De Blue Diamond affaire van Thailand en Saudi-Arabië
De Thaise premier, Prayut Chan-Ocha, brengt deze week een bezoek aan Saudi-Arabië voor een aantal besprekingen, waarbij de nog altijd slepende affaire van de Blue Diamond een belangrijk gespreksonderwerp is.
De Thaise premier is de eerste vertegenwoordiger van de Thaise regering die Riyad bezoekt, hetgeen wordt gezien als een doorbraak in de pogingen om de relatie tussen Thailand en het Koninkrijk Saoedi-Arabië te herstellen, dat ernstig werd beschadigd door het mysterie rond de diefstal van diamanten uit het koninkrijk in het Midden-Oosten in 1989 en vervolgacties van Saoedische functionarissen om ze terug te krijgen in Bangkok.
De Blue Diamond-affaire verwijst naar pogingen van Saoedische functionarissen om de diamant en andere waardevolle juwelen terug te vinden die naar verluidt zijn gestolen door een Thaise staatsburger die als dienstbode in het Midden-Oosten werkte. De man bracht de vangst terug naar Bangkok, wat catastrofale gevolgen had.
Het werd een mysterie, want de beroemde ‘Blue Diamond’ en andere waardevolle stukken zijn sindsdien nooit meer teruggevonden en een goede verklaring voor de affaire is niet naar voren gebracht. De zaak heeft aanleiding gegeven tot bizarre samenzweringstheorieën nadat pogingen om de gestolen stukken te lokaliseren en terug te krijgen geen resultaat hadden. De zoektocht naar de buit in Thailand liep uit op een bloedige aangelegenheid waarbij in Bangkok in één nacht maar liefst drie Saoedische diplomaten werden vermoord. Het blijft tot op de dag van vandaag een mysterie.
Geschiedenis
In 1989 werd de diefstal van meerdere juwelen ontdekt in het paleis van de Saoedische prins Faisal bin Fahd, een zoon van de toenmalige koning van Saoedi-Arabië, Fahd bin Abdoel Aziz al-Saoed, waarvoor de Thaise gastarbeider Kriangkrai Techamong verantwoordelijk wordt gehouden. Hij was als schoonmaker in de slaapkamer van de prins tewerkgesteld, terwijl daar op dat moment gewerkt werd aan de alarminstallatie van de juwelenkluis. Kriangkrai kwam er zodoende achter hoe de alarminstallatie werkte en toen het prinselijk paar voor vakantie in Europa was, sloeg hij toe. De totale buit, die meer dan 30 kilo woog en een waarde had van 20 miljoen dollar, stuurde hij uiteindelijk met een vrachtschip richting zijn thuisland Thailand.
Eenmaal thuis, begroef Kriangkrai de diamanten achter zijn huis en ook verkocht hij er een paar aan lokale juwelenhandelaren. In januari 1990 werd hij gearresteerd door de Thaise politie, onder leiding van politiecommandant Chalor Kerdthet. Kriangkrai werd veroordeeld tot een celstraf van zeven jaar, die uiteindelijk verkort werd tot drie jaar omdat hij meewerkte aan het onderzoek.
De diamanten werden teruggestuurd naar Saoedi-Arabië. Bij inspectie aldaar bleek echter dat het meest waardevolle juweel, de 50-karaats blauwe diamant, ontbrak en dat het grootste deel van de teruggestuurde juwelen vervalst was. Op 4 januari 1990 werd een Saoedische diplomaat in Thailand vermoord en op 4 februari werden nog eens drie Saoedische diplomaten vermoord. De Thaise overheid hield het echter op een interne afrekening. De Saoedi’s stuurden vervolgens een vertegenwoordiger naar Thailand, de zakenman Mohammad al-Ruwaili. Hij verdween echter op 12 februari 1990. Ondanks herhaalde pogingen van Saoedi-Arabië om de zaak opgelost te krijgen, lukte dat niet.
