De jacht op de Thailand vakantieganger is geopend
Het begint ieder jaar rondom kerst, de jacht op de Nederlandse vakantieganger. De vakantiefabrieken TUI en Thomas Cook hebben de nodige zendtijd ingekocht en terwijl het buiten vriest dat het kraakt worden we nu al op Tv getrakteerd met vakantiespotjes. Heren en dames aan de rand van het zwembad moet de vakantiebehoefte prikkelen. De reisbureaus mogen volstromen en websites kunnen overbelast raken. Het vakantiegeld moet rollen.
De zomervakantie 2011 schreeuwt ons toe vanaf de glossy reisgidsen. Met een strakblauwe lucht, uitgestrekte stranden en een tropische cocktail in hand moeten we twee tot drie weken vluchten uit ons hectische bestaan. Dat velen tijdens een vakantie letterlijk instorten of besluiten te gaan scheiden mag de pret niet drukken. Je moet nu eenmaal iets hebben om naar uit te kijken…
Een puntje toeristentaart
Ook Thailand wil graag een puntje van de jaarlijkse toeristentaart. Zijn Nederlanders daarmee een belangrijke doelgroep voor de Thaise toeristenindustrie? In aantallen zeker niet. Van de 14 miljoen toeristen die een ‘Amazing’ vakantie willen beleven in Thailand, komen er ongeveer 180.000 uit Nederland. Dat is slechts 1,3% op het totaal. We blijven nu eenmaal een klein landje. Daar komt bij dat de Aziatische toerist veel interessanter is voor Thailand. Maleisië, China, Japan en Korea leveren de meeste toeristen, ongeveer 53% van het totaal. In Europa zijn vooral Duitsland en Groot Brittannië belangrijke markten voor het Thaise verkeersbureau.
Vakantieparadijs Thailand
Ondanks onze bescheiden bijdrage aan de Thaise toeristenindustrie, hebben alle grote touroperators reizen naar Thailand in het assortiment. In de top drie vakantieverlanglijst van Nederlanders staat Thailand meestal wel. Een ‘must see’ vakantieparadijs. Vroeger was Thailand een voor velen, budgettair gezien, onbereikbare bestemming. Inmiddels kun je met een reisbudget van ongeveer € 1.000, – de Thaise glimlach van dichtbij aanschouwen.
Waarom Thailand?
Vraag het mij niet want ik ben alles behalve objectief. Na vele landen te hebben bezocht, past Thailand het best in mijn vakantiebeleving. Thailand heeft het allemaal. Wat je als toerist ook zoekt, je kunt het er vinden. Het is niet voor niets opvallend dat de meerderheid van de vakantiegangers na een eerste bezoek weer terug wil keren naar het Siamese koninkrijk.
Toch wil ik die vraag, waarom Thailand, wel beantwoorden. Mijn voorkeur zegt natuurlijk niets. Maar goed daar gaan we. Waarom Thailand? De motieven van Khun Peter in willekeurig volgorde:
- De stranden (Koh Samui)
- Het eten (visgerechten, groene en rode curry)
- Het klimaat (heet, maar lekker)
- Uitgaansleven (ook Beerbars)
- Bezienswaardigheden (de ene tempel is toch niet de andere)
- Cultuur (ondoorgrondelijk en de glimlach)
- De Thai (zo anders dan mensen in het westen)
- Natuur (beestjes en bloempjes)
- Bangkok (de contrasten)
- Expats (de meeste met een boeiend levensverhaal)
Zomervakantie 2011
Wanneer ik het bovenstaande lijstje doorneem zou dat van iedere willekeurige toerist kunnen zijn. Toch behoor ik niet meer tot het jachtpotentieel. De TV spotjes zijn weggegooid geld. Mijn besluit staat immers al vast. De zomervakantie 2011 zal wederom een trip naar Thailand worden.
Wij willen ook in maart naar Koh Samui.
We willen naar een locatie welke niet te druk is maar wel wat te zien, wat raad je ons aan.
En welk resort is daar leuk (eenvoudig Thais).
Is het eiland ook te fietsen?
Groetjes Peter
Hoi Peter,
Ik heb zowel in Bophut gezeten als Chaweng Beach: https://www.thailandblog.nl/eilanden/koh-samui/
Bophut is vrij stil. Ik zat toen in het nieuwe Ibis hotel. Prima resort en niet duur. Maar er is zoveel…
Het eiland is vrij groot, met de fiets rond in 1 dag gaat niet lukken.
Suc6
ga gewoon, niks mis mee, ook de hotels , resort, niet doen gr
fout resort, gewoon doen, op de b. fooi
Mijn vrouw heeft net de opleiding voor officiele Thaise toeristengids succesvol afgesloten.
Vijftien dagen van ’s ochtends negen uur tot zes ur ’s avonds, dus dat was niet voor de poes.
De cursus kostte 12.500 Baht en daar krijg je dan ook de licentie voor.
Maar waar het om ging was natuurlijk kennis, juist ja kennis omtrent geschiedenis betreffende Payao, Lampang, Lamphun, Chiang Mai en al de andere Chiangs hier in het noorden. U begrijpt dus dat het een heel compacte cursus was.
Ze hebben allemaal erg hard moeten lachen toen een van de instructeurs een leuke anecdote uit de praktijk vertelde. Die wil ik u niet onthouden.
Zoals u ongetwijfeld weet pakt een toeristengids pakweg een kwart op wat u onder zijn of haar hoede uitgeeft. Nu was er weer zo’n groep naar een arm bergstam dorp geloodst waar aan kraampjes lokaal gefabriceerde borduurwerkjes en aanverwante frutsels verkocht werden.
De toeristen was dus van te voren verteld dat ze er goed aan deden hier iets te kopen omdat de mensen erg arm waren.
Voor het brengen van de toeristen en het aanmoedigen tot kopen vroeg de gids een standaard bedrag van 500 Baht.
Soms verdiende hij meer dan alle souvenir verkopende oude vrouwtjes van dat dorp tesamen, hahaha!
Er was op een geven moment een jonge Akha opstandige onverlaat die tegen de toeristen riep dat de gids er een van de soort ‘kin nam’ (eten water) was, waarop de toeristen dat fantastisch vonden en dat ook in hun fooien aan de gids lieten blijken hahaha!
Zo ziet u dat gidsen ook plezier beleven aan hun vak.
De grootste klacht was, dat toeristen veel te veel willen weten.
Stel dat ze vertellen dat tempel zo en zo de grootste van noord Thailand is, dan willen ze snotnondedju ook nog weten hoe oud hij is …