Financiële ondersteuning van Thaise vrouwen
In het westen is het vrij normaal in een relatie dat zowel de man als de vrouw bemoeienissen hebben met de financiën. Eigenlijk is dat nooit een punt van discussie. Hoe anders is het wanneer het gaat om de financiële ondersteuning van je Thaise vrouw.
Eén van de meest lastige discussies in gemengde relaties gaat over dat onderwerp. Sommigen vinden het de normaalste zaak van wereld en pochen er zelfs over hoeveel ze wel niet bijdragen. Anderen piekeren er niet over om geld te geven en vinden dat de partner zelf maar voor geld moet zorgen.
Liefde kopen?
Geld geven roept bij sommige farang een negatieve associatie op. Het financieel ondersteunen van een Thaise vrouw wordt al snel uitgelegd als liefde kopen. De man betaald om de vrouw aan zich te binden.
Waarom is het eigenlijk een dergelijk beladen onderwerp? Het is toch vrij normaal dat als twee mensen samenleven zij ook de middelen delen? Indien vrouwen in het westen niet werken dan kunnen zij toch ook beschikken over het geld van haar partner of echtgenoot?
Man zorgt voor geld
Je moet ook in ogenschouw nemen dat in Thailand de traditionele rolpatronen tussen man en vrouw veel sterker zijn dan in het westen. Is dat niet juist de reden waarom veel farang mannen voor een Thaise vrouw kiezen? Zij willen een zorgzame vrouw die zich met het huishouden bemoeit. De man zorgt voor inkomen. Dat is geen stelregel maar komt vaak overeen met de dagelijkse praktijk. Er zijn genoeg Thaise vrouwen die werken, maar vaak is dat uit financiële noodzaak. Wanneer de man een goed inkomen heeft dan blijft de vrouw bij voorkeur thuis.
Thaise vrouwen verwachten, net als vrouwen in het westen, enige financiële steun van hun echtgenoten. Dat betekent niet dat ze hebberig of manipulatief zijn (tenzij er onredelijke bedragen gevraagd worden natuurlijk). Je wilt toch ook dat je vrouw of partner gelukkig is. Denk je dat zoiets zou kunnen zonder dat ze geld heeft? Natuurlijk moet je niet meer geven dan je kunt veroorloven, anders gaat het ten koste van jouw geluk.
Normaal in een huwelijk
Een relatie moet in balans zijn, een belangrijk onderdeel daarvan zijn de financiën. Zij moet gelukkig en tevreden zijn en jij natuurlijk ook. Wat voor naam je er aan geeft doet er niet toe. Een bijdrage in de huishouding, zakgeld, of financiële ondersteuning. Er voor zorgen dat je vrouw kan beschikken over geld is een normaal onderdeel van een huwelijk c.q. relatie. Dat is in Thailand niet anders dan in het westen.
Dit artikel is een vrije vertaling uit Engels – auteur: Ken Phuket
Wij gaan samen in het huwelijksbootje stappen eind januari 2016 in Thailand. Wij zijn overeengekomen dat m’n geld haar geld is en haar geld m’n geld is. Van de gemeenschappelijke pot zal er maandelijks 5000 THB gaan naar haar moeders bankrekening. 25% zetten wij op de spaarrekening voor onze reizen van en naar Sakon Nakhon (haar thuishaven), +/- 40% gaat naar onze vaste kosten (huis, verwarming,water, TV distributie, electriciteit en voeding) en de overige 35% besteden wij om te eten en af en toe elkaar te verwennen (kleding, bloemen, city trips, halsketting, …..).
We hebben bij de notaris een huwelijkscontract opgesteld dat alles naar de langst levende gaat voor de zaken dat werden aangekocht vanaf het moment dat we aan elkaar ons JA-woord hebben gegeven. (Mei 2015) Met deze regelingen is onze relatie er enkel beter van geworden want beiden voelen wij ons veiliger en nauwer tot elkaar aangetrokken. Wij werken beiden en brengen dus beiden geld in het potje alhoewel we weten dat geld niet belangrijk is maar je moet er hebben om te leven. Ik ben gescheiden net als zij en hebben beiden lessen daaruit getrokken. Zij geeft mij alles wat van haar mag verwachten en ik geef haar alles wat ze van een man mag verwachten. We weten dat we nooit zullen scheiden want we hebben het tegoed samen in alle aspecten van het leven.
By the way, we zijn niet de personen die aan futiliteiten geld kunnen spenderen. Zij zal nooit en ik zal nooit iets kopen zonder dat we er samen weet van hebben. Zij is dus zeker niet uit achter m’n centen, integendeel ze probeert steeds het goedkoopste te vinden. Ook als we naar de Thaise familie gaan kopen we cadeautjes in Thailand en niet in Europa, kwestie van prijs en zij onderhandelt steeds voor een goeie prijs in Thailand en ik in Europa.
laat ons hopen dat dit lukt…
Iedereen moet gewoon zelf weten hoe hij de zaken met zijn vrouw of vriendin regelt. Vrouwen kosten doorgaans geld, niet alleen in Thailand. Ook in Nederland zijn éénverdieners of vrouwen met een klein inkomen. Financieel gelijkwaardig is ook daar een minderheid.
Je kunt het huwelijk derhalve ook zien als een gelegaliseerde vorm van prostitutie als je daar lol in hebt. Mij maakt het niet uit. Ik denk dan eerder dat veel mensen een te negatief beeld hebben van prostitutie.
Het wordt pas een probleem als de nadruk op geld komt te liggen. Binnen een relatie en daarbuiten. Natuurlijk zijn er veel rupsjes nooit genoeg in Thailand, evenals in Nederland. Dan moet je natuurlijk een grens trekken. Wat helpt is van het begin af aan duidelijk zijn over wat wel kan en wat niet en je daar aan houden.
Hallo, ben niet eens met je stelling want zoals ik begrijp is elk huwelijk met een Thaîse vrouw een vorm van prostitutie. We zullen nooit vreemdgaan, noch ik noch m’n vrouw, we leven zeer gelukkig, doen al onze verdiende gelden in een potje en putten daaruit. Zoals m’n vrouw het ook stelt, wij moeten ook werken voor ons potje te vullen dus gaat zij ervan uit dat haar familie dat ook hoeft te doen. De kostprijs van het leven in Europa kan niet vergeleken worden met de kostprijs van het leven in Thailand, wij rekenen dat dit 1 op 5 is of iets dat in Europa 100 euro kost in Thailand +/- 20 euro.
Financieel beschouwen we ons gelijkwaardig, op enkele eurootjes na verdienen wij nagenoeg hetzelfde. Nog een tiental jaartjes blijven we hier in Europa en verhuizen dan definitief naar de Isaan waar we ons eigen liefdesnestje aan het bouwen zijn. Niet ver van de familie maar toch op redelijke afstand dat de familie niet elke dag aan de deur staat.
Mischien begrijp je de uitdrukking “als je daar lol aan hebt ” niet. De schrijver beweert absoluut niet dat een thais huwelijk een vorm van prostitutie is: hij benadrukt dat (in Nederland) de vrouw overwegend minder buitenshuis werkt, vaak ook om de kinderen, en iig het huishouden. Maakt niet uit: prostitutie is niet im frage.
Ik weet niet wanneer jij voor het laatst in Thailand bent geweest, maar het beeld van 1 op 5 is wel heeeel superrooskleurig. Zefs de Nederlandse overheid (en die wil alleen maar minder, minder, minder geld naar buiten laten vloeien) schat het thaise kostenplaatje op 60 % van Nederland. Als je daar bovenop je normale ziektekostenverzekering, een stukje kaas, een glaasje wijn telt kom je al gauw uit op een maandelijks bedrag aan levensonderhoud dat het Nederlandse peil zal evenaren, zo niet overstijgen.
Wake-up call.
Volledig mee eens met deze stelling. Een relatie komt van twee kanten en daarin ben je aanvullend aan elkaar. Wel moet je je bewust zijn van je eigen mogelijkheden en een al te goed is iemand gek. Als het niet anders kan zal de vrouw ook haar steentje moeten bijdragen. E.e.a., afhankelijk van de manier van leven. Dat is volgens mij overal het zelfde.
Op zich een redelijk goed verhaal.
In de praktijk blijkt echter vaak dat Thaise vrouwen uiteindelijk gaan overvragen denkend dat een blanke man geldbomen bezit.
De meeste relaties (hier in Nederland) gaan stuk omdat er eigenlijk nooit genoeg geld wordt gegeven en er altijd mannen zijn die bereid zijn om méér te betalen… dat is naar mijn inschatting één van de grote problemen.
Ik zie tot mijn stomme verbazxing dat er 18 plusjes onder dit commentaar staan.
Mischien was het ooit, en eens waar, maar ik ken geen thaise-europese relaties waarbij dit het geval is. Zeker sinds de opkomst van internet ben je wel heel, heel dom als je met een thaise golddigster (ze bestaan!) in zee gaat.
En dan dat commentaar over Nederland: Volkomen vrouwvijandig, onbetamelijk, en achterhaalde onzin.
Hoe durf je te stellen dat (ik neem aan) thaise vrouwen op geld van mannen uit zijn, en met de eerste de beste die meer biedt mee gaan!!
.Mischien heb jij zelf een slechte ervaring gehad (met een vrouw uit een massagesalon?), maar dat geldt zeker en gewis niet voor iedereen.
Vind dit vanzelfsprekend dat de vrouw voor huishouden of gezin zorgt en de man voor het inkomen.Is bij ons vele jaren zo geweest met ons vier kids. Tot de kids op een leeftijd zijn gekomen en zelfstandig genoeg zijn alleen thuis te blijven. Nu is de vrouw gaan meewerken. Vraagt wel enige inspanning van iedereen en elk steekt een handje toe in het huishouden. Zijn nog steeds gelukkig met ons allen en financieel is er op vooruit gegaan.
Uit de verhalen die ik via mijn vrouw telkens weer hoor, hebben veel vrouwen het probleem, dat ze óf niet vertrouwd worden óf te veel in hun handen gelegd wordt.
Mijn vrouw is een “huisvrouw”, net zoals mijn moeder was. Ik geef haar “zakgeld”, waarvan zij haar eigen spullen kan kopen, sparen en af en toe wat naar haar familie kan sturen.
Dan hebben we een gezamenlijke rekening geopend, waarop ik iedere maand het huishoudgeld zet. Dat is ons streefbedrag, waar wij mee moeten uitkomen. De bankkaart heeft mijn vrouw, omdat ze meestal gaat inkopen. In de meeste gevallen, ook als we ergens eten, betaalt zij.
En dan heb ik een eigen rekening waarop het geld staat voor de grote uitgaven, zoals stroom en andere lopende kosten en extra’s zoals tandartsrekening, doctor enzovoorts.
Deze betaal en beheer ik.
Ik denk dat ik een goede formule gevonden heb, waarmee we kunnen leven en tot nu toe hadden we hierover nooit problemen gehad.
Zij hoeft mij nooit naar geld te vragen en kan zelfstandig inkopen. En we hebben een goed overzicht van onze financiën.
Ik betaal al bijna 9 jaar alles hoewel mijn vrouw altijd al eigen inkomsten had. Eerst een bijbaantje, daarna Nederlandse stufi voor 2 MBO opleidingen op basis van haar niets verdienende ouders in Thailand aangevuld met stagevergoedingen. De eerste twee opleidingen had ze nog niet de NL nationaliteit maar die krijg je met een MBO 2 diploma. Veel meer waard dan een inburgeringsbewijs of een A2 taalniveau.
Sinds twee jaar een baan die 1400 netto oplevert. De laatste vakantie heb ik niet haar ticket naar Thailand betaald maar al die jaren daarvoor wel. Sinds drie jaar wil ze scheiden maar dat vind ik met een dochter van nu 6 en de hoogte van mijn spaargeld ( genoeg om een huis voor onze dochter te kunnen kopen in de hoofdstad en haar studie te financieren als het helemaal ophoud met stufi) geen goed idee. Ik doe en regel verder echt alles, huishouden, verzekeringen, school etc etc. en sinds drie maanden bijvoorbeeld weer een au pair ivm onze werktijden en maak gebruik van mijn levenslooppot om zoveel mogelijk vrij te zijn en aandacht aan onze/mijn kleine te kunnen geven als de au pair weer weg is.. Haar moeder ziet ze nauwelijks als die werkt, thuiskomen voor middernacht zit er de laatste tijd steeds minder in en die heeft natuurlijk recht op tijd voor haarzelf, fitness, volley, uitje met collega’s en vriendinnen. De moeder van mijn vrouw was een hard werkende Isaanse die veel te vroeg overleed. Kanker. Haar vader iemand die veel praatte over geld voor zijn projecten die nooit iets opleverden behalve een paar maanden een nieuwe auto die dan weer snel terug moest naar de dealer omdat hij de termijnen niet kon betalen. De vrouw verdiende het gezinsinkomen. Ik dacht de dochter van de moeder kansen te kunnen geven op een onafhankelijk leven zoals haar ouders dat niet konden bieden, maar blijk met de dochter van de vader getrouwd te zijn. Mijn vrouw wil ook geen afspraken maken over delen van verantwoordelijkheden, taken of financiële verplichtingen. Dreigen met een advocaat die de scheiding gaat regelen doet ze al een tijdje. Geduld is een schone zaak…. Het huwelijk …ik ben nooit eerder getrouwd geweest is dat niet. Het enige in mijn leven dat ik niet meer opnieuw zal doen. Gelukkig heb ik een geweldige dochter, een interessante baan, leuke collega’s en een paar goede vrienden en vertrouwen in mezelf.
George, wat ben jij voor een mens? Ik hoop dat je nu drie jaar later in hebt gezien en dat je van je vrouw bent gescheiden, zoals al een lange tijd haar wens was.
Bij mij was het precies andersom: mijn vrouw (die telkens vreemd ging) was degene die niet wilde dat we scheidden. Wat een ellende. Het was een hel! Zij regelde ook alles, maar dan wel met mijn centen.
Ik ben erin geslaagd om ver van haar vandaan te komen (het is niet de vrouw waarover ik hierboven schreef, mijn huidige vrouw, en waarbij wij nog steeds naar hetzelfde financiële principe leven en wij daardoor nooit problemen over geld hebben). Nu alles een stuk duurder geworden is, moet ik wel soms op het eind van de maand het potje opvullen, zodat niet “glua” moeten eten, zoals het hier een uitdrukking is.
Wat je ook financieel voor haar doet, weigeren te scheiden is toch alleen een machtsspelletje. Jij hebt de centjes, dus moet zij pareren. Nee, dat vind ik niet juist.
Sjaak er moest staan sinds drie maanden wil ze scheiden dat is in april 2016 door de rechter bekrachtigd Snelle procedure toch 🙂 Onze dochter woont bij mij en ziet haar moeder een dag in het weekend en gaat nu in augustus met haar moeder, de nieuwe partner van haar moeder en hun zoon van bijna 18 maanden naar Thailand. Ze heeft niet de helft van mijn spaargeld maar altijd nog 30K meegekregen en ik heb haar grachtengordel advocaat 6 K betaald. Ik heb het zelf zonder advocaat gedaan maar wel een goed dossier met data en tijden etc opgebouwd. Dat soort mens dus ..ik lust geen kaas maar laat die ook niet van het brood van onze dochter eten:) Die doet het uitstekend is geselecteerd voor de Day A week school voor getalenteerde kinderen …..niet mijn genen. en is blij en trots op haar vader. Dat is wederzijds:) Ik word morgen 65 mocht ik ondanks mijn uitstekende gezondheid over 10 jaar overlijden dan is het huis in Amsterdam volledig betaald en kan ze studeren en een paar kamers verhuren voor haar inkomsten . Geen studielening nodig. Zo’n mens ben ik dus 🙂 Ik kom uit een arbeidersgezin met spaarzin 🙂
Er was dan een fout in je verhaal, want daar staat drie jaar en niet drie maanden…dan is het ook iets anders.
Wat voor machtspelletje? Ze kan toch gewoon het huis verlaten? Zelfstandig inkomen en verblijfsvergunning. Niks aan het handje.
Mijn vriendin en ik werken allebei fulltime, wonen los van elkaar in het diepe zuiden en delen de kosten voor alles wat we gezamenlijk doen. Zij heeft een mastergraad, een goede baan bij de overheid, en een auto en ik ben een simpele docent aan een middelbare school voor een voor Nederlandse begrippen schandalig salaris. Het zou mij niet verbazen als haar salaris het mijne ruimschoots overtreft. Toch praten we daar niet expliciet over want we vinden allebei dat geldzaken het best persoonlijk blijven. Ik heb haar in ieder geval nooit zakgeld san wel leefgeld hoeven geven en zou dat ook nooit doen. Ze houdt maar van mij en niet van mijn (weinige) bahts.
Toen ik nog in Nederland woonde maar wel al verloofd was met mijn huidige Thaise vrouw maakte ik maandelijks geld over zodat ze het makkelijker had. Ze werkte en werkt nog steeds in een klein “hospitaal” (hulppost). Nu dat we samen in Thailand wonen heeft mijn vrouw een door mij aangevuld ruim huishoud budget en betaal ik alle andere zaken zoals Internet, auto, electra, “farang food”, uit eten, enz. We hebben beide de ruimte voor persoonlijke uitgaven en soms helpen we elkaar met speciale extra uitgaven. Eigen geld en vrijheid daar mee is volgens mij voor een ieder belangrijk (dit kan natuurlijk alleen wanneer er genoeg geld is).
De auteur heeft wel humor, ik moest al lachen na de eerste alinea. 555 Mannen die denken in Thailand een onderdanig, afhankelijk huishoudstertje te treffen.. ik heb met die onnozele te doen. Een willekeurige Thaise verschilt niet veel van een Nederlandse, zit alleen een andere verpakking om heen en soms wat minder scholing oid. De Thaise dames die ik ken in Thailand en Nederland willen gewoon werken en zelf verdienen opdat ze niet totaal afhankelijk zijn van hun partner.
Afhankelijkheid (financieel of anderszins, is niet goed, ook al mag je elkaar nog zo graag. Valt een partner weg dan staat de ander er plots alleen voor, als je dan altijd geheel op je partner hebt moeten leunen kan je hard vallen!
Nu is iedere relatie, elke persoon, anders dus ook de balans zal voor elk koppel anders liggen. In het ene huishouden zal er de ouderwetse rolverdeling ‘werkende man, vrouw doet huishouden’ zijn, in een ander werken beiden fulltime en de rest zit er tussen in met tussen 1 tot 2 fulltime inkomens. Allemaal prima. Niets ‘moet’ in een relatie behalve samen de balans vinden waar jullie tevreden mee zijn en blijven communiceren over ontwikkelingen in de relatie.
En ja, ook mijn vrouw werkte (fulltime). Dat deed ze in Thailand ook dus uiteraard ook in Nederland. Samen werken, samen het huishouden, samen het beheer over het geld. naar ratio kosten en andere uitgaven eerlijk verdeeld. Al was zij fanatieker met de financiën: alle inkomsten direct doorsluizen naar de spaarrekening en vanuit daar de betaalrekeningen aanvullen. Nooit geen gelazer gehad. Had niet zij maar ik te vroeg gestorven dan had ze het hoofd wel boven water gehouden.
Ik denk dat veel huwelijken tussen een farang en eenThaise vrouw niet op basis van gelijkwaardigheid worden gesloten.
In Nederland praat je over ONS geld, in Thailand praat de farang over ZIJN geld.
Op haar beurt verwacht de Thaise vrouw, door de man te worden onderhouden, aangezien het ZIJN geld is.
En waarom zou je als jonge vrouw met een oude opa willen trouwen,als het niet om het geld zou gaan.
Verder zit het onderhouden worden natuurlijk ook in de cultuur.
Rijke Thaise mannen – en ook de minder rijke – hebben immers vaak bijvrouwen, die ze ook moeten onderhouden.
Je gaat wel heel kort door de bocht. In Nederland wordt net zo min over ONS geld gesproken als de ene partner duidelijk vermogender is dan de ander huwelijkse voorwaarden zijn zo geregeld: dat is inmiddels zelfs bij de wet geregeld, net zoals in Thailand: wat je voor het huwelijk had, blijft van jou.
Verder schijn je er van uit te gaan dat er altijd sprake is van een oudere europeaan, en een jong thais meisje. Mischien breng je zelf te veel tijd in Patthaya door, want in de praktijk liggen bij de meeste thai/europese huwelijken de leeftijden aardig dicht bij elkaar.
Thaise vrouwen zijn, in tegenstelling tot vrouwen uit de vorige Nederlandse generatie, altijd gewend geweest om zelf hard te werken. Daarbovenop zou je kunnen stellen dat rijke nederlandse mannen ook vaak “bijvrouwen” hebben, alleen noemen wij dat hier anders: golddigsters, en bij succes: voetbalvrouwen, maffiameisjes, bussumers….
Op vrijdagavond staat het Leidseplein in Amsterdam VOL met jonge, aantrekkelijke vrouwen die graag (eventueel tijdelijk) onderhouden willen worden door rijke mannen.
Dus ik snap daarmee de portee van jouw betoog niet echt.
Mijn vriendin werkt voor een gemiddeld Thais salaris fulltime in een fabriek en haar moeder krijgt een verwaarloosbaar pensioen dus ja van mij krijgt ze een financiële ondersteuning geheel uit eigen beweging zonder dat ze er ooit naar gevraagd heeft. Dat te doen lijkt me heel normaal voor de vrouw waar je van houdt en de toekomst mee wil doorbrengen.
Wat ze er mee doet is aan haar, mits goed besteed.
Wanneer ik in Thailand verblijf woon ik bij hun in en heb daar feitelijk geen kosten aan, uiteraard help ik wel mee in de dagelijkse kosten zoals boodschappen en voedsel wat praktisch vrijwel altijd voor mijn rekening komt maar dat vind ik niet erg, voel me er zelf toe verplicht, het zijn de kosten niet en is volkomen vertrouwd.
Als ze naar de markt gaat dan pakt ze mijn beurs maar waar hooguit 2 tot 3000 baht in zit vaak nog niet eens en wat ze dan overhoudt doet ze keurig weer terug, tel het niet eens na en een uurtje later zitten we lekker te eten. 🙂
Daarnaast heb ik in de loop der jaren ook het een en ander in en rondom het huis bekostigd, zo heb ik laatst een pannenset gekocht, een likje verf aan de muur en dergelijke doch veelal ook uit eigen belang zoals zo’n warmwatervoorziening in de doucheruimte en denk aan meubels want ben nog steeds een westerling die niet urenlang op de grond kan zitten.
Kortom voel me op deze wijze er goed bij en ben daarom een gelukkig mens. 🙂