Af en toe ben ik de verbazing over wat ik zie in Thailand nog niet voorbij. Vandaar maar weer een stelling om de mening van de lezers vernemen.
Incident
Deze week was ik getuige van een incident in Market Village, een luxe shoppingmail in Hua Hin. Bij een standje waar ijs te koop was stond ik in de rij. Ongeveer een meter of vijf achter mij stond ook een wat oudere Thaise man met zijn kind (of kleinkind) van een jaar of vier, in een winkelwagentje.
Thaise kindermepper
Het jochie jengelde omdat hij moest wachten tot zij aan de beurt waren en kennelijk kon hij het geduld, met zo’n heerlijk ijsje in het vooruitzicht, niet opbrengen. De Thaise man in kwestie schreeuwde een paar keer naar het kind (een schreeuwende Thai in het openbaar is al opmerkelijk) vandaar dat veel mensen zijn kant op keken. Toen het kind niet ophield kreeg deze een flinke draai om zijn oren. Ook daarna hield het kind niet op. De man hief dreigend zijn hand op om het kind weer een pets te geven. Op dat moment stoof er een farang naar voren die behoorlijk uit zijn dak ging tegen de Thai. Het leek er even op dat er een vechtpartij zou ontstaan tussen de farang en de Thaise kindermepper. De farang schreeuwde woest in het Engels of hij wel goed bij zijn hoofd was om het kind te slaan. De Thai koos eieren voor zijn geld en hield zich bedaard.
Acceptabel?
Na dit voorval liep ik terug naar mijn vriendin die verderop aan het winkelen was. Ik vertelde haar wat ik gezien had en vroeg of het normaal was dat Thaise (groot-)ouders de kinderen slaan. Mijn verbazing werd nog groter toen ze mij liet weten dat zoiets in Thailand vrij normaal is en dat zij het eigenlijk ook wel acceptabel vond.
Toen ik tijdens een feestje het verhaal vertelde aan wat aanwezige Nederlanders vonden zij het ook niet zo’n punt. “Mijn vader gaf mij ook wel eens klappen en daar ben ik groot van geworden”, zo liet een van de aanwezigen weten.
Vandaar de stelling: ‘Het is acceptabel als een Thai zijn kind slaat’
Wat is jouw mening hierover? En zou jij wel of niet ingrijpen als je het zag gebeuren?
Nu moet ik zeggen dat het slaan van kleine kinderen niet gebruikelijk is in Thailand. Voor zo dat wel gebeurd en met veel lawaai, zoals het bovenstaande verhaal aangeeft is dat een geweldig gezichts verlies. Uitzonderingen zijn er altijd. Het meest voorkomend is dat kleine kinderen alles mogen.
Wat mij altijd weer verbaasd is dat men met kinderen de staat op gaat met een bord eten en daar de kinderen voert
om hun aandacht af te leiden. Ze zijn niet in staat om de kinderen gelijk met de familie te laten eten. Ze zijn niet eens in staat om ze die discipline bij te brengen.Dan komt later het omkeerpunt. Als ze puber zijn en onhandelbaar komt de bamboestok
er aan te pas. Dan is alles al te laat. Gelukkig is het overgrote deel van de Thaise kinderen in staat met hun eigen karakter eigenschappen goed om te gaan.
Nog een advies. Bemoei je nooit met Thaise problemen. Voor je het in de gaten hebt
heb je de hele familie op je nek.
J.Jordaan.
Nog een advies. Bemoei je nooit met Thaise problemen. Voor je het in de gaten hebt
heb je de hele familie op je nek.
J.Jordaan.
Dit is niets thais was vroeger ook al, in de volkswijk waar ik geboren ben moest je ook niet bemoeien met familie zaken kreeg je deze ook op je nek, daarna gingen ze weer verder met ruzie maken onderelkaar.
Overigens ben ik het niet met de stelling eens. Grenzen vervagen snel en dan krijgt een kind om het minste geringste een klap. Dat noemen ze kindermishandeling.
Als ik het zie heb ik ook de neiging om in te grijpen, maar of dat verstandig is?
Kinderen slaan is laf ,omdat hij zeurt om een ijsje.
Of dat ouders zich afreageren. Komt vaker voor. ik vind het misselijk.
Ik ben in mijn jeugd mishandeld. Je vergeet het nooit.
Ik ben in mijn archief gedoken en vond alleen het volgende bericht over kindermishandeling.
Huiselijk geweld neemt toe
Geweld tegen vrouwen en kinderen neemt in het noorden van Thailand in een alarmerend tempo toe. Veel slachtoffers lijden onder de losse handjes van familieleden. Alcoholgebruik, dat in de noordelijkste provincies het hoogst van het land is, is in de meeste gevallen de boosdoener. Vorig jaar werden meer dan 17.000 gevallen van misbruik en geweld tegen vrouwen en kinderen geregistreerd. Daarvan stierven tien kinderen aan hun verwondingen.
