Kermis in Hang Chat
Het was ons niet ontgaan dat er iets stond te gebeuren in het park net buiten Hang Chat, waar we dagelijks langs rijden, op weg van ons huurhuis in Nang Lae naar ons landje in Nong Noi. Meestal is het een stille boel in het park. Hooguit zit er iemand te vissen, of probeert er iemand te leren autorijden. Vanaf vorige week werd er echter druk gewerkt aan feestverlichting en werden er overal marktkraampjes neergezet.
Uit de banners langs de weg begrepen we dat er iets gaande zou zijn van 9 tot 15 februari, maar onze kennis van het Thai schoot te kort om precies te zien wat dat dan was. Kermis dus, zo werd duidelijk toen het reuzenrad was opgebouwd. Nouja, zeg maar gewoon rad, want heel reuze was het niet.
Vandaag was het dan eindelijk zover dat we een kijkje konden gaan nemen. Carin en Christine zijn gisteren gearriveerd, dus die konden we een beetje in de carnavalssferen brengen die ze nu in Limburg mislopen. Zo’n Thaise kermis lijkt eigenlijk maar op één punt op de Nederlandse: de pokkeherrie. De grootste lawaaimaker is echter geen star flyer, break dance, speed of blower maar…. de bingo. Het afroepen van de nummers gebeurt op topvolume. Het triootje dat met gitaar, dwarsfluit en bongo probeert voor een goed doel wat geld in te zamelen wordt volledig overstemd. Aan hun bewegingen kun je zien dat ze muziek maken en zingen, maar horen kun je ze niet. Voor zo veel doorzettingsvermogen heb ik wel een donatie over.
Bingo dus. Het nummersysteem is zeer geavanceerd: een elektronisch bord. De deelnemers hebben grote kaarten voor zich met de nummers erop. Op de tafel ligt een berg bierdoppen. Die worden gebruikt om de afgeroepen nummers af te dekken. En denk niet dat Bingo een bejaardenactiviteit is: middelbare scholieren die je in Nederland met geen stok de bingozaal in zou kunnen slaan zitten hier fanatiek mee te doen.
Een stukje verderop kun je voorgedrukte tekeningen met verf inkleuren. Ook dat is een populaire activiteit onder de jongeren.
Net als het vissen. In een grote bak zwemmen honderden kleine visjes. Tegen betaling krijg je twee of vijf ringen met een vliesje er overheen gespannen en een steeltje eraan. De bedoeling is dat je met het ringetje een visje in een kommetje schept. Zodra je het ringetje door het water hebt gehaald scheurt het vliesje. Per ringetje heb je dus één kans om een visje te scheppen. De prijs als het gelukt is: dan mag je het visje houden. De uitbaatster doet het dan in een plastic zakje met water en je kan het meenemen naar huis.
Een van de attracties is een draaimolen die permanent draait. Kinderen worden door pa of moet gewoon op de draaiende molen gedumpt. Verder zijn er een zweefmolen, een treintje, rubber bootjes, een schiettent, een springkussen en twee trampolines. En het rad dus, met kooitjes eraan waar een Thai al zowat dubbelgevouwen in moet zitten en die ik als falang van 1,91 dus maar niet probeer.
En natuurlijk is het ook op de kermis streetfood, streetfood en nog eens streetfood. Daar doen we ons al slenterend flink aan tegoed. Nadat C&C tot groot vermaak van de Thai in de schiettent tevergeefs hebben geprobeerd om een (bad)eendje te schieten houden we het voor gezien.
Zoals altijd weer mooie foto’s die de sfeer goed weergeven. Wat voor camera gebruik je, Francois?
Het verbaast me niks dat de bingo populair is. Dat is toch min of meer een gokspel wat in principe ten strengste verboden is.
Het hoge geluidsvolume is kenmerkend voor alle succesvolle kermissen. Je komt er niet om een debat te houden.
Is er ook een attractie die bij de jeugd die elkaar ‘wat beter wil leren kennen’ favoriet is?
In mijn tijd waren dat beslist de botsautootjes. Als een meisje met je mee wilde rijden, en je had haar ook een paar keer laten sturen, zat er daarna toch meestal wel een romantisch ommetje achter de woonwagens langs in.
Deze zijn gemaakt met een Sony RX1R II. De eerste zeer compacte camera die de vergelijking met de betere spiegelreflexen ruimschoots doorstaat. We werken ook met een Canon 5D Mark III, maar die gaat niet zo makkelijk mee in je tas als de Sony. Kwalitatief doet de sony niet voor de Canon onder, alleen de vaste lens is een nadeel (hoewel je met 44 megapixels heel wat ruimte hebt om in de nabewerking details uit te vergroten). Vandaar dat de Canon nog steeds mee gaat als we echt op pad gaan om te fotograferen.
Ik spreek ook geen Thais, maar ik zou in mijn agenda noteren dat er hier kermis is met het Chinese Nieuwjaar.
Dank voor de tip. Maar volgend jaar hoop ik het toch echt wel zelf te kunnen lezen. (En tegen die tijd wonen we er in de buurt, dus dan horen we vanzelf de bingo wel ;-))
Hallo Francois en Mieke,wederom een mooi verhaal,goed de Thaise cultuur weergegeven,prachtig,goed gedaan Francois en Mieke,Hou dit zo,geniet van de dingen zioals het hier is,zoals je ze ziet,en probeer niet het te verwesteren,of onze ideeen op te dringen,ik woon hier 36 jaar en geniet altijd nog van al Thaise,wat mijn leven absoluut positief Houd,Hou het goed,voor mij krijgen jullie een 8 voor dit mooie verhaal,Groet,Muuske en John.