De Saoedi’s waren furieus en zetten Thailand onder druk, onder andere door werkvisa’s voor mensen uit Thailand stop te zetten. De effecten hiervan bleven lang merkbaar. In 1990 waren er tegen de 200.000 Thaise arbeidsmigranten werkzaam in Saoedi-Arabië, waarmee het land de grootste afzetmarkt was voor Thaise arbeidsmigranten. In 2008 waren dat er nog maar een kleine 10.000. Ook diplomatieke relaties geraakten bekoeld. De Saoedi’s haalden hun ambassadeur terug uit Thailand en stuurden in plaats daarvan een zaakgelastigde.
In juli 1994 werden de vrouw en zoon van juwelenhandelaar Santi Srithanaken op brute wijze vermoord. Srithanaken zou betrokken zijn geweest bij de heling en bevriend zijn met politiecommandant Kerdthet. Vijf politieagenten gaven de moord al snel toe, maar wilden de namen van de hogere politieofficieren van wie ze opdracht zeggen te hebben gekregen niet prijsgeven. De toenmalige Thaise premier, Chuan Leekpai, met represailles onder druk gezet door de Saoedi’s, bemoeide zich ook met de zaak, door spijtoptanten de kans te geven de diamanten anoniem in te leveren. Dit leverde echter niks op.
Na een lang onderzoek werd Kerdthet ter dood veroordeeld voor de moord op de zoon en vrouw van Srithanaken, een straf die 16 oktober 2009 bekrachtigd werd door het Thais hooggerechtshof. Later werd de straf omgezet in 50 jaar.
De blauwe diamant is anno 2022 nog steeds zoek.
Bron: meerdere websites, o.a. Thai Examiner, Time, Wikipedia
Da’s toch ‘n superscenario voor ‘n spannende horrorfilm.
Daar is ‘n betere filmscript over te schrijven dat de Covid-pandemie, waarvoor wél plannen zijn om daar ‘n film over te maken ??
Die film kan je op je buik schrijven, de steen is nog altijd niet boven water en zal dat ook niet komen.
Het is gevaarlijk om verder onderzoek te doen, degene die te dicht bij de waarheid komt loopt een grote kans te overlijden aan een loodvergiftiging.
Op de sociale media wordt gesuggereerd dat premier Prayut in opdracht van de vorst de dertig jaar geleden gestolen juwelen heeft teruggegeven aan de Saoedische prins.
Tino! Dat zou immens gezichtsverlies zijn voor Thailand en voor Prayuth en voor de hoogste kringen dus daar geloof ik niet in.
Wat natuurlijk wel kan is het spontane hervinden van die rommel ergens in een puinberg of door een brave borst, anoniem, die met een metaaldetector de ijzeren doos met daarin die spullen heeft gevonden en als brave burger die netjes aan de politie heeft gegeven. Ja ja, de meeste dromen zijn bedrog maar soms komt er een uit in het nederige Billenknijp of in Baan Khai Kai!
Kortom, de relaties zijn hersteld, er is een bedrag gedokt aan de sjeiks en nu is iedereen tevreden en blij. Er komt weer handel tussen beide landen en de rijke zandhazen komen weer op vakantie naar Thailand. En daar was het Prayuth om te doen.
Business as usual, Tino. Verbazen wij er ons nog om?
Een gerucht door de regering zelf of andere belanghebbenden de wereld in gebracht…….?
De meeste thaien geloven ook dat hij de verantwoordelijke is voor de diefstal
“De meeste Thaien” geloven wel meer.
Dat zou een goede zaak zijn. Gestolen goed gedijt niet.
Het kan verkeren met gestolen goed. Van de week nog op tv de zaak van een Thaise vrouw wiens gestolen truck was teruggevonden in Myanmar. Was door een criminele bende de grens over gebracht en er was veel gedoe over in Myanmar bij de andere bende. De eigenaresse kon haar voertuig terug kopen voor 200.000 baht. Kennelijk Thaise wetgeving die toch wel erg afwijkt van de Nederlandse.