Dit verhaal speelde in de Li gemeenschap. Als je reist van Lamphun naar Li dan moet je de Li rivier oversteken. En daar was vroeger geen brug. Maar de daar wonende Noord-Thai met de naam Panja, en dat betekent ‘gezond verstand’, had een bootje en bracht ook wel mensen naar de overkant.
Op een dag stond hij vroeg op en ging aan het werk op een eilandje in de rivier, in zijn tuin waar hij peper en aubergine wilde planten. Het was de vierde of de vijfde Noord-Thaise maand, dus januari of februari. De waterstanden werden lager; prima tijd om te planten. Hij ging vastberaden aan het werk; zijn gezicht naar het westen, zijn rug naar het oosten.
Thaise aubergine, eggplant, มะเขือยาว.
Net die dag was een Karen-stel op weg naar Li om belasting te betalen. Grondbelasting. Maar de rivier was diep en Karen zijn heuvelbewoners die weinig weten van rivieren. Ze zagen Panja werken in zijn tuin en zijn bootje dus riepen hem. ‘Vriend! Vriend!’ Het duurde even voor hij hen hoorde, draaide zijn gezicht naar het oosten en tuurde tegen de zon in. ‘Wat is er?’
‘Breng ons alsjeblieft de rivier over!’ ‘Waar moet je naartoe?’
‘Het Li dorp’ ‘Waarom?’ ‘Om de grondbelasting te betalen.’ ‘Met hoeveel zijn jullie?’ ‘Alleen mijn vrouw en ik.’ ‘Ja, maar mijn boot is maar klein. Ik kan jullie niet tegelijk meenemen. Als je over wil dan een voor een.’ ‘Is dat zo? Nou, goed dan.’ ‘Ik kom er aan en neem jouw vrouw eerst mee.’
Hij peddelde naar de overkant. De vrouw stapte in de boot en hij roeide over de rivier met haar. Aan de westkant van zijn tuin waren er ’terpen’ in de rivier waar je kon aanleggen. Die hadden bij de bevolking een heel aparte naam…
‘Liefdesterpen die je naar de hemel brengen’
Panja legde daar aan en kon haar gemakkelijk de baas. ‘Ga liggen!’ Zij ging liggen op de zandduin daar en hij naaide haar. Hij had al zólang een Karen vrouw willen naaien! Ze lagen daar met hun hoofden naar het westen en hun achterwerk naar het oosten. Hij naaide haar zo hard dat zijn ballen … enfin!
De echtgenoot, op de oostelijke oever, zag Panja’s geslacht heen en weer slingeren en riep naar zijn vrouw: ‘Oewa! Oewa!’ Dat is Karentaal en betekent ‘Bedek het met je handen.’ Hij wilde dat zijn vrouw haar vagina zou bedekken zodat Panja er niet bij kon.
Maar zij vond het eigenlijk wel lekker zo en deed niet wat haar man zei! De Karen-man werd boos en zei ‘Ik heb helaas maar een kleine katapult bij me want ik zou je graag voor je ballen schieten!’ Hij kon de rivier niet over! Eindelijk was Panja klaar. Maar hij haalde de man nooit op….
Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel ‘A Karen story’. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting: https://www.thailandblog.nl/cultuur/twee-verliefde-schedels-uit-prikkelende-verhalen-uit-noord-thailand-nr-1/