De Inquisiteur in Bangkok nightlife
De Inquisiteur zijn gade heeft de grenzen van haar welwillendheid bereikt. Urenlang dolen met een veel te snel stappende farang in het heet-vochtige Bangkok is nu niet echt wat een gemiddeld autochtoon graag doet. Met plezier gaat hij in op haar suggestie om mee, een poosje lui te zijn op de hotelkamer, lekker airco-gekoeld.
Dat de televisie – een door de Inquisiteur geweigerd object in de Isaanse slaapkamer – direct aan gaat laat hij aan zich voorbij gaan. Het gekwek, de irritante geluidseffecten, de kunstmatige lach en andere Thaise televisiedingen storen hem niet, nog even vragen of het telefoonalarm is geactiveerd en beiden vallen we in slaap. Hij met het idee om binnen een tweetal uurtjes lekker uitgerust wakker te worden, zij met een geheimzinnige glimlach.
De Inquisiteur droomt van de oude dagen. Toen hij volledig onbekend Thailand binnen viel en Bangkok veroverde. Te voet over Silom Road naar Patpong. Zich zorgen maken over het zweten. Waar hij teleurstellend op een fel verlichte markt stootte alvorens de GoGo’s op te merken. Zo veel dat het een moeilijke beslissing werd – waar ga ik binnen?
En dan zijn eerste schoonheden op een podium ontwaarde. Alle dames met nummertje ergens op het geringe textiel, voorlopig geen idee waarvoor. Poosje te lang zitten staren naar dezelfde zwoel bewegende dame die vervolgens zomaar, meteen na haar dansbeurt, bij hem komt zitten. Drankje afluizen, zoete woordjes fluisteren. Losse handjes. Vijfentwintig jaar geleden geloofde de Inquisiteur nog dat hij een knappe man was.
De droom gaat voort, een volgende GoGo, zelfde verhaal, de Inquisiteur wordt snel ervaren. Niet eentje, maar twee, drie dames bij hem. De portefeuille had nog geen last van banken- en Euro crisissen. En is hij zonder schroom net zo handtastelijk als die schoonheden, alhoewel hij dikwijls verveelt zit met de toekijkende koppels die ook eens binnen vallen om te kijken hoe het er aan toe gaat.
Zo verzeilt de Inquisiteur zowat overal, de bovenverdiepingen met show, Patpong2, gaat hij avontuurlijk richting Soi NaNa, Soi Cowboy. Om in de loop der jaren te zien dat het allemaal commerciëler wordt, afhankelijk van de regering van dienst hoe ver de uitbaters kunnen gaan om klanten te lokken. Om te merken dat het eigenlijk wel steeds hetzelfde is en niet echt wat de Inquisiteur als het summum van ontspanning beschouwt ondanks de aandacht van zoveel vrouwelijk schoon.
Pas uren later wordt de Inquisiteur wakker geschud. Het is 21 uur, Bangkok-bij-nacht schittert doorheen het panoramische raam van de kamer. Nondejee. Lachend verdwijnt zijn grote liefde in de badkamer, die is mentaal gereed voor een nachtje stappen.
Anderhalf uur later nemen we een taxi richting “Shock39”. Een discotheek die vrij vroeg genoeg volk kan lokken meldt de vriendin. Hoe deze instelling bekend raakte ontgaat de Inquisiteur volledig. Middenin een troosteloze wijk vol gesloten winkels, de bovenverdiepingen lijken al jarenlang leeg te staan.
Maar licht en lawaai laten vermoeden dat het feestje al aan de gang is. Aanschuiven, bodycheck ondergaan, betalen, stempel op de hand en twee gratis consumptiebonnen die even later enkel voor dames geldig blijken te zijn.
En weer, een verscheidenheid aan nationaliteiten. Toeristen, jong en vol leven. Verbazend veel koppels. Erg luide muziek die alle conversatie moeilijk maakt – voor ondergetekende farang, de vriendin is al volop in gesprek met oude bekenden. De Inquisiteur gaat observeren.
Thaise dames op zoek naar gezelschap. Russische dames ook op zoek naar groepstoeristen die feesten. Koppels waarvan de vrouwen hun diverse mannen goed in de gaten houden want die kijken hun ogen uit. Uit de bol gaande, nu ja, het lijken Turken, of Oekraïners, of ergens uit centraal Azië. Maar alles op westerse muziek. En veel mannen, met vrienden of alleen. Staren, lokken. Bingo! Contact. Meestal duurt het maar een minuutje of tien en is er een resultaat. Ofwel verdwijnt de meid terug richting dansvloer, ofwel gaan ze samen weg naar andere oorden.
Het geheel kan ons echter na een tijd niet meer charmeren, bovendien was dit slechts een beetje indrinken, mijn liefste wil het blijkbaar op de Thaise wijze doen. En zie, we hoeven geen taxi. We mogen mee met haar oude vrienden. Per slot van rekening heeft de Inquisiteur, ingeburgerd als hij is, het gelag betaald.
