Lung addie: schrijven van een artikel voor het blog (3)

In dit artikel komt de derde categorie aan bod en dat zijn dan de ‘verhalenschrijvers’. Deze schrijvers hebben het voornamelijk over zelf beleefde gebeurtenissen en of vaststellingen welke de lezers van het blog een beeld geven over het leven in Thailand.

Net als bij de vorige categorieën schrijvers komt hier meer bij kijken dan het zomaar neerpennen van een tekst. In de eerste plaats het onderwerp. Soms is dit het gevolg van een gebeurtenis, al dan niet wederkerend. Soms het gevolg van een hersenspinsel, het lezen van een artikel op het blog of in de media…. Inspiratie moet er alleszins zijn, anders zit de schrijver vast, hij kan en zal niet zomaar iets uit zijn duim zuigen om toch maar een artikel te kunnen publiceren.

Als heel gewaardeerde schrijvers denkt Lung addie dan aan mensen als De Inquisiteur met zijn zeer mooie Vlaamse schrijfstijl en met zijn prachtige artikels over de Isaan. Denkt hij ook aan Chris de Boer met zijn prachtige reeksen als ‘wan di, wan maai di…’  en nu met zijn reeks over de ‘gesprekken tussen twee heren’… Gringo, de meest productieve schrijver op het blog. Dit om er maar een paar te noemen, alle schrijvers opnoemen zou dit artikel te lang maken.

Persoonlijk, met toch ook al meer dan 100 postings op dit blog, weet Lung addie hoe hij zelf te werk gaat bij het schrijven van een artikel en vermoedt dat het bij de andere schrijvers een beetje op dezelfde manier aan toe gaat. Als schrijver wil je in de eerste plaats een goed artikel afleveren waar de lezers iets aan hebben. Een schrijver schrijft tenslotte niet voor zichzelf doch voor de lezers. Moet goed leesbaar zijn voor de lezers, zoveel mogelijk vrij van fouten en vooral niet te lang zijn. Uit ondervinding, ben zelf ook lezer, weet Lung addie dat te lange artikels niet echt aanslaan. De lezer verliest snel de aandacht indien een artikel te lang is. Vele lezers zijn trouwens geen geroutineerde boekenwormen. Het is dan ook beter een lang artikel op te delen in verschillende episodes wat dan ook voordelig is voor het Blog zelf. Verschillende dagen nieuwe artikels, zei het dan over hetzelfde onderwerp, doch beter gespreid.

Een verhaalschrijver gaat op vaak op pad indien hij weet heeft van een bepaalde gebeurtenis in zijn omgeving en meent dat er wel een goed artikel inzit, dan is hij present. Ook trekt hij er soms wel op uit om bepaalde foto’s te gaan nemen die, als toevoeging tot een artikel in wording, gebruikt kunnen worden.

Eenmaal een schrijver een onderwerp, verkregen door een gebeurtenis, een eigen ervaring, een artikel in de media…. een bijhorende titel gevonden heeft, kan hij aan het schrijven. De grote trekken van het toekomstige verhaal zitten reeds in zijn hoofd en rollen zo uit de pen. Dat gaat meestal heel snel. Daarmee is het werk wel niet af. Lezen en herlezen, correcties aanbrengen en vooral ‘schrappen’ en vervangen. Schrijven is ook schrappen. Ongelukkig gekozen woorden, geen bevredigende zinsbouw, schrijffouten…. Lung addie laat een artikel, nadat het geschreven is, even ‘rusten’ om de draad opnieuw op te nemen een of twee dagen later. Ook dan worden nog verbeteringen en toevoegingen aangebracht. Sommige schrijvers sturen het artikel, eens geschreven, door naar een vriend om het te laten lezen en eventueel te verbeteren. Zelf maakt Lung addie daar zelden of geen gebruik van. Als het artikel echt volledig voldoet aan de eisen van de schrijver kan het ingestuurd worden naar de redactie doch, voor de ‘send toets’ in te drukken, nog eens een laatste maal herlezen te hebben.

Iedere schrijver is meestal zelf een zeer belezen persoon. Heeft zijn eigen kenmerkende stijl en die kan je niet zomaar aanleren. Stijl heb je of heb je niet. Je kan die persoonlijke stijl wel uitdiepen maar niet verloochenen of drastisch wijzigen. Iemands stijl kopiëren kan maar is heel moeilijk om doen en loopt meestal faliekant af en is heel moeilijk vol te houden. Ook het schrijven, in wat noemt ‘de derde persoon’ kan heel goede resultaten opleveren. Het belet trouwens het steeds wederkerende: ik ik ik ik…..

Om een artikel te schrijven voor het blog moet men echter geen schriftgeleerde zijn. De meeste schrijvers, zie hun biografie verschenen op het blog, toont aan dat een klein aantal een literaire achtergrond heeft. Zelf heeft Lung addie geen literaire opleiding achter de rug, doch een zuiver wetenschappelijk-technische opleiding. Het mag daarom de gebruikers van het blog niet weerhouden zelf een artikel te schrijven en in te sturen. Hoe meer artikels, hoe meer leesgenot.

Wordt vervolgd.