Bangkok beslommeringen

De dagelijkse Bangkok duif en mijn expositie voor het ‘goede doel’, de kinderen uit de sloppenwijken in Bangkok

Door Guido Goedheer

Buiten het dagelijkse geduvel met Red en anders gekleurde Thaise shirts, nu ook roze en geel heb ik begrepen. Het leven gaat voort. Althans voor mij, een Nederlands blackshirt met sympathiserende rode baseball cap.
 
Ik had een week geleden de opening van mijn kunstexpositie. De Nederlandse ambassadeur met gevolg, druk bezocht

en natuurlijk veel telefoontjes van belangstellenden die ergens in Bangkok vast zaten in demonstraties. Met excuses dat ze niet konden komen.
Gelukkig voor de slumkids verkocht ik ook en dat is niet eenvoudig in deze tijd met sociale onrust.
 
Eén van de vragen van een bezoeker was, waarom zoveel vogels en dieren in de schilderijen?
Was ook te verwachten, mijn werk is altijd een confrontatie tussen mens, dier, vogel of plant. Dat is niet altijd negatief, we worden immers omringd door dieren. In Bangkok meestal in bamboekooitjes, maar ook groter gehuisvest.
Ik woon hier in een negen verdiepingen hoog betonnen paleis met 500 huurders om mij heen.
Bang Kapi …een gedeelte van Bangkok. Bangkok, dat zo groot is als de provincie Utrecht, met 10 miljoen inwoners. Op zijn minst, want mijn buren zijn niet alleen Thai. Ik heb als naaste buur de familie Colomba Livia. De ramen van hun condominium staan dag en nacht open en ze vliegen ‘non stop’ in en uit.

De huur die zij betalen is 45 euro per maand, dat betaal ik ook. Het is even wennen dat je niet met je buren kunt praten, maar ook heel welkom want een gesprek hier is niet altijd even gemakkelijk. Maar praten  is belangrijk, via contacten kom je verder in Thailand. Mijn belang is jouw belang, wat ook weer in iemand anders zijn belang is.
Zo helpt iedereen elkaar en krijg ik nu twee nieuwe exposities. Eén in het nieuwe BKK Crystal Design Centre en de tweede in de Toyota Tower, ook een nieuw gebouwde torenflat. Wel zonder duiven overigens, maar vol met Toyota’s, het is maar waar je van houdt.
Persoonlijk ben ik gecharmeerd van een drie liter 4×4 Hilux pick-uptruck, dat zal ook wel een buur worden vrees ik.
 
Vandaag, zaterdag, staan de straten weer vol met rode protesterende. De grote kruispunten zijn bezet, het winkelcentrum in het hart van de stad ook, thuisblijven dus afspraak met mijn accountant afgezegd. Ondanks de troubles, gaat het goed met de economie in Thailand. De stockmarket stijgt en de bath is keihard. Ik bezocht een auto- en motorshow verleden week, ongelofelijk hoeveel nieuwe bolides er werden verkocht.

Twee tickets geboekt om aan het aanstaande Thaise Nieuwjaar te ontsnappen. Andaman Sea, Koh Muk een klein eiland,

in een bamboehut.
Heel wat aangenamer dan het Thaise dronkenmans feestlol in Bangkok mee te maken. Ieder jaar vallen er minstens 500 doden door alcohol misbruik. De prijs van alcohol gaat ook fors omhoog deze week, maar dat ontmoedigd niemand. Een nette fles whisky kost zes euro, dus de prijs kan nog wel een duwtje verdragen.
Hier in Thailand is het dus drie keer Nieuwjaar:
– wereldwijd 1 januari;
– 14 februari, Chinees Nieuwjaar;
– 13 april het Thaise Nieuwjaar Songkran.
Songkran is een waterballet, iedereen gooit water over wie dan ook die in de buurt is. Fun in deze hitte….april is ook de warmste maand in Thailand .
 
Volgens de boeddhistische jaartelling ben ik nu 103 jaar, geboren in 1950 en nu is het 2553, wel fijn hoor en dan de conditie van een 60 jarige!
Zo zie je dat het wonen op een andere plek dan je geboortegrond interessante opties oplevert,
dat houdt de moed er in, ik ga ervoor.

.