Wat doe je nu zoal de hele dag? Een vraag die bij menig in Nederland achtergebleven familielid, vriend of kennis vóór in de mond ligt. Alsof je als vervroegd gepensioneerde de hele dag in je bed ligt, ter voorbereiding op het bacchanaal in middag en avond.
Dat is (helaas?) niet het geval. Mijn dag begint doordeweeks om half zeven ’s morgens, zij het met tegenzin. Dan kan ik rustig mijn koffie drinken, medicijnen innemen en de muesli nuttigen. Op mijn gemak is het dan even mailboxen doorspitten en het belangrijkste Thaise en internationale nieuws tot mij nemen, Om zeven uur komt vriendin Raysiya uit haar bed, gevolgd door pogingen om vijfjarige dochter Lizzy aan haar dromenland te ontworstelen. In het weekeinde slaapt ze uit tot minstens tien uur, maar op werkdagen begint haar school om half negen.
Na haar ontbijt breng ik Lizzy naar school, of liever gezegd Kindergarten. Daar blijft ze totdat ik haar tegen half vier ‘s middags weer ophaal. Dan terug naar huis om circa tien kilometer te fietsen op mijn mountain bike. Elke dag hetzelfde rondje. Dat heeft het voordeel dat de honden langs de route mij kennen. Af en toe houdt een hond zich niet aan de afspraken en komt blaffend op mij af. Dan spreek ik streng de magische woorden, ingefluisterd door mijn vriendin: ”You want to die?” Opmerkelijk genoeg werk deze toverspreuk, tot nu toe.
Onder het fietsen, schieten mij de meest vreemde gedachten te binnen, zoals: hoeveel baht bezit ik als ik alles bij elkaar optel? Maar ook: is er nu niemand te vinden die van een soort Kevlar een kniekous kan ontwikkelen die het honden onmogelijk maakt hun tanden in enkel of kuit te zetten? Hoger komen ze toch niet.
Vervolgens thuis een koude douche en aan het werk.
Dan is er nog tijd voor een vergadering of kopje koffie bij een van de andere Nederlanders in mijn Moo Baan en af en toe een heerlijk middagdutje. Andere activiteiten: inkopen doen, Immigration, ziekenhuis of de garage. Daarna moet Lizzy weer opgehaald van school en gaan we gezamenlijk zwemmen. Lizzy (5) zwemt als een echte waterrat. Ze heeft het zichzelf geleerd en zwemt sneller onder water dan erboven.
Het kost enige moeite om haar aan het huiswerk te zetten, alvorens we aan tafel gaan. Dat is afwisselend thuis of in een restaurantje in de buurt.
De avond is gevuld met het zoeken naar nieuws (dat krijg je met een verleden als reportageredacteur), het volgen van DWDD, Journaal en Nieuwsuur. Zo rond half elf geef ik de pijp aan Maarten en duik het bed in. Het is de volgende dag weer vroeg op. Het lijkt soms wel werken….
Kijk, als die vroeg gepensioneerden in Nederland blijven vervelen zij zich meer dan wanneer zij in Thailand een nieuw leven opbouwen.
Een jongere vrouw en kleine kinderen houdt ze vanzelf wel lekker bezig naast hun gewone beslommeringen des levens.
Het is maar waar je voor kiest.
En Zaterdagmorgen koffiedrinken met de ploeg als Lizzie les heeft. Hoe leuk kan het leven hier zijn!,
Voor mijn persoonlijke smaak,is een werkelijk gelukkig leven in Thailand erg afhankelijk van de woonplaats.
Een woonplaats als o.a Hua Hin,Bangkok,of Phuket waar regelmatig andere farangs komen, waar mee je op gelijke Interessen niveau af en toe een praatje kunt maken,is voor mij geheel wat anders als een laatste rustplaats ergens tussen de rijstvelden.
Zelfs al zou je vloeiend Thai spreken,wat de meesten niet doen,krijg je nog altijd te maken met de totaal andere Interessen van de landbevolking,die meestal van een erg eenvoudige structuur zijn.
Vandaar dat ik persoonlijk een leven zoals Hans Bos dit in Hua Hin doet,zeker een erg grote voorrang zou geven.
Drinkbus gevuld houden voor die honden…even wat water die kant op spuiten en je ziet ze niet meer