Column – ‘Heb je nog een farang in de aanbieding voor mij?’
Het is een tafereel dat zich met de regelmaat van de klok afspeelt. De vriendin van De Expat wordt aangeklampt door een Thaise kennis, die haar met een stralende glimlach en een nauwelijks verholen hongerige blik aankijkt. “Weet jij nog een farang voor mij?” Niet of ze een farang zou kunnen ontmoeten, nee, alsof het een kant-en-klaar product is dat in de aanbieding ligt bij de supermarkt. Twee halen, één betalen. Met pensioenvoorziening en ziektekostenverzekering inbegrepen.
Een farang is geen man, een farang is een concept. Een gouden ticket uit een leven waarin rijst met een vleugje hoop het menu domineert. Een kans om met goed gevulde winkelwagentjes door de airconditioned paden van de supermarkt te flaneren in plaats van elke ochtend op de markt de goedkoopste groenten bij elkaar te sprokkelen. Luxe heeft vele vormen, maar een farang betekent in de praktijk vaak een auto met airco, een koelkast met verse producten en een badkamer zonder de constante dreiging van ongedierte.
Dat de farang in kwestie twee keer gescheiden is en een pensioengerechtigde bierbuik meedraagt waar je een biertap op kunt balanceren? Geen probleem. Dat hij een gevoel voor humor heeft dat zich beperkt tot mopjes over vrouwen en dat hij zich kleedt alsof hij is ontsnapt uit een toeristisch kamp in 1998? Ach, dat nemen we op de koop toe. Als hij maar farang money heeft.
Het is een fascinerend spel. Zodra een vrouw een geschikte kandidaat heeft geïdentificeerd, begint de transformatie. Haar Facebook-pagina vult zich met foto’s waarop ze schalks naar de camera lacht, strategisch geplaatst naast een bord westers eten, als subtiele hint dat ze al gewend is aan de culinaire verwachtingen van haar toekomstige sponsor. Engelse bijschriften verschijnen plotseling onder haar selfies, variërend van “Good morning” tot “I am happy today”. De ultieme aankondiging? “I believe in love”. Vrij vertaald: de eerste transactie mag spoedig worden verwacht.
Het hof maken zelf is een meesterwerk van geraffineerde manipulatie. Eerst een beetje lief, daarna voorzichtig klagen over hoe zwaar het leven is, gevolgd door een achteloze opmerking over een zieke moeder, een kapotte motorbike of een lekkend dak. En voor de farang goed en wel doorheeft wat hem overkomt, heeft hij een Western Union-app op zijn telefoon en een bankrekening die langzaam maar zeker richting het rode getal schuift.
Ik vraag mij soms af of deze vrouwen ’s nachts spreadsheet-bestanden bijhouden waarin potentiële farangs netjes worden gerangschikt op financiële stabiliteit en bereidheid tot naïef altruïsme. Met kolommen als ‘Snelheid eerste gift’, ‘Maandelijkse bijdragepotentie’ en ‘Kans op overlijden binnen 10 jaar’. Wie sneller geld overmaakt, stijgt in de rangorde. Wie te veel vragen stelt, verdwijnt stilletjes uit de database.
Dit is geen liefde, dit is een financiële strategie met romantische marketing. Maar zolang de westerse man in kwestie gelukkig is met een vrouw die hem zonder morren een biertje brengt, zijn humeur bejubelt als een nationale feestdag en nooit moppert over zijn groeiende buikomvang, is iedereen tevreden. Misschien is dat de moderne liefde, niet gevoed door passie, maar door de betrouwbare stroom van een maandelijkse toelage.
En dus, elke keer als mijn vriendin weer zo’n vraag krijgt, “Weet jij nog een farang voor mij?” antwoordt ze steevast met een grijns:
“Wil je er een met diploma of is een aanzienlijk creditcardlimiet genoeg?”
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column26 maart 2025Column – Thaise geesten eisen meer frisdrank en betere woonvoorwaarden
Column23 maart 2025Column – Pattaya, familiebestemming of Bollywood vakantiepark?
Column20 maart 2025Column – De Thaise politie waar corruptie een levenswijze is
Column18 maart 2025Column – Welkom in Isaan, waar zelfs de verveling zich verveelt
ik moet wel zeggen dat ik in thailand veel goedkoper ben met mijn Thaise vrouw dan met Belgische vrouwen die ik in Belgie gekend en in huis had .
Ja snap ik. Altijd beter om voor een appel en een ei de hoofdvogel te schieten. Of haal ik nu 2 uitdrukkingen ddoor elkaar
Expat.
Heb toch nog altijd bewondering en verwondering, hoe de Thai dames, zo subtiel hun spel (want dat is het) kunnen spelen.
Geen verwondering, laat staan bewondering, hoe de vele buitenlanders, hier vlotjes en graag in meegaan.
Soms wordt er beweerd, dat Thai een kort geheugen hebben, zelfs dom zijn, niet kunnen plannen.
Als het buitenlanders, kansen , betreft zijn ze niet te onderschatten, als ze je enkele jaren per ongeluk tegen komen, weten ze nog perfect je naam en zelfs telefoonnummer, instagram , whatsap enz.
Het is voor hen dan ook een job, een mogelijke toekomst, overleven.l
Ze plannen over een tijdspanne van jaren, waar en wanneer , wanneer in het buitenland aangekomen, ze hun investering van dat moment kunnen inruilen.
Zijn ze allemaal zo, natuurlijk niet, maar respect voor hun partners, komt na een tijd, zoals het in Thailand ook gebeurt.
In de Thai maatschappij, is het krijgen van vlinders in je buik bij verliefdheid onbestaande, gaat van elkaar mogen, over respect naar zoiets als houden van, tot spijt van wie het benijd.
Als je daar allemaal mee kan omgaan, ga dan je gang. Succes.
Nu zullen de iets minder domme farangs echt wel weten dat je een dertig jaar jongere vrouw in feite gewoon koopt. Als je dat weet hoef daar overigens niet mee te zitten. Zoals een 70 jarige multimiljonair die in het huwelijk wou treden met een blondine van 27 jaar reageerde op waarschuwingen van vrienden en familie: “Natuurlijk trouwt ze me om mijn geld. En ik trouw haar om haar lijf. Zijn we beiden tevreden toch?”
Ik citeer even ‘Maar zolang de westerse man in kwestie gelukkig is met een vrouw die hem zonder morren een biertje brengt, zijn humeur bejubelt als een nationale feestdag en nooit moppert over zijn groeiende buikomvang, is iedereen tevreden’. Deze column krijgt wellicht nog een tweede deel. Het venijn zit hem namelijk in de staart. In de tientallen langdurige (wie zoekt, die vindt) relaties die ik ken, heb ik dat nog maar zelden meegemaakt. ”Pak dat biertje maar zelf, je weet ze staan. Je bent al ‘pompoei’ genoeg. I headache’. In 3 talen te lezen naargelang de taal(on)kunde 😉
De kwaliteit van een relatie hangt, zeker in Thailand, af van de achtergrond van beide partners.
Respect krijg je niet, dat verdien je.
Het algemene beeld, dat men hier heeft, over de farang, is het beeld van een, uit het vliegtuig stappende, man, getooid met een armloos Singha beer shirt, die de eerste de beste bar induikt, om daar na 14 dagen weer uit te komen, terug op dat vliegtuig te stappen en weg.
Weg respect, weg kans op een serieuze relatie.
Een vrouw versier je niet, maar kent, ook in Thailand, een periode van leren kennen. In sommige middens, waar je, als buitenlander, sowieso eerder moeilijk toegang toe hebt, kan zo een kennismakingperiode tot 6 maanden duren en hecht men nog aan tradities, die de Westerse wereld al lang overboord gegooid heeft.
Het meegaan van een vrouw, na een eerste avondje stappen, behoort heus niet tot de Thai cultuur eerder tot de barcultuur.
Vandaag uiteindelijk na 3 jaar wachten: de eerste aflevering gezien van seizoen 3 van de magistrale serie The White Lotus gezien. Deze keer dus in Thailand (Phuket, Koh Samui, Bangkok) opgenomen met Thaise, Amerikaanse en Engelse topacteurs). Daar leerde ik iets nieuw over hoe de Thai denkt over farangs (in de serie ging het over een oude een kale en ik ben er nu ook zo eentje): LBH. Vertaling voor Losers Back Home. Ik verifieerde dat even op internet en kwam terecht bij een Thaise kijker die de eerste aflevering beoordeelde. Hij zei dat dat klopte en dat farangs dat niet weten of beseffen maar ja ‘dat s om te lachen’. Ik dacht even om ook een recensie te schrijven over de fenomenale start van TWL s3, hier back home maar daar zit niemand op te wachten
Rudy,
Eigenlijk erg, dat je er drie jaar over moest doen, om dan via een Tv serie, te moeten realiseren welke waarde (minwaarde) men hecht aan een farang (westerse buitenlander).
Maar ook dan heb je een enorme voorsprong op anderen.
Voorbij de waanbeelden van welkom, gewaardeerd te zijn.
Moet altijd lachten over blogcommentaren in de zin van “moest men ons niet hebben, dan…”
Wat voegen wij eigenlijk toe aan Thailand ?
onze beschaving ?
cultuur ?
humeur ?
economisch ?
Het is voor ons een ondraaglijk idee van onmisbaar te zijn, niet thuis en niet in Thailand.
Wel, oogjes open, dat zijn we.
Met onze gezamelijke (NL BE)aanwezigheid van zo’n 30.000, maken wij mij maar een moleculair deel uit van de grote groep buitenlanders van 3.4 mio. Je kan dan gemakkelijk berekenen hoeveel mini percentjes wij bijdragen aan het Jaarlijks GDP van Thailand. Dus gaat Thailand omver vallen, indien…
Ben zelf Belg.
Even terug naar de dagelijkse realiteit van de Thai en de Westerling: de Westerling (idem de Japanner, Zuid Koreaan, Hong Kong’er en Taiwanees ) heeft een inkomen welke vaak zo’n 4 tot 5 x gemiddeld meer is dan een Thais inkomen. Welke waarde moet je dan hechten aan wat de Thai ervan vindt want zij zelf hebben over het algemeen een aanzienlijke hoeveelheid minder baht te besteden. De paar procenten inwoners welke het economisch beter voor elkaar hebben zul je ook niet horen want er zijn altijd groepen welke meer verdienen dan de ander en zolang je niet de echte inkomenscijfers van een ander weet is oordelen niet ok. Kortom reacties van Thai zijn als reacties over de kleur van de Bugatti ( prijs 5,5 miljoen USD) van Andrew Tate welke kleur men niet mooi vond en hij vroeg toen welke kleur hun Bugatti heeft.
Dag Walter hoe de Thai over ons denkt: lomp, onbeleefd, geen kledingssmaak, vaak lelijk ,vogelenstront (kee nok) wandelende ATM, dirty ….weet ik al ongeveer 35 jaar (mijn tijdspanne met Thailand verdeeld over 2 mannelijke partners). De eerste is er niet meer. De Loser Back Homeuitdrukking was wel geheel nieuw voor mij. Met die 3 jaar bedoelde ik de periode tussen de laatste aflevering van seizoen 2 en de premiere van seizoen 3 (16 februari 2025)
Prachtig geschreven! Ik heb vooral moeten lachen over de spreadsheets en het antwoord op het eind: ‘Wil je er een met diploma of is een aanzienlijk creditcardlimiet genoeg?”
Liefst beide voorwaarden vervuld (geld en status) alhoewel je als farang zeker niet te slim mag zijn. Toch maar liever die domme want die begrijpt vaak (toch in het begin niet) de door ‘De Expat’ beschreven selectie-en afzetstrategieen niet.
Liefst ook een onderdanig , goedgelovig iemand . knap Bijkomend knap als voorwaarde moeten ze gezien de achtergrond van het concept niet hanteren in de rekruteringsvoorwaarden (daarvoor bestaan er voor tussendoor sanoek Thais) Samengevat: de dames, heren, ladyboys zijn bijna ‘head hunters’ naar een geschikt profiel voor hun vaak heel winstgevend bedrijfje.
Serieus Rudy? Bij echt iedere reaktie van jou op alle inzendingen druipt de negativiteit ervan af. Niks geen realiteit, maar gewoon generaliserend zuur op werkelijk alles.
In elke reaktie van jou zijn de Thai onbetrouwbaar, leugenachtig, dom, uitsluitend op geld uit, enz, enz. Alle farang zijn ook dom, worden uitsluitend gebruikt als ATM, geloven alles wat hun inhalige partners zeggen. Echt alles generaliseer jij. Alle relaties van een farang met een Thaise worden in diverse reakties van jou beschreven als alleen maar op geld gebaseerd. Dat de vrouwen zodra ’t geld minder wordt, zij gelijk opstappen en een ander ‘slachtoffer’ zoeken. En iedereen die zegt dat hij een gelukkige op liefde gebaseerde relatie heeft wordt door jou standaard voor roze brildrager bestempeld.
Nieuwsflash voor jou: er zijn genoeg farang/thai relaties die gebaseerd zijn op vertrouwen, eerlijkheid, en liefde voor elkaar. Dat jij dat standaard afdoet als onrealistisch en roze bril, zegt waarschijnlijk meer over jou ervaringen en levenshouding. Ik gun iedereen zijn eigen mening en overtuiging, maar domweg alles en iedereen maar over 1 negatieve kam te scheren is gewoonweg onwaar en ongepast.
Ja sorry Raymond, ik ben serieus en baseer me op mijn ‘realiteit’. Ik gun je ook oprecht jouw realiteit. Wat ik schrijf, realiseer ik me graag is ook enkel ‘een mening en overtuiging’. Bovendien sluit ik aan op het gehanteerde genre en de stijl uit de column: ironie en sarcasme. Dat laatste vraagt soms wat men noemt een ‘uitvergroting als stijlmiddel.’. In wat je dan noemt ‘roze-bril-reacties’ lees ik inderdaad vaak het tegenovergestelde (zo blij in het paradijs) en dan worden er niet eens ‘uitvergrotingen’ gebruikt. Mijn stijlkeuze is soms generaliserend. Bewust. Net zoals ik denk dat De Expat dat doet. Ik ben uiteraard ook een farang maar ik kom mezelf vaak tegen in de spiegels die hij mij en misschien anderen ons voorhoudt. Daarbovenop beschik ik over een flinke dosis zelfspot. Vaak verholen maar dat is ook eigen aan ironie
Trouwens Walter wist je dat ik zowat altijd je reacties like. Misschien heb ik wel een bril met een zwart en roze glas in .
Ik woon in Thailand al meer dan 12 jaar als vrijgezel,dat ga ik voorlopig niet veranderen,nadat ik hier de realties heb gelezen,komt tijd,komt raad,