Naar de “Route66”. Tot grote vreugde van de Inquisiteur kiest het gezelschap niet voor de Thaise live band maar voor de danszaal. De lichteffecten hoeven niet onder te doen voor de westerse technologie, de muziekkeuze is goed. Veel meer Thai dan buitenlanders hier. Die net zo gek doen, verleiden, versieren, bluffen, stoer doen. Maar altijd met een lach. En heeft de Inquisiteur veel plezier in het feit dat zijn deerne zich uitermate amuseert, oude vriendinnen en vrienden ontmoet, zich goed voelt. En boven alles: ons groepje valt uit elkaar want haar Thaise vriendinnen hebben wat interessants ontdekt en mijn rekening wordt zachter. Middernacht is al ver voorbij alvorens we weer verder willen.
De “Sugar”, een hiphop club. Weer dezelfde formaliteiten om binnen te mogen, weer waardeloze gratis drankbonnetjes. Geen probleem, mijn gade koopt meteen een fles – teken dat we hier lang gaan verblijven vermoedt de Inquisiteur.
Maar beiden houden we van hip-hop muziek, het geluidsniveau is verdraagzaam of het komt omdat de boxen ver boven het hoofd hangen. De club is groot, je kan verdwalen door de twee open verdiepingen die via een soort doolhoven met elkaar verbonden zijn. En volk, veel volk. Ervaren als hij is ziet de Inquisiteur hier zeer veel schoonheden die als een soort freelancer werken. Dat wil zeggen op de versiertoer gaan. Sexy gekleed, zonder uitzondering allen tipsy genoeg om geen schroom meer te hebben.
Dus is de klandizie er ook naar. Mannen op zoek naar. Toeristen, werkende expats, kapitaalkrachtige buitenlanders. Leuk om af te zien. Minder leuk omdat men ook zijn vriendin als freelance gaat beschouwen wanneer zij tipsy genoeg is om te gaan dansen. Leuk omdat de echte freelancers er zich niets van aantrekken dat de Inquisiteur reeds gezelschap heeft. Echt leuk omdat we beide verdraagzaam tegenover elkaar zijn en van alles genieten.
Om 4 uur ‘ s ochtends stopt het gedoe, verplicht. Vreemd uur, maar het brein van de Inquisiteur is al op retour door de alcohol. En gaan we in op een vraag van insiders om naar een “after-party” te trekken. Schuin tegenover deze club. Je merkt er niets van, geen neon, geen lawaai, geen portiers. Die staan bovenaan op het verdiep, het lijken wel maffiosi.
Een dusdanig hoge inkomprijs die de Inquisiteur laat twijfelen. Maar zijn gade dringt aan: ‘dit moet je doen, dit wil je zien’. En eens binnen, na zeer uitgebreide controle, hoef je echter niet meer te betalen voor je drankjes. De meesten zitten toch al vol. Of hebben andere plannen. Zeer veel Thai, erg weinig buitenlanders en die enkelingen zijn meestal Afro-Amerikanen.
Het is hier vrij donker, kleine spots in blauw en groen geven amper genoeg licht. Een wirwar van zithoeken met grote bankstellen, een dansvloer die enkel belicht wordt via de vloer. Zwoele muziek met traag tempo waarop zacht wiegend gedanst wordt.
We hangen beide dicht tegen elkaar want er lijken grijpgrage handen rond te zweven, zowel poezelig vrouwelijk als stevig mannelijk. Spannend eigenlijk, erotisch. We wandelen doorheen het complex en zien stellen acteren op de sofa’s alsof het privé kamers zijn, ze hebben enkel oog voor elkaar en nauwelijks voor de omgeving.
Er is een viertal afsluitbare ruimtes, de benevelde Inquisiteur en vriendin krijgen zelfs het voorstel om samen met vier anderen daar plaats te gaan nemen. Even overweegt de Inquisiteur om het te doen maar, nee, te veel gedronken, ik heb geen controle meer.
En op mijn vraag “hoe weet jij dit allemaal?” krijgt de Inquisiteur die mooie maar geheimzinnige oosterse glimlach als antwoord. En dat dit soort after party’s overal plaats vinden. Dagelijks. En dat ze ooit een vriend had die dit alles wist… De zon is allang van de partij wanneer we eindelijk terug naar het hotel gaan.
Thailand? Bangkok? Cultuur? Sanoek? De Inquisiteur zal het nooit snappen. Maar het was leuk. Patpong en andere hoeven niet meer voor hem.
En trekt hij Isaanwaarts na een broodnodige recuperatiedag. Om terug te genieten van de natuur, het huis, de stilte.
Tot het kriebelt en de lust er weer is. In alle betekenissen van dat woord.
– Herplaatst bericht –
Prachtig verhaal naamgenoot, waar je het blijft halen weet ik niet!
En ja, het kriebelde bij mij ook… om weer een verhaal van jou te lezen, want het was al veel te lang geleden! Ik hoop dat je ooit nog eens naar Pattaya komt!
Groeten.
Rudy.
Prachtig,hier hou ik van.woon zelf in de Isaan,overal ver andaan.
Een herplaatst bericht over een bezoek aan de hoeren buurt van Bangkok en andere soortgelijke uitgaansgelegenheden en de gevoelens die daar bij de persoon in kwestie naar boven komen. Met zijn vriendin of vrouw de hort op. Op dit soort verhaaltjes zit ik altijd te wachten, of toch niet. Wat maakt het uit. Genietend van de neon lichtjes en de dames van lichte zeden als en kind dat onder een kerstboom staat met grote ogen vol verwondering en daarnaast nog in tegenstelling tot een kind, vol van lust en begeerte. Mogelijk ook nog het nodige aan Bacchus geofferd te hebben. Dames met nummertjes op hun lichaam in Go Go bars, te koop voor korte tijd. Wat een heerlijkheid en wat kan het leven toch prachtig zijn. Hoe komt het toch dat als ik dit soort van verhalen lees mij een triest gevoel overvalt. Bij mij een ergernis naar boven komt omdat mijn werkelijkheid over deze toestanden zo het tegenovergestelde is van wat de inquisiteur beleeft op zijn tocht. Ik weet wel dat er zoveel verschillende soorten mensen zijn op deze planeet, De inquisiteur komt bij mij niet over als een onwetend persoon, eerder andere verhaaltjes lezende van hem, het tegenovergestelde. Maar enige realiteitszin zou ook onderdeel moeten zijn van een volwassen persoon. Zeker als je hierover gaat schrijven. Het is niet allemaal glitter en glamour dat daar aanwezig is. Er is ook veel leed en gedoe onder de dames van lichte zeden. De meesten zitten daar vanwege de armoede en gedwongen door familie achterban en eventuele pooiers. Bij de meesten is dit zeker zo begonnen, dat weet toch een ieder weldenkend mens. Daar moet je je vooral niet mee bezig houden en aan denken als je zo’n nummertje uitzoekt, want misschien gaat dit toch aan je geweten knagen en zou je hem mogelijk niet meer overeind kunnen krijgen en houden. Maar misschien is dit ook wel te veel gevraagd voor de doelgroep GO Go bar stappers. De dames die er al langer werken zijn al door de wol geverfd en hebben hun theaterstukje wel klaar voor het uitmelken van de barstappers. Er zijn er ook bij die niets anders meer zouden willen dan het behagen van diegene die hier voor open staat tegen een redelijke vergoeding natuurlijk. Want het draait uiteindelijk allemaal om geld. Ik heb genoeg van deze type dames gezien aan het Pattaya strand. Liggende in een stoel met de nodige versnaperingen en de gsm constant in de hand en in contact met deze of gene. Wellicht het warm houden van alle klantjes. Je kunt er niet genoeg hebben stel ik mij zo voor. Het is een manier om aan je geld te komen, maar het heeft vaak negatieve effecten en zou niet als en beroep bestempeld moeten worden. Een ieder zou die negatieve effecten zo in kunnen vullen als diegene er voor open staat. Ik weet het is niet een ieder gegeven.
De hoofdkwalificaties voor de dames in kwestie zijn toch de benen goed wijd kunnen spreiden en het verstand op nul zetten. Want het zijn lang niet altijd de gespierde knappe mannen die hun gerief kwijt willen.
Enfin ik kan nog wel even zo doorgaan, maar laat het hierbij om toch enige tegengewicht te geven. Er zijn nog al wat bar- en prostitutiefanaten op dit blog, die hun mening verkondigen en dit soort vertier het walhalla vinden en dit is mijn mening. Het kan allemaal een stuk minder en het zou geen kwaad kunnen om wat meer na te denken over wat te doen met de verleidingen van alcohol gebruik en mooie maar verkeerd geprogrammeerde vrouwen, zeker als je al een partner hebt die hier niet van gediend is. Voor een behoorlijke groep mensen is discipline een vies woord, maar zou toch stof moeten zijn tot nadenken. Voor diegene die hierop willen reageren geef ik nog aan dat ik niet gelovig ben, (dus kom niet aan met de kerk) zelfs moeite heb met sommige rituelen van het boeddhisme en al heel lang een gelukkige en vertrouwensvolle relatie heb met een Thaise vrouw en niets te kort kom met wat dan ook.
Ben het in grote lijnen wel met u eens. Allemaal beetje onfris. Ik liep en loop hier in Amsterdam de hoerenbuurt toch ook niet plat (ben hier dan ook geen toerist), laat staan dat ik 1 van die dames ga betalen voor sex. Waarom dan wel Thailand? Lood om oud ijzer. Hoerenloper hier, hoerenloper daar. Wat de Thaise vrouw betreft: Vanuit economisch standpunt is de prostitutie een rationele keuze voor de arme Thaise (Isaanse) vrouw. Dit is een van de zeldzame kansen die ze krijgt om echt geld te verdienen. In Thailand verkopen mensen veel meer dan ze ooit hebben bezeten.
En zoals Stephen Dadelus opmerkt: Vrees niet hen die het lichaam verkopen, maar niet over de macht beschikken de ziel te kopen.
Veroveren ze uw hart, pas dan op!
“c’est le ton qui fait la musique”.
Boeiend om te merken dat een onderwerp -waar ik geen enkele binding mee heb- zo pakkend verwoord kan worden.
(Weer) Bedankt