Jadet Chaowilai, manager van de Friends of Women Foundation, zegt dat tien afdelingen verspreid over het hele land tweeduizend kinderen en vrouwen hebben geholpen. Daarvan werd 40 procent mishandeld door familieleden en 30 procent seksueel misbruikt. In de provincie Lampang is een campagne tegen huiselijk geweld gestart. Een van de doelen daarvan is slachtoffers te bewegen aangifte te doen, want sommigen schromen wat ze als een familiezaak beschouwen bij de politie te melden.
Bron: Bangkok Post, 21 augustus 2010.
Bedankt Dick, het is altijd goed om aan de hand van cijfers en feiten een stelling te onderbouwen.
In Nederland noemt de website http://www.huiselijkgeweld.nl een getal van 3 % va alle 0-18-jarigen die slachtoffer zijn van huislijk geweld. In Nederland overlijden rond de 50 kinderen per jaar aan huiselijk geweld, meer dan in het noorden van Thailand, als de cijfers kloppen want er is veel onderrapportage.
Een aantal jaren gelden verbood een nieuwe wet slaan op scholen in Thailand. Toch komt het nog veel voor. Mijn zoon heeft diverse malen een flinke tik gehad. Hij rapporteerde nog veel meer en hardere klappen, dat gebeurde bijna wekelijks. Ik was zelf getuige van een afranseling van 2 novicen op een monnikkenschool. Uit gesprekken met Thaise ouders blijkt dat zij in meerderheid een kind slaan helemaal geen probleem vinden, integendeel. Ze citeren dan het Thaise spreekwoord:” Als je van je koeien houdt, bind ze dan goed vast, als je van je kinderen houdt, sla ze dan”.
Ik vind dit een van de meest negatieve kanten van de Thaise samenleving. Slaan is altijd verkeerd en bij kinderen al helemaal. Dreigen met een pak slaag hoor ik ook veel. En inderdaad, ook in Thailand geldt:houd het binnen de familie. Iedereen weet wat er gebeurt binnen een dorp maar niemand noemt het, laat staan dat ze actie ondernemen.
Was het echt ‘slaan’ of meer een tik uitdelen, een draai om zijn oren zoals je later in het verhaal aangeeft? Met dat laatste is niks mis, zouden ouders van Westerse kinderen misschien ook eens wat vaker moeten doen. Ik reis veel en constateer dat Aziatische kinderen een stuk rustiger zijn dan Westerse kinderen, en ook vaker en strenger tot de orde worden geroepen door hun ouders als ze anderen tot last zijn.
Tenzij het echt agressief slaan was zou ik me hier niet mee bemoeien, zeker niet in een land waar ik te gast was.
Niet mee eens Kees. Je leert een kind dat ‘agressie en geweld’ een normaal onderdeel van de opvoeding is. Je hoeft geen pedagoog te zijn om te snappen dat een kind daar weinig van opsteekt. Behalve dat de agressiegrens veel lager wordt. De kans is groot dat hij het later ook gaat doen, bijvoorbeeld in een relatie. Er worden nogal wat Thaise vrouwen mishandeld tijdens het huwelijk. Zou dat geheel toevallig zijn?
Ik vind het nogal een stap om een corrigerende tik gelijk door te trekken naar mishandeling binnen het huwelijk. Tenzij u daarvan relevante studies van kunt tonen, neem ik dit maar even met een korrel zout.
Ik ben tegen (kinder)mishandeling, maar een kleine, corrigerende (pijnloze) tik op de vingers moet kunnen en is ook in NL nog vrij normaal volgens mij.
Uw reactie lijkt me vooral ingegeven door de onwetendheid van hoe kinderen zich gedragen . Opvoeden betekend ook je kinderen moet leren wat wel en niet kan. Loop ik met mijn zoontjes door de Big C, dan wil de kleinste alles hebben wat z’n ogen zien en dat is dus bijna alles. De oudste beperkt zich tegenwoordig alleen tot voetbalschoenen of Spiderman t-shirts. Uiteraard vertel ik eerst aan zoon nr. 2 dat we niet alles kunnen kopen en dat hij dat niet nodig heeft, al heeft of niet kan/ mag hebben. Soms met succes, soms zonder succes. En soms is het nodig om even met je hand of vinger op z’n handjes, wang of neus te tikken. Dat is echt geen mishandeling en hoewel ook ik geen psycholoog ben, lijkt mij dat mijn zoon daarvan echt geen trauma’s overhoudt. Hij wordt echt wel als kind behandelt en dat betekent veel speelgoed, aandacht en liefde. De link met latere agressie leg ik niet.
Beste Khun Peter,
Slaan is zo minderwaardig, het toont de zwakte van de persoon aan die het doet.
Het is in mijn ogen onmacht, omdat er niet is opgevoed, of het een kind, vrouw ja voor mij zelfs een dier is, slaan vind ik de grieziligste agressie binnen families en zelf buiten op straat en de scholen, Hier in Thailand wordt er wel gemept op de scholen, in en in triest. Dit heb ik van een Nederlandse leraar die hier in Pranburi les geeft, en hij heeft het zelf ook gedaan!
