raken. En ik ga op zoek naar een kop warme cappuccino. Want die hebben ze in het Hua Hin Hospital ook.

11 reacties op “Rijen dik in Hua Hin Hospital”

  1. Rob V. zegt op

    Wat is er opmerkelijk aan op de beurt wachten, niet schreeuwen en niet voordringen?

    • Leo Th. zegt op

      Niets natuurlijk Rob. Maar helaas ontbreekt het daar wel met regelmaat aan op eerste hulp posten in Nederlandse ziekenhuizen. Dronken patiënten en eventuele begeleiders, die luidkeels van hun aanwezigheid blijk geven en niet zelden voorrang eisen bij behandeling, zijn geen uitzondering. Was vorige maand op een zaterdagmiddag bij een huisartsenpost in een Nederlands ziekenhuis. De medewerkers van de receptie zaten ter eigen bescherming achter dik glas en formulieren werden door een luikje doorgegeven. Net als Hans Bos vind ik het ordentelijk afwachten op hun beurt, en niet alleen in ziekenhuizen, van de overgrote meerderheid van de Thaise burgers niet enkel opmerkelijk maar ook relaxed aandoend.

  2. Berthy zegt op

    Ja Hans, nee in een staatsziekenhuis kun je beter niet terechtkomen.
    Goedkoop, maar dan heb je ook nix.

    Doe Lizzy de groeten uit Chiang Mai en wens haar beterschap.

    Berthy

  3. ruud tam ruad zegt op

    Ik ben de afgelopen twee jaar diverse malen behandeld in het ziekenhuis in Hua Hin en wel in het San Paulo. Ik herken helemaal geen letter van het geschrevene.

    Ik ben namelijk altijd keurig netjes en snel tot redelijk snel altijd geholpen. Ik ben ook een keer op eerste hulp binnen gebracht en was direct aan de beurt. Bij controles moest ik nooit langer wachten dan hooguit 10 minuten. Bij een hercontrole bij de dokter kon het iets langer duren. Ik ben zeer en wel zeer tevreden over de behandelingen van de laatste keren.

    Ook mijn vrouw heeft deze zelfde ervaring . Ook twee keer in het ziekenhuis geweest.

    Ik denk dat meer mensen een GOEDE ervaring hebben bij ziekenhuizen in Hua Hin

    • Rembrand zegt op

      Uw ervaringen zijn met het private ziekenhuis San Paulo. Dat u daar keurig netjes en snel geholpen wordt verbaast me niets, maar er hangt wel een prijskaartje aan.

      De internist in het San Paulo rekende mij 580 Baht voor een consult en de internist uit het militaire ziekenhuis in Pranburi 200 Baht. Het SP laboratorium rekende voor dezelfde verrichtingen 1280 Baht en die in Pranburi 560 Baht. Mijn vriendin betaalde in São Paulo voor Chloresterol bepaling 1200 Baht en in het militaire ziekenhuis in Pranburi 280 Baht.

      Een betere service kost geld en alle waar is naar z’n geld.

  4. Rembrand zegt op

    Af en toe kom ik ook in het Hua Hin ziekenhuis, hetzij voor mijn Thaise vriendin hetzij voor mij zelf. Een herkenbaar verhaal dus.Om een dokter daar te spreken zijn er een drietal opties:

    1e. Zoals in het verhaal besproken is en dat is vroeg melden bij de Q-nurse en een dokter te zien in het ziekehuis op die dag. Zoals geschreven een langdurig tijdsverdrijf. Als men dit vaak moet doen dan is het verstandig de Q-nurse te vertroetelen met lekkernijen om een gunstiger volgnummer te krijgen;
    2e. Bij een aantal polies in het HH hospital kan men een afspraak maken bij de poli-assistente voor een toekomstige afspraak op tijd nà 16.00 uur. Voor deze faciliteit moet 200 Baht worden betaald;
    3e. Veel artsen hebben een eigen praktijk, waar men meestal zonder afspraak terecht kan. Uiteraard weet ik niet alle prijzen, maar de oogarts uit het ziekenhuis rekent mij 950 Baht voor een consult in haar kliniek.

    En ja, het parkeren op het ziekenhuisterrein is een ramp. Beter is om de auto op de Phetkasem Road te parkeren en circa 400 meter naar het ziekenhuis te lopen. Omdat de meeste Thai een hekel aan (het in de zon) wandelen hebben is daar altijd plaats.

  5. Jasper zegt op

    Wij verkeren in dezelfde situatie ( 30 baht kaart en inpatient voor Bangkok ziekenhuis) , maar kiezen er meestal voor om een lokale kliniek van de dokter te bezoeken. Dezelfde dokter als in het staatsziekenhuis houdt vaak s’ochtends vroeg en na werktijd nog enkele uren ergens kliniek in de stad. We betalen wel ietsje meer dan in het staatsziekenhuis, maar hoeven dan geen halve (of hele!!) dag te wachten – in een vaak voor mij bijna ondragelijke hitte.

    Ik ben geen dokter, maar is het niet merkwaardig dat er meerdere keren een rontchenfoto is genomen als er geen botbreuk was?

  6. Hans Bos zegt op

    Ruud Tam, uiteraard herken je je niet in het geschrevene, want dat gaat niet over het San Paolo, maar over het Hua Hin Hospital. Daar zit een wereld tussen.

    Jasper, doorgaans gaan wij ook naar een kliniek, maar die hebben nu eenmaal niet de beschikking over een röntgenapparaat. De tweede foto diende ter bevestiging van de eerste. Aldus de arts.

  7. Sjaak S zegt op

    Ik vind het sterk overdreven. Ik ben zelf een paar keer in het Hua Hin Hospital geweest en werd telkens vrij snel geholpen. Het waren wel kleinere dingen, maar toch.
    Een goede vriend van mij had een liesbreuk. Moest geopereerd worden. In het Bangkok Hospital had deze operatie 130.000 Baht gekost. In het Hua Hin Hospital was het zo goedkoop, zelfs MET eigen kamer, dat hij zijn eigen bijdrage nog niet eens bereikte: namelijk 7000 Baht voor de operatie en 2000 Baht voor de overnachting en verzorging in een privékamer, dus 9000 Baht in totaal. Dat is even een verschil waar je over gaat nadenken.
    Hij had al eens in het Bangkok Hospital gelegen na een ongeluk(je), maar was zeer te spreken over het Hua Hin Hospital.
    Vooral wanneer je hoort dat dezelfde arts die je in het Hua Hin hospital behandelt, later in het Bangkok hospital werkt.
    Mijn verzekering zal ook de kosten van het Bangkok Hospital betalen, maar ik moet wel hoogste haast hebben, wanneer ik daar behandeld wil worden.

  8. Jacob zegt op

    Thailand vergrijst inderdaad, dat heb je goed opgemerkt
    Dat is nu gering maar wordt een groter probleem in de toekomst voor de staat en haar Social Security

    Minder werknemers die premie betalen voor meer gepensioneerden die een uitkering gaan krijgen
    Het SS systeem zal de bovengrens moeten verleggen, mensen zullen meer moeten gaan betalen

    Een ander gevolg is dat het aantal beschikbare werkkrachten afneemt wat ook al te zien is in de migranten werkers uit Myanma, Laos en Cambodia.

    Het wordt tijd dat de door velen zo verafschuwde robotics geintroduceerd wordt. Daar wordt ook aan gewerkt zoals men kan lezen in de verschillende media. Zo blijft de Thaise economie een kracht in de regio

  9. Marc breugelmans zegt op

    Ik ben inhet Hua Hin hospital in april via de spoed opgenomen voor een beroerte , snel ging het , na de rontgenfoto en een gesprek met de specialist (een kwartier alles samen) werd beslist tot een operatie om schade te vermijden .
    Ik werd wakker in de IC waar het heel lawaaierig was , er was iemand opgenomen na een ongeval die bjzondere zorg eiste , het was een en al getuut bij hem .
    Gelukkig mocht ik een dag later naar een kamer , en die was prima , eigen badkamer , een sofa , tv en vooral heel ruim.
    Na enkele dagenmocht ik het ziekenhuis verlaten en kon ik thuis op krachten komen , tot dusver een goede ervaring dus op de IC na .
    Daarna moest ik op controle komen en mocht ik aanschuiven om rontgenfoto’s te laten maken en daarna de rijen trotseren van mensen die eveneens bij dezelfde specialist moesten zijn , zo een controle nam dankzij het lange wachten ongeveer vijf uren in beslag , tijdens het wachten zie je er heel wat toestanden !
    Ik heb zo een vier controles mogen doen en ben er vanaf , telkens was het 3000 baht voor de rontgen en nog enkele duizenden voor de medicijnen en het bezoek aan de dokter , in het begin was het 7000 baht om af te zakken doordat ik minder medicijnen nodig had naar 3700 baht
    De opretie samen met zes dagen in het hospitaal incl. medicijnen koste 62500 baht , alles kreeg ik netjes terug betaald van men verzekering , het Hua Hin Hospital werkt niet met verzekeringsmaatschappijen zodat jezelf eerst alles moet voorschieten .
    Die lange rijen die ik moest trotseren waren helemaal niet aangenaam , misschien kies ik toch de volgende maal het Bangkok hospital , en daar werkt men wel samen met verzekeringsmaatschappijen zodat men niets moet voorschieten .


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website