Precies wat jij zegt de agressiegrens wordt heel laag, ja en waar stopt het ooit?
Gelukkig heb ik de flower power tijd meegemaakt, en daar heb ik veel van geleerd!
Zoals de meeste oude liedjes die tegen geweld/oorlog o.a. in Vietnam gingen, en ja kijk eens om je heen “wat is etr nu verbeterd”?
Draag een bloem in je haar en wees lief voor elkaar!
@ Fijn dat je er zo over denkt Olga. Veel reageerders vinden dat een beetje slaan moet kunnen. Nou niet dus. Het is inderdaad een vorm van onmacht en onkunde. Kennelijk zijn sommigen niet in staat om een kind normaal op te voeden en gaan dan maar slaan.
@Khun Peter, je haalt veel reacties uit hun context. Jij hebt het telkens over slaan, terwijl veel reacties spreken van een corrigerende tik op de vingers of kont. Volgens mij zit tussen die begrippen een wereld van verschil. Een corrigerende tik heeft dan ook niets met onmacht of onkunde te maken en al helemaal niets met mishandeling. Opvoedkundige onmacht en onkunde is je kind naar een overvolle creche sturen en later na de ook overvolle naschoolse opvang, iets dat in Nederland op grote schaal gebeurd. Onmacht en onkunde is ook eindeloos discussieren met je kind over wat mag en niet mag of over wat goed of slecht is. Vandaar ook dat die begrippen vervagen bij de jeugd; alles wordt beredeneert en als je daar maar lang genoeg mee doorgaat vanuit je eigen visie komt er altijd wel een moment dat je gelijk hebt of krijgt. Dit noemen ze ook wel normvervaging, iets waarvan iedereen in Nederland de mond vol van heeft, maar niemand iets aan doet.
Een kind of vrouw (of zelfs een dier, zoals flowerpower Olga zegt) mishandelen – in mijn perceptie is dit slaan – is misselijkmakend. Als ik zoiets zie, grijp ik onmiddelijk in, waar ook ter wereld. Waarschijnlijk wordt dit mij ingegeven door de vele corrigerende tikken die ik in mijn jeugd heb gehad. Helaas draaien op dat soort momenten velen hun hoofd weg, dat zijn die onmachtige en onkundige pedagogen die er liever over praten.
@Bacchus, ik heb wel eens in een eerdere reactie aangegeven dat het gezeur over de jeugd van tegenwoordig, vooral oude mannen/vrouwen praat is.
Een onderdeel van de ontwikkeling van kinderen is dat ze zich gaan afzetten en zelfstandigheid gaan creëren. Dat is van alle tijden.
Zie deze uitspraak:
Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke drang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van training. Jongeren staan niet meer op als een oudere de kamer binnenkomt. Ze spreken hun ouders tegen, houden niet hun mond in gezelschap en tiranniseren hun leraren. Socrates (ca. 470 – 399 v. Chr.)
@Khun Peter, dit soort citaten zeggen mij niet meer dan dat ongemanierdheid niet van deze tijd is, maar dat was mij al bekend. Zelf leef ik liever in het heden en steek daarbij niet de kop in het zand. Uit verschillende onderzoeken, o.a. door het NSCR, blijkt dat
de jeugdcriminaliteit de afgelopen 15 jaar flink is toegenomen. Sla de kranten open en (bijna) dagelijks is er wel een vermelding over probleemjongeren te vinden. Ik behoor volgens jou dan wellicht tot de groep “oude zeurpieten”, maar zelf ervaar ik ook een verharding bij de jeugd en met mij velen. In Den Haag is zelfs al gesproken over zwaardere straffen voor jeugddeliquenten en dat doen ze niet omdat het een incidenteel voorkomend verschijnsel is.
@Olga, hahaha! Breek mij de bek niet open over die flower power (onzin) generatie! Dat was de generatie die tegen alles aantrapte, tegen het kapitaal en de orde, maar diezelfde flower plowers zijn nu diegenen die een riante topbaan hebben, een dikke Mercedes hebben, 2e woning, kortom, zij zijn datgene geworden waar zij altijd zo tegen geageerd hebben!
Overigens is een korrigerende tik tegen het achterwerk iets anders. Heb ik als kind ook wel eens gehad en heb daar echt geen trauma’s aan over gehouden. Doe dit niet zo snel bij mijn kinderen omdat daar geen aanleiding voor is, maar anders zou ik een pets tegen het achterwerk gewoon vinden en echt geen teken van onmacht. Dat zijn vandaag de dag die ouders die jengelende kinderen niet in bedwang kunnen houden, zelfs opa in het gezicht slaan (heb ik echt eens gezien!) en dan schaapachtig lachen zonder het kind te corrigeren, of het kind is alles zijn zin geven opdat het jengelen ophoudt. Dit altijd maar toegeven is veel schadelijker op langere termijn dan die corrigerende pets tegen het achterwerk. Er is echter een wereld van verschil van een corrigerende pets tegen het achterwerk op slaan op het hoofd. Daar moet je bij een kind erg op passen i.v.m. letsel. Een kind dient ook de grenzen te leren, wat wel toegestaan is en kan, en wat niet.
@Jan, mijn belevingen van die tijd zijn waarschijnlijk anders dan de jouwe en nee ik breek geen bek open, ik hou niet van geweld! Jij kan die tijd als onzin generatie hebben beleefd, mar ik heb met protesteren tegen “oorlog en geweld”bijzondere mensen leren kennen, waar ik heel wat van op heb op gestoken.
En ja er was ook wat om tegen aan te trappen,lang haar dan was je lang harig werkschuw tuig! En de oude chistelijke politieke partijen, die ik weet niet wat onder de keukenmat hebben gestofferd! Muziek die niet bij de ouderes in de smaak viel etc.
Maar daar gaat de stelling niet over dat gaat over slaan van kinderen/vrouwen en ik voeg dieren toe. En ik ben tegen slaan, al noemen vele het een corrigerende tik, voor mij blijft het slan, dat is uit onmacht, en helpt niets, alleen als voorbeeld voor het kind “dat het normaal is en erbij hoort”nee dus voor mij!
@Olga, ook ik ben tegen geweld, tegen mens en dier, maar een mens is net een roedeldier, en als je ziet hoe een wolf in de roedel een lagere corrigeert, in onze ogen misschien hard, maar door een gezagsorde binnen de roedel, kan de roedel op deze wijze alleen maar overleven. Ook een kind dient zijn positie te weten binnen het gezin en de samenleving. Zolang het nog afhankelijk is van de ouders en de huisregels, dient het die te leren. Ook een kind dient te leren dat er grenzen. Als ouder dien je het kind voor te bereiden op de samenleving en de zelfstandig funktioneren. Een ouder dient te leren dat men als volwassene ook niet alles krijgt wat men wil. Hoe eerder een kind leert dat er grenzen zijn, des te eenvoudiger en minder gefrustreerd zal het later leven als het leert dat er grenzen aan datgene wat men kan kopen zodra men zelf het geld moet opbrengen, en niet langer meer de ouders. Nogmaals, jullie protesteren van die flower powers heeft er alleen maar toe geleidt dat veel van die flower powers nu de kapitalisten zijn waar zij destijds zo tegen geschopt hebben. Overigens flower powers, jullie protesteren tegen de oorlog in Vietnam heeft niets geholpen. De Amerikanen zouden die Amerikaanse oorlog in Vietnam verliezen vanwege foutieve tactieken. De Vietnamezen bepaalden waar en wanneer er een slagveld zou zijn en niet het Amerikaanse leger. Bestuur die oorlog eens iets beter en leer dan dat jullie prosteteren tegen die oorlog echt niet resulteerden in het verlaten van Amerikaanse troepen uit Vietnam (een mooi land overigens waar ik heel vaak mocht vertoeven). Nogmaals, een corrigerende tik heeft niets met geweld te maken maar met opvoeding. Men dient echter wel het kind de grenzen tonen, en als het dan moedwillig die overtreedt, dan die corrigerennde tik. Net als dieren en kinderen, zonder uitleg waarom die corrigerende tik verdient werd, zal de tik inderdaad niet veel helpen en tot escalatie van geweld leiden. Niet in discussie gaan met het kind, de grens tonen en aankondigen, en wil het kind niet luisteren, dan die corrigerende tik. Ga ook niet je stem verheffen, dat leidt tot een angstgevoel bij het kind. Gewoon met rusitge stem de tik aankondigen, en luistert het kind niet, dan zonder discussie consequent de tik uitvoeren.
Tja daar zeg je zoiets peter. Voor mij is dit een heel moeilijk onderwerp omdat ik als kind ook mishandeld ben.Of ik er iets mee geleerd heb waag ik te betwijfelen buiten het feit dat ik hierdoor wel heb leren liegen. Ik moest immers alles proberen om onder de mij wachtende straf uit te komen.
Ook mijn moeder werd mishandeld door mijn vader vreselijk om te zien en vreselijk om je dan zo onmachtig te voelen.
Ben nu zelf 55 jaar heb mijn vrouw en kinderen nooit geslagen omdat ik NOOIT zo wilde worden als mijn vader.
Ik heb er nog wel iedere dag last van hoe raar dat ook klingt naar al die jaren.
Maar als ik zo eens om mij heen kijk naar de jeugd vandaag de dag,kan ik niet ontkennen dat ik begrijp dat bij veel mensen de handen weleens jeuken.
carlo
Dan mag je gerust trots zijn op jezelf! Zelfs als je niet wil is het bekende herhalen erg makkelijk en een valkuil voor iedereen. Jij bent daar overheen gestapt 🙂
Beste Peter,
om een corrigerende tik gelijk door te trekken naar agressie, geweld en vrouwenmishandeling, vind ik persoonlijk nogal snel geconcludeerd.
Als kind een koekje pikken hoeft je later niet tot een beroepscrimineel te maken.
Zoals een foto meer zegt dan 1000 woorden, zo zegt een boze blik en een corrigerende tik (is niet hetzelfde als een pak slaag) soms ook meer dan 1000 woorden. Het moet wel een uitzondering blijven.
Ik ben in een andere tijd opgevoed. Als kind gaf mijn (overigens vredelievende) vader mij bijvoorbeeld als waarschuwing mee: als jouw leraar jou een tik geeft, en je hebt het verdiend. dan krijg je er van mij nog eentje bij. Tja, dat kon toen nog. Ik heb er geen gekrenkt kinderzieltje aan overgehouden.
De huidige situatie: kennissen van mij in Denemarken hebben een dochtertje.
Als de normale en lieve ouders iets te dirigerend worden, dan dreigt assertief dochtertjelief, hoe klein ze ook is, met de Kindertelefoon.
De media in NL volgend, zie je, dat er langzaam aan weer een wens komt naar iets strakkere teugels. Iets meer respect, ook iets meer afstand, niet iedereen is je vriendje.
Er is natuurlijk een heel groot verschil tussen “agressie en geweld” en een “vermanende tik op de kont”. In dat laatste zie ik geen enkel probleem. In Nederland denken we alles met praten op te lossen, vandaar dat je met grote regelmaat in de krant leest dat de leraar, de buurman of zo maar een ouder iemand op straat in elkaar geslagen is door een of een groep snotneuzen. Maar al te vaak blijken dit kinderen te zijn van “normale” ouders. Het verhaal van de “lage agressiegrens als gevolg van huiselijk geweld gaat dus ook niet op. Discipline (en respect) is bij (een groot deel van) de jeugd in Nederland helemaal ver te zoeken. Hoe zou dat dan toch komen? Het “polderen” zit bij iedere Nederlander zo langzamerhand tussen de oren; praten tot we omvallen! Resultaten zijn bijna altijd compromissen, dat geldt ook binnen de huidige opvoeding. Ik word altijd ontzettend moe van de eindeloze en heilloze debatten tussen ouders en hun kinderen. Kinderen denken dan ook dat iedere misstap, ernstig of niet, uiteindelijk weer thuis met een debatje wordt opgelost. Niet zo gek dus dat de jeugdcriminaliteit in Nederland toeneemt, de jeugd geweldadiger wordt en het aantal draaideurcrimineeltjes toeneemt.
Terugkomend op de stelling; “Wie niet horen wil, moet maar voelen” is een oud Nederlands gezegde. Volgens mij is er niemand slechter geworden van het meetlatje op school of de schop onder de kont van de wijkagent. Ik niet in ieder geval. Ik heb hiermee wel geleerd dat sommige baldadigheden niet door de beugel konden en bestraft werden; dat laatste dan niet met een gezellig “pratjepot”.
Voor de moderne pedagogen onder ons: “Praat lekker verder en zie hoe de maatschappij verder verloedert!”
Hier kan ik wel inkomen, agressie is een middel van overleven (alleen vormt agressie nu ook de bedrijging voor de (wereld)vrede). Er is alleen een verschil tussen agressie en machtsmisbruik. Door te dreigen (onkunde) met een tik wordt vaak het averechtse effect bereikt en zal het het contact/begrip voor elkaar verder uit elkaar groeien. Een tik geven kan ook goed zolang het kind weet waarom die tik wordt gegeven. En een keer van iemand gehoord dat uit onderzoek was gebleken dat het geven van een tik tot een leeftijd van 5 a 6 jaar helemaal niet zo slecht is en zelfs goed kan zijn, alleen na een leeftijd van 5 of 6 jaar is het effect van die tik weg.
Ik denk dat het geheel aan het karakter van het kind ligt of hij/zij, af en toe, een draai om de oren nodig heeft. Westerse kinderen zijn over het algemeen drukker dan Thaise kinderen. Een half farang zit er tussenin…….zal wel met de genen te maken hebben! 😉
Groot gelijk Kees, ik denk er net zo over!
Volledig in mekaar beuken, is natuurlijk niet de bedoeling, maar als ze t uithangen een keer een flinke tik op de billen, of een zogeheten draai om de oren, kan geheel geen kwaad.
In nederland lopen idd veel blerende en schreewende kinderen rond, die iedereen tot overlast zijn, niemand zegt iets, en iedereen ergert zich, behalve de ouders, want die zitten op hun gemak bijvoorbeeld te dineren, en zeggen niets tegen hun kroost die in de tussentijd de tent aan t afbreken zijn.
In Nederland ging alles mis, Jaren terug dat de kinderen vader en moeder bij de voornaam gingen noemen, leraar was geen meneer of mevrouw meer, maar piet klaas, of marie, en een draai om de oren mocht niet meer!
Nee hoor, ik woon al 15 jaar in thailand, en zolang t niet te heftig is, gewoon een draai om de oren, ben ik ook groot mee geworden!
Ik zou mij erals buitenstaander, cq falang zeer zeker niet mee moeien.
Dus leraren zouden ook weer moeten gaan slaan, of alles doorzetten wat we zelf meemaken?
Beste M.C. Veen,
Staat dat er dan?
Ik geloof niet dat ik dat schrijf, maar dat kinderen leraren bij hun voornaam noemen, vind ik respectloos!
Maar daar ging hier de discussie niet over.
Ben het helemaal met Kees eens, een tik kan geen kwaad, Mijn moeder gaf mij vroeger ook wel eens een flinke tik, als dat niet hielp was er nog de matteklopper ( ken je die nog ).
Op school kreeg je ook wel eens een tik op je vingers met een liniaal van de meester,
Dat was de tijd dat je nog ontzag had voor de leraar, de dokter, de wijk agent,enz.
Ik geloof dat een tik niets met latere aggressie te maken heeft., allemaal onzin.
Trouwens ik geloof dat in die tijd het vak van pedagoog enzo, nog niet bestond.
Bij de opvoeding van een kind is het vooral van belang dat een kind voelt dat de ouders van het kind houden. De manier van opvoeden kan verschillen. Een corrigerende actie in de vorm van een tik of andere sanctie hoort daar wel bij, anders is er geen sprake van opvoeding. Wie welk eens een puppy opgevoed heeft weet dat. Ik kreeg vroeger ook weleens een draai om mijn oren, maar wist dat dat een noodmaatregel was, waar ik het dan naar gemaakt had, maar ik wist ook dat mijn ouders van me hielden. Tegenwoordig worden kinderen ongelofelijk verwend en behandeld als kleine prinsjes en prinsesjes, die vooral alles moeten mogen en krijgen. Dat maakt het een stuk moeilijker om later de functtioneren in de maatschappij waar je niet alles op een presenteerblaadje krijgt.
Je bemoeien met een incident is m.i. niet verstandig, want die man gaat z’n gedrag echt niet veranderen. Kindermishandeling is natuurlijk verwerpelijk en moet op alle manieren ontmoedigd worden. In dit geval is de kans echter groot dat de man zich thuis alsnog op het kind afreageert.
Of het probleem in Thailand groter is dan in Nederland kan ik niet beoordelen, maar ik heb in Nederland ook wel eens een vrouw in de supermarkt helemaal uit haar dak zien gaan tegen haar kind. Ook toen bemoeiden mensen er zich mee, maar ook daar had ik niet het idee dat daardoor iets structureel opgelost werd. Het probleem is dat iedereen kinderen mag hebben, zonder examen of diploma. Het alternatief is dat de staat de opvoeding overneemt, zoals in China geprobeerd is. . .
Bram helemaal mee eens houden van, en het gevoel geven dat ze ook moeten helpen, om het gezellig te hebben thuis, aandacht, liefde en plezier dat is heel belangrijk. Maar zoals wij allemaal weten, zijn de meeste kinderen sleutel kinderen, komen thuis in een leeg huis, zonder vragen van moeder “hoe de dag was geweest”en zonder een lekker kopje thee.
Helaas is dit de realiteit, het gaat vaak niet eens om het geld wat verdiend wordt, als je buitenhuis werkt, maar ook om de status en de sociale kontakten die de werkende heeft
Je kan met het verdiende geld, je kinderen geven wat ze willen, en ja daar begint de fout, de kinderen hebben niets meer te wensen. Laat de tv maar eens uit staan tot na het diner, dat zal ook helpen, zelfs de kinder series zitten vol agressie, ze zien niet anders, een leuke puzzle of en ander bordspel, vinden ze vaak leuker, vooral als een ouder erbij blijft.
En pubers kan je best op een volwassen manier behandelen, en ja daar hoort praten en een discussie bij, daar krijgen ze in de maatschappij ook mee te maken, maar dan hebben ze wel al de kunst van het luisteren onder de knie gekregen. Ik heb zelf geen kinderen, maar heb vel neefjes en nichten, en buurkinderen, die graag bij mij kwamen, omdat het zoanders was dan thuism en dat was gewoon normaal aandacht van mij!
Ja en ik heb al eerder gezegd agressief gedrag en slaan is uit den boze, er bestaat voor mij ook geen corrigerende tik, stem beetje verheffen of een strenge blik, doet vaal wondere, dat is mijn ervaring, ook bij puppys of kittens!
Nou olga volgens mij heb jij zeker met het eerste deel van je reaktie de hoofdprijs gewonnen.
Het probleem is vandaag de dag naar mijn mening inderdaad die zgn sleutelkinderen.
Ze komen thuis, er is niemand die ze opvangt en naar ze kan luisteren.
Kennelijk vinden veel ouders het belangrijker om een nog mooier huis-tuin-keuken en nog grotere auto te hebben als er te zijn voor de kinderen waar je toch echt zelf voor gekozen hebt.
Ook vind ik dat er in het bijzijn van kinderen veel te vaak over onderwerpen word gesproken waar ze nog niet rijp voor zijn.Zeg nu zelf als een kind thuis alleen hoort die … buitenlander enz, dan voed je toch discriminatie?
Laat een kind aub een kind zijn in gedachten en handelen, wij zijn er om hun voor te bereiden op hun leven. Maar dan wel zonder je handjes te gebruiken .
carlo
@Olga, de kinderen hebben tegenwoordig inderdaad geen thuis meer en weten daarmee ook het verschil niet meer tussen “dijn en mijn” met tot gevolg intollerant gedrag. Aandacht wordt afgekocht met cadeaus. Belangrijk is dat paps en mams hun eigen ding kunnen doen. Dat heet tegenwoordig opvoeden. Het resultaat daarvan is terug te vinden in de huidige sociale cohesie binnen de Nederlandse maatschappij.
Met pubers kun je goed praten, maar volgens mij ben je dan opvoedkundig al een fase verder. Kleine kinderen kun je wel 10 keer vermanend aanspreken of toekijken, maar dat helpt niet altijd. Wat dan? Zaken beredeneren met een klein kind werkt nog niet, dus dan maar eens, net als bij jouw puppy, goed in het nekvel grijpen; de corrigerende tik! Dat werkt bij puppies en ook bij kleine kinderen. Voor alle duidelijkheid: hiermee bedoel ik niet (hard) slaan of andere vormen voor mishandeling. Helaas blijkt uit sommige reacties dat bij het definieren een corrigerende tik en een aframmeling (slaan) en dus het verschil hiertussen ook de normvervaging heeft toegeslagen.
het beste is kinderen geen klappen te geven ikzelf heb ooit de waarschuwing gehad van mijn vader nog een keer en dan daar schrok ik van hij was zeer tolerant maar had ook disipline maar ik kan me voorstellen dat het ook een keertje zou kunnen voorkomen dat je iemand een klap geeft vrouwen een klap geven vindt ik onapceptabel ook in Nederland heb je culturen die een vrouw een klap geven of onderdrukken heel normaal vinden een man en een vrouw zijn gelijk en je respecteerd elkaar en als kun je je het niet bemoeien met andermans aangelegenheden in Thailand
Beste khun Peter,
je stelling is toch, is het acceptabel als een Thai zijn kind slaat
Nee, dat is niet acceptabel
Maar betekend dit dat in een ander land dit wel acceptabel is,een kind of iemand slaan is mishandeling,en mishandeling is ten alle tijden taboe
en of dit nu met slaan of met geestelijke /indoctrinatie mishandeling gebeurt
dus waarom de stelling is het acceptabel als een Thai zijn kind slaat
voor mij moet die stelling zijn,is het acceptabel als iemand een kind mishandeld
mijn antwoord hierop is NEE
Niet mee eens uit principe… Al helemaal niet zo’n klein kind. Naast schade aanrichten kan het ook gewennen en dan heb je idd een grens probleem. Cultuur schuif ik hier op zij, niks mee te maken. Volgens mij is het onvermogen.
Vermogend is misschien zijn handje pakken en weglopen, glimlachen en zeggen dat ijsje gaat niet door als je zo doet (denk dat die straf grootst is in dit geval hahaha).
Helaas is er hier veel misbruik dat niet aan het daglicht komt door de taboo maar in het openbaar zie ik het vaker in NL
Ik kreeg vroeger ook vaak zat op klote van mijn ouwe het is niet alleen in thailand in nl gebeurd dat ook en op zijn tijd kan dat best goed zijn . maar dan niet bond en blauw meppen natuurlijk !
Slaan is onmacht
(en nu moet ik er nog iets acherzetten is mijn reactie te kort, dus bij deze)
Hallo, ik heb zelf 1 maal per jaar kinderen te logeren van zussen en broers van mijn Thaise verloofde (overigens al vijf jaar mijn verloofde) tijdens en gedurende de vakantietijd van de scholen, dit jaar zes stuks in totaal voor zo’n twee weken ik kan je melden dat het wel handenbinderdjes zijn echter ik en mijn verloofde zijn wel bij machte een tik op de bips daargelaten iets wat mijns insziens geen kwaad kan om ze redelijk rustig te houden, en af en toe nodig is, edoch slaan is niet pedagogisch verantwoord en dient dan ook minimaal te worden toegepast ook in Thailand naar mijn mening, de stap naar kindermishandeling is niet echt groot hoor. Wij samen doen daar in ieder geval niet aan mee. Let op de kleintjes dus, zoals AH destijds maar dan anders. Ik hoop dat dit ook geplaatst wordt door de redactie. Onze logees gaan in ieder geval met cadeau’s en een goed gevoel weer naar huis terug., en zo hoort het ook.
Groetjes Hans en Nutty.
Is absolut niet nodig werkt in tegenovergestelde richting
Voor mij is het acceptabel dat een ouder zijn kind een tik geeft.
Ikzelf heb vroeger meer dan eens een draai om mijn oren gekregen, zowel van vader als van moeder. Als klein kind ben je dan verontwaardigd, maar diep in je binnenste weet je verdraaid goed dat je het wel verdiend had.
Uiteraard is “een tik uitdelen” in de verste verte niet hetzelfde als agressief gedrag al dan niet binnen het gezin. Dit is heel erg betreurenswaardig. Verder dan een tik of een draai om de oren ging het dan ook nooit…
Ik heb later mijn kinderen ook af en toe een pets verkocht, zij het dan minder dan ik er ooit ontvangen heb (lag het dan toch aan mij? 🙂
Ook zij zijn ondertussen volwassen en staan met beide voeten in het echte leven.
Ze hebben beiden een leuk gezinnetje en van enige vorm van agressiviteit is geen sprake.
Maar inderdaad, waar het allemaal om draait is of je al dan niet de nodige liefde en affectie ontvangt van je ouders. Dat zat voor mij meer dan goed, dus die pets op mijn billen of die draai om m’n oren nam ik er, achteraf bekeken, met plezier bij.
Uiteindelijk heeft mede dit mij gemaakt tot wie ik nu ben.
Ik ben absoluut niet agressief, en ik meen dat ik over een vrij gezond rechtvaardigheidsgevoel beschik.
Vandaar mijn mening : Een tik om je oren zegt soms meer dan duizend woorden…
Franske
een tik op zijn tijd kan heus geen kwaad
ik woon nu 4 jaar in thailand
en heb nog nooit een thai zijn kind zien slaan
ik vind de kinderen zelfs zeer verwent
ze krijgen overal hun zin in en wat hun zeggen gebeurt
dat is mijn ervaring met kinderen hier
Als je in het vliegtuig zit en er is een blerder aan de gang, zou je dan niet graag een tik uit willen delen? Aan de ouders die er niets aan doen bedoel ik
Het slaan van kinderen wordt in Thailand zelfs op school geaccepteerd,de ouders hebben hier geen probleem mee.Zelf geef ik les op verschillende scholen en om de orde te bewaren is mij aangeraden(door de leraren) om meer te meppen met het rotan
stokje,en dat doet echt zeer.
Ik doe dat niet,maar ik heb wel lichte instappers gekocht voor school dus deze vliegen regelmatig door de klas altijd expres mis maar snoei hard,werkt prima.
Hier in thailand bestaat geen kindertelefoon o.i.d. een ieder lost hier zijn problemen met de kinderen op zijn eigen manier op.
Mijn advies is dan ook je bent niet in NEDERLAND bemoei je er niet mee.
Ik vind dat wij daar niets mee te maken hebben, laat de thai hun kinderen op eigen wijze opvoeden. Het wijsvingertje is hier not done.
Thaise kinderen kunnen erg vervelend zijn en janken het uit als ze hun zin niet hebben, dit doen ze ook in restaurants en heb me dikwijls rotgeergerd aan deze praktijken.
Een draai om de oren is soms nodig om het kind te laten zien wie er de baas is. Ik zie het probleem niet.
Een kind slaan, Thai of geen Thai, is mijn inziens buiten alle proporties.
Ik ben niet afgestudeerd met een master degree opvoedkunde,
maar met de stem, geduld,liefde en concequentie is op dit gebied
alleen maar voordeel te behalen, het werkt.
Voor de Thai of geen Thai, kijk in de spiegel en mep eens flink naar achteren,
weet zeker dat dit ook werkt, losse handjes verdwijnen dan snel toch!!!
Waarom moeten forumleden altijd zo overdrijven? Slaan is iets anders als een corrigerende tik op het achterwerk. Ik ben ook tegen geweld, of kinderen slaan op het hoofd, levensgevaarlijk, maar altijd maar een jengelend en zeurend kind in alles zijn zin geven is ook verkeerd. Gewoon met overtuigende stem het kind 1x waarschuwen, en daarna een tik op het achterwerk. Als je dit consequent doet, zal het kind leren dat jouw wens, bevel is. Omgekeerd, altijd maar jengelen en zeuren en vervolgens in alles je zin krijgen, leert een kind ook heel snel, en daarvan zie je veel te veel voorbeelden van ouders die totaal geen controle over hun kind hebben.
De stelling is geponeerd, de reacties gegeven en wat is nu de conclusie, zou Socrates vragen!
Ik kan niemand wat leren.
Ik kan hen alleen maar na laten denken…
lijkt me in deze een redelijk toepasbare uitspraak van deze geachte meneer
De meeste reageerders vinden dat het OK is een corrigerende tik uit te delen lijkt het, terwijl een kleine groep tegen iedere vorm van lichamelijk contact is. Men lijkt het er wel over eens dat je je er beter niet mee kunt bemoeien, tenzij er echt sprake is van excessief